Kuip

De actualiteit gaat vóór. Dus alle lange inhoudelijke berichten worden voorlopig even op de lange baan geschoven. Er is veel te doen over de opening van het academisch jaar gisteren. Wageningen UR spande de kroon. Maar meteen kwamen ook de reacties. Zoals deze gisteren op de website van het Louis Bolk Instituut, ‘Visie LBI: échte duurzaamheid gaat verder’:

‘In het artikel “Of intensieve landbouw, of honger” in Trouw van vandaag stelt Dijkhuizen dat de intensieve landbouw dé manier is om de wereldbevolking in 2050 te kunnen voeden. Aalt Dijkhuizen is voorzitter van de Raad van Bestuur van Wageningen Universiteit. Het Louis Bolk Instituut vindt dat deze oplossing tekort schiet.

Werken aan échte duurzame landbouw

Echte duurzame landbouw gaat in onze optiek verder dan de uitstoot van CO2. Het gaat om een systeem dat weerbaar is, en daardoor veel minder input vanuit bestrijdingsmiddelen en meststoffen nodig heeft. In dat systeem wordt bovendien rekening gehouden met voedselkwaliteit, dierenwelzijn, biodiversiteit en voedselproductie op de lange termijn.

Talloze studies geven aan dat intensieve landbouw, zoals de Nederlandse, op de lange termijn dramatische gevolgen heeft op voedselkwaliteit en bodemvruchtbaarheid. Het is niet voor niets dat de VN in hun rapport Agro-ecology and the right to food een pleidooi houden voor echte duurzame landbouw. Ook de experts van de Wetenschappelijke Raad voor Integrale Duurzame Landbouw en Voeding komen tot de conclusie: landbouw en voeding liggen momenteel veel te ver van elkaar af. Daardoor worden “oplossingen” in bijvoorbeeld de veeteelt (zoals het gebruik van antibioticum) een probleem voor de humane gezondheid. Échte duurzaamheid is te vinden in een systeem waarvan de onderdelen evenwichtig samenhangen.

Wereldvoedselprobleem op ander niveau oplossen

De honger in de wereld is een complex probleem dat in onze ogen effectiever aangepakt kan worden. Zo kan bijvoorbeeld de distributie verbeterd worden. Ook blijken we nog steeds 30 tot 40% binnen de voedselketen zelf te verliezen. We weten dat 80% van het landbouwareaal bestemd is voor veevoer in plaats van humane voeding. Dan is het de vraag of je als maatschappij de groeiende vleesconsumptie moet blijven faciliteren met intensieve landbouw.

Regionale benadering cruciaal

Uit eerder Wagenings onderzoek blijkt dat de productie van biologische landbouw slechts 20% lager ligt dan die van gangbare landbouw. Nadelen zoals vervuiling van het oppervlaktewater, verlies aan biodiversiteit en bodemvruchtbaarheid, ontbreken. Natuurlijk: in sommige delen van de wereld kan de productie nog fors verhoogd worden. En daar werken wij ook graag aan mee. Maar dan wel op verantwoorde wijze: rekening houdend met regionale omstandigheden van bodem en klimaat, in plaats van het klakkeloos kopiëren van het Nederlandse intensieve model.

Innovatie betekent openheid

Tot slot zijn wij van mening dat wij als kennisinstituut de plicht hebben om aan innovaties van verschillende landbouwsystemen te werken. Een open houding nastreven. Kiezen voor één weg, die van de intensieve landbouw, druist in onze ogen daar tegenin. Lees ook onze reactie in dagblad Trouw van 4 september 2012.’

