Ballotagesysteem

Mensen die vanochtend naar een lezing van Hans Stolp in de katholieke kerk in Breda wilden, konden beter thuisblijven, want deze ging niet door. De website IKON Kerknieuws meldde eergisteren ‘Bisschop verbiedt lezing Hans Stolp’:

‘Donderdag 7 februari zou Hans Stolp op uitnodiging van de RK Parochie Breda Noord een lezing houden in Breda. Op het laatste moment heeft Jan Liesen, de bisschop van Breda, deze lezing plotseling verboden. Meer dan 300 mensen belangstellenden hadden zich aangemeld.

De werkgroep die deze lezing namens de parochie organiseert is een half jaar lang intensief bezig geweest met de voorbereiding. Stolp: “Helaas was het op zo korte termijn niet meer mogelijk een andere locatie te vinden en alle mensen tijdig te waarschuwen. Daarom heeft de werkgroep besloten om de lezing in juni opnieuw te organiseren en dan buiten de officiële kerk om.”

De reden die de bisschop aangeeft is dat Stolp een aanhanger is van het esoterisch christendom. En dat zou strijdig zijn met de kerkelijke leer. Stolp (1942) is pastor en auteur. Hij studeerde theologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Behalve theologie bestudeerde hij later de psychologie van G.C. Jung en maakte hij een studie van het esoterische christendom.

Hij schreef inmiddels meer dan 60 boeken, waaronder kinderboeken, dichtbundels en verhalende boeken. Ook begon hij een reeks boeken die de esoterische betekenis van de bijbelverhalen laten zien, onder andere “Jezus van Nazareth” en “Johannes de Ingewijde”. Deze boeken zijn in 2012 door uitgeverij De Heraut opnieuw uitgegeven, nu met de titel: “Esoterisch Bijbellezen”.’
Bron: IKON

Lees de reactie van het Bisdom van Breda’

Over Hans Stolp schreef ik onder andere op 7 en 21 september 2008 in ‘Zondag’ en ‘Paulus’, en op 17 mei 2010 in ‘Spirit’. Het genoemde bericht van het Bisdom van 5 februari heeft als titel ‘Naar aanleiding van berichtgeving over het niet door kunnen gaan in de kerk van een inleiding van Hans Stolp’ en luidt:

‘Vandaag bericht dagblad BN/De Stem over het niet doorgaan van een lezing van Hans Stolp in het kerkgebouw van de Franciscusparochie te Breda. Op donderdag 7 februari zou Hans Stolp in de Franciscuskerk te Breda een lezing geven “Sterven en dan...”. Na overleg tussen bisschop Liesen, pastoor-vicaris Wiertz, leden van het pastoraal team en het parochiebestuur is besloten dat de lezing om inhoudelijke redenen geen doorgang kan vinden in het kerkgebouw.

Onderstaande tekst geeft de achtergrond hiervan aan.

Volgens diocesaan beleid kunnen in een kerkruimte naast eredienst selectief andere bijeenkomsten plaatsvinden. Het gaat dan om activiteiten van godsdienstige en pastorale aard, bijvoorbeeld religieuze concerten en geloofsinhoudelijke lezingen. Profane en niet-kerkelijke activiteiten kunnen niet plaats vinden. (Beleidskatern kerkgebouwen, 2009, p. 4)

De parochiële werkgroep die de lezing organiseerde heeft de inleiding als godsdienstige en pastorale activiteit beschouwd. De werkgroep heeft met de beste bedoelingen een bijeenkomst willen organiseren die het oogmerk had een goede bezinning te zijn op het leven na de dood.

In het genoemde overleg van bisschop, pastoor-vicaris, pastoraal team en parochiebestuur is echter gebleken dat uit publicaties van de inleider een inhoud blijkt die niet strookt met wat de Katholieke Kerk voorhoudt. De inleider is niet enkel gespecialiseerd in het esoterische christendom, maar belijdt dit persoonlijk. De inleiding is daarmee te beschouwen als een niet-kerkelijke activiteit, omdat het esoterisch christendom zich beweegt buiten het algemene katholieke geloof zoals de Kerk dit belijdt.

Het parochiebestuur kan de parochiekerk H. Franciscus in Breda Noord hiervoor niet ter beschikking stellen.

Om mensen die de lezing willen bijwonen niet teleur te stellen is gepoogd een andere locatie te vinden. Dit is echter niet meer tijdig gelukt en daarom heeft de pastoor met het parochiebestuur besloten de inleiding af te gelasten.

Zoveel als mogelijk zullen zij die zich hebben aangemeld voor deze dag persoonlijk bericht ontvangen van het niet doorgaan hiervan. Ook door middel van een persbericht, op de website van de parochie en na de vieringen wordt het bericht dat deze dag geen doorgang vindt, gemeld.

De gang van zaken wordt betreurd en het parochiebestuur zal bezien hoe dit in de toekomst kan worden voorkomen.’

Eerder was op de website van Kerknieuws ‘De opkomst van het esoterisch christendom’ te lezen, een bericht van 23 september 2011:

‘Esoterie wint de laatste tijd sterk aan populariteit. Terwijl de term zo’n twintig jaar geleden bij de meeste mensen nog onbekend was, is het nu algemeen bekend. Ook binnen het christendom is de invloed van esoterie te merken. Het esoterisch christendom wint aan aanhangers.

