Wereldkaart

De foto’s blijven onscherp... maar wel imposant.

De afgelopen week heb ik wat zitten experimenteren met nieuwe functionaliteiten op deze weblog. De opvallendste ervan, de gezamenlijke agenda, heb ik dinsdag 4 oktober in ‘Verrassing’ al geïntroduceerd. Maar ik heb het nog niet gehad over drie andere nieuwe items die onderaan te vinden zijn. Zo heb ik nu ook de zeven ‘Populairste berichten van de afgelopen maand’ bij elkaar staan (daarmee is bedoeld van de afgelopen dertig dagen). Ik had er ook ‘van de afgelopen week’ of zelfs ‘tot nu toe’ van kunnen maken. Ik weet nog niet wat het beste is, waar de bezoeker het meeste aan heeft. De afgelopen week is er vrijwel niets veranderd in die opsomming; het gaat hierbij om ‘pageviews’ zoals Blogger die zelf registreert. Momenteel is de lijst als volgt:

Mismanagement

13 sep. 2011, 12 opmerkingen – 335 Pageviews

Zorgonderneming

10 mei 2011, 1 reactie – 118 Pageviews

Kamervragen

23 sep. 2011, 9 opmerkingen – 110 Pageviews

Malaise

16 sep. 2011, 5 opmerkingen – 91 Pageviews

Afkeer

6 jul. 2009, 1 reactie – 89 Pageviews

Forum

19 jul. 2010, 1 reactie – 73 Pageviews

Meesterschap

11 sep. 2011, 2 opmerkingen – 64 Pageviews

Maar de lijst komt er uiteraard anders uit te zien als hij in ‘de afgelopen week’ of ‘tot nu toe’ zou zijn samengesteld. Dat ‘tot nu toe’ betekent overigens vanaf juni 2009, zoals ook het item erboven, ‘Totaal aantal pageviews vanaf juni 2009’, laat zien. Dat totaal zijn er 136.253, elke dag komen er circa driehonderd bij. Die begindatum wordt bepaald door het feit dat vanaf dat moment Blogger zelf begon te tellen en daarbij allerlei handige statistiekjes levert. Die geven de gebruiker meer inzicht in hoe en wat van de toestroom naar zijn weblog. Er is nog een andere teller op mijn weblog, de Sitemeter, die staat er vlak boven, en die functioneert al vanaf het prille begin van ‘Antroposofie in de pers’ in mei 2008. Die telt overigens niet alleen pageviews, maar ook gewoon ‘visitors’. De totale pageviews zijn volgens Sitemeter intussen de 265 duizend gepasseerd, terwijl het aantal individuele bezoekers inmiddels meer dan 170 duizend bedraagt. Dat wil zeggen, elke keer als iemand deze weblog bezoekt of dat een zoekmachine deze weblog in zijn resultaten bij iemand toont, dat dan er weer één bij is. Dus ook meermalen dezelfde: de bezoeker die regelmatig langs komt wordt elke keer opnieuw geteld. Niettemin is dit een resultaat dat staat voor zo’n particulier weblog als deze, bovendien over zo’n specifiek onderwerp, en dan nog puur als leestekst gepresenteerd.

Nu moet ik ook nog even de mooiste van de drie nieuwe items presenteren, namelijk de ‘Herkomst actuele bezoeker(s)’. Daar ziet u een wereldkaart, met daarop de plaatsen, of laat ik liever zeggen landen, waar vandaan deze weblog bezocht wordt. Die worden aangegeven met een rode stip. Klikt u op de kaart zelf, krijgt u specificaties van deze kaart te zien, zoals ‘1,319 visits since Oct 1, 2011’ en ‘Visits from 27 countries registered.’ Deze kaart is echter weer van een andere organisatie, ‘Revolver Maps’, en de resultaten hiervan blijken helaas niet helemaal synchroon te lopen met de beide andere statistieken. Soms lijkt het zelfs wel helemaal niet synchroon te lopen... hoe dat dan weer precies zit, weet ik ook niet. Nou ja, dan zullen we het maar als een indicatie beschouwen. Het is in ieder geval een mooie aanwinst, waarbij in ‘real time’ is te zien vanuit welke landen hier een bezoek wordt gebracht: het rode puntje licht op en begint te pulseren.