Vandaag werd er dit persbericht aan toegevoegd, ‘Reactie LBI op onderzoek biologisch’:

‘Onderzoek Stanford University leidt tot ongefundeerde conclusies in media

Het recente literatuuronderzoek van de universiteit van Stanford toont vooral aan dat het nog te vroeg is om uitspraken te doen over gezondheidseffecten van biologische producten. Dat stelt Jan Willem Erisman, directeur bij het Louis Bolk Instituut. “In plaats van de voorbarige conclusie dat biologische producten niet gezonder zijn, blijkt vooral dat er méér onderzoek verricht moet worden – dat is relevant, nu er steeds meer biologische producten geconsumeerd worden. Tot nog toe is slechts een beperkte hoeveelheid inhoudsstoffen onderzocht, en een fractie van het onderzoek ging over effecten op gezondheid. ”

Van inhoudsstoffen naar effect

Meer dan 90% van de 237 onderzoeken is gericht op het vergelijken van inhoudsstoffen als vitamines en eiwitgehaltes. “Daarmee heb je dus nog geen effect op de gezondheid van mensen onderzocht”, stelt Erisman. “Bovendien is maar een zeer beperkte hoeveelheid inhoudsstoffen onderzocht – de overige duizenden componenten zijn niet onderzocht, terwijl die ook een functie hebben. Het is dus nog te vroeg om wetenschappelijk verantwoorde uitspraken over algemene gezondheidseffecten van biologische producten of producten uit de intensieve landbouw te doen.”

Van aanwijzingen naar bewijs

Er zijn wel aanwijzingen voor gezondheidseffecten van biologisch. In het KOALA-onderzoek van het Louis Bolk Instituut en Universiteit Maastricht is geconstateerd dat bij jonge kinderen die biologische zuivel gebruikten tot 30% minder eczeem voorkwam. De onderzoekers verwachten dat uit toekomstig grootschaliger onderzoek met moderne technieken zoals Metabolomics méér effecten boven tafel komen. Dergelijke aanwijzingen voor gezondheidseffecten vragen om vervolgonderzoek. Dat is complex en tijdrovend – maar wel uiterst relevant in een maatschappij waarin gezondheidsbevordering en gezondheidszorg belangrijke waarden zijn, en bovendien tot hoge overheidsuitgaven leiden.

Lees verder op onze site:
Koala-onderzoek
Effecten biologisch-dynamische zuivel
Onderzoek Biologisch Gezonder?’

Effectief weersproken dus. Gisteren keek Marije Willems op de website van NRC Handelsblad terug op het programma ‘Boer zoekt vrouw’ (op 15 mei besteedde ik daar ook aandacht aan in ‘Homoboer’) in ‘Terugkijken: eerste Boer zoekt vrouw – en de mannen keken mee’:

‘Gisteren ging Boer zoekt vrouw alweer het zesde seizoen in. En de agrariërs blijven in trek, zo bleek. De uitzending was goed voor 3,7 miljoen kijkers. (Ter vergelijking Studio Voetbal trok 1.155.000 kijkers en het Achtuurjournaal 2.690.000).

Boer zoekt vrouw staat sinds 2005 in de top-3 van best bekeken programma’s per jaar. In de recente tv-geschiedenis was slechts eenmaal een niet-sportprogramma populairder: in 2008 keken 7,1 miljoen kijkers naar de aflevering van Peter R. de Vries waarin Joran van der Sloot uitspraken deed, die waren opgenomen via een verborgen camera.

En de mannen keken gisteren “verplicht” mee met hun vrouwen naar Boer zoekt vrouw: (...)

Alle boeren tekenen contract

Om te voorkomen dat de boeren plots afhaken, de einduitslag verraden of buiten de camera’s om contact zoeken met de vrouwen, tekenen alle boeren en alle vrouwen een contract, zo schreven nrc.next-redacteuren Stijn Bronzwaer en Lineke Nieber afgelopen weekend in NRC Handelsblad.

Wat staat er zoal in het contract?

Kandidaten beloven niets over de inhoud van het programma te verklappen. Alle contacten met de media, tot drie maanden na de laatste aflevering, gaan via de KRO. In vergelijking met realityprogramma’s van de commerciële omroep, zoals bij de talentenjachten waar kandidaten toekomstige commerciële rechten weggeven, zijn de contracten van dit programma veel minder ingrijpend. Boer zoekt vrouw is zo keurig als het op televisie lijkt. Het is van de publieke omroep, de KRO mag niet zomaar aan de deelnemers verdienen.