Esoterie houdt in het kort gezegd in dat het godsbesef in onszelf gezocht moet worden. God is niet buiten ons aanwezig, maar in (“eso”) ons. In dat opzicht toon de esoterie veel overeenkomsten met de (christelijke) gnostiek en de twee termen worden dan ook vaak één en dezelfde adem genoemd. Maar terwijl de gnostiek zich voornamelijk baseert op de oud-gnostische literatuur (zoals de geschriften van Nag Hammedi), baseert de esoterie zich vaak op bronnen van jongere leeftijd.

Hans Stolp en Fennie Kruize zijn twee bekende, hedendaagse verkondigers van het esoterisch christendom. Stolp schreef in de afgelopen jaren veel boeken en legde daarmee een leer uit die afwijkt van de christelijke boodschap zoals die in de meeste kerken wordt verkondigd. Kruize kwam in opspraak na haar boek Goddelijke vrijheid, waarmee ze pleit voor meer esoterie binnen de Protestantse Kerk.

Net zoals de gnostiek kent ook de esoterie aanhangers en tegenstanders. De laatste groep ziet in de esoterische boodschap een dwaalleer die afwijkt van de ware christelijke boodschap. Anderen zien esoterie als “zweverige gedachtes”. Maar veel mensen voelen zich juist thuis in de esoterie.

Bron: IKON’

Eergisteren konden we weer genieten van een pennenvrucht van Bavo van den Idsert, de directeur van Bionext die een uitstekend gevoel voor de actualiteit heeft en een goede pen. Wat hij schrijft is niet alleen van belang voor de landbouw, maar voor veel meer sectoren in de samenleving. Leest u ‘Gezond landbouw- en voedselbeleid bespaart geld en verbetert kwaliteit van leven’ maar eens:

‘Na decennia van schaalvergroting, centralisering en efficiëntieverhoging blijkt in tal van sectoren dat de grens bereikt is. Banken worden aan banden gelegd om de financiële risico’s niet opnieuw op de belastingbetaler af te wentelen. Scholen gaan decentraliseren om leerlingen weer te leveren waar ze voor komen: goed onderwijs. Bouwfondsen gaan terug naar de basis: woningen bouwen in plaats van speculeren. Het wachten is op een omwenteling in de landbouw- en voedingssector. Met gezonde voeding en agro-ecologische landbouwsystemen kan veel geld worden bespaard en de kwaliteit van leven worden verbeterd. Bovendien is de industriële voedingssector er tot op heden niet in geslaagd om de honger de wereld uit te helpen, terwijl overgewicht explosief toeneemt.

De agrofood business is een sterke sector in Nederland, die al jaren direct achter de VS in de top drie staat van exporterende voedingslanden met een exportwaarde van meer dan 70 miljard euro. Een sector om trots op te zijn, maar ook een sector die zich, net als de banken en scholen voortdurend bewust moet zijn van zijn rol in de maatschappij. Die rol is als volgt samen te vatten: tot in lengte van jaren lekker en gezond voedsel produceren voor de bevolking, met respect voor plant en dier, waarbij de leefomgeving zo min mogelijk wordt aangetast. Grootschalige, intensieve voedselproductie tast de leefbaarheid van de directe omgeving aan, ondermeer door stankoverlast, risico op ziektes bij dieren en mensen en de aantasting van het landschap voor de burger. Duurzaamheid is geen keuze, het is een must.

Integrale benadering

Als we onze leidende positie als voedingsland ook in de komende decennia willen behouden, zullen we échte verduurzaming centraal moeten stellen in het landbouw- en voedselbeleid. Deze beperkt zich niet tot een CO2- of een stikstofberekening, maar is een integrale benadering van dierenwelzijn, bodemvruchtbaarheid, biodiversiteit, schoon water, balans tussen dierlijke en plantaardige productie, eerlijke prijsvorming van boer tot consument en het terugdringen van de voedselverspilling. Het beleid zou tegelijkertijd gericht moeten zijn op het stimuleren van gezonde eetpatronen.

In de laatste 60 jaar is het Westerse eetpatroon sterk veranderd. Verse producten zijn voor een fors deel vervangen door fastfood en verwerkte producten die rijk zijn aan suiker, vet en zout en arm aan gezonde inhoudsstoffen en vezels. De opkomst van obesitas, diabetes 2 en andere welvaartsziekten worden direct hiermee in verband gebracht. Wereldwijd zijn er meer mensen met obesitas dan ondervoede mensen. Een Amerikaanse studie verwacht dat in de VS bijna 50% van de bevolking in 2030 obees zal zijn als de huidige voedingsgewoonte niet wijzigt; met enorme directe kosten (gezondheidszorg) en indirecte schade (vermindering van productiviteit door ziekte) als gevolg. McKinsey beraamde enkele jaren geleden de directe en indirecte kosten van obesitas in Nederland op 2,5 miljard euro. Met een beleid dat gezonde eetpatronen stimuleert, kun je als samenleving dan ook veel geld besparen.

