Top tien

Het is vandaag tijd om weer te beginnen, de draad weer op te pakken. ‘Waar waren we gebleven?’, om met Geert Mak te spreken. Maar eerst dank aan al diegenen die de laatste keer hun goede wensen aan mijn adres en dat van deze weblog uitspraken.

Te memoreren valt verder nog dat toen ik deze weblog een maand geleden losliet, er al achtduizend bezoekers geteld konden worden, sinds het begin in mei. Een onwaarschijnlijk aantal. Het klopt ook niet helemaal. Want hoe gaat dat, hoe werkt de techniek? Ongeveer de helft zijn namelijk treffers die via Google gescoord zijn. Dat zit zo: iemand die een zoekterm bij Google intypt, en dat hoeft helemaal geen antroposofische term te zijn, bijvoorbeeld Lauweriks of Antonovsky, die vindt bij de eerste tien treffers de desbetreffende pagina op ‘Antroposofie in de pers’. En dat wordt geteld, of iemand deze pagina nu werkelijk bezoekt of niet, dat maakt niet uit.

Het betekent echter wel dat iemand minstens het woord antroposofie onder ogen heeft kunnen hebben en dat er aan dat onderwerp vanuit deze blikrichting aandacht is geschonken. Dat deze weblog vaak bovenin de Google-lijst verschijnt (de zogenaamde ‘ranking’), heeft ook te maken met het feit dat hij dagelijks wordt bijgehouden. Dat is een criterium dat bij Google zwaar weegt. Evenals het feit dat er steeds in de tekst veel links naar de gebruikte bronnen zijn te vinden.

Maar binnen deze formele telling slaat ongeveer een vijfde van alle ‘bezoekers’ wel degelijk aan het lezen. Hiervan is er ondertussen ook een flink aantal dat regelmatig terugkeert. En zij lezen voor het merendeel langere tijd. Dat kan haast ook niet anders, want ik heb deze weblog welbewust als een lees-weblog opgezet. Je moet er moeite voor doen. Geen flitsende bewegende beelden en andere zwaaiende voorwerpen die je aandacht trekken. Je hebt enige rust nodig om het geschrevene tot je te laten doordringen. Dat past meer bij mij en leek me ook een goede manier om hier antroposofie te presenteren.

Achtduizend bezoekers tot vier weken geleden. Intussen zijn er, in mijn afwezigheid en dus ook geheel zonder mijn toedoen, tienduizend gepasseerd. Waarvan akte.

En dan nu het nieuws. Dat is een beetje oud, maar niettemin zeer de moeite waard. Het dateert van 26 december, Tweede Kerstdag dus, en stond op de website van de Volkskrant. Het is te relateren aan wat ik op 7 november 2008 schreef in ‘Toelating’, waar het ging over de vergelijkende website Kiesbeter.nl, die zichtbaar maakt welke kwaliteit zorginstellingen uit de verpleging, verzorging en thuiszorg te bieden hebben:

‘Huize Valckenbosch heeft op twee onderdelen het hoogste aantal sterren (vijf), en op twee onderdelen vier sterren. Het Leendert Meeshuis heeft op één onderdeel het hoogste aantal sterren, en op drie onderdelen vier sterren.’

Onder de titel ‘Beste verpleeghuis is kleinschalig’ schreven Jeroen Trommelen en Ellen de Visser eind vorig jaar in de Volkskrant geheel verrassend over een derde en beste antroposofische voorziening op het gebied van verpleeghuiszorg, namelijk het Rudolf Steiner Verpleeghuis in Den Haag, tegenwoordig onderdeel van de Raphaëlstichting:

‘Het beste verpleeghuis en het beste verzorgingshuis zijn kleinschalige voorzieningen. Dat blijkt uit de Volkskrant-verpleeghuizenlijst die de krant dit jaar voor de tweede keer heeft samengesteld. Het beste verpleeghuis van 2008 is De Naber in Rotterdam. Het best scorende verzorgingshuis is Menno Simons in Amsterdam. Beide huizen hebben minder dan veertig bewoners.

De kwaliteitsvergelijking laat grote verschillen zien tussen huizen onderling. Slecht scorende verpleeghuizen hebben bijna twintig keer zoveel doorligwonden, dertien keer meer medicijnincidenten en acht keer meer bewoners die onbedoeld afvallen. In de best scorende huizen worden vrijwel geen anti-depressiva gebruikt, is er vrijwel geen probleemgedrag van bewoners en komen doorligwonden niet voor.

De Naber in Rotterdam werd in 1995 opgezet als een van de eerste kleinschalige verpleeghuizen voor demente ouderen. Het maakt gebruik van voorzieningen van het naburige verpleeghuis De Hofstee. Verzorgingshuis Menno Simons is een zelfstandige eenheid binnen een groter seniorencomplex in Buitenveldert. In de top-tien van beste verpleeghuizen staan ook twee antroposofische huizen, Rudolf Steiner in Den Haag en het Leendert Meeshuis in Blithoven. Een ander kleinschalig verpleeghuis, de Woonhaven in Zuidhorn, behoort eveneens tot de top-tien.

De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) kan de gevonden verschillen niet precies verklaren. Alle huizen krijgen evenveel geld van de overheid en de kwaliteitcijfers zijn gecorrigeerd voor de zorgzwaarte van de bewoners. Maar hoofdinspecteur Jenneke Van Veen is niet verbaasd: “De menselijke maat die je aantreft in kleinschalige voorzieningen maakt dat er aandacht is voor de mens, dat men zich kan inleven in de bewoners. Dat zorgt voor kwaliteit”.’