Voor wie wil is de uitzending hieronder terug te kijken’.

Biojournaal wist gisteren meer te melden, in ‘Boer Zoekt Vrouw: BD-boer Willem krijgt 57 brieven’:

‘Postzakken vol brieven kwamen er binnen op de redactie van Boer Zoekt Vrouw. In de eerste uitzending was gisterenavond (2 september) te zien hoe Yvon Jaspers naar de boeren toeging om de post te bezorgen.

De boeren kregen in totaal maar liefst 1683 brieven. Voor de ene is het een klein stapeltje, maar de ander krijgt zakken vol. Het bezoekje van “postbode” Yvon is het begin van hun zoektocht naar de ware liefde.

Populair

In de uitzending van 13 mei maakte je kennis met de vrijgezelle boeren Willem, Henk, Martin, Johan, Henrieke, Aad, Doede, Arthur, Hans en de tweeling Jan & Martin.

De meest populaire boeren zijn Henk (1.109 brieven!), Martin (276 brieven), Aad (56 brieven), Henrieke (100 brieven) en Willem (57 brieven). Zij zullen vanaf nu gevolgd worden in de reguliere uitzendingen.

BD-boer Willem

Willem is boer op een biologisch dynamische zorgboerderij in de Achterhoek, en hij is op zoek naar zijn ideale man. De boerderij is een intensief gemengd bedrijf van 58 hectare groot. Hij heeft 50 melkkoeien. Praktisch alle melk wordt op de boerderij verwerkt tot diverse zuivelproducten.’

Op het forum van de website van ‘Boer zoekt vrouw’ schreef ‘ninaberlin’ meteen na afloop op ‘2 sep 2012 22:44’:

‘Willem was wel de ster van de uitzending. Hartstikke leuk dat zo veel mannen het toch hebben aangedurfd om te schrijven. En geweldig zoals hij op de brieven reageerde. Henrieke vond ik ook erg leuk. Henk en Martin waren natuurlijk wel te verwachten. Aad toch een tikkeltje onverwacht. Net als Klavertje 4 krijg ik ook wat enge gevoelens bij deze man. HIj heeft in elk geval in deze uitzending geen reclame gemaakt voor zichzelf. Hopelijk ontpopt ie zich niet als een tweede Marcel.’

Daar kan ze wel eens gelijk in hebben. Willem is tegen het einde pas te bewonderen 47:50-52:50 en opnieuw 57:50-1:00:30 (einde). Dan nog ander nieuws, dat AntroVista vandaag al keurig heel kort coverde, in ‘Schoolinspecties’. De Onderwijsbond AOb liet gisteren weten dat ‘Zeventien besturen onder verscherpt financieel toezicht’ staan:

‘De financiële handel en wandel van zeventien schoolbesturen wordt door de Onderwijsinspectie intensief gevolgd. De besturen lopen volgens de inspectie een verhoogd of hoog financieel risico.

De lijst varieert van een eenpitter in het basisonderwijs, Instituut Schreuder, tot grote schoolbesturen als O2G2, het openbaar onderwijs in Groningen. Samen tellen de scholen die onder financieel toezicht van de inspectie staan ruim 7.500 banen en geven les aan meer dan 95 duizend leerlingen. Het merendeel schrijft al jaren rode cijfers en ziet het eigen vermogen wegsmelten. Samen maakten deze schoolbesturen over 2010 een slordige 10 miljoen euro verlies.

Dit voorjaar had de inspectie op basis van de jaarrekeningen 2010 bijna honderd schoolbesturen op het oog met mogelijke financiële risico’s. Daar bleven er na controle uiteindelijk zeventien van over die daadwerkelijk een hoog of verhoogd risico kennen, evenveel als vorig jaar en voor het overgrote deel dezelfde schoolbesturen.

In een interview met het Onderwijsblad zei inspecteur-generaal Annette Roeters naar aanleiding van de problemen bij Amarantis dat het financiële toezicht aan bestuur en accountant is. “De financiële continuïteit van scholen wordt naar behoren bewaakt door besturen. We gaan uit van vertrouwen, dat mensen die zich inspannen voor de publieke zaak, zich ook inzetten zoals de belastingbetaler verwacht.”