Evenwicht

Voor de voedselzekerheid op de lange termijn hebben we vruchtbare landbouwgronden nodig. Daarom pleit de FAO in een grootschalig onderzoek uit 2009 voor agro-ecologische landbouw, waarin voedselproductie en behoud van de ecologische waarden met elkaar in evenwicht zijn. Vrij vertaald betekent dit: geen kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen gebruiken, maar investeren in de vruchtbaarheid van de bodem zoals gebruikelijk is in de biologische landbouw.

Het afgelopen decennium zijn tal van verworvenheden uit de biologische landbouw overgenomen in de zich verduurzamende reguliere landbouw. Naast bodemvruchtbaarheid valt hierbij te denken aan vermindering van pesticidengebruik, verbetering van dierenwelzijn, terugdringen van antibioticumgebruik en het behoud van biodiversiteit. Deze ontwikkelingen worden toegejuicht door een groeiende groep consumenten en zullen in de komende jaren zeker een vervolg krijgen.

Level playing field

De prijs van gezonde voeding uit duurzame landbouw is momenteel fors hoger dan die van conventionele voeding. Dit staat een snelle groei in de weg. De belangrijkste reden van de hogere prijs is dat de duurzaamheidswaarden in de prijs verwerkt zijn. Het beste instrument voor een omslag is het creëren van een level playing field, waarbij de vervuiler betaalt – vergelijkbaar met het nicotinebeleid – of waarbij aantoonbaar gezonde en duurzame producten minder belast worden. Een andere maatregel die van grote invloed kan zijn is vergaande vergroening van de EU landbouwsubsidies, waardoor landbouwbedrijven gestimuleerd worden voeding te produceren die niet ten koste gaat van milieu, dierenwelzijn, bodemvruchtbaarheid, biodiversiteit en waterkwaliteit. Het betrekken van de consument bij voedselproductie en smaakbeleving zal bijdragen aan bewustere voedingsgewoonten.

Met de koppeling van de beleidsterreinen gezondheid, voeding en landbouw kan miljarden bespaard worden in de gezondheidszorg, neemt de leefbaarheid voor de burger in agrarische gebieden sterk toe en worden tal van maatschappelijke duurzaamheidswensen gerealiseerd. Een win-win-win situatie die snel benut moet worden.’

Ramon De Jonghe maakte me gisteren attent op dit bericht op de website van de Algemene Onderwijsbond, een mooie aanvulling op wat ik op 1 februari meldde in ‘Voortgezet’. De titel is ‘Leerlingaantal vrijescholen voortgezet onderwijs stijgt’:

‘Het aantal leerlingen dat een vrijeschool voor voortgezet onderwijs bezoekt, is de afgelopen vijf jaar gestegen. Met ruim 13 procent, zo blijkt uit de cijfers van OCW. In het primair onderwijs blijven de cijfers achter. Daar is het aantal afgenomen met 1,5 procent.

De stijging in het voortgezet onderwijs van 13,8 procent is sterker dan in het hele voortgezet onderwijs. Daar steeg het met 3 procent. Volgens Leo Stronks, voorzitter van de Vereniging van vrijescholen heeft de stijging meerdere oorzaken.

“Eén daarvan is imago. Wij zaten altijd in het hoekje waar de slagen vallen. Dat hebben we weten om te buigen”, zegt de voorzitter. “We voldoen beter aan de vraag van ouders en de Inspectie van het Onderwijs. Bijvoorbeeld als het gaat over de opbrengsten van rekenen en taal. De Inspectie wil dat goed geregistreerd hebben. Dat doen we nu beter.” Volgens Stronks heeft Nederland een opbrengstencultuur, daar voldoen de vrijescholen nu meer aan. “We zijn geloofwaardiger geworden voor ouders. Zonder dat de waarden van de vrijeschool worden aangetast. Het gaat bij ons niet alleen om kennis, maar ook om sociale en emotionele ontwikkeling.”

Primair onderwijs

In het primair onderwijs zijn van 2008 tot 2011 de leerlingaantallen afgenomen. Pas in 2012 stijgt het leerlingaantal weer absoluut gezien. Stronks: “Het leerlingaantal in het primair onderwijs nivelleert in de jaren. Maar we hebben niet meegerekend dat er drie scholen zijn gesloten.”

Stronks hoopt dat de komende jaren de vraag naar vrijescholen blijft stijgen. “De vraag naar onze waarden neemt wel toe. Het zullen geen nieuwe scholen zijn, maar bijvoorbeeld wel een stroming binnen een bestaande stichting.” Daar is nu al een begin mee gemaakt in Roermond. Een katholieke stichting wil in hun palet ook een vrijeschool onderbrengen.’

