Klacht

En hop, met een sprong zijn we in het noordwesten van Schotland, op de grens met de Highlands. We kijken vanaf het ‘Bealach na Gaoithe Viewpoint’, Upper Loch Torridon, in de richting van Loch Carron.

Het verhaal begon op 26 februari om 10:34 op Facebook. Janneke Schotveld schreef:

‘Normaliter gebruik ik Facebook voor boek en huisdierachtige berichtjes, maar vandaag iets van een andere orde. Een lang verhaal, voor wie het lezen wil. Wij wonen al twaalf jaar op een zorgboerderij. Het begon veertig jaar geleden als een Camphill-achtige gemeenschap: alles samen doen met de bewoners (jongeren in de leeftijd van 15 - 20). Het groeide met de tijd mee naar wat het nu is: twee “normale” gezinnen wonen als goede buur op een zorgterrein. Even een praatje maken, ... Lees verder’

En het ging als volgt verder:

‘Even een praatje maken, spelende kinderen op het erf, poezen, een hond die op afroep knuffels uitdeelt, etentjes bij ons thuis. Jongeren die hier al jaren niet meer wonen, komen nog steeds bij ons terug.

We hebben wel wat woelige tijden beleefd: een manager die een heel team de laan uitstuurde, een faillissement. Maar er werd vier jaar geleden ook een nieuw huis voor ons en onze buren neergezet, gecalculeerd op weer een jaar of twintig met dit concept.

Maar het lijkt anders te lopen. De nieuwe eigenaar na het faillissement, Intermetzo, besloot na de zomer ineens alle nachtwachten op het hele instituut (landelijk) te ontslaan. Dat betekent in ons geval niet alleen geen werk meer, maar ook geen huis. Dit werd niet gezegd, er werd (en wordt!!) geen open kaart gespeeld, maar het was ons vrij snel duidelijk. Onze huizen gaan weer op de schop, vanbinnen dan, om er cliënten te kunnen plaatsen. Dat levert veel geld op. En daar gaat het in de zorg van tegenwoordig om: targets, productie, geld, geld, geld.

We hebben een bezwaarschrift geschreven en werden door de bezwarencommissie op alle punten in het gelijk gesteld. De directie kreeg een reprimande en twee weken de tijd om te reageren. Op de allerlaatste dag van die twee weken kwam er een brief: we hebben nog vier weken nodig voor een reactie. Er zijn inmiddels vijf weken verstreken. We horen niets. Maar we zagen gister in het rooster dat wij vanaf 1 april zijn uitgeroosterd.

Hebben ze dan werkelijk geen idee wat dit betekent voor deze twee gezinnen met in totaal zeven kinderen? Onze buren zijn bovendien pas vier jaar geleden, vol idealen hier komen wonen. Huis en haard verlaten om een nieuw leven te beginnen.

We hebben niets, maar dan ook niets persoonlijks ontvangen. De ontslagbrief en de “we hebben meer tijd nodig” brief waren onpersoonlijk en afstandelijk. We weten niet wat ze van plan zijn, en wanneer. Al maanden leven we in onzekerheid, we kunnen geen juridische stappen zetten zolang we niets horen. Het lijkt inmiddels op een soort psychologische oorlogsvoering vanuit de directie. Maak die mensen kapot, dan gaan ze vanzelf wel weg. Wat zijn dat voor mensen, die werken in de top van de zorg?

Ik heb de directeur een (toen nog vriendelijke) brief geschreven, meteen al na de zomer. Ik stuurde mijn boek Villa Fien mee, omdat dat zich hier afspeelt. Ik heb niets persoonlijks van hem gehoord.

Dit niet-communiceren doet pijn en maakt me ontzettend boos. Ik heb me maanden ingehouden omdat ik geen onrust wil veroorzaken onder cliënten en hun ouders. Maar nu is het klaar. Dit is zo ongelooflijk onbeschoft, iedereen mag het weten. Directie van Intermetzo: schaam je diep! Mochten er journalisten op mijn tijdlijn zitten die meer willen weten, mail gerust. Graag zelfs. Delen mag ook.’

Er kwamen meteen veel reacties op. Janneke Schotveld schreef dan ook op 26 februari om 11:02:

‘Mijn verhaal gaat vooral over de directie, de managers. De mensen op de werkvloer werken vaak met hart en ziel voor de kinderen. Maar, net als in het onderwijs, zijn het ook vaak de beste medewerkers die vertrekken, omdat ze opbranden of het werken voor zo’n organisatie niet meer kunnen rijmen met hun moreel.’

Zo reageerde Janine Derks-Strootman op 26 februari om 12:29:

‘4,5 jaar woon ik met mijn gezin nu naast Janneke en haar gezin, in dezelfde functie dus. Het eerste halfjaar was zoals het bedoeld was, daarna al begon onzekerheid en voortdurende strijd... Ik zou er pagina’s over vol kunnen schrijven! Contracten waar 2 jaar over gedaan wordt om ze goed op te stellen, fout na fout, betalingen die niet komen of niet kloppen, keer op keer, communicatie die geen communicatie mag heten, ontslagronde na ontslagronde. Inhoudelijk voelt het als een grote desillusie, nee dit was niet wat we aan idealen hadden toen we met ons gezin onze vorige woonplaats achter lieten om hier op deze antroposofische zorgboerderij te gaan wonen en werken. Wat een desillusie, wat een machteloosheid, onzekerheid, wat een schandaal! En het wordt steeds gekker! Zo ontving ik van de week een brief van de organisatie, ik denk; eindelijk reactie op het advies van de bezwarencommissie, maar nee; of we een exitformulier willen invullen omdat ze een beeld willen krijgen van de vertrekredenen van medewerkers...!!

