Lotusbloemen

Jostein Saether heb ik op zaterdag 21 april in ‘Feedback’ achtergelaten. Hij had op 10 maart in ‘Einloggen, bloggen, flüggen’ nog geschreven:

‘Während vier Jahre habe ich unterschiedliche Blogs betrieben. Der Respons auf dieser Art Wortlaute war sehr unterschiedlich – manchmal positiv und aufmunternd, ab und zu kritisch und beratschlagend, bisweilen auch einfach unpassend. Ich hätte mich allerdings hier und da mehr Kommentare und Rückmeldungen gewünscht, die zu weiteren Erforschungen in geistigen Fragen hätten führen können.’

Het leidde op 4 april tot de vraag ‘Kann ich noch Sachbücher schreiben über spirituelle Forschung – oder lieber mit Fantasy anfangen?’ Sindsdien bleef het daar op zijn gamamila.blogspot.com stil. Maar zie! Hij heeft deze maand de draad weer opgepakt, beginnend op 3 september. Zijn nieuwste bijdrage verscheen gisteren, meteen drietalig, ‘Monologe im Äther – monologues in the ether – monologer i etern’. Ik geef die in het Duits weer:

‘Blogger zu sein, kann ein einsames Unterfangen sein. Grundsätzlich führst du Gespräche mit dir selbst, weil offenbar keiner auf dich hört. Du sitzt Tag für Tag und formulierst Texte für potenzielle Leser. Nur auf deinem Bloggbarometer kannst du beobachten, wie viele unsichtbare Leser du von Stunde zu Stunde, von Tag zu Tag, von Monat zu Monat bekommst. Du siehst die Skala rauf- und runtergehen. Jeder Seitenaufruf von der ganzen Welt wird aktualisiert. Alle Leser sind namenlos oder anonym, sofern sie sich mit einem Kommentar nicht verbrieft haben.

Es ist eine harte Arbeit ohne Lohn. Niemand bezahlte sie dir mit Bargeld gestern. Auch nicht heute siehst du, dass Geld auf deinem Konto eingezahlt ist. Wird deine Arbeit als bloggender Autor überhaupt honoriert? Wird es als nützlich für die Gesellschaft betrachtet? Was ist der Wert deines Blogs in Bezug auf das Bruttoinlandsprodukt der Länder, wo deine Leser leben und Steuern bezahlen? Was ist sein Wert angesichts einer höheren geistigen Perspektive? Du kannst nur dich selbst vertrauen bei der Beurteilung dessen, dass es wertvoll sei, was du tust, so lange nicht einige Kommentatoren hier oder auf anderen Kanälen aufstehen und laut schreien über deine Blogbeschreibungen. Dass es trotz allem sich lohnt, fortzusetzen, auch wenn dein Portemonnaie für jeden Tag, der vergeht, immer leerer wird. Du weißt ja, dass es Wunder gebe? Und Mirakel erteilen auch Münze für den Geldsack.

Im Moment habe ich drei Projekte, die auf diesem Blog laufen, mit welchen es für die Leser weiter zu jonglieren gilt. Zunächst geht es um die Frage des Bösen und meine Erkenntnis, die in Saarbrücken vor einiger Zeit passierte. Zweitens wird eine Fortsetzung meiner karmischen Begegnung mit Rudolf Steiner während seiner Lebenszeit zu erwarten sein, für die ich seit einiger Bedenkzeit versuche, die richtige literarische Form zu finden, sodass meine schärfsten Kritiker, die besonders zahlreich in Norwegen sind (etwas, was jeder Anthroposoph sicherlich glaubt zu verstehen wegen der karmischen Hintergründe), nicht wieder mit ihren sensationellen Argumenten auftauchen müssen. Drittens geht es um den Doppelgänger. Dieses Thema wird parallel in Norwegisch und Englisch dargestellt werden.

Die potenziellen schwedischen Leser müssen sich damit begnügen, die norwegische Sprache darüber zu lesen, und die standhaften deutschsprachigen Leser müssen sich direkt auf das Buch beziehen, das hier bestellt werden kann: Chr. Möllmann Verlag. Im Buch können sie dann live verfolgen, was ich es hier in Norwegisch und Englisch über den Doppelgänger bringe. So können sie auch problemlos in der Debatte mitmachen in den Kommentarsträngen auf dem Blog, die während des Herbstes hoffentlich anwachsen wird. Natürlich ist es für manche Leser einfacher, sich in privater Oberflächlichkeit auf Facebook zu verbergen, als Teil der Entwicklung eines freien Geisteslebens basierend auf meinem Blog zu sein, aber ich glaube daran, dass es noch möglich ist, für einen notwendigen und guten Zweck voranzugehen: Die Indivdualizerung der Anthroposophie.’