Inderdaad. Daarover berichtte AntroVista op 1 februari in ‘Bovenbouw Roermond van start’. Op de website van ‘Steiner College’ kunnen we lezen over een ‘Informatieavond Vrije School Voortgezet Onderwijs (Steinercollege)’:

‘Op 29 januari 2013 is er om 19.30 u in College Broekhin een informatieavond voor ouders rondom de opstart van het Steiner College in Roermond. Op deze avond zal nader ingegaan worden op het onderwijsconcept. Het Steiner College wordt een onderdeel van het Broekhin College. Alle belangstellenden zijn van harte welkom. Graag even aanmelden via de website: www.broekhin.nl

Verder kunnen we U laten weten dat het gelukt is om een zeer ervaren bovenbouwleerkracht aan te trekken. De heer Marcel Seelen zal de komende jaren de zorg voor de klassen op zich nemen en zal zich dinsdag 29 januari voorstellen tijdens de informatieavond op Broekhin.

Op zaterdag 2 maart 2013 is de Open Dag van De Vrije School op College Broekhin. De Open Dag begint om 9.30 uur en U treft hier ook de afdeling Bovenbouw aan. De ouders krijgen hier de nodige informatie. Voor de leerlingen is er een proefles.
Het adres voor de informatieavond èn voor de open dag is: Bob Boumanstraat 30-32, 6042 EH Roermond

De Vrije School voor voortgezet onderwijs gaat definitief van start!!!!!! Met ingang van het nieuwe schooljaar 2013-2014 zal het Broekhin College starten met de 7e klas van de Vrije School voor voortgezet onderwijs (het Steiner College). De school leidt kinderen op tot het examen VMBO-T, Havo en VWO’

Ook uit Duitsland komt er bericht over een bijzondere samenwerking, van een ietwat andere aard. Die vindt behalve instemming ook nogal wat tegenstand. Michael Mentzel van ‘Themen der Zeit’ schreef eergisteren over ‘Der Staat und die Waldorfschule’:

‘Die Diskussion über eine “staatliche Waldorfschule” in Hamburg Wilhelmsburg hat inzwischen auch die großen öffentlichen Medien erreicht. Während Christian Füller in der Taz [1] diesem Thema einiges abgewinnt, schlägt sich der Autor des Beitrags in der Süddeutschen Zeitung [2] eher auf die Seite der entschiedenen Gegner einer solchen Idee.

Die Süddeutsche Zeitung berichtet über einen Lehrer, der versucht, “eine Grundschule zu verhindern.” Es geht um die Waldorfpädagogik, die manchem ein so großer Balken im Auge zu sein scheint, dass sogar eine Petition zur Verhinderung der Initiative initiiert wurde. In der Taz dagegen können wir lesen: “Dabei taugt die Schule als Zukunftsmodell für das Bildungswesen.”

Was ist passiert? In Hamburg Wilhelmsburg wird, so der Plan, demnächst eine – zunächst auf 10 Jahre angelegte – unkonventionelle Schulfusion stattfinden. In dem überwiegend von Migrantenfamilien bewohnten Hamburger Stadtteil wollte eine Initiative eine interkulturelle Waldorfschule etablieren. Daraufhin hatte die Schulbehörde den Vorschlag einer Zusammenarbeit dieser Initiative mit der Wilhelmsburger Grundschule Fährstraße angeregt. Steht da am Ende eine Waldorfschule mit staatlichen Grundschulelementen oder eine Grundschule mit Waldorfelementen? Darüber sprechen die Beteiligten in einer Konzeptionsgruppe und wollen dabei ausgeloten, wie die beiden Schulformen zusammenpassen können und in welcher Weise die unterschiedlichen Elemente in die jeweiligen Unterrichte integriert werden können. So heißt es auf der Webseite der Waldorfschul-Initiative: “Aufgabe der Konzeptionsgruppe ist es, bis März 2013 die Entscheidung des Gesamtkollegiums Fährstraße sowie der gesamten Waldorfinitiative vorzubereiten. Diese sollen Ende März 2013 entscheiden, ob eine dauerhafte Zusammenarbeit zwischen der Waldorfinitiative und dem Kollegium der Schule Fährstraße möglich ist. (...) Es hat sich in dieser Arbeit gezeigt, dass die beiden pädagogischen Ausrichtungen viel gemeinsam haben. So stehen für beide das Kind und die Beziehung des Lehrers zum Kind im Mittelpunkt der Pädagogik. Sowohl die VertreterInnen der Schule Fährstraße als auch die WaldorfpädagogInnen waren positiv überrascht von dem, was sie in der jeweils anderen Schulform erlebten. Besonders die prägenden, konsequent durchgeführten Rituale in der Fährstraße, die ein aufmerksames und ruhiges Unterrichtsklima bewirken, haben uns beeindruckt. Gleichzeitig wurde uns deutlich, welche Herausforderungen es bedeutet, wenn ein hoher Prozentsatz der Kinder aus bildungsfernen Familien mit Migrationshintergrund kommt.” [3]