Goed, dit is een lange inleiding, maar het geeft wel weer enig inzicht in de stand van zaken op bezoekersgebied op dit moment. Nu weer snel door naar de inhoud. Gisteren plaatste Amerpoort heel droog het volgende nieuws op haar website, ‘Drie kinderen Christophorus terecht na vier uur vermissing’:

‘Woensdagavond, op 5 oktober, zijn drie kinderen van Christophorus in Bosch en Duin, terug gevonden door de politie na vier uur vermist te zijn geweest. Het gaat om twee jongens van 10 en 14 jaar en een meisje van 12 jaar.

Iets na half 5 ’s middags verlieten de kinderen rennend en lachend het woonhuis. De begeleiding verwachtte dat ze gewoon terug zouden komen. Niets wees op een wegloopactie. Dat bleek echter wel het geval. Toen ze na 10 minuten niet terug waren, is de begeleiding op zoek gegaan in het bos, vlakbij het terrein van Christophorus. Drie kwartier later schakelden de begeleiders de politie in die binnen een kwartier met veel personeel en een helikopter een zoekactie begon in het gebied rondom Christophorus.

Rond kwart voor 9 vond de politie de kinderen in het bos met behulp van een warmtedetector van een helikopter. Zij hadden zich daar verstopt.

De kinderen werden opgewacht door hun opgeluchte ouders en de begeleiding en maken het goed.’

Heel droog beschreven, en heel anders dan hoe het Algemeen Dagblad, bij monde Bart Lauret en Noortje Beumer, gisteren verslag deed in de papieren krant (op internet is het niet te vinden), onder de titel ‘Massale zoektocht naar vermiste gehandicapten’, met bijbehorende spectaculaire foto van een politieauto en het bijschrift: ‘De politie brengt de verstandelijk beperkte kinderen terug naar de zorginstelling’. Door de foto heen met grote plakletters: ‘kinderen huilend gevonden, schuilend onder bosjes’. Dat moet een mooi verhaal opleveren, en dat doet het ook:

‘Een grote politiemacht heeft gisteravond in de bossen rond Bosch en Duin (bij Zeist) gezocht naar drie vermiste verstandelijk gehandicapte kinderen. Na uren zoeken werd het drietal door een politiehelikopter gevonden in de bossen. De kinderen maken het goed en zijn weer terug in het gezinsvervangend tehuis waar ze horen.

Huilend vielen ze daar de opgetrommelde ouders in de armen. “Je bent toch niet boos op me,” vroeg een van de kinderen, afgeschermd voor de camera’s, aan zijn moeder. De blijdschap over de hereniging was echter veel groter.

De drie – Rowan (10), Saida (12) en Renaldo (13) – liepen ’s middags rond half vijf weg met nog een vierde huisgenoot in de bosrijke omgeving. Een van de kinderen kwam al snel terug, maar de andere drie trokken een sprintje en verstopten zich. Nadat een half uurtje was gezocht, werd het calamiteitenplan uit de kast getrokken. Na drie kwartier werd de politie ingeschakeld, die de zaak meteen serieus aanpakte.

Tientallen agenten op motoren, fietsen, met honden, op paarden, in terreinwagens en gewone surveillanceauto’s kamden het gebied uit. Een getuige meldde rond kwart over acht dat de kinderen in de omgeving van de parallelweg bij het Panbos waren gezien. Een van hen had een opvallend paars vest aan. Daarop werd de ook ingezette politiehelikopter met warmtesensoren boven het bosperceel ingezet. Op de warmtebeelden zag de helibemanning de drie even na half negen. Ze hadden zich verscholen onder wat bosjes.

Diep onder de indruk van de politiemacht waarmee ze werden geconfronteerd, werden ze uiteindelijk in politiewagens teruggebracht naar de zorginstelling Christophorus. Daar werden ze meteen afgeschermd en mee naar binnen genomen.