Alle machteloos afwachten beu, besloot collegabuurvrouw Janneke Schotveld om haar verhaal op Facebook te zetten en ik kan niet anders dan me daarbij aansluiten... Ik deel je bericht Janneke!’

Twee meteen aansluitende reacties:

‘Remco Wiegers: Hoi Janneke, Arthur, Lotte en Luuk. Het is weer hetzelfde liedje. Het is... met de korte achternaam. Het is een herhaling van zetten. Ik heb met jullie te doen. Het zijn dit soort praktijken dat mij 5 jaar geleden mijn biezen heeft doen pakken. Je zou toch een inzamelingsactie/ crowdfunding beginnen om de Dijckhof zelf te gaan runnen om van de witte boorden af te zijn. Sterkte!! 26 februari om 12:33

Intermetzo: Beste Janneke Schotveld, vervelend te moeten horen dat je via dit kanaal een noodkreet afgeeft. We willen wel graag gehoor geven aan jouw bericht. Vandaag nemen we contact met je op. 26 februari om 12:41’

De reacties hierop laten zich raden.

‘Nanda Roep: Hai Janneke, wat fijn om te lezen dat Intermetzo het vervelend vindt dat je “via dit kanaal”... Ik dacht even dat ze het vervelend vonden voor de gezinnen, maar nee! Hopelijk blijkt dat straks alsnog... Succes! Sterkte! 26 februari om 12:52

Petra Gerritsen: Hier zit weer een boek in Janneke! 26 februari om 12:58

Gerwin Strootman: Wat fijn, “Intermetzo” dat u mijn zus en haar gezin, hun buren en niet te vergeten de toekomst van uw bedrijf nog een kans wilt geven. Want ik ga er vanuit dat ook jullie de waarde inzien van het persoonlijke contact wat zich bij deze zorgboerderij bewezen heeft effectief te zijn, niet alleen voor de bewoners. Ik wacht vol verwachting af, benieuwd naar de uitkomst van dit “contact”! 26 februari om 13:00’

’s Avonds, 26 februari om 20:31 kwam Janneke Schotveld erop terug:

‘Lieve mensen! Wauw, wat een reacties allemaal, dank jullie wel. Een halfjaar lang hebben we beleefd gevraagd en afgewacht. Niets gehoord, geen enkel teken van leven. Vanmorgen heb ik dit bericht hier geplaatst, en jawel, binnen twee uur (!!) werden we gebeld door de directie van Intermetzo. Volgende week volgt er een afspraak. Vervolgens moest ik de hele middag weg, het gewone leven gaat ook door. Maar ik heb net alles gelezen en gezien hoe ongelooflijk vaak dit bericht is gedeeld. Dat doet me goed. Dit reikt verder dan alleen ons verhaal, het is duidelijk dat veel mensen de zorg om de zorg delen. Vanaf nu denk ik dat we weer de luwte in gaan. Wat ik wilde is gelukt: we zijn in beeld. Ook zijn we in zeer goede juridische handen. Nogmaals ontzettend bedankt allemaal, voor de bemoedigende reacties hierboven en voor het vele, vele delen. Ik denk dat ik vannacht eindelijk weer eens lekker zal slapen. En morgen plaats ik weer een poezenplaatje.’

Een uur later, 26 februari om 21:35, reageerde Janine Derks-Strootman:

‘Ik vind het knap als jij vannacht lekker kan slapen, Janneke! Sinds we vanmiddag dan toch de reactie van bestuur op het advies van de bezwarencommissie hebben kunnen lezen, ben ik alleen maar meer en meer ontdaan! We zijn nu ineens pedagogisch onbekwaam en een risico voor de doelgroep, wordt er door het bestuur geschreven in het verweer, als redenen voor onze boventalligheid! Pardon?! Hoog opgeleid, 20 jaar ervaring met deze doelgroep, sterker nog; binnen de instelling!! Nou, ik lig wakker van boosheid hoor!

Janneke Schotveld: Janine, je bent me voor. Ik las het net pas... De reactie van Intermetzo op de brief van de bezwarencommissie. Nu blijkt dat de directie “vergeten” is om deze ook naar ons te sturen. In de brief wordt heel duidelijk vermeld dat het uiteindelijke doel inderdaad is om deze woningen leeg te krijgen. Ik treed verder niet in details, maar dat van die luwte neem ik terug. Mocht het nodig zijn, dan maak ik gebruik van de indrukwekkende lijst journalisten die vandaag hebben gereageerd. Maar morgen komt dat poezenplaatje, geen zorgen hoor, Wieke. 26 februari om 21:39’

Even later voegde Jurriaan Derks eraan toe:

