Kindertherapeuticum

We zijn toe aan de veertiende foto. Het is nog altijd een paar minuten voor achten op zondagochtend in Rotterdam. We staan op de Erasmusbrug en kijken opnieuw richting het noorden. We zien gebouwen die we ook al op 22, 24 en 25 juli in beeld hadden, maar nu van een wat grotere afstand.

‘In oktober 1996 ontvingen we de eerste patiënten in het pandje dat de meesten van u kennen, aan de Homeruslaan 22 in Utrecht. Ieder jaar kwamen er meer aanmeldingen voor diagnostiek en therapie, ieder jaar kwamen er nieuwe medewerkers. Naast de medische stroom kwam er in 2002 een pedagogische stroom en in 2004 een psychiatrische stroom, ieder met een eigen coördinator. We waren erg vindingrijk in het gebruiken van de beschikbare ruimtes, maar het laatste jaar werd duidelijk dat we toe zijn aan een groter pand.’

Zo begint het bericht op de website van het Kindertherapeuticum in Utrecht. Het Kindertherapeuticum is een begrip. Het is het geesteskind van Edmond Schoorel, de bekende antroposofische kinderarts, die zijn antroposofische inspiratie nooit onder stoelen of banken heeft geschoven. Hij is het begonnen na sluiting van de Zeylmanskliniek in Bilthoven en daarmee ook van de kinderafdeling aldaar, in 1993 of daaromtrent. Schoorel is auteur van verschillende (ook kleinere) publicaties over antroposofische gezondheidszorg en hij treedt regelmatig op als spreker en als cursus- of workshopleider op dit gebied. Misschien is het handig om hier meteen zijn profiel te geven, zoals dat op de website van het Kindertherapeuticum vermeld staat:

‘Opleiding tot kinderarts in het Zuiderziekenhuis in Rotterdam en het Academisch Ziekenhuis in Leiden (1980). Chef-de-clinique tot 1981. Opleiding tot antroposofisch arts in het antroposofische ziekenhuis in Herdecke, Duitsland en de Willem Zeylmans van Emmichovenkliniek in Bilthoven. Vanaf 1983 antroposofisch werkzaam. Van 1983-1990 kinderarts van een Riagg-jeugdafdeling en in dezelfde periode schoolarts aan een Vrije School.

De kinderarts maakt gebruik van reguliere diagnostiek om uit te zoeken wat er aan de hand is. Zo nodig worden er ook reguliere medicijnen ingezet om klachten te behandelen. Daarnaast schrijft hij ook antroposofische medicijnen voor. Ten dele zijn dat medicijnen die ook in de homeopathie worden gebruikt. Ten dele zijn het medicijnen (planten, mineralen, metalen, dierlijke producten) die uit antroposofische inzichten zijn ontworpen en bereid.

Interesse: problemen van moderne kinderen leren begrijpen, de antroposofie vertalen in praktische, werkzame adviezen, de antroposofische kindergeneeskunde integreren in de gezondheidszorg.’

Maar waar het nu om gaat, is dat het Kindertherapeuticum omwille van dat ruimtegebrek gaat verhuizen naar Zeist. En dat is een hele stap, zo valt te lezen:

‘We hebben eerst in Utrecht gezocht, want daar wilden we eigenlijk graag blijven. Maar Utrecht was onbetaalbaar. Daarna hebben we in Zeist, Driebergen, Bunnik, Bilthoven en Den Dolder gekeken naar allerlei panden. Te groot, te duur, geen parkeergelegenheid, niet goed bereikbaar, geen vergunning als praktijkpand; overal was wel wat. In februari hoorden we dat het voormalige pand van Triodos Bank in Zeist vrij zou komen. We wisten al snel, dat dit pand goed was. Zeer centraal, goed bereikbaar, 10 eigen parkeerplaatsen. Toen bleek dat de bestemming niet geschikt was voor gezondheidszorg. De procedure duurde tot 9 juli, toen gaf de gemeente Zeist groen licht.’

Het voormalige pand van Triodos Bank op de Stationslaan 4 (niet de Prins Hendriklaan, want daar heeft de bank ook nog gezeten): wel heel erg voormalig, want daar zijn ze al heel lang weg. Ik weet niet wie dat intussen heeft bewoond; voor zover ik weet geen antroposofische organisatie meer. De verhuisdatum is al snel: 1 september. En er is natuurlijk een actie aan verbonden, hoe kan het ook anders.

‘Intussen zijn we al druk met de voorbereidingen voor enkele aanpassingen. Die betreffen vooral de toegankelijkheid, de geluidsisolering, de brandveiligheid en de infrastructuur. We zijn een groep hardwerkende, niet kapitaalkrachtige hulpverleners en we hebben geen financiële reserve op kunnen bouwen. Samen met de Stichting Vrienden proberen we het benodigde bedrag van zo’n 200.000 euro bij elkaar te krijgen.’

Het is ze van harte gegund. Want aan hoeveel kinderen hebben ze in al die tijd goed gedaan; dat dat maar voortgezet mag worden. Iedereen kan zijn steentje bijdragen.