Bestuurder Ton Caspers van de stichting Amerpoort, waar de zorginstelling Christophorus onder valt, haalde toen ook opgelucht adem. “We zijn allemaal kind geweest en je kunt je voorstellen dat ze erg onder de indruk waren. Gelukkig hebben ze niets opgelopen en is iedereen met de schrik vrijgekomen. Oók de ouders en verzorgers.” Caspers is blij dat de politie de zaak meteen groots aanpakte. “Ik moet zeggen dat dit zeer serieus en professioneel gebeurde.” Ook de agenten reageerden opgelucht op het terugvinden van de kinderen.

De kinderen wonen in een leef- en werkgemeenschap voor kinderen en jongeren met een verstandelijke handicap.

In het huis aan de Dennenlaan verblijven negen kinderen. Ze staan daar onder begeleiding. Volgens Caspers is de op antroposofische leest geschoeide instelling niet te vergelijken met reguliere instellingen. “Er is zeker bewegingsruimte. Het zijn gewone huizen met een tuin eromheen. Natuurlijk is er altijd toezicht, maar deze kinderen zijn daar op gewiekste manier onderuit gekomen.”

Bij Christophorus verblijven ongeveer negentig kinderen en jongeren verdeeld over negen vrijstaande huizen.’

Dan wil ik ook nog even terugkeren naar ‘Mismanagement’ van 13 september, het bericht dat bovenaan staat als meest bezochte de afgelopen maand. Op de website van Het Financieele Dagblad had ik een artikel van Sandra Olsthoorn en Jeroen Piersma van 12 september gevonden, ‘Zorgconcern balanceert op de rand van de afgrond’, met zeer adequate informatie. Later die dag heb ik in verschillende updates nieuws toegevoegd dat van elders steeds meer doorsijpelde. In de afgelopen drie weken heb ik echter niet gemerkt dat dit artikel in Het Financieele Dagblad een follow-up heeft gekregen op zaterdag 17 september, door dezelfde Sandra Olsthoorn en Jeroen Piersma, die in een paginagroot artikel in het katern ‘Economie & Politiek’ nog meer uit de doeken deden met ‘Bestuur zorggroep Zonnehuizen raakt na reeks fusies de kluts volledig kwijt’. Er staat het nodige in wat inmiddels door verschillende media al uitentreuren is herhaald, maar ook dingen die minder duidelijk zijn gemaakt of anders geformuleerd werden.

[Update 14 april 2012: Het Financieele Dagblad heeft mij gevraagd om geen artikelen over te nemen, of anders minstens 120 euro exclusief BTW per artikel te betalen. Aangezien ik niets verdien met deze weblog, komt betalen niet in aanmerking en rest mij hier niets anders dan om artikelen uit het FD weg te halen. Om mijn bericht niet helemaal in de lucht te laten hangen en toch een idee te hebben waar het over gaat, zal ik kort een en ander parafraseren, MG]

Het eerste feit:

[Er wordt een verlies in 2010 van 16 miljoen euro gemeld, plus circa drie tot zes miljoen in 2011.]

Nu weten we eindelijk waar de Volkskrant die 20 miljoen vandaan haalt (zie ook ‘Malaise’ op 16 september). Ook de volgende alinea geeft een duidelijker lezing van de gebeurtenissen:

[Hier wordt gemeld dat vakbondsbestuurders in een eerder stadium door het nieuws werden overvallen. Geciteerd wordt Sengul Sözen van AbvaKabo; zij vertelt in december voor het eerst geïnformeerd te zijn.]

Vervolgens komt Charles Laurey aan het woord, de interim-bestuurder. Hij wijst als boosdoener de ‘reeks elkaar snel opvolgende fusies’ aan:

[Hij bezigt hier de uitdrukking dat Zonnehuizen totaal ‘out of control’ zijn. De informatie voor het management was te complex of zelfs verkeerd. Hij benadrukt dat de organisatie tot aan de fusie in 2008 gezond was. Het zorgkantoor vroeg zelfs om zwakke zusterinstellingen te ondersteunen.]

Er volgt dan een fatale ontwikkeling, die in de media nog veel te weinig aandacht heeft gekregen, met als gevolg een scheef beeld:

[Hier komt de Bellisgroep in beeld. Die werd in 2009 overgenomen. Daarvan waren Michaelshoeve en Overkempe financieel erg problematisch. Er werd door de nieuwe eigenaren echter niet krachtig ingegrepen. Ze bleven aanzienlijke verliezen lijden.]