‘Ik ben dat andere “ding” van intermetzo... In ieder geval zo voel ik mij nu. Samen met Janine Derks-Strootman, mijn vrouw, werken, wonen en hobby’en wij in de zorg. Ik, een sociaal psychiatrisch verpleegkundige met twintig jaar ervaring en Janine met twintig jaar ervaring als SPH en heilpedagoog, zijn onervaren. Wat een onzin allemaal. Het draait om geld en helemaal niet om de mensen. Hier een link http://www.pgb.nl/.../ZgwvmkzII_2014_Overzicht_pgb_ZZP... met het geld dat een instelling “vangt” per kind. In onze huizen passen er zo’n zeven tot acht. Het gaat hier waarschijnlijk om ZZP VG en dan 4, 5 of 6. Tel uit je winst. Wel even die onbekwame bewoners uit hun huis pesten. Oh ja, Janneke Schotveld en Arthur zijn ook ineens onbekwaam. Wonen en werken al twaalf jaar hier en kunnen het nog steeds niet... Als laatste wil ik ook nog even kwijt dat wanneer je dit aan de kleine klok hangt (die naast die grote) ineens de directie aan de lijn hangt. 26 februari om 22:16’

De volgende dag, gisteren om 15:42, kwam Janneke Schotveld erop terug:

‘Dank allemaal! Er blijven maar reacties komen, heel fijn. Het verhaal heeft inmiddels een nog lelijker staartje gekregen. Het is echt ongekend hoe er met ons wordt omgesprongen. Het geeft een akelig machteloos gevoel. Zeer onrechtvaardig, ik had nooit gedacht dat dit mogelijk was. We zijn in goede juridische handen, daarover geen zorgen. Ook genoeg aandacht vanuit de pers. Maar los daarvan blijft het voor mij ontluisterend wat er hier gebeurt, dat dat kan. Er komt zéker een part 2 van deze soap. Maar nu even niet.’

Janneke Schotveld heeft een eigen website. Daarop schrijft ze over zichzelf:

‘Geboren

Ik ben een zondagskind, want ik ben geboren op zondag 3 maart 1974, in wat nu Lelystad heet. Toen was het niet veel meer dan een rijtje huizen. (Er was niet eens een Hema!) En het heette: Zuidelijke IJsselmeerpolders. Zo staat het nog steeds in mijn paspoort. Dat klinkt een stuk deftiger dan Lelystad, vind je niet?

Juf

Vroeger wilde ik dierenarts worden, maar toen ik ontdekte dat je dan ook in dieren moet snijden was het gauw afgelopen. Kinderen vind ik ook heel leuk en daarom werd ik juf. (Nadat ik eerst had gevraagd of ik dan niet in die kinderen hoefde te snijden natuurlijk.) Later studeerde ik ook nog voor “remedial teacher”. Dat is een moeilijk woord voor een juf die extra veel weet van leerproblemen.

Tien jaar lang heb ik op mijn eigen schooltje gewerkt. Een klein klasje op de zorgboerderij waar ik ook woon. Dat was een superleuke tijd! Het schooltje bestaat nog steeds, maar na tien jaar kreeg ik zin in iets nieuws. Daarna heb ik twee jaar op een school voor speciaal onderwijs gewerkt, vooral in klassen voor kinderen met autisme. Het belangrijkste van school vind ik dat kinderen ontdekken waar ze goed in zijn en wat ze leuk vinden. Soms duurt het even om te ontdekken wat dat is, maar het lukt altijd, want ieder kind is ergens goed in!

Schrijfster

Sinds 2007 ben ik niet alleen juf, maar ook schrijfster. Ik schreef al heel lang allerlei lange en korte verhalen. Toen een van die verhalen een Echt Boek werd, had ik er zomaar een beroep bij! Vanaf dat moment leek het wel alsof er een kraantje was opengezet: het ene na het andere verhaal stond te dringen in mijn hoofd. Het werd zelfs zo druk daarboven, dat ik iets minder juf werd om meer te kunnen schrijven.

En uiteindelijk moest ik kiezen, want er staan nog steeds een heleboel verhalen te dringen om Boek te kunnen worden. Daarom ben ik sinds september 2012 alleen nog maar schrijfster. Gelukkig kom ik nog vaak op scholen om te vertellen over mijn boeken. Ook werk ik met heel veel plezier als Schoolschrijver. (www.deschoolschrijver.nl) Voel ik me stiekem toch ook nog een beetje juf.

Thuis

Samen met mijn man en twee kinderen woon ik op een zorgboerderij. Daar zijn we niet alleen. Naast ons woont nog een gezin en er wonen maar liefst zeventien jongeren op de boerderij. Ook zijn er koeien, schapen, geiten, konijnen en kippen... Een drukke boel dus! Ik ben dol op alle dieren, maar ik denk dat poezen veruit de best gelukte wezens zijn die er bestaan. Soms vind ik er per ongeluk een, soms ook expres. Op dit moment hebben we er drie. Mus is de oudste, ze houdt ervan om me van mijn werk te houden, kijk maar. George is onze rode kater van bijna één. En Pim is onze wasbakkat.

We hebben ook een hond, Bolle. De poezen zijn niet zo gek op hem, maar wij wel! Verder zijn er ontelbaar veel vliegen (het hele jaar) muggen (in de zomer) en spinnen (herfst en winter) maar dat zijn er te veel om allemaal een naam te geven. Wel noemen we de eerste spin van het jaar altijd Sebastiaan en proberen we hem niet op te vegen.

Pipo

Elke dag ga ik naar mijn werk, dat is wel vier stappen lopen. Want mijn werkhuisje op wielen staat in de tuin!’