Op 7 september schreef Jostein Saether bijvoorbeeld over ‘Der Moment der Erkenntnis und die Problematik des Bösen’:

‘Eine neue Erkenntnis oder ein Einsicht kommt oft unangemeldet. Es ist nicht möglich, vorherzusagen, ob eine Erkenntnis kommen oder wann sie irgendwann kommen wird. Sie entzieht sich unserer vorgefassten Meinungen und lässt sich nicht dirigieren. Die Erkenntnis ist eine völlig freie Tatsache, die ihre eigenen ungeschriebenen Gesetze folgt, oder die durch ihre Erscheinung ein bisher nicht entdecktes Gesetz umschreibt. Die Einsicht geschieht, etwas, was der Begriff schon sagt, innerhalb des individuellen Horizonts des Erkenntnisträgers. Eine Erkenntnis erscheint gern, wenn wir allein sind, als ob sie zu Beginn ihres Erscheinens mit uns allein sein will. Aber es muss nicht so sein, denn sie kann auch eintreffen, wenn wir mit anderen Menschen zusammen sind – z.B. während eines Gesprächs.

Eine Erkenntnis kommt oft als willkommene Reaktion auf eine lange getane Quest oder Suche nach einer Antwort auf eine Frage, ein Rätsel oder ein Problem. Wenn ich mich über etwas nicht auskenne, dann muss ja keine Erkenntnis kommen. Unwissenheit ist gewissermaßen die Bedingung der Erkenntnis, ihr weißer Leinwand. Diese Aussage wird dadurch bestätigt, dass es dem sogenannten naiven Narren oft gelingt, eine unwiderlegbare Wahrheit auszusprechen. Solche Erkenntnisse schweben sozusagen in der Luft und werden irgendwie im richtigen Moment vom zuständigen Wahrsager eingefangen, der unmittelbar danach weiterhin um alles und nichts unwissend auftreten kann und antwortet: “Das weiß ich nicht!”

Nur die Erkenntnisse, die wir selber in unserem eigenen Bewusstsein prästieren zu gebären irgendwie nach einer längeren Schwangerschaft, und die unser Leben beeinflussen und verändern, damit wir es besser als zuvor bewältigen können, werden weiterhin als ein spirituelles Ferment in der Seele fortwirken, das wahrscheinlich unsere Fragen befruchten können, so dass neue Erkenntnisse später kommen werden. Die Wege und das Auftreten der Erkenntnis in meinem eigenen Bewusstsein zu verfolgen, ist eine Beschäftigung gewesen, die ich betrieben habe, solange ich mich erinnern kann. So war es nicht ohne Grund, dass einige Freunde mich ein Philosoph nannten, schon als ich ein Kind war. Die Erscheinungsart, die Grammatik, die Dramaturgie und die Philosophie der Erkenntnis beschäftigen mich jedes Mal, wenn eine neue Erkenntnis geboren wird.

Vor einigen Wochen bekam ich eine Erkenntnis über die Problematik des Bösen, die mir von so außerordentlicher Bedeutung zu sein schien, dass ich fast vom Stuhl fiel, auf dem ich saß. Wie durch Zufall befand ich mich zusammen mit zwei weiteren Personen am Küchentisch in einem Haus in der gleichen Straße, wo ich damals lebte, als ich nach Deutschland vor 14 Jahren zog. Diese Erkenntnis über die Existenz und das Geheimnis des Bösen entstand gegen Ende eines Gesprächs, dass wir am Frühstückstisch auf der Terrasse begonnen hatten und jetzt in der Küche fortführten, weil es draußen eine kleine Kälte gekommen war.

Die Erkenntnis kam nicht zuerst als ein Gedanke, den ich sodann versuchte, in Worten zu formulieren. Nein, sie stellte sich in und zwischen den Wörtern ein, währenddessen ich sprach. Und erst, nachdem ich die Erkenntnis aussagte, konnte ich sie nun denken. Es fühlte sich unmittelbar danach so an, als ob ich mit dieser Erkenntnis von Jahr zu Jahr gewandelt sei, und zwar während meines ganzen Lebens, ohne es zu wissen. Also formulierte ich sie während ein paar Minuten und dann schlug ihre Gedankeninhalt in mein Denken hinein, wie eine doppelte Erkenntnis im Bewusstsein – als ob sich zwei Gedanken durchquerten, um im Bewusstsein ein Kreuz zu bilden. Es war gleichzeitig als ob eine Erlösung, eine Befreiung, eine Aufklärung auf einer unsichtbaren geistigen Ebene in der Nähe unserer menschlichen Existenz einträte, und dass jemand jetzt einen Fuß in unserer Welt hineinstellen oder eine Hand hineinhalten würde, weil die Person in und mit der Erkenntnis frei geworden sei.

In der Zwischenzeit habe ich diese neue Erkenntnis wieder und wieder in meinem Gedächtnis genommen, als ob ich – wie ein Schneider, der ich ja auch bin – ihrem Saum ins Detail nachzugehen habe; und, ja, denn ich wollte mir auch versichern, dass es sich nicht nur um einen Unsinn handelte. Ich habe noch nicht einen einzigen Buchstaben, einen einzigen Wort oder einen einzigen Satz darüber geschrieben. In den Wochen, die vergangen sind, habe ich sie unausgesprochen und ungeschrieben liegen gelassen, als ob ich eine Zeitlang herumstreichen müsste, um auf den richtigen Moment zu warten, um etwas über sie zu verfassen. Und der richtige Moment scheint noch nicht gekommen zu sein. Es ist, als ob ich zuerst ernsthaft krank werden müsste, welches ich auch inzwischen geworden bin, um etwa eine Abhilfe zu schaffen, um diese Erkenntnis ins Rampenlicht zu stellen. Das klingt fast kränklich und prätentiös, aber so steht nun die Sache vor mir, egal wie ich sie herumdrehe.’