Dat dat niet altijd lukt, maakte het faillissement van basisschool de Regenboog in Maarssen eind vorig jaar duidelijk, terwijl de school al langer onder financieel toezicht stond. Opvallend genoeg publiceert de inspectie van het Onderwijs niet de namen van scholen die onder verscherpt toezicht staan, terwijl op de internetsite van de inspectie wel lijsten en rapporten van scholen met een zwakke onderwijskwaliteit staan. Zo wordt in de instellingsrapporten van de mbo-opleidingen nog wel genoemd welke roc’s onder curatele staan, maar niet bij rapporten in andere sectoren. Vreemd, want ernstige financiële problemen bij scholen komen misschien niet zo vaak voor, maar hebben wel een enorm impact, zoals bij de Regenboog en Amarantis duidelijk werd.

De AOb vindt daarom dat de publieke controle op besturen en raden van toezicht verbeterd moet worden.’

Volgt de lijst met daarop ook Stichting Vrije Scholen Rijnstreek, Leiden, primair onderwijs, risico: verhoogd. Aangezien als vestigingsplaats Leiden wordt vermeld, en niet Zoetermeer of Alphen aan den Rijn, gaat het dus om Mareland. De Onderwijsbond voegde er gisteren ‘Financieel toezicht onderwijs faalt’ aan toe:

‘“Inspecteurs zitten in de klaslokalen heel gedetailleerd te kijken of er wel goed wordt lesgegeven. Maar of een schoolbestuur netjes met het overheidsgeld omgaat, wordt nauwelijks gecontroleerd.” Dat zegt AOb-voorzitter Walter Dresscher nu er zeventien schoolbesturen blijken te zijn met een verhoogd of hoog financieel risico. “Op internet is precies te vinden waar de onderwijskwaliteit zwak is, maar je moet echt je best doen om er achter te komen welk schoolbestuur onder financiële curatele van de Onderwijsinspectie staat.”

Steeds meer scholen verkeren in financiële problemen door aanhoudende krimp, bezuinigingen en mismanagement. Op veel plaatsen vallen daardoor ontslagen. Rayonbestuurders van de AOb sluiten in het hele land sociale plannen af om de gevolgen te beperken. Voor hen is adequate informatie over de financiële positie van scholen van groot belang, zoals ook een onder verscherpt toezichtstelling van de inspectie. Maar eigenlijk komt alle informatie te laat, omdat het oordeel vooral wordt gevestigd op informatie van anderhalf jaar geleden. Bij de zeventien schoolbesturen op de lijst volgen meer dan 95.000 leerlingen onderwijs en zijn meer dan 7.500 banen in het geding.

“Wat we zien is dat de overheid heel terughoudend is met controle op de financiële handel en wandel van besturen,” constateert Dresscher. “Sinds schoolbesturen een zak met geld overgemaakt krijgen van het ministerie en die min of meer naar eigen inzicht mogen besteden, zien we in elke sector een zelfde patroon. Eerst gaan de salarissen van de bestuurders omhoog, daarna komen de fusies op gang, worden dure gebouwen neergezet, vervolgens begint het grote oppotten of het spelen met reserves in de vorm van renteswaps of derivaten.”

Nu er tegenwind is door krimp en bezuinigingen gaat het volgens Dresscher volkomen mis. Zo ging eind vorig jaar basisschool de Regenboog in Maarssen failliet, terwijl ingrijpen op basis van de cijfers allang gewenst was. De school stond wel onder toezicht, maar het ministerie deed niets. Dit voorjaar viel mbo-reus Amarantis bijna om, terwijl ook die al onder toezicht stond. “De minister en de Inspectie vertrouwen veel te veel op de goede wil van schoolbesturen en de raden van toezicht. Maar dat is te mager voor de miljarden aan onderwijsgeld die door hun handen gaan.”