Intermetzo schrijft over zichzelf:

‘Bij Intermetzo Zonnehuizen is antroposofie een inspiratiebron. Samen met kind en ouders doen we wat nodig is om ontwikkeling te bevorderen in een omgeving die aandacht en betrokkenheid uitstraalt. We kiezen voor een positieve benadering en begeleiding met een duurzaam effect. Kinderen zijn onze inspiratiebron en spiegel.’

Onder ‘Bestuur en medezeggenschap’ vind ik:

‘Intermetzo wordt bestuurd volgens het Raad van Toezichtmodel. De dagelijkse sturing is in handen van de Raad van Bestuur die verantwoording aflegt aan de Raad van Toezicht.

Directie

De directie wordt gevormd door:
drs. Steef (S.) Hoeks (Weg naar perspectief)
dr. Mirjam (E.H.M.) Wigboldus (Behandelen)
ir. Mariëtte (M.H.) Vos-Lambooy (Behandelen)
mr. Belia (B.E.) Haasbroek (Justitiële Jeugdinrichting)
drs. Jan-Hein (J.H.L.) van Engelen (Wonen en opgroeien)
drs. Annemarie (A.M.C.) Profittlich (Onderwijs en arbeidstoeleiding)

Geneesheer directeur

dr. Nick (N.) Goddard

Raad van Bestuur

Onze Raad van Bestuur bestaat uit drs. Frank (F.H.) Candel (voorzitter) en drs. Ans (A.) van de Maat.

Raad van Toezicht

De Raad van Toezicht van Intermetzo bestaat uit zeven leden; de voorzitter is mr. Tjibbe (T.H.J.) Joustra.

Medezeggenschap

De medezeggenschap van Intermetzo wordt ingevuld door een centrale cliëntenraad, lokale cliëntenraden (met een afvaardiging naar de centrale cliëntenraad), lokale jongerenraden, ouder, twee medezeggenschapsraden (onderwijs) en twee ondernemingsraden (zorg).

Stichtingen

Intermetzo is onstaan door een fusie en samenwerking tussen de instellingen Rentray, Leo Stichting Groep en Zonnehuizen. Intermetzo bestaat uit de volgende stichtingen met een ANBI-status en bijbehorend fiscaal nummer:

Stichting LSG-Rentray – 4237298
Stichting Zonnehuizen Kind&Jeugd – 851229189
Stichting Zonnehuizen Onderwijs – 851230301
Stichting LSG-Rentray 1 – 816667718’

Een ander probleem binnen de antroposofische zorg meldde De Telegraaf op 8 december 2014, ‘Verscherpt toezicht voor Hermes Huis’:

‘Het Hermes Huis in Bosch en Duin is onder verscherpt toezicht gesteld door de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). In het Hermes Huis krijgen twaalf bewoners met een verstandelijke beperking verzorging en begeleiding op antroposofische basis. De inspectie spreekt over structurele tekortkomingen in de zorg. Verbeteringen zouden niet snel genoeg gaan.

Volgens de inspectie lopen cliënten risico op gezondheidsschade, zijn cliëntdossiers niet op orde en zijn de dagbestedingsactiviteiten niet genoeg toegesneden op de wensen en behoeften van cliënten. De inspectie spreekt ook van een “dramatische personeelsbezetting tijdens de zomerperiode” en van tekortkomingen bij het nachtelijk toezicht.’

De IGZ zelf meldde die dag op zijn website ‘Hermes Huis onder verscherpt toezicht’:

‘De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) heeft het Hermes Huis in Bosch en Duin onder verscherpt toezicht gesteld. Volgens de inspectie is er sprake van structurele tekortkomingen in de zorg en gaan verbeteringen te langzaam.

Het Hermes Huis geeft op antroposofische basis persoonlijke verzorging en begeleiding aan 12 bewoners met een verstandelijke beperking en complexe zorgvragen. Tijdens verschillende inspectiebezoeken bleek dat er aanhoudende problemen waren met de kwaliteit en veiligheid van zorg. De kennis en vaardigheden van de meeste medewerkers sloten niet aan bij de zorgbehoefte van de cliënten. Verder was de medicatieveiligheid niet op orde, waren de dossiers van de cliënten incompleet en niet actueel en waren er tekortkomingen bij het nachtelijk toezicht.

De directie is er tot nu toe niet in geslaagd om de noodzakelijke verbeteringen door te voeren. Daarom heeft de inspectie het Hermes Huis voor zes maanden onder verscherpt toezicht gesteld. In die periode moet de instelling voldoen aan door de IGZ opgelegde maatregelen.

Meer informatie
Hermes Huis Bosch en Duin september 2014 08-12-2014 | PDF-document, 577 kB
Hermes Huis Bosch en Duin brief 2-12-2014 over instellen verscherpt toezicht 08-12-2014 | PDF-document, 79 kB’

Gek genoeg is hierover op de website van het Hermes Huis niets te vinden. Integendeel. Onder ‘Actueel’ staat:

‘Bosch & Duin magazine

In de Bosch & Duin magazine is in de juni editie een artikel opgenomen over Het Hermes Huis, met mooie foto’s en een interview, zie: Bosch & Duin magazine