Het doet me denken aan wat ik op 7 september op de website van Michael Eggert las, ‘Bloggen als geistige Übung. Ein Manifest’:

‘Mein kleines Manifest “Bloggen als geistige Übung” erscheint nun doch nicht als Printversion. Daher stelle ich es hier ins Netz. Eine Textprobe, worum es u.a. geht:

“Es gibt ein typisches Kennzeichen – bei mir und vielen Zeitgenossen –, das darauf hindeutet, dass frei werdende Kräfte im ätherischen Kopfbereich ein Breitenphänomen sind, aber als solche nicht unbedingt erkannt werden: Es ist die Fähigkeit, Gesprächsverläufen in Gruppen zu folgen, die spezifische Verlaufsart eines Gesprächs um ein Thema zu erkennen und damit eventuell intuitiv aussprechen zu können, worum es der Gruppe eigentlich geht, ohne dass es den Beteiligten bisher bewusst geworden ist.

Ebenso kann man auf die mäandernden oder scheinbar gegenläufigen Verläufe im eigenen Lebenslauf schauen oder die komplexe Dynamik psychischer Abläufe, deren Hemmnisse und emotionale Abgründe in sich oder anderen erkennen. Das Denken ist potentiell prozessual geworden; man kann Entwicklungen, Trends und Irrwege erkennen. Das kann nur durch eine Instanz im Inneren entstehen, die nicht restlos in die Vorgänge verwickelt ist, der so genannte ‘Zeuge’. In einer Weltgesellschaft, in der die Teamarbeit (und nicht mehr der omnipräsente, alles bestimmende Generalist) essentiell wird, ist das eine grundlegende Ich-Kompetenz.

Auch beim Bloggen ist diese Kompetenz gefragt; einmal, um Kommentar-Threads und Diskussion offen laufen lassen zu können, um nur hier und da an den Stellschrauben zu drehen, aber die Lebendigkeit und Widersprüchlichkeit gelten zu lassen. Zum zweiten ist diese Kompetenz notwendig, um eben wirklich die volle Zeitgenossenschaft zu erlangen, d.h. relevant und aktuell das anzusprechen, ‘was in der Luft liegt’. Man kommt auf diese Weise weg von den alten ‘senkrechten’ Strukturen, in denen Leser eigentlich Konsumenten eines kunstvoll komponierten Aufsatzes oder Vortrages sind. In den ‘waagerechten’ neuen Strukturen ist ein Beitrag des Bloggers nur der Anstoß für einen gleichwertigen Diskurs, der Fragen aufwirft, Aspekte beleuchtet, die im Glücksfall im virtuellen Gespräch zu einem befriedigenden Schluss geführt werden. Viele solcher Threads sind in den letzten Jahren in meinen Blogs geführt worden, häufig mit weit mehr als 100 Beiträgen von Lesern. Genau diese Diskurse haben sich als das Attraktivste an den Blogs erwiesen. Es besteht meist eine deutliche Korrelation zwischen Dichte der Diskussion und Zugriffszahlen von Lesern; die Leute wollen Gesprächsverläufe und offene Diskurse verfolgen, nicht vor sie hingesetzte Meinungsbekundungen eines Autors. Die Meinungsbildung findet heute im Prozess statt – daher ist das Blog auch ein geeignetes Medium. Wenn es gelingt, werden neue Beiträge im Blog aus den laufenden Diskussionen gewonnen; manchmal finden auch Rollenwechsel statt, indem einzelne Leser selbständige Beiträge als Teil des Blogs publizieren.

Anzumerken ist an dieser Stelle, dass der Blogger natürlich kein Ideal darstellt; zwar stimmt die tolerante Grundeinstellung, aber es gibt Schwachpunkte in Bezug auf Temperament und Verletzlichkeit. Es ist erstaunlich, wie stark diese Gegebenheiten, Stärken und Schwächen von Teilnehmern der Diskurse im Internet untereinander erkannt werden, auch ohne den ganzen Ausdrucksapparat wie Mimik und Gestik, Stimmlage und Körperhaltung. Offensichtlich übertragen wir Gedanken- und Ich-Sinn auf den Duktus, den Stil und die Art von schriftlichen Beiträgen Anderer. Die Technik behindert die ungeteilte Wahrnehmung des Anderen nicht wirklich.”