Für die Kritiker der Waldorfpädagogik jedoch scheint allein schon der Gedanke ein Horror zu sein, vor Grundschulkindern könne ein Waldorflehrer stehen. Die Petition zur Verhinderung dieser Schulfusion wird von etlichen Skeptiker-Blogs unterstützt. Und auch der vom Grafiker zum Waldorf-Werklehrer umgeschulte Andreas Lichte, der sich gern – im Hinblick auf seine Kompetenz in Bildungsfragen – als ausgebildeter Waldorflehrer bezeichnet, sieht schon den Untergang des Abendlandes gekommen, wenn jemand es wagt, das Wort Waldorfpädagogik im Zusammenhang mit allgemeiner Pädagogik in Verbindung zu bringen. Er hatte deshalb in einem bei den Ruhrbaronen erschienenen “Offenen Brief” an den Hamburger Schulsenator Ties Rabe – der diesen Schulversuch befürwortet – seine Sicht auf die Waldorfpädagogik dargelegt und gesagt: “Als ausgebildeter Waldorflehrer möchte ich Sie fragen: Wie will die Behörde für Schule und Berufsbildung Hamburg sicherstellen, dass das Spezifische der Waldorfpädagogik – der anthroposophische Hintergrund – auch in einer Schule in staatlicher Trägerschaft erhalten bleibt?” Diese seltsame Volte nach Lichtescher Spielart und auch die, ob die Behörde für Schule und Berufsbildung Hamburg beabsichtige, “als staatlicher Träger der “Interkulturellen Waldorfschule Hamburg-Wilhelmsburg” die Weltanschauung Anthroposophie weiter zu verbreiten?”, stieß in der Schulbehörde auf wenig Interesse, denn seine Fragen wurden offensichtlich nicht beantwortet. So vermeldete er kurz darauf: “Senator Ties Rabe und sein Pressesprecher Peter Albrecht verweigerten eine Stellungnahme zu meinem offenen Brief vom 3.9.2012.”

Dabei kann man sich leicht durch eigene Anschauung davon überzeugen, dass in den Lehrplänen der Waldorfschulen in Deutschland von einer Weiterverbreitung der Anthroposophie, wie sie von Lichte und anderen suggeriert wird, keine Rede ist und dass sich zudem die immer wieder geäußerte Befürchtung, die Kinder könnten an der Waldorfschule gar mit Anthroposophie in Berührung kommen, wohl in den allermeisten Fällen als eine Fata Morgana erweist. Dass die Grundlagen der Waldorfpädagogik auf der Anthroposphie Rudolf Steiners fußen und diese damit selbstverständlich auch aufzufinden sind, ist kein Geheimnis und macht schließlich auch einen Gutteil des Waldorfschulprofils aus. Gleichwohl wird immer wieder versucht, die Waldorfschule als eine Art Sektenschule zu verunglimpfen, deren Bestreben dahin ziele, anthroposophischen Nachwuchs zu züchten und den Rest der Welt über die wahren Hintergründe im Unklaren zu lassen. Wer aber Eltern unterstellt, sie verstünden nicht, welcher Geist in einer Waldorfschule weht, und sie würden deshalb schnurstracks in eine Sektenfalle stolpern, scheint völlig zu übersehen, dass wir im 21. Jahrhundert leben. Es hat jedoch eher den Anschein, als ob manche Kritiker mit ihrem ständigen Genöle in einer längst vergangenen Zeit leben, in der es eben nicht selbstverständlich war, dass Menschen über ihre Lebensentwürfe und -perspektiven selbst entscheiden.

Bleibt das beliebte Argument, bei den privaten Waldorfschulen würden Steuergelder für eine obskure Esoterik ausgegeben (Zitat SZ: “Kritiker warnen: “Mit Esoterik löst man keine sozialen Probleme.”). Wenn die Fusion tatsächlich zustande kommt, wird die Schule in Wilhelmsburg sicherlich in Gänze vom Staat finanziert. Da mag es durchaus sein, dass die Angst der Kritiker wächst, auch andere Bildungsverantwortliche könnten sich auf solche Ideen einlassen, wenn sich der Schulversuch als erfolgreich herausstellen sollte. Bisher werden die Waldorfschulen in Deutschland zu einem Teil  – im Saarland sind es z.B. 70% – vom Staat finanziert, den Rest müssen die Eltern selbst aufbringen.

Dass inzwischen auch manche Elemente, wie sie auch in der Waldorfpädagogik zu finden sind, beispielsweise Fremdprachenunterricht ab der 1. Klasse in NRW, ohne Aufregung und viel Trara in den allgemeinen Schulunterricht Eingang gefunden haben, bemerkt heute kein Mensch mehr und es dürfte wohl auch nicht besonders wichtig zu sein, derlei Dinge besonders hervorzuheben. Es geht um eine sinnvolle und kindgerechte Pädagogik. Und entscheidend wird sein – und daran wäre Pädagogik zu messen – ob sie für die Entwicklung der Kinder förderlich ist oder nicht. Dass die Waldorfschulen hier nicht so schlecht abschneiden, wird – wie das Beispiel Hamburg Wilhelmsburg zeigt – von denen, die über das Wohl und Wehe von Kindern im schulpflichtigen Alter zu entscheiden haben, offensichtlich durchaus realistisch gesehen.