Goh! Onbegrepen gedrag, Bron van creativiteit

In het juni nummer van Motief, maandblad voor antroposofie, heeft Corry de Graaf, moeder van Jonna, bewoner van Het Hermes Huis, een artikel geschreven over het boek Goh! Onbegrepen gedrag, Bron van creativiteit. In dit boek hebben Albert de Vries en Thijs Schiphorst over het intuïtief handelen geschreven en hoe dit bijdraagt aan het leren begrijpen en zien van een mens met moeilijk verstaanbaar gedrag. In Het Hermes Huis willen wij de medewerkers uitnodigen om zich als mens met onze bewoners te verbinden en zo te gaan vertrouwen op hun intuïtie, en hier naar te handelen. Corry houdt in haar stuk een pleidooi voor deze werkwijze: Motief’

Het Hermes Huis is onderdeel van DeSeizoenen. Maar ook daar vind ik hier niets over. Wel over een zaak die ik hier aankaartte op 12 september 2014 in ‘Meenemen’ en op 7 december 2014 in ‘Kameraadschappelijk’. Op 9 december liet DeSeizoenen het volgende weten over ‘Bewoonster Bronlaak vrijgesproken van poging tot doodslag’:

‘De rechtbank van Den Bosch heeft een bewoonster van Bronlaak vrijgesproken van poging tot doodslag en poging tot zware mishandeling tegen twee medewerkers die het OM haar ten laste had gelegd. Zij is wel schuldig bevonden aan tweemaal mishandeling. De rechtbank legt geen straf of maatregel op vanwege de sterk verminderde toerekeningsvatbaarheid van de bewoonster.

DeSeizoenen zal zich verder met de familie en het Centrum voor Consultatie en Expertise blijven inzetten om voor deze bewoonster een andere meer voor haar passende woonomgeving te vinden. De betreffende medewerkers kunnen rekenen op verdere ondersteuning van DeSeizoenen in hun verwerkings- en herstelproces.

Directie DeSeizoenen’

En hoe staat het dan bij die andere partij die een antroposofische zorginstelling heeft overgenomen, nog voordat de Zonnehuizen overging in handen van LSG Rentray en DeSeizoenen, namelijk Amerpoort, waarin Christophorus opging na een fusie? Ik schreef op 8 januari 2010 in ‘Getrouwd’:

‘Christophorus en Amerpoort zijn sinds een week met elkaar getrouwd.’

Op 14 januari 2012 kon ik er in ‘Voedselketting’ aan toevoegen wat de antroposofische zorg bij Amerpoort inhoudt. Dat komt grotendeels overeen met wat daar nu nog op de website over te lezen valt:

‘Antroposofische zorg gaat ervan uit dat elk kind, met of zonder een beperking, een gezonde kern heeft. Ieder mens is uniek. Christophorus, met woningen en dagbesteding in Bosch en Duin en Amersfoort, biedt kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking antroposofische zorg en ondersteuning.

Ieder mens is uniek. Begeleiders richten zich op het eigene van elk kind. Zij vragen zich voortdurend af: wie is dit kind? We zien zijn gedrag en beperkingen, maar wie is de mens daarachter? De antroposofie is ontwikkeld door Rudolf Steiner (1861-1925) en werkt door op veel levensgebieden.

Ritme

In de antroposofische zorg klinkt de menselijke maat door in het ritme van de dag, de week en het jaar. Herkenbare momenten waarbij bewoners en begeleiders even stilstaan. Bij de (biologische) maaltijden en bij de wisseling van seizoenen. Samen vieren ze de feesten van het jaar. Van Kerstmis en Pasen tot Sint Jan en het Michaëlfeest. Het ritme biedt de kinderen herkenbaarheid en houvast.

Ontwikkeling

Ontwikkeling is de essentie van het leven. Dat geldt voor ieder mens, dus ook voor kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking. Juist voor hun ontwikkeling is een huiselijke en vertrouwde omgeving belangrijk. De begeleiders van Christophorus besteden daar veel aandacht aan. Zij zorgen ervoor dat kinderen en jongeren zich veilig voelen en zich zo goed mogelijk kunnen ontplooien.

Camphill: wereldwijde beweging

Christophorus maakt deel uit van de internationale Camphill-beweging. Camphil is een wereldwijde beweging van gemeenschappen op antroposofische basis waar kinderen en volwassenen met een beperking samen wonen, werken en leven.

Camphill-gemeenschappen zijn professionele instellingen voor mensen met een verstandelijke beperking waar volgens de “Camphill idealen” wordt gewerkt en geleefd. Belangrijke waarden hierbij zijn antroposofie, medemenselijkheid en leven en werken mét, in plaats van vóór mensen met een beperking. Nederland telt naast Christophorus in Bosch en Duin nog 4 Camphill-gemeenschappen: Het Maartenhuis in De Koog (Texel), de Noorderhoeve in Schoorl, Orion in Rotterdam en 't Huys in Houten. Kijk voor meer informatie op: www.camphill.net’

Mag ik er even dit tussenvoegen? Gisteren las ik namelijk dit:

‘Rudolf Steiner
Geboren am 27. Februar 1861

27.02.15
Von: Rudolf Steiner Archiv

Heute vor 154 Jahren
***
Rudolf Steiner 1861 – 1925

Rudolf Steiner wurde am 27. Februar 1861 in Kraljevec (Königreich Ungarn) geboren. Er studierte an der Technischen Hochschule Wien und promovierte an der Universität Rostock mit einer erkenntnistheoretischen Arbeit, die mit dem Satz endet: «Das wichtigste Problem alles menschlichen Denkens ist das: den Menschen als auf sich selbst gegründete, freie Persönlichkeit zu begreifen.» Vor diesem Hintergrund war er als Goethe-Herausgeber in Weimar und als Redakteur, Privatlehrer und Vortragsredner in Berlin tätig.