De AOb wil niet terug naar een systeem waar scholen hun declaraties naar het ministerie sturen, maar wel meer greep van de overheid op de schoolfinanciën. Dresscher: “Publiek geld moet ook publieke controle kennen en niet alleen achteraf, zodat de minister de schouders kan ophalen en kan zeggen dat het de verantwoordelijkheid is van het bestuur. De overheid is verantwoordelijk voor het stelsel en een goede besteding van het geld dat daar in omgaat.”

Dresscher ziet die lakse houding ook weer terug in de brief die minister Van Bijsterveldt onlangs naar de Tweede Kamer stuurde. Daarin kondigde zij aan dat honderdtien besturen te grote reserves hebben van ongeveer 180 miljoen euro, die weer naar het onderwijs moeten. Maar vervolgens komt zij tot verbazing van Dresscher niet verder dan cursussen en voorlichting over financiële deskundigheid. “Al in 2008 hebben wij met het project Hoe rijk is mijn schoolbestuur laten zien dat een flinke groep scholen te veel geld op de bank laten staan. Nu pas wordt dat erkend. Op dit moment laten we zien dat ook een flink aantal scholen niet kunnen omgaan met financiële tegenslag. Net zoals een leraar er regelmatig op moet rekenen dat een inspecteur zijn lessen beoordeelt, moet een bestuurder weten dat de hij regelmatig zijn kasboeken en begrotingen moet overleggen.”

Download hieronder de brief van de AOb aan de Tweede Kamer:
Brief Tweede Kamer-Financieel toezicht’

Op website ‘DeJaap’ verscheen vandaag een opinie van Wouter Smit & Morris Oosterling, ‘Het Nederlandse onderwijssysteem is niet meer van deze tijd’:

‘Wie in de verkiezingsprogramma’s de hoofdstukken over het Nederlandse onderwijs leest, struikelt vanzelf over het aantal open deuren. “Wij willen dat het Nederlandse onderwijs het beste ter wereld wordt”, jubelt het CDA in haar inleiding. De PVV en SP schreeuwen over het terugdraaien van aangekondigde of ingevoerde bezuinigingen. D66 spreekt over “zand in de onderwijsmotor van Nederland”, alsof een kleine onderhoudsbeurt hem weer laat lopen als een zonnetje. Geen enkele partij durft het echte probleem te adresseren dat we allemaal in meerdere of mindere mate herkennen: het Nederlandse onderwijssysteem is niet meer van deze tijd.

Polder wordt moeras

In de internationaal PISA ranking is Nederland uit de top 10 gezakt. Het CPB stelde in medio 2011 vast dat, ondanks de extra investeringen, de Nederlandse onderwijsprestaties sinds het begin van deze eeuw dalen, zowel ten opzichte van andere (ontwikkelde) landen als in absolute zin.

Als meer van hetzelfde niet meer werkt, schrijft de evolutieleer ons voor dat een nieuw “paradigma” de oplossing zal zijn voor de problemen waar het systeem tegenaan loopt. Deze oplossingen zijn er voor het onderwijs al lang, maar worden tegengehouden door een web van wet- en regelgeving, traditie en vergrijzing. Compleet tijd- en plaatsonafhankelijk leren is sinds enkele jaren mogelijk. Het credo “standardized” heeft plaats gemaakt voor “customized” in allerlei facetten van onze netwerksamenleving, waardoor ons gestandaardiseerde onderwijssysteem onhoudbaar is geworden.

Onderwijs in het polygoon tijdperk

Toen in 1901 de leerplicht werd ingevoerd, organiseerden de scholen zichzelf als “productieunits”, waar elk kind zijn/haar individuele interesses, kennis, vaardigheden, attitudes en talenten ten spijt, doorheen moest worden geloodst op een lopende band van klaslokalen met een “takttijd” van één schooljaar. De informatiesnelheid en overdracht was beperkt, de beroepen waarvoor werd opgeleid lagen vast. Dit is in schril contrast met de behoeften van onze huidige leerlingen en studenten, die tien tot vijftien banen zullen hebben vóór hun 38e levensjaar. Banen waarvan een groot aantal op dit moment nog niet eens bestaat!