Beim Bund der Freien Waldorfschulen sieht man die Entwicklung ebenfalls positiv. Vorstandsmitglied Hennig Kullak-Ublick gegenüber unserer Redaktion: “Wir sind sehr gespannt, was die Waldorfinitiative und das Kollegium der Schule an der Fährstraße als ihr gemeinsames Zukunftskonzept ausarbeiten. Die bisherigen Gespräche zeigen, dass der Blick auf die Kinder wesentlich mehr Gemeinsames als Trennendes zutage fördert. Hier treffen ja nicht zwei starre Systeme aufeinander, sondern Pädagogen, die ihre Erfahrungen und Gesichtspunkte zusammenführen, um zu sehen, wie sie daraus etwas Neues schaffen können, das zu ihren Kindern passt. Wir unterstützen diese Initiative aus voller Überzeugung. Ob am Ende eine 'Waldorfversuchsschule in staatlicher Trägerschaft' oder etwas anderes dabei herauskommt, wissen wir jetzt noch nicht. Das wird auch davon abhängen, wie viel Autonomie der Schule von Seiten der Schulbehörde zugestanden wird, ob die Lehrerinnen und Lehrer eine Waldorfausbildung durchlaufen, ob es einheitliche Bildungsgänge bis zur zwölften Klasse gibt und wie diese und einige andere Kriterien in den weiteren Gesprächen auf die Wilhelmsburger Verhältnisse abgestimmt werden. Alle bisherigen Gespräche deuten aber darauf hin, dass auf jeden Fall eine interessante Schule dabei herauskommt.”

Rudolf Steiner, das ist bekannt, hatte ein etwas getrübtes Verhältnis zur französischen Sprache. Dieser Umstand wird von Kritikern insbesondere dann ins Feld geführt, wenn es um Steiners angeblichen “Rassismus” geht. Am Ende der damaligen Debatte in der oft zitierten Lehrerkonferenz (vor fast 90 Jahren) wurde entschieden, den Französischunterricht an der Waldorfschule nicht abzuschaffen. Steiner damals pragmatisch: “Über alles weitere wird die Zukunft entscheiden.” Heute, im 21. Jahrhundert, sind wir mittendrin in der – damaligen – Zukunft. Und diese hat es in der Tat längst entschieden. In den allermeisten Waldorfschulen gibt es bis heute ab der ersten Klasse zwei Fremdsprachen: Englisch und Französisch.

[1] Artikel in der Taz
[2] Artikel in der SZ
[3] Waldorfschulinitiative Hamburg Wilhelmsburg’

Nog een bericht uit Duitsland vinden we bij Anthromedia.net, door Christof Lützel, ‘Pressesprecher/ Leiter Öffentlichkeitsarbeit / Prokurist GLS’, die eergisteren ‘GLS Bank – Gestärkt in die Zukunft’ meldde:

‘Die GLS Bank verzeichnet einen starken Kundenzuwachs und eine Verdreifachung ihres genossenschaftlichen Geschäftsguthabens.
Ebenfalls verbucht sie gestiegene Kundeneinlagen, eine deutlich erhöhte Kreditnachfrage sowie eine solide Ertragslage.

Bochum. Mit erneut 20 Prozent Wachstum setzt die GLS Bank ihren Weg in die Zukunft fort. “Unsere Bilanzsumme betrug zum Jahresabschluss 2,7 Mrd. Euro”, erklärt GLS Vorstandssprecher Thomas Jorberg. Mit einer Steigerung des Geschäftsguthabens um 61 Mio. Euro auf 93 Mio. Euro haben die Mitglieder der Bankgenossenschaft das Eigenkapital wesentlich gestärkt. Inklusive Rücklagen und Stiller Beteiligungen beträgt das Eigenkapital nunmehr ingesamt 160 Mio. Euro. Damit erfüllt die GLS Bank bereits jetzt die Voraussetzungen für ihr weiteres Wachstum sowie die neuen Eigenkapitalregeln (Basel III).

Gestärkt in die Zukunft.

Im vergangenen Jahr entschieden sich 27.000 Menschen neu für die GLS Bank, das entspricht einem Plus von 23 Prozent. Insgesamt zählt sie derzeit 143.000 Kunden.

Die Kundeneinlagen wuchsen um 20 Prozent auf 2,35 Mrd. Euro. Das Kreditvolumen stieg sogar um 26 Prozent. Im Jahr 2012 finanzierte die GLS Bank soziale, kulturelle und ökologische Projekte sowie Bildungs- und Wohnvorhaben mit einem Gesamtvolumen von 543 Mio. Euro. “Vom Kindergarten über private Baukredite bis hin zur Finanzierung großer regenerativer Energieanlagen setzt sich unsere Kreditvergabe vielfältig zusammen”, erläutert Finanzvorstand Andreas Neukirch.

Über die Wachstums- und Ersatzinvestitionen hinaus investierte die GLS Bank im vergangenen Jahr ca. 2 Mio. Euro in die IT-Infrastruktur. Gleichwohl konnte sie aufgrund einer soliden Ertragslage ihre Risikotragfähigkeit durch entsprechende Erhöhung der allgemeinen Rücklagen stärken. Auch für das Jahr 2013 erwartet die GLS Bank ein Wachstum von 20 Prozent und somit eine Fortsetzung dieser Entwicklung.

Engagiert für einen Systemwandel.

Die GLS Bank ist Gründungsmitglied eines globalen Netzwerks werteorientierter Banken, der Global Alliance for Banking on Values (GABV). Mitglied dieser Allianz sind 21 Banken aus der ganzen Welt, die in den Kern ihrer Geschäftspolitik soziale und ökologische Werte integrieren. Im März ist die GLS Bank Gastgeber und Veranstalter der Jahreskonferenz der GABV in Berlin.