Im Unterschied zu den Kulturschaffenden seiner Zeit, mit denen er in intensivem Austausch stand, erlebte Rudolf Steiner noch eine andere Seite der Wirklichkeit, die geistige Welt, die ihm mit den Mitteln der Bewusstseinsforschung so zugänglich war wie den Naturwissenschaftlern die sichtbare Welt mit den Instrumenten der äußeren Forschung. Diese erweiterte Optik ermöglichte es ihm, auf Gebieten wie der Kunst, der Pädagogik, der Heilpädagogik, der Medizin, der Landwirtschaft, der Ökonomie und der Sozialkunde weitreichende Impulse zu geben, mit dem Ziel einer spirituellen Erneuerung der Zivilisation.

Er nannte seine Bewegung «Anthroposophie» (Weisheit vom Menschen) und gründete nach seiner Trennung von der Deutschen Sektion der Theosophischen Gesellschaft, deren Generalsekretär er war, die anthroposophische Gesellschaft. Mit dem Bau des Goetheanum in Dornach in der Schweiz bekam die Gesellschaft ihr Zentrum. Rudolf Steiner starb am 30. März 1925.

Sein Werk umfasst neben zahlreichen geschriebenen Büchern Nachschriften von rund 6000 Vorträgen. Es ist in der Rudolf Steiner Gesamtausgabe zum großen Teil ediert.’

Maar nu weer gauw terug naar Amerpoort. Die schreef namelijk op 3 februari ‘60 jaar Amerpoort’:

‘Zondag 31 januari 2015 was het op de kop af 60 jaar geleden dat nonnen locatie Nieuwenoord in Baarn hebben gesticht.

Op die dag schreef “de algemene overste” in haar dagboek: “Met grote dankbaarheid in het hart jegens God leggen we in dit boek vast dat op 31 januari 1955 de Kleine Zusters van de Heilige Jozef haar intrek namen in Nieuwenoord te Baarn.”

Uit het Zuiden kwamen ze. De zusters hadden als opdracht om boven de grote rivieren een voorziening voor verstandelijk gehandicapte kinderen in het leven te roepen. De zusters wilden “helpen waar niemand helpen kan”. De nood in de grote katholieke gezinnen was hoog. In 1955 stichtten ze in het bosrijke Baarn Nieuwenoord: “een inrichting voor zwakzinnigen” (zie ook onze geschiedenis-pagina).

Nieuwenoord groeide uit tot Amerpoort. Andere organisaties haakten in de loop van de tijd aan en maakten Amerpoort tot wat we nu zijn. Dit jaar zullen we zeker aandacht besteden aan “Amerpoort 60 jaar”. Daarover volgt later meer informatie.’

Op de website is onder ‘Bijzonder Amerpoort’, afdeling ‘Gezondheid en preventie’, ook ‘Gezondheidscentrum Christophorus’ te vinden:

‘Op dit centrum in Bosch en Duin gaat de reguliere gezondheidszorg samen met inzichten en therapieën die hun basis hebben in de antroposofie. Er is een nauwe samenwerking met het Gezondheidscentrum Zandheuvelweg, bijvoorbeeld op het gebied van medicatievoorziening en scholing.

Gezondheidscentrum Christophorus is er voor kinderen en jongeren die bij Christophorus wonen. In toenemende mate maken ook andere jonge mensen met een verstandelijke beperking gebruik van het gespecialiseerde aanbod van dit centrum in Bosch en Duin.

Het team van gezondheidscentrum Christophorus bestaat uit huisartsen, AVG-artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, een logopediste en enkele antroposofische therapeuten. Het gezondheidscentrum werkt nauw samen met de gedragsdeskundigen en andere professionals binnen Christophorus.

De therapieën die het gezondheidscentrum Christophorus biedt zijn gebaseerd op het antroposofische mensbeeld. Daarin wordt gewerkt aan de ontwikkeling van de bewoner en aan de behandeling van eenzijdigheden en stoornissen in de ontwikkeling. Ze zijn er op gericht de lichamelijke gezondheid en het lichamelijke beleven te versterken. Ook op psychisch vlak, in het waarnemen, denken, voelen en handelen, betekenen zij een verrijking. Ze versterken de eigen gezond makende krachten die ieder mens heeft.

Contactgegevens
Gezondheidscentrum Christophorus
Duinweg 35
3735 LC
Bosch en Duin
030 693 52 25: maandag t/m vrijdag
Buiten kantoortijden werkt het gezondheidscentrum samen met de huisartsenpost Zeist (0900 430 14 30).’

Onder ‘Locaties’ is er nog een aparte pagina met ‘Christophorus’ en daar vinden we gedeeltelijk dezelfde informatie als eerder onder ‘antroposofische zorg’ stond:

‘Christophorus biedt vanuit een antroposofische visie zorg en ondersteuning aan kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking. Deze filosofie is ontwikkeld door Rudolf Steiner (1861-1925) en werkt door op veel levensgebieden. Christophorus is opgericht in 1953. In 2010 fuseerde de organisatie met Amerpoort, maar de antroposofische identiteit bleef bewaard. Christophorus maakt deel uit van de internationale Camphill-beweging.