Ga terug naar start

Hoe kunnen we dan ons onderwijssysteem “opnieuw uitvinden”? Die vraag is eigenlijk heel simpel. Door terug te gaan naar de essentie, opnieuw antwoorden vinden op de vraag waarom de politiek ruim 100 jaar geleden het onderwijssysteem in deze vorm heeft vastgesteld. Antwoorden zoeken op kernvragen als “hoe kan een kind van waarde worden voor zichzelf en voor de samenleving”. En de vraag “hoe leid je iemand op voor de samenleving en arbeidsmarkt die er op dit moment nog niet is”.

“Wij laten onze netwerksamenleving het bijbehorende onderwijs bepalen waarbij geen enkel huisje heilig is.”

Die zin vet gedrukt in de inleiding van het partijprogramma zou van politieke lef getuigen. Niet uit gewoonte nieuw beleid en extra regels opstellen maar opnieuw de voortrekkersrol nemen en starten met het gesprek “waarom we eigenlijk de dingen doen zoals we ze doen”.

Niet schreeuwen, vragen stellen

In de meeste Japanse vechtsporten komt na de zwarte band, de zwart met witte band (de “dan” genoemd). Dit staat er symbool voor dat de meester zelf ook weer een leerling wordt, waarmee hij zijn verwondering koestert. Wij stellen voor dat de politieke bestuurders hun plannen nog even in de kast laten staan en tot 12 september op karateles gaan.

Wouter Smit en Morris Oosterling zijn de oprichters van het Onderwijslab, een denktank van young professionals in het onderwijs. Zij werken aan een visie op het Nederlandse onderwijs vanaf 2030 (publicatie in december).@Onderwijs _Lab’

Dan nog even heel wat anders. Chantal Caes van ‘Welingelichte Kringen’ berichtte gisteren ‘“Red de Kuip” krijgt steun van politiek en supporters’:

‘De initiatiefgroep Reddekuip.nl komt op voor het belang van de Kuip en wil haar een nieuw leven gunnen middels het plan de Kuip 3.0. De initiatiefgroep bestaat uit Rotterdamse ondernemers, vooraanstaande architecten, bouwkundigen, constructeurs en mediadeskundigen. Het is de bedoeling de voetbaltempel op te knappen en uit te breiden tot 66.000 stoelen.

Het is een mooi voorstel, omdat de Kuip behouden blijft en het pakt goedkoper uit voor de gemeente dan alternatieve plannen. Stadion Feijenoord en de club Feyenoord bestuderen nu druk 3 opties voor een nieuwe Kuip: op Varkenoord en op de plek van of naast het stadion.

Initiatiefnemer Erwin Eekelaar van de ReddeKuip.nl is overdonderd door alle reacties na de presentatie van het plan: “Het loopt storm en leeft enorm. Allemaal positieve reacties. Zo van: zie je nu wel, de Kuip kan toch blijven.” De plannen zijn ook door de supporters van de Rotterdamse club met veel gejuich ontvangen.

Ron Smit, voorzitter van de Feyenoord Supportersvereniging (FSV), benadrukt dat De Kuip een symbool voor de stad Rotterdam. De FSV-voorman is ingenomen met het feit dat het plan afkomstig is van Rotterdamse architecten en ondernemers.

Een impressie van de plannen’

We moeten in de geschiedenis duiken om te zien wat het verband met ‘Antroposofie in de pers’ is. 75 jaar terug, om precies te zijn: de opening van het Feyenoord stadion, zoals bericht in de ‘Nieuwe Tilburgsche Courant van 30 maart 1937’, zie ‘30 maart 1937: Feijenoord-stadion geopend’:

‘Rotterdam heeft Zaterdag zijn Colosseum in den Varkenoordschen polder ingewijd, niet met pracht en praal, maar op een rustige, sobere wijze, die volkomen paste bij den eenvoud, waardoor het Feijenoord-Stadion wordt gekenmerkt. Voor deze openingsplechtigheid èn voor den wedstrijd Feijenoord-Beerschot, was een menschenmenigte naar het grootsche bouwwerk gestroomd, die de beide tribunes voor ongeveer de helft vulde, zoodat men mocht schatten, dat een dertigduizend toeschouwers op dezen eersten dag aanwezig waren.