De verslaggevers concluderen hard, maar niet onjuist:

[Het laatste jaarverslag is uit 2009. Dit toont ‘ingewikkelde organisatie- en kernwaardenschema’s’. Conclusie: men was het contact met de werkelijkheid kwijtgeraakt.]

Laurey stelt vast dat er een goed plan ontbrak.

[De verhouding personeel-kinderen/cliënten is scheef. De Michaelshoeve bijvoorbeeld kent 115 voltijdbanen, maar slechts tachtig kinderen.]

Dat werpt nog een ander licht op de oorzaak van de financiële problemen. Dan volgt een passage die minister Schippers goed kan gebruiken bij de beantwoording van de kamervragen die haar door Leijten en Kooiman zijn gesteld (zie ‘Kamervragen’ op 23 september) en vooral ook het debatje dat daaraan voorafging (zie ‘Jasje’ op 1 oktober). Men leek zich daarbij vooral te richten op de inspectierapporten en op de vermeende slechte zorg die door Zonnehuizen zou zijn geleverd. Het Financieele Dagblad nuanceerde dit al op voorhand:

[Chaos in de organisatie doet de zorgverlening geen goed. De Inspectie bracht kritische rapporten uit over achterstallig onderhoud aan gebouwen. Zij schrijft onder meer: ‘De deprimerende omgeving heeft ontegenzeggelijk een negatief effect op de kinderen en jongeren die er wonen. Verschillende medewerkers geven aan dat kinderen meer agressie vertonen en vernielingen aanrichten doordat zij in een slecht onderhouden gebouw wonen. Schrijnend is dat de kantoren er wel goed onderhouden uitzien. Pijnlijk is dat er wel al jarenlang plannen zijn voor nieuwbouw, maar dat er geen enkel uitzicht is op spoedige realisatie.’]

Bij dit laatste vraag ik me af of er niet gedoeld wordt op de Michaelshoeve, in plaats van de hoofdvestiging Veldheim in Zeist, omdat hier minstens al sinds 2006 sprake is van nieuwbouw, die naar mijn weten nog nooit is gerealiseerd. Lees bijvoorbeeld ‘Falen’ van 5 september 2008, inmiddels al weer drie jaar geleden. Het artikel in Het Financieele Dagblad besluit met een duidelijke stellingname van Charles Laurey:

[De zorgkwaliteit is meer dan in orde, dankzij ‘antroposofische bevlogenheid’. Dat is een juweel van de Zonnehuizen. Dus daar ligt het niet aan. Maar die kwaliteit strekt zich niet uit tot de financiën. Laurey duidt ook op een verschil in intentie met bijvoorbeeld Meavita. De fusies werden volgens hem niet ingegeven om een ‘imperium te stichten’, maar om cliënten en ouders een breed palet aan ‘antropologische zorg’ te bieden.]

Dat is klare taal. (De verschrijving van de verslaggevers – of is het Laurey zelf die deze grappige vergissing maakt? – ‘antropologische zorg’ heeft ook elders navolging gekregen, zoals we bij ‘Kamervragen’ hebben kunnen constateren.) Interessant is nog de tekst in een apart kader, getiteld ‘Partner gezocht’. Ook dat feit is inmiddels bekend, hoewel het wie en wat nu nog niet duidelijk is. De interim-bestuurder doet hier een paar uitspraken die ook nog van belang zijn:

[Er zijn geen acute liquiditeitsproblemen. Vermindering van 245 fte’s scheelt in 2012 zes miljoen euro. De bonden zijn hiermee akkoord. Veel eenmalige kosten en problemen waren de oorzaak dat het verlies in 2010 zo groot was. In 2012 hoeft er geen verlies meer te worden geleden. Steun van de overheid is daarom niet nodig.]

Aan Het Financieele Dagblad heb je tenminste wat, dat blijkt hier wel uit. Nu nog goede berichtgeving van landelijke kranten als NRC Handelsblad en Trouw (niet het Algemeen Dagblad, die hoeft van mij niet) en dan kan de populistische misgreep van de Volkskrant gerust in de annalen van de slechte journalistiek worden bijgezet.

.