Zur Konferenz mit dem Thema “Change-makers: Wertewandel im Bankensektor” werden Banker, Politiker und Interessierte aus dem gesamten Bundesgebiet eingeladen.

“Wir möchten zeigen und diskutieren, dass Bankgeschäfte, die sich an sozialen und ökologischen Werten orientieren, möglich sind und bereits weltweit wirtschaftlich erfolgreich betrieben werden”, sagt Thomas Jorberg, der im Steering Committee der GABV für Europa verantwortlich ist. “Wir brauchen eine öffentliche Diskussion darüber, wie ein positives Zukunftsbild des Finanzmarktes aussieht und wie es zu realisieren ist. Dazu wollen wir einen Beitrag leisten.”

Ausgezeichnet.

Zum dritten Mal in Folge wurde die GLS Bank in einer großangelegten Umfrage von Börse-Online und n-tv von ihren Kunden zur “Besten Bank” gewählt. Zum Jahresende wurde sie unter 670 Bewerbern aus allen Unternehmensbranchen als “Nachhaltigstes Unternehmen Deutschlands 2012” ausgezeichnet. Beide Preise betrachtet die GLS Bank als hohe Anerkennung aber auch als Verpflichtung für ihre Zukunft.

Die GLS Bank

Die GLS Bank ist die erste sozial-ökologische Universalbank der Welt, die werteorientierte Geldanlagen, Finanzierungen, Beteiligungskapital, Stiftungen und Schenkungen aus einer Hand anbietet. Mit zielgerichtet sozial-ökologischen Investitionen und einer umfassenden Transparenz bietet sie ihren Mitgliedern und Kunden einen dreifachen Gewinn: menschlich, zukunftsweisend, ökonomisch.
www.gls.de’

Interessante Duitstalige berichten kunnen we tegenwoordig ook regelmatig op de website van het Goetheanum vinden. Zoals gisteren ‘Landwirtschaftliche Tagung “Allianzen für unsere Erde”’ van Wolfgang Held en Sebastian Jüngel:

‘Ob Bienensterben oder wuchernde Bodenpreise – für diese Herausforderungen braucht es weitflächige Kooperationen. Wie man das macht, ist Thema der internationalen Jahreskonferenz der biodynamischen Bewegung am Goetheanum von 6. bis 9. Februar. Mit dabei sind die Schweizer Nationalratspräsidentin Maya Graf, der Träger des Alternativen Nobelpreises Nicanor Perlas, der Mitautor des Welt­agrarberichts Hans Rudolf Herren und der Leiter von Ekta Parishad Rajagopal.

Maya Graf wird die Tagung mit einem Grusswort eröffnen. Ihm folgen Einblicke in die Praxis der Allianzenbildung aus unterschiedlichen Ländern und Praxisfeldern. So setzt Nicanor Perlas Impulse auf Grundlage seiner Arbeit auf den Philippinen, Hans Rudolf Herren bringt seine Erfahrungen aus dem Weltagrarbericht ein und Rajagopal berichtet über die Landlosen-Bewegung in Indien. Weitere Dozentinnen und Dozenten geben praktische Hinweise zur Allianzenbildung.

Die Zusammenarbeit umfasst Aufgabenbereiche wie eine bessere Agrarpolitik, Fragen der nachhaltigen Regionalentwicklung, Probleme wie Nutzungsrechte und Eigentumsverhältnisse am Boden und das Bienensterben sowie Themen wie Kompostierung und Ernährung. Dabei geht der Blick auf Gruppierungen der weltweiten Zivilgesellschaft, die ähnliche Anliegen haben und mit denen konkret zusammengearbeitet werden könnte. Für diese Schulterschlüsse ist wichtig, gemeinsame existenzielle Anliegen in den Mittelpunkt zu stellen – zugunsten der Erde.
Programm’

Of ‘Hochschule im Dialog’ eergisteren van Wolfgang Held:

‘Zum siebten Mal kamen Anthroposophen aus Wissenschaft, Kunst und Religion zu einem Kolloquium zusammen, um sich über Perspektiven anthroposophischer Wissenschaft zu verständigen.

Das Treffen wird von Vertretern der Alanus-Hochschule und des Goetheanum organisiert und hatte dieses Jahr als inhaltlichen Schwerpunkt “Beobachtung als Zugang zur esoterischen Dimension der Wirklichkeit”. Die Beiträge mit Diskussion reichten vom Denken über die Beobachtung (Robin Schmidt) über die Voraussetzungen einer lebendigen Erkenntniswissenschaft (Constanza Kaliks) bis zur Beobachtung des anderen Menschen und des anderen Schicksals (Mechtild Ortmann). In welcher Form das Kolloquium eine Fortsetzung findet, ist noch ungewiss.’

En dan hebben we nog dit bericht ‘Verlag am Goetheanum: Biografie über Helene Reisinger’ door Sebastian Jüngel:

‘Im Verlag am Goetheanum ist am 5. Februar 2013 die Biografie über Helene Reisinger erschienen. Geschrieben hat sie die Eurythmisten Angela Locher.