Christophorus gaat ervan uit dat elk kind, met of zonder een beperking, een gezonde kern heeft. Ieder mens is uniek. Begeleiders houden daar voortdurend rekening mee. Zij richten zich op het eigene van elk kind. Zij vragen zich voortdurend af: wie is dit kind? We zien zijn gedrag en beperkingen, maar wie is de mens daarachter?

Ritme

Die menselijke maat klinkt ook door in het ritme van de dag, de week en het jaar. Herkenbare momenten waarbij bewoners en begeleiders even stilstaan. Bij de (biologische) maaltijden en bij de wisseling van seizoenen. Samen vieren ze de feesten van het jaar. Van Kerstmis en Pasen tot Sint Jan en het Michaëlfeest. Het ritme biedt de kinderen herkenbaarheid en houvast.

Ontwikkeling

Ontwikkeling is de essentie van het leven. Dat geldt voor ieder mens, dus ook voor kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking. Juist voor hun ontwikkeling is een huiselijke en vertrouwde omgeving belangrijk. De begeleiders van Christophorus besteden daar veel aandacht aan. Zij zorgen ervoor dat kinderen en jongeren zich veilig voelen en zich zo goed mogelijk kunnen ontplooien.

Wonen

Aan de rand van het Panbos in Bosch en Duin wonen ongeveer 90 kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking. In 10 bijzondere huizen met een warme sfeer. In Amersfoort heeft Christophorus nog 2 woningen voor jongvolwassenen. In een minder groene omgeving, maar met dezelfde veilige en vertrouwde sfeer.

Sinds oktober 2011 werkt Christophorus samen met 2 gezinshuizen: ’t Huys en De Rederij. Kinderen en jongeren die niet meer thuis kunnen wonen, worden hier opgevangen in de kleinschalige en beschutte omgeving van een gewoon gezin. Lees meer over de gezinshuizen.

School en dagbesteding

Overdag gaan de meeste jongeren naar de Meerklank, school voor Speciaal en Voorgezet Speciaal Onderwijs. De Meerklank is een zelfstandige school waar medewerkers van Amerpoort worden ingezet voor de zorg en begeleiding van kinderen die dat nodig hebben. In 2 locaties van de Meerklank (onder- en bovenbouw) wordt lesgegeven en begeleid vanuit de antroposofische identiteit. Leerlingen van 4 tot 20 jaar kunnen hier terecht. De Meerklank is een veilige leerplaats met veel toezicht en aandacht voor kinderen.

Sommige kinderen en jongeren vinden hun dagbesteding in een andere Amerpoort-locatie in de regio. Bijvoorbeeld in een van de kinderdagcentra, in natuurboerderij De Brinkhorst of in arbeidscentrum De Wissel.

Gezondheidscentrum

Met medische vragen en klachten kunnen de kinderen en hun ouders terecht bij het gezondheidscentrum van Christophorus, ook op het terrein in Bosch en Duin. Een betrokken team van artsen, verpleegkundigen en therapeuten staat voor hen klaar. Ook hier klinkt de eigen identiteit van Christophorus door. De medische zorg en de therapieën zijn gebaseerd op het antroposofische mensbeeld. De medewerkers realiseren zich bij alles dat het kind meer is dan alleen zijn of haar lichaam.

1. Andreas
Bosch en Duin

1. Balthasar
Bosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar

1. CantecleerBosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar

1. Demetrius
Bosch en Duin

2. Difresco
Amersfoort

1. Egelantier
Bosch en Duin

1. Erabel
Bosch en Duin

1. Franciscus
Bosch en Duin

1. Dagbestedingsgroep Het Kompas
Bosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar

1. Nachtegaal
Bosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar

1. Talander
Bosch en Duin

3. Tiuri
Amersfoort

1. Tuin van Christophorus
Bosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar


Onderdeel van internationale Camphill-beweging

Camphil is een wereldwijde beweging van gemeenschappen op antroposofische basis waar kinderen en volwassenen met een beperking samen wonen, werken en leven.

Camphill-gemeenschappen zijn professionele instellingen voor mensen met een verstandelijke beperking waar volgens de “Camphill idealen” wordt gewerkt en geleefd. Belangrijke waarden hierbij zijn antroposofie, medemenselijkheid en leven en werken mét, in plaats van vóór mensen met een beperking.

Nederland telt 5 Camphill-gemeenschappen: Het Maartenhuis in De Koog (Texel), Christophorus in Bosch en Duin, de Noorderhoeve in Schoorl, Orion in Rotterdam en ’t Huys in Houten. Kijk voor meer informatie op: www.camphill.net’

Onder genoemde ‘gezinshuizen’ lezen we:

‘Kinderen met een verstandelijke beperking die niet meer thuis kunnen wonen, worden soms voor kortere of langere tijd opgevangen in gewone gezinnen. Juist in dit “gewone” bieden zij “bijzondere” zorg. In deze gezinshuizen combineren we professionaliteit en vakmanschap met de kleinschalige en beschutte omgeving van het normale gezinsleven.