Download hier’

Een dag eerder had Michael Eggert het over ‘Den eigenen Spiegel putzen. Über Chakren oder Lotosblumen’:

‘“Wenn das Bedürfnis lebendig geworden ist, die verdünnte Aufmerksamkeit – das Alltagsbewusstsein – und die zwanghafte ‘fortwährende Kommentierung von Denkergebnissen durch die fühlende Seele’ durch konzentriertes Üben zu überwinden, entwickelt sich mit der Zeit das Denken ‘zu einem Wahrnehmungsorgan für das Lebendige, für Ätherkräfte’. Es gibt zahlreiche spirituelle Bewegungen und Organisationen, die die Dekonstruktion des Alltags-Ichs propagieren, aber an dieser Stelle statt weiterer Forschungsarbeit eine ansonsten positivistische Erleuchtungsmetaphorik anhängen. Offenbar gibt es eine Reihe von technisch funktionellen Selbstbeglückungsmechanismen, die an diesem Punkt ansetzen können, aber sich in diesem Selbstgenuss auch erschöpfen.

Das Erleben ist aber auch bei denen, die an diesem Punkt erst den Beginn einer ernsthaften geistigen Arbeit sehen, sehr unterschiedlich ausgeprägt. Meist ist ein visuelles Empfinden prägnant, etwa in Form von Wahrnehmung des Ätherischen ‘als leuchtende, strahlende, innerlich sich bewegende Bilder oder Folgen von Bildern.’ Eine weniger visuell ausgeprägte Wahrnehmung fasst Gedanken als komprimierte, sich entfaltende Denkbezüge auf, in Kontexten, die in sich bereits stimmig sind – ein flüssigeres, lebendigeres Denken. Aber es gibt auch eine Neigung zu einer Wahrnehmungsart, die mehr die unteren Sinne aktiviert, vor allem Lebens-, Eigenbewegungs- und Tastsinn. Dann werden innere Kraftstrukturen, innere Räume, dynamische Energien erfahren, die etwas wie ein quasi-leibliches Empfinden bedingen, das aber nicht mehr mit den eigentlichen Körpergrenzen kongruent ist...”

So weit einige Zeilen aus meinem Artikel, der in einer gestrafften Version im Meditations-Schwerpunkt-Heft der Kulturzeitschrift Die Drei (Juli/ August 2012) erschienen ist. Hier zum Download für Interessierte eine zwar schon von mir gekürzte Variante, die aber noch nicht im Lektorat von Anna-Katharina Dehmelt bearbeitet worden ist. Es gibt daher die für mich typischen Einschübe und Querbezüge – auch einige Verweise auf Originalquellen –, die letztlich für eine Printversion zu üppig waren, aber in der Linie der Darstellung auch nicht immer relevant. Hier im Netz darf auch die XXL-Variante (keine Sorge, es ufert nicht völlig aus) einmal zum Zuge kommen. Vielleicht wird Die Drei die dort erschienene letzte Ausgabe des Aufsatzes demnächst auch noch zum Download anbieten.

Insgesamt handelt es sich um einen meditativen Zugang, der auf frühe Anregungen von Rudolf Steiner zurückgeht, durchaus praktikabel, aber in der anthroposophischen Szene weitgehend undiskutiert ist, aber einen Zugang im handelnden Umgang auch für nicht-anthroposophische Leser bietet. Während in der hier vorliegenden Fassung Bezüge zum Zen-Buddhismus vorhanden sind, fehlt der Bezug zum – von den persönlichen Wurzeln her – islamischen Mystiker A.S. Almaas, der in knapper Form in der Printversion zu finden ist.

Hier nun der Download-Link.’

Van Noorse en Duitse webloggers kunnen we hier vandaan ook de oversteek naar Nederlandse maken. Na een maand afwezigheid is John Wervenbos vandaag terug met ‘Danige deining’. Hij heeft daarbij interessant eigen nieuws vergaard en zijn tekst van veel links voorzien:

‘Zaken kunnen soms anders lopen dan je denkt. Ook met een weblog. Zo dacht ik vorige maand rond 23 augustus op Cahier een blog te kunnen plaatsen over dichten en dichtwerken, inclusief twee eigen korte gedichten, maar (1) ik vergiste me in de complexiteit van het onderwerp en (2) nog belangrijker, (levens)thema’s hieraan verbonden moest ik nader doorwerken en doorleven, bleken behoorlijk onder mijn huid te zitten; met dichten kun je aardig wat losmaken op onder- en bovenbewust gebied, ...niet alleen in taalkundig opzicht. Ik ben daar behoorlijk vatbaar en gevoelig voor merk ik. Nu ben ik wel zover. Komend weekend schrijf en plaats ik het blogbericht.

Speciaal voor dit digitale notitieboekje kocht ik van de week webruimte in bij webhost One.com. Johanna Knottenbelts hoofdstuk De dichtkunst als weg tot inwijding (derde hoofdstuk uit het boekwerk Dichtkunst in het licht der antroposofie) heb ik deze week reeds op Website Cahier geplaatst. Ten behoeve van het blogbericht voeg ik daar het komend weekend nog twee andere hoofdstukken aan toe, één van en één over Albert Steffen uit het boekenpakket Albert Steffen Werke.