Aus dem Vorwort:
“Ein Versuch, Spuren und Wege, Ereignisse und ‘Erreichnisse’ im Lebenslauf Helene Reisingers aufzusuchen und ihr Wirken im 20. Jahrhundert den an der Eurythmie interessierten Menschen zugänglich zu machen, soll sein, was auf den folgenden Seiten seinen Niederschlag findet. Wir begleiten ein Leben, welches mit der Begegnung der Eurythmie an der Schwelle zu ihrem 19. Lebensjahr seine Bestimmung und im weiteren Verlauf seine Mission findet.

Der Ort ihrer Tätigkeit ist Berlin, und er bleibt Berlin, mit vom Kriege bedingten Unterbrechungen. Ihren künstlerischen Werdegang in jungen Jahren und bis hin zu den reifen Früchten ihres späteren Lebens auf dem Hintergrund der dramatischen Zeitereignisse zu sehen und zu begreifen, ist meinerseits ein Anliegen. Auch dies ist ein Versuch. Er möge als Anregung dienen, sich mit den geschichtlichen Ereignissen des vergangenen Jahrhunderts tiefer, gründlicher vertraut zu machen, als es mir möglich war. Es können sich daraus Perspektiven und Richtlinien ergeben für die weitere Entwicklung der Eurythmie in die Zukunft hinein, wenn es gelingt, als Zeitgenosse in das Zeitgeschehen zu lauschen und daraus seine Antriebe und Inspirationen für das künstlerische Schaffen zu finden, zu empfangen. Dieses wache Lauschen auf geistige Prozesse hinter dem Tagesgeschehen ist eine Fähigkeit, die man von Helene Reisingers Künstlerleben lernen kann.

Sie gehört zu der ersten Generation von Eurythmisten und hat das Schicksal, die intensive schöpferische Entwicklungsphase 1922/23 in Dornach mitzuerleben. Eine Zeit, in der die Eurythmie als Bühnenkunst immer mehr in die Öffentlichkeit tritt unter der strengen Leitung Marie Steiners und der bereichernden schöpferischen Führung und Pflege Rudolf Steiners. Ihre entscheidenden Impulse verdankt sie dieser Zeit.”

Quelle: Helene Reisinger. Ihr Schicksal, die Eurythmie im 20. Jahrhundert, Verlag am Goetheanum 2013’

En vooruit, tot slot een vooruitblik op onze Hokjesman vanavond om 21.35 uur op Nederland 3. We zijn toe aan ‘Aflevering 5: de autonomen’:

‘Waarin Michael Schaap, alias De Hokjesman, op zoek gaat naar de wereldverbeteraars, de dromers, de activisten die niet lijdzaam toekijken, maar die de wereld willen veranderen. Soms ten koste van zichzelf en anderen: De anarchistische autonome subversieven, die niet hangen aan status en bezit en die geloven in zichzelf en niet in de maatschappij met zijn opgelegde structuren.

Sinds de jaren 60 ontstaat er telkens een nieuwe groep hemelbestormers die met welhaast kinderlijk optimisme de wereld meent te moeten gaan verbeteren óf ervoor kiezen om zich aan die wereld te ontrekken... Daarbij wordt het conflict niet zelden geschuwd... Zo had je in de vorige eeuw provo’s en de kabouters,, vredesdemonstranten en krakers, die fel rebelleerden tegen de leegstand van woningen. Waar zijn die mensen gebleven? Bestaat er nog zoiets als het “linkse actiewezen”?’

En in zijn altijd treffende en hilarische voorbeschouwingen voor de VPRO Gids, schrijft Hugo Hoes dit keer ‘Zelfvoorzien’. Ja, Onze Lieve Heer heeft bijzondere kostgangers:

‘“Wat niet mag, kan nog steeds” staat op het T-shirt van de “woonrechtactiviste” op het kraakspreekuur in Amsterdam Oost. Maar waar? Dat zoekt de hokjesman uit in de vijfde aflevering van zijn amusante antropologische veldtocht, en daarin begeeft hij zich onder autonomen. Die zijn zelfs binnen Amsterdam zeldzaam geworden, dus moet de westelijke rafelrand van de stad worden opgezocht en overgestoken. Daar ontdekt hokjesman het adm-complex, een “vrijhaven” vol levenskunstenaars met eigen kleding, feesten en eetgewoonten.

Tot zijn geruststelling zijn die luitjes veganistisch, dus bang om er op het jaarlijkse feest in de grote kookpot te belanden hoeft hij niet te zijn. Voor een goed functioneren van deze vrijplaats hebben de bewoners een groot aantal regels opgesteld. Er wordt veel vergaderd en het sympathieke democratische consensusstreven maakt de besluitvorming traag en stroperig. Vervelend? Ach, het houdt de tijd enigszins buiten de deur. Opmerkelijk is het ongeschreven ballotagesysteem voor nieuwkomers, want de vrijplaats blijkt niet voor iedereen. Er staat een groot hek omheen en aan buitenkant daarvan heeft zicht een bonte verzameling stadsnomaden verzameld. Bevindt zich daar de nieuwe vrijplaats?’