16 miljoen

Heb ik gisteren net een ‘Plan van aanpak’ van de Zonnehuizen beschreven, maakt Ed Taylor me vanmiddag in zijn reactie aldaar attent op een nieuwe ontwikkeling, zoals gisteren om dezelfde tijd gemeld op de website van De Stentor, in het artikel ‘Michaelshoeve Brummen wordt met sluiting bedreigd’. Voordat ik dat weergeef, eerst nog even een bericht van woensdag 29 juni uit De Gelderlander, getiteld ‘Bronlaak: geen angst ontslagen’.

‘De werknemers van woon- en werkgemeenschap Bronlaak Heimdal in Oploo hoeven niet bang te zijn voor ontslagen.

Dat zegt een woordvoerster van Zonnehuizen in Zeist, een landelijk centrum voor jeugd-ggz, gehandicaptenzorg en speciaal onderwijs voor verstandelijk beperkten, zowel kinderen als volwassenen. Bronlaak is een van de twintig locaties van Zonnehuizen die over een groot deel van Nederland verspreid liggen.

Onlangs werd duidelijk dat de zorgorganisatie met flinke financiële problemen kampt. Omgerekend naar fulltime banen zouden 120 fte’s moeten verdwijnen om de schulden de baas te kunnen. Dat betekent dat ongeveer 10 procent van de 1208 fte’s zouden moeten verdwijnen. Een woordvoerster van Zonnehuizen wil het ontslaggetal niet bevestigen. Wel zegt ze dat Bronlaak niet hoeft te vrezen voor ontslagen. “Dit jaar zijn er zeventien cliëntenplaatsen bijgekomen. Het zou daarom zomaar kunnen dat er zelfs personeel aangenomen moet worden. Daarbij heeft Bronlaak vorig jaar al een flinke bezuinigingsslag doorgemaakt. Daar staat nu alles goed op de rit. Ze hebben het daar goed voor elkaar. Ja, misschien wel een voorbeeld voor de rest.”

Bronlaak heeft op dit moment 200 fte’s, verdeeld over 330 medewerkers. Die verzorgen en begeleiden in totaal 248 cliënten, inclusief de 17 die er dit jaar nieuw bijkwamen. Van de 248 zijn er 198 intern op Bronlaak aan de Gemertseweg, 50 cliënten wonen in woningen in dorpen rondom Bronlaak.

De antroposofische instelling Zonnehuizen werkt met een budget van 92 miljoen euro. Een bezuinigingsoperatie van 6 miljoen is nodig om de organisatie weer gezond te maken. Hoe bezuinigingen gaan uitpakken is nog onduidelijk.’

Nauwelijks twee weken later, laat het bericht in De Stentor van gisteren een heel ander geluid horen:

‘De Michaelshoeve in Brummen wordt bedreigd met sluiting. De zorgorganisatie Stichting Zonnehuizen, waar de Michaelshoeve deel van uitmaakt, kampt namelijk met financiële problemen.

Op de Michaelshoeve wonen ruim tachtig kinderen en jongeren met een licht verstandelijke beperking. Zij volgen daar ook onderwijs. Zonnehuizen heeft in 2010 een negatief resultaat geboekt van ruim zestien miljoen euro, zo staat in een notitie die in handen is van deze krant. Per maand komt daar nog eens 500.000 euro bij. Daarnaast is de eigen vermogenspositie van Zonnehuizen negatief en vreest de organisatie voor aangekondigde kortingsmaatregelen vanuit de overheid.

Zonnehuizen, dat op verschillende locaties in Nederland opereert, heeft inmiddels een herstelplan opgesteld. Een van de onderdelen daarvan is het stoppen met verlieslijdende onderdelen waar perspectief op verbetering niet of nauwelijks aanwezig is. Het sluiten en afstoten van de Michaelshoeve wordt als een van de bezuinigingsmogelijkheden genoemd. Zonnehuizen kon maandag nog niet reageren.