Moet me weer even oriënteren in blogland. Goede zaak dat Kees Kromme een eigen weblog is begonnen: Antroposofie en Apocalypse, waarmee hij krachtig uitpakt met artikelen uit Apocalypse Nu! Verwelkom ik zeer. Staat nu ook in mijn blogrol. Ridzerd van Dijk, Mirthe Duindam en Michel Gastkemper stomen natuurlijk onverminderd door. Zal mijn vizier er weer op gaan richten. Ook op De Aardespiegel die vandaag weer van start is gegaan, alsook op de door mij gewaardeerde blogberichten van Enno Nuy en die van andere bloggers opgenomen in mijn blogrol.

Het ziet ernaar uit dat er een kabinet PvdA/VVD van de grond komt. Houd mijn hart vast. Is dit echt wat “het volk” wil? De 'volkswil' heeft gesproken? Nou ja, ik in ieder geval niet, praktisch bezien. Tja, wat zijn de alternatieven? Stemde deze keer uit armoede op de Piratenpartij... Kuch. Had net zo goed blanco kunnen stemmen, zoals ik wel vaker deed de afgelopen decennia...

Afgelopen avond aan een bijeenkomst van antroposofen gehouden in Cultureel Centrum Orion deelgenomen. Onderwerpen: problematiek en crises anno 2012/13 antroposofische werkgebieden en antroposofie in het algemeen; verandering van tijdgeest, individualisering enzovoort. Georganiseerd en geëntameerd door Tom Peetoom; een greep uit een aantal instellingen vanavond vertegenwoordigd door mensen die uiteraard op eigen titel spraken en toehoorden: Antroz, De Zonnehuizen (voorheen), Rudolf Steiner College, Stichting Vrienden Huize Thomas, Orion/Edith Maryon College, Schoolbegeleidingsdienst, Vrije School Prinsenland, Bernard Lievegoed Fonds, Antroposofische Vereniging afdeling Rotterdam, Therapeuticum Helianth, Stichting Antroposofisch Huis, Cliëntenraad Orion en Eridanus, Christengemeenschap Rotterdam. Moeilijke en controversiële materie.

Sprak donderdagavond (20-9-2012) gelijk ook even met Marko van Gerven, die mede verbonden is aan het Bernard Lievegoed Fonds. Dit in verband met activiteiten van de Netwerk Universiteit anno 2012/13. Graag zou AViN Rotterdam op een verenigingsavond in 2013 een spreker van de Netwerk Universiteit nader over de intitatieven en projecten horen vertellen. Marko van Gerven gaf aan dat deze week deze universiteit een eigen plekje op het web gekregen heeft, los van de website Bernard Lievegoed Fonds en dat klopt, zie: Netwerk Universiteit. Goede zaak en het is ook hoogste tijd dat ze zich weer nader presenteren en, wat mij betreft, positief bedoeld, ook verantwoording afleggen. Van Gerven gaf ik mijn contactgegevens. We zullen zien of iemand van deze universiteit te zijner tijd en gelegenheid heeft om in 2013 iets te vertellen over dit antroposofische initiatief. Hij zal het aankaarten, ik hoor nader en als het aan mij ligt bespreken we het nader.

Uitstekende zaak dat het kleine boekwerkje De positieve en de negatieve mens nu vertaald in de boekhandel ligt. Kan het een ieder aanraden. Schafte het zelf verleden week aan. Bestudeerde het de afgelopen jaren al een aantal keren vanuit het Duits en had zelf al reeds een vertaling geschreven; een werkvertaling welteverstaan. Het blijft leerzaam. Ook nu ik het opnieuw lees. Bart Muijres van uitgeverij Pentagon is naar mijn idee een uitstekende uitgever en kundig vertaler. Had een goed telefoongesprek met hem, ruim een maand geleden. De boekpresentatie van het nieuw te verschijnen boek De opstanding van het denken, vrijdag 5 oktober 2012 om 20.15 uur in het Ita Wegmanhuis aan Weteringschans 74 te Amsterdam, kan ik echter niet bijwonen. Dat zou ik niet redden qua terugreis. Overdag op een zaterdag of zondag gehouden zou me denk ik wel lukken.’

Dat van die Netwerkuniversiteit had ik in principe al op 13 augustus in ‘Bio in Rio’ gemeld, maar nog niet de uitkomst gezien. Dus daarheen gesneld, maar er is nog niet zo veel te vinden; brokstukjes eigenlijk alleen maar. Zo lees ik bijvoorbeeld in ‘Over de Netwerkuniversiteit’:

‘De Netwerkuniversiteit heeft als doelstelling een platform te zijn voor mensen die de verbinding zoeken tussen reguliere wetenschap en de antroposofische geesteswetenschap. De door Rudolf Steiner ontwikkelde antroposofie (link AViN) streeft naar een verruiming en verdieping van de antroposofische wetenschap vanuit inzicht in de geestelijke oorsprong van de werkelijkheid.

De Netwerkuniversiteit verenigt academici die ervan overtuigd zijn dat duurzame oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken alleen gevonden kunnen worden door een verruiming van de gangbare wetenschappelijke denkkaders. Centraal staat daarbij de wetenschappelijke, morele en innerlijke ontwikkeling van de wetenschapper zelf.