Het bestuur van Feijenoord had alle werkende leden, verdeeld over liefst 28 elftallen gemobiliseerd en het waren deze jongelieden in hun kleurige rood-witte shirts, die aan de openingsplechtigheid een vroolijk cachet gaven. Zij vormden een cordon rond het geheele speelveld en bleven op hun post tot de bron der welsprekendheid op het terras voor de Koninklijke loge, waar jhr. dr. De Beaufort, Kamerheer van H.M. de Koningin in buitengewonen dienst had plaats genomen, was opgedroogd. Deze begon te “sproeien”, nadat de atleet Huybers als laatste man van de estafette, die een rood-wit vaantje van het oude terrein naar het nieuwe Stadion had gebracht, een ronde langs de levende haag had gemaakt. Het was mr.T. D. Zijlker plaatsvervangend voorzitter van den Raad van Commissarissen van de N. V. Stadion Feijenoord, die een lange rede hield en namens het bestuur van de N.V. Feijenoord het Stadion aan de vereeniging in gebruik overdroeg. Feijenoord-voorzitter L. van Zandvliet sprak daarna de hoop uit, dat de club zich die prachtige strijdperk waardig zal toonen. Met duidelijk stem gewaagde de burgemeester van Rotterdam, mr. P. Droogleever Fortuyn van zijn vreugde over het gereed komen van dit machtige Stadion. Met een zilveren schaar knipte jhr. mr. de Beaufort daarna het lint door om met een enkel woord namens de Landsvrouwe het Stadion voor geopend te verklaren, hetgeen zeker het plechtigste moment van den dag werd, ook door de daverende vreugde-schoten, die met donderend geweld losbarstten.

Rotte’s mannenkoor zong vervolgens het Wilhelmus. Dat Mr. Drooglever Fortuyn oud-voetballer is, bleek wel toen hij den aftrap voor den wedstrijd Feijenoord-Beerschot deed, want hij plaatste den bal zoo listig naar voren, dat het een haar scheelde of de eerste de beste aanval van Feijenoord op het nieuwe veld, had een doelpunt opgeleverd. De wedstrijd werd door de Rotterdammers met 5-2 gewonnen.

Zie ook: Opening van stadion Feijenoord in 1937’

Deze ‘burgemeester van Rotterdam, mr. P. Droogleever Fortuyn’ kennen wij al. Hij was de schoonvader van Willem Zeylmans van Emmichoven. Zie bijvoorbeeld ‘Architectuur’ op 4 juli 2008 en ‘Droogleever Fortuyn’ op 17 juli 2008. Maar ook ‘havenbaron’ George van Beuningen had een hand in het Feyenoord stadion, zie ‘Thedinghsweert’ op 20 januari 2010.

Update 5 september, 9.30 uur:

Prominent op de homepage van Trouw een ferme repliek van Paul Struik, Niels Anten, Edith Lammerts van Bueren, Walter Rossing en Pablo Tittonell (plantenwetenschappen), Lijbert Brussaard, Thom Kuyper (omgevingswetenschappen), Cees Leeuwis, Jan Douwe van der Ploeg, Han Wiskerke (sociale wetenschappen) op Aalt Dijkhuizen, voorzitter van de Raad van Bestuur van Wageningen Universiteit en Research centrum (WUR), en evenals hij van deze universiteit afkomstig, in ‘Dijkhuizen bedrijft geen wetenschap, maar politiek’:

‘Het verhaal van Dijkhuizen representeert geen wetenschappelijke consensus. Ook binnen Wageningen Universiteit lopen de meningen sterk uiteen. Dijkhuizen bedrijft hier geen wetenschap, maar politiek. Hij maakt – ongevraagd – keuzes voor ons allen.’