De plannen voor de sluiting van Michaelshoeve moeten nog worden voorgelegd aan de ondernemingsraad en de cliëntenraad. Een en ander kan pas worden uitgevoerd als die twee organen instemming hebben verleend; daar wordt in de loop van dit jaar meer duidelijk over.

In de notitie staat dat “de uitvoering van dit herstelplan absoluut noodzakelijk is om Zonnehuizen een kans op voortbestaan te bieden”. Los van de Michaelshoeve heeft Zonnehuizen, dat ook actief is in de provincies Noord en Zuid-Holland, Utrecht, Limburg, Noord-Brabant en Gelderland, nog een reeks bezuinigingsmaatregelen in voorbereiding. Dat betreft vooral het reduceren van het aantal personeelsleden.

Meer nieuws over de Michaelshoeve in de Stentor van dinsdag 12 juli.’

Ik weet niet wat er vandaag in De Stentor staat, maar duidelijk is dat een negatief resultaat van 16 miljoen euro voor het geheel van de Zonnehuizen in 2010 heel wat meer is dan de hier ook al eerder genoemde 6 miljoen euro. Bijna drie keer zoveel. En sluiting van de Michaelshoeve is wel heel rigoureus. Hoe reëel is die optie? Wat moet er dan met die meer dan 80 kinderen gebeuren? Misschien weet u nog van ‘Geen ontslagen’ op 10 oktober 2008. Moet het daarin genoemd ‘Doorlopend Sociaal Plan van Zonnehuizen’ nu soms voor de medewerkers in werking worden gesteld?

Update 17.35 uur:

Ruim een kwartier geleden verscheen een nieuw artikel op de website van De Stentor. Dit is waarschijnlijk het gisteren aangekondigde bericht. Ongesigneerd, zoals alle andere eerdere berichten ook. De titel luidt ‘Michaelshoeve knokt voor behoud’:

‘De Michaelshoeve in Brummen vecht voor haar voortbestaan. De komende maanden wordt bekeken of en hoe die instelling voor kinderen met een (licht) verstandelijke beperking open kan blijven.

Dat zegt Aad van Klaren van Stichting Zonnehuizen, de zorgorganisatie waar de Michaelshoeve deel van uitmaakt. Wegens financiële problemen overweegt Zonnehuizen om de Michaelshoeve te sluiten of af te stoten. Vorig jaar heeft Zonnehuizen, dat op diverse plaatsen in het land actief is, een verlies van zestien miljoen euro geleden. Daar komt dit jaar maandelijks een half miljoen euro bij. Voornaamste oorzaken zijn te weinig cliënten en te hoge kosten, zegt Van Klaren.

Daarom moeten er nu maatregelen worden getroffen. De Michaelshoeve, dat zich eind 2008 aansloot bij de antroposofische zorgorganisatie uit Zeist, lijdt volgens Van Klaren een verlies van een à twee miljoen euro per jaar. “Dat is veel geld en dat kan niet zo doorgaan. Er moeten investeringen worden gedaan. Er liggen plannen om de capaciteit te vergroten, maar daar hebben wij de middelen niet voor.”

Op de Michaelshoeve wonen ruim tachtig kinderen en jongeren. Het voorziet in werkgelegenheid van 115 volledige banen. Personeel, dat vooralsnog niet in de media wil reageren, is vorige week ingelicht over de mogelijke sluiting van de Michaelshoeve. Er is evenwel onder het personeel vastberadenheid om er iets van te maken, constateert Van Klaren. “Natuurlijk is iedereen geschrokken en is er boosheid over hoe het zover heeft kunnen komen. Maar er is ook zoiets van: ‘Het zal ons niet gebeuren dat de Michaelshoeve dicht gaat’.”

De komende maanden worden alle opties tegen het licht gehouden. In september wordt de knoop doorgehakt.’