De Netwerkuniversiteit werkt interdisciplinair en bestaat uit academici uit alle mogelijke wetenschapsgebieden. Zij organiseert jaarlijks symposia en workshops en faciliteert de ontmoeting en uitwisseling tussen antroposofische wetenschappers.

Op deze wijze stimuleert de Netwerkuniversiteit de ontwikkeling van nieuw antroposofisch wetenschappelijk onderzoek en het zoeken naar nieuwe onderzoeksmethodieken. In haar activiteiten zoekt de Netwerkuniversiteit telkens de samenwerking met maatschappelijke partners buiten het antroposofische veld.

De Netwerkuniversiteit is een initiatief van het Bernhard Lievegoed Fonds (link: hiervoor materiaal van de oude website gebruiken).’

Dit laatste is natuurlijk een mooi (of beter: lelijk) voorbeeld van hoe het niet moet. Je moet de naam van Bernard Lievegoed niet verkeerd schrijven. En ook geen tekst van een andere website (de moeder-website) overnemen en je eigen aantekeningen wat je nog moet doen laten staan. Nu gebeurt dat toch... Maar goed, het is dus nog in ontwikkeling. Bij ‘Actueel’ is onder ‘LinkedIn discussie’ dit te vinden:

‘Zeist, 14 september 2012

Beste leden van de Netwerkuniversiteit,

Momenteel zijn wij in de fase het congres Gezonde Zorg meer publicitaire aandacht te geven. Zo haken wij met de “special guest”, die het congres zal afsluiten, in op de recente reacties in de media over de toekomst van de zorg. We hopen vanuit de actualiteit de aandacht op het congres te vestigen.

Wij willen jullie uitnodigen mee te doen aan de discussies die we gestart zijn op LinkedIn. Onder het hoofd # Gezonde Zorg zijn jullie zeer welkom te participeren aan de discussie ter voorbereiding van het congres zelf. Als opwarmer volgen hier enkele stellingen van Jaap Koot, een van de medeorganisatoren.

– Centraal: kwaliteit van leven voor patiënt en zorgomgeving
– Eigen regie patiënt, familie en vrienden
– Volledige emancipatie zorggebruiker (o.a. e-health)
– Erkenning sociaaleconomische gezondheidsachterstanden
– Gezondheidsbevorderende benadering boven ziekte bestrijding
– Ontmoedigen medicalisering en stimuleren humanisering van de zorg

Er is meer dan genoeg plek bij Van Nelle, dus zegt het voort en werk mee aan de inhoud van het congres!

Tot 10 oktober,

Namens de organisatoren,
Marko van Gerven, medeorganisator vanuit de Netwerkuniversiteit’

Ook dit congres kwam op 13 augustus in ‘Bio in Rio’ al ter sprake. Meer is te vinden op www.mvonetwerkzorg.nl. Verder is dit interessant, ‘Jaarlijkse conferentie Netwerkuniversiteit’, een bericht van eergisteren 19 september:

‘De Netwerkuniversiteit van het Bernard Lievegoed Fonds houdt haar jaarlijkse conferentie op 16 november aanstaande met als titel: “Fragmenterende Samenleving – Samenbindende Waarden” – Waarden als bindmiddel voor een coherente samenleving”.

In de samenleving zien we de golfslag van ontbinden en verbinden. Als belangrijkste thema in deze conferentie wordt stil gestaan bij hoe premoderne concepten als deugd en morele ontwikkeling een plek krijgen in een postmoderne samenleving, waarin waardeoriëntatie en waardedeling ten grondslag liggen aan democratie en beschaving.

Maar ook welke rol moderne informatie en communicatietechnologie daarbij spelen. Immers, sociale media creëren nieuwe, digitale gemeenschappen, soms met maatschappelijke actie en /of politieke actie. Zo komt er meer aandacht voor de medemens getuige de vele televisieprogramma’s en hospice’s...

Meerdere sprekers zullen met de aanwezigen het programma invulling geven. Zo zal filosoof en musicus Ad Verbrugge u meenemen in de zoektocht naar wezenlijke en gedeelde waarden, niet opgelegd maar vrij gezocht. Schrijfster en filosofe Désanne van Brederode geeft een beschouwing op dragende en verbindende waarden die ten grondslag liggen aan onder andere politieke keuzes in Nederland en de directeur van “Young Works” Yvonne van Sark zal ingaan op wat jongeren beweegt in dit kader en tot welk gedrag sociale media kan leiden. Bestuurslid Jana Loose treedt op als dagvoorzitter en interviewer.

De bijeenkomst zal van 15.00 tot 19.00 plaatsvinden op de Triodos Bank aan de Nieuweroordweg no.1 te Zeist.’