Gezinshuizen liggen meestal midden in de woonwijk en zijn niet van andere woningen te onderscheiden. De bewoners vormen samen een gezin. De ouders van het gezinshuis zijn zelfstandige ondernemers die geselecteerd en ondersteund worden door Gezinshuis.com. Zij zien toe op de bedrijfsvoering, Amerpoort-Christophorus is verantwoordelijk voor de inhoudelijke zorgverlening en plaatsing. Daarbij laten we ons leiden door de beperking van het kind en de mogelijkheden van de gezinshuisouders.

Sinds oktober 2011 werken wij samen met 2 gezinshuizen met een antroposofische identiteit: ’t Huys en De Rederij. De komende jaren willen wij dit uitbreiden tot een kring van gezinshuizen.’

Het eerste kwam op 18 december 2011 in ‘Duister overal’ aan bod. ‘Gezinshuis.com’ kwam hier ter sprake in ‘Blauwdruk’, op 20 december 2012. Op de website van Amerpoort vinden we verder onder ‘Beschermd wonen’:

‘Een woonomgeving waar kinderen vrij kunnen bewegen, naar buiten kunnen en zichzelf kunnen zijn. Dat is mogelijk op onze locaties in Baarn (Nieuwenoord) en Bosch en Duin. In een groene en beschermde omgeving kunnen ze veilig lopen, fietsen en spelen. Kinderen vinden er tegelijkertijd rust en vrijheid. Op deze locaties worden verschillende vormen van woonondersteuning geboden, passend bij de behoeften van het kind.’

Er worden eerst negen, voor een deel hier eerder genoemde, locaties van Christophorus in Bosch en Duin opgesomd, dan twee in Baarn en één in Soest:

‘Woningen

1. Demetrius
Bosch en Duin

1. Cantecleer
Bosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar

1. Andreas
Bosch en Duin

1. Balthasar
Bosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar

1. Egelantier
Bosch en Duin

1. Erabel
Bosch en Duin

1. Franciscus
Bosch en Duin

1. Nachtegaal
Bosch en Duin
Leeftijden: 11 - 23 jaar

1. Talander
Bosch en Duin

2. Isengardplein 18 en 20
Baarn
Leeftijden: 11 - 23 jaar

2. Het Klooster
Baarn
Leeftijden: 5 - 11 jaar, 11 - 23 jaar

3. Vosseveld
Soest’

De laatste betreft een heel nieuwe locatie:

‘Op het groene, parkachtige terrein Vosseveld in Soest staan 4 woningen voor kinderen en jongvolwassenen met een ernstig meervoudige beperking. Elke woning biedt plaats aan 7 permanente bewoners en er is per woning een logeerplaats beschikbaar die door meerdere cliënten kan worden gebruikt. 2 huizen bieden zorg op antroposofische grondslag.

In de nieuwe huizen beschikken alle bewoners over een eigen slaapkamer. Iedere woning heeft een grote, gemeenschappelijke woonkamer met open keuken, er zijn twee badkamers, en is er een personeelsruimte met eigen ingang en sanitair.

De inrichting van de woningen is volledig afgestemd op deze kwetsbare doelgroep. Zo zijn alle ruimten rolstoeltoegankelijk en wordt er op diverse plekken domotica ingezet. Ook kunnen er diverse medische handelingen worden verricht. De zorg is cliëntvolgend georganiseerd.

Het terrein omvat ook dagbestedingsfaciliteiten voor 24 jongeren met een ernstig meervoudige beperking. Thema’s binnen de dagbesteding zijn natuur, muziek en kunst en er zijn ook snoezelfaciliteiten. Door wonen en dagbesteding op één plek bij elkaar te brengen, is er voor de cliënten geen reistijd en is Amerpoort in staat de zorg zo efficiënt mogelijk te organiseren.

Ligging

De Birkstraat is de doorgaande weg van Soest naar Amersfoort. Vosseveld is goed met het openbaar vervoer te bereiken. In de buurt bevindt zich een klein winkelcentrum, een manege en het bos.’

Daarmee heb ik de antroposofische zorg van Amerpoort wel in beeld gebracht. Tot slot dit, onder ‘Organisatie. Samen werken aan een goed leven voor mensen met een verstandelijke beperking’:

‘De visie Buitenste Binnen vormt de basis van de verandering die Amerpoort de komende jaren uitvoert. De titel geeft aan welke beweging we gaan maken. Nog meer dan voorheen willen we de buitenwereld binnenhalen om samen te werken aan een goed leven voor mensen met een verstandelijke beperking. En meer dan ooit willen we – van binnen naar buiten – de samenleving opzoeken.

Amerpoort ondersteunt 2200 mensen met een verstandelijke beperking in de provincies Utrecht, Flevoland en in ’t Gooi: van jong tot oud en van licht tot ernstig en meervoudig beperkt. Zo’n 2400 medewerkers en 650 vrijwilligers begeleiden hen bij wonen, werken, dagbesteding, logeren en vrije tijd. Daarbij staat voorop dat de cliënten zoveel mogelijk hun eigen leven vormgeven en kunnen meedoen in de samenleving. Amerpoort betrekt het sociale netwerk van de cliënt daarbij actief.

We hebben een gevarieerd aanbod van diensten op vele locaties; ook bij cliënten thuis. Elk met zijn eigen kleur, sfeer, geschiedenis en met ruimte voor verschillende levensbeschouwingen. Zo staan bij de locatie Etrog de joodse rituelen en tradities centraal en bij Christophorus is dat de antroposofische identiteit.

Amerpoort
Postbus 1020
3740 BA Baarn’