In ‘Bio in Rio’ wees ik er al op dat er op de datum van 10 oktober twee congressen tegelijkertijd worden georganiseerd, maar blijkens de Iona Stichting zijn dit er inmiddels zelfs drie. Leest u maar mee. Dit is eerst nogmaals het ‘Congres gezondheidszorg’ (alleen klopt de titel niet precies, die luidt namelijk, zoals we net gezien hebben, ‘Congres Gezonde Zorg’):

‘10 oktober 2012: Congres Duurzaamheid in de zorg
Rotterdamse Van Nelle Fabriek, van 8.30-17.30 uur

Doel
Het doel van het congres is mensen werkzaam in de brede sector van de gezondheidszorg te enthousiasmeren voor maatschappelijk verantwoorde zorgverlening. Hierbij gaat het om zorg die zowel de gebruiker als de zorgverlener centraal stelt; om zorg gericht op de toekomst van mens en milieu.

Thema en inhoud
Centraal thema van het congres is de duurzame relatie zorgverlener en gebruiker/patiënt. Duurzame gezondheidszorg draait om de emancipatie van de patiënt, de gerichtheid van de hulpverlener op de zorgvrager als individu in diens context (de vraag achter de vraag) en om het introduceren van noodzakelijke vernieuwende ontwikkelingen vanuit de samenleving binnen de zorg. Maatschappelijke participatie en de subjectieve waardering van de zorgvrager van de zorgrelatie, zijn naar ons idee beslissende uitkomsten van elk zorgproces. Een belangrijk middel om duurzame gezondheidszorg te realiseren is maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO). Het centrale thema, de duurzame zorgrelatie, komt aan de orde in plenaire sessies.

Rondom het centrale thema worden zes ondersteunende thema’s uitgewerkt, die samen het MVO bouwwerk vormen:
Leiderschap voor duurzame organisaties;
Motivatie en beroepstrots van medewerkers in de zorg;
Onderwijs en onderzoek in de zorg;
Duurzaamheid in de bedrijfsvoering;
De sociale context van gebruikers en duurzaamheid;
Co-creatie als bron van duurzame innovatie.

Initiatiefnemers
Dit congres is een initiatief van een samenwerkingsverband van personen en organisaties, die zich in de afgelopen jaren hebben ingespannen om het thema duurzaamheid in de zorg onder de aandacht te brengen, namelijk:
– Initiatiefgroep Duurzame Gezondheidszorg (onder andere Iona Stichting en Bernard Lievegoed Fonds)
– MVO Netwerk Zorg (MVO-Nederland, gezondheidsinstituut NIGZ en Milieuplatform voor de Zorg)
– ZonMw

Datum en Locatie
Het congres vindt plaats in Rotterdam op woensdag 10 oktober 2012 in de Rotterdamse Van Nelle fabriek.
Meer informatie en aanmelding via www.mvonetwerkzorg.nl.’

Maar nu vind ik op de pagina met ‘actueel’ op de website van Iona Stichting ook dit over ‘Joseph Jaworski’:

‘Woensdag 10 oktober 2012 vindt op initiatief van Hein Dijksterhuis in de Amsterdamse Rode Hoed een bijzondere ontmoeting met Joseph Jaworski plaats.

Joseph Jaworski is de bron van inspiratie voor vele leiders in de wereld. Na zijn boeken “Synchroniciteit” en “Presence” heeft hij nu “Oorsprong” geschreven. Het is de Nederlandse vertaling van zijn boek “Source.” Hij stond aan de wieg van Theorie U en verdiept dit gedachtengoed verder in zijn laatste boek.

Hij stelt innerlijke ontwikkeling centraal, maar wel om daarmee de transformatie in de wereld te bewerkstelligen. Samen met de aanwezigen zal hij gaan verkennen hoe ”Synchroniciteit,” “Theorie U” en “Oorsprong” zich tot elkaar verhouden en hoe we dit in ons dagelijks werk kunnen toepassen.

Marc van Roon zal de ontmoeting met zijn vleugel begeleiden. Hij is een begenadigd pianist die eerder met Jaworski heeft gewerkt in leiderschapsprogramma’s. Als geen ander weet hij de muziek uit de zaal naar boven te laten komen.

Bij inschrijving voor 1 september is de toegangsprijs € 185. Na 1 september bedraagt het € 250. Dit is inclusief de boeken “Oorsprong” van Joseph Jaworski en “I am back – with love.” van Hein Dijksterhuis. Het aantal plaatsen is beperkt. Meer informatie en aanmelden gaat via deze link.

De organisatie is in handen van UNOO in samenwerking met Cordes, VanVieren, de Iona Stichting en Christofoor.

Oorsprong
In “Oorsprong” schrijft Joseph Jaworski over zijn zoektocht naar ons verborgen innerlijk weten. Het beschrijft de periode van zijn leven na de bestseller “Synchroniciteit.” Hij vertelt over het ontstaan van Theorie U, het belang van de innerlijke ontwikkeling van de Theorie U beoefenaar en de “Capacity to sense and actualize emerging realities.” Oorsprong gaat over onze onderlinge verbondenheid.

I am back – with love
Jaworski was voor Hein Dijksterhuis de bron van inspiratie om zich verder in Theorie U te verdiepen. Dijksterhuis volgde een training bij hem in 2004 en dat was de start van zijn eigen “journey.” Zijn reis heeft hij beschreven in het boek “I am back – with love.” Hij beschrijft hierin in detail en met humor zijn “Presencing” ervaring tijdens een quest in de Anza-Borrego woestijn.

De laatste informatie vind je op:https://www.facebook.com/Crossingthetippingpoint’

Dus ook al op 10 oktober, net als het ‘Bio-Congres 2012: Duurzaam ondernemend’. Maar dat is nog niet alles. Want op de vooravond daarvan vindt ook dit plaats, zoals ik op 13 september verneem uit het bericht ‘Schuif aan bij de duurzame top 100’ (en hier komen we een bekend congrescentrum tegen):

‘De top van duurzaam Nederland schuift op 9 oktober aan op het Trouw Duurzame 100 Gala. Het gala is het feestelijke startsein van de Dag van de Duurzaamheid, die op 10 oktober plaatsvindt. MVO Nederland nodigt haar partners uit om te komen en hun naam aan het gala te verbinden.

Organisator Antropia belooft een exclusief green glamour gala met muziek, een duurzaam meergangendiner en bijzondere gasten. “We verwachten onder meer Jan Peter Balkenende van Ernst & Young, Marga Hoek van De Groene Zaak, Willem Lageweg van MVO Nederland en andere bekende Nederlanders,” zegt Antropia-manager Waronne Elbers.

Bekendmaking Trouw Duurzame 100

Het hoogtepunt van de avond is volgens Elbers echter de bekendmaking van de Trouw Duurzame 100. Op deze ranglijst staan 100 Nederlanders die het afgelopen jaar opvallende resultaten hebben geboekt op het gebied van duurzaamheid. De lijst is samengesteld door dagblad Trouw.

Het is de 4de keer dat de krant de lijst publiceert. Dit jaar zijn er 40 nieuwe binnenkomers maar pas op 10 oktober wordt de lijst openbaar gemaakt. Elbers: “De gasten op het gala krijgen een sneak preview, en de kans om de top 10 te ontmoeten.”

Hoe, wat, waar?

Antropia organiseert het gala in haar eigen Cultuur- en Congrescentrum in Driebergen. Partners van MVO Nederland kunnen losse stoelen reserveren, of 1 van de 20 tafels. Stuur uw deelnameformulier zo snel mogelijk retour, want op 19 september sluit de inschrijving.

MVO Nederland is partner van het Trouw Duurzame 100 Gala.
Trouw Duurzame 100 Gala op LinkedIn’

Hoe dan ook kunnen we uitzien naar 10 oktober. Het belooft een bijzondere dag te worden. Tot slot van vandaag moet ik melding maken van een andere hooggeëerde weblogger, Ridzerd van Dijk. Hij heeft ons zoals altijd ook de laatste tijd weer vergast op de prachtigste citaten op zijn ‘De grote Rudolf Steiner Citatensite’ (deze titel heeft hij onlangs gelukkig weer opnieuw ingesteld), waarvan ik als voorbeeld dit citaat van 18 september wil geven, ‘Het is zinvol de weg te weten...’:

‘Stel, iemand aanvaardt de geesteswetenschap, maar wil de weg tot hoger inzicht zelf niet gaan in deze incarnatie. Ook voor hem is het zinvol, als hij zich er een voorstelling van maakt hoe die bovenzinnelijke kennis gewonnen wordt. Hij kan daardoor een inzicht krijgen, zoals een chemicus een waarheid aanneemt, doordat hij zich het experiment laat beschrijven, waarmee de betreffende kennis wordt gewonnen, ook als hij dat experiment zelf niet heeft gedaan.’

Vandaag plaatste hij op zijn weblog dit heel persoonlijke bericht,‘Een hartinfarct dat toch geen hartinfarct was’:

‘Beste lezers en lezeressen,

Vandaag en waarschijnlijk wel meer dagen geen blog. In de nacht van woensdag op donderdag werd ik midden in de nacht wakker met hevige pijn links in de borstkas. Ik zweette ook veel en was misselijk. Ik ben toen naar de badkamer gestrompeld en daar ben ik waarschijnlijk flauw gevallen, maar ik weet er zelf niets van. Ik werd wakker liggend op de badkamervloer. Ik knapte al snel weer op, maar ben de volgende dag naar de huisarts gegaan. Zij liet een hartfilmpje maken door de assistente en zij vermoedde dat ik een hartinfarct had gehad. Ze heeft toen onmiddellijk een ambulance gebeld en ik ben van de huisartsenpraktijk naar het ziekenhuis vervoerd. Daar heb ik allerlei onderzoeken gehad, maar volgens de cardioloog was het geen hartinfarct, maar wat het wel was wist hij ook niet precies. In ieder geval mocht ik om ongeveer 18.00 naar huis. Ik heb wel drie verschillende medicijnen gekregen en ik moet over twee weken voor controle terugkomen. Ik ga het dus maar heel kalm aan doen, hoewel dat bloggen helemaal niet zo veel werk is.’

Gelukkig kreeg hij een groot aantal hartverwarmende reacties. En ook van mij vanaf hier veel beterschap gewenst!

.