Bedoeld is: antroposofie in de media. Maar ook: in de persbak van de wijngaard, met voeten getreden. Want antroposofie verwacht uitgewrongen te worden om tot haar werkelijke vrucht door te dringen. Deze weblog proeft de in de media verschijnende antroposofie op haar, veelal heerlijke, smaak, maar laat problemen en controverses niet onbesproken.

vrijdag 25 maart 2011

Onvoorspelbaar


Ha, dat is leuk! Ik heb het commentaar al binnen op het bericht dat ik nog niet geschreven heb. Daartoe is maar één iemand in staat: Joseph Canaillo! Het onderwerp is trouwens helemaal niet leuk. Vorige week woensdag 16 maart had ik het er in ‘Atoomenergie’ over: de ramp met de Fukushima-kernreactoren in Japan. Ik schreef dat het 66 jaar na de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki was. Maar er zijn meer data die overeenkomsten vertonen met deze ramp en die daarom doen ophoren. In de week vóór 9 maart 2001 werden de twee eeuwenoude Boeddhabeelden van Bamiyan in Afghanistan vernietigd. Een half jaar later, op 11 september 2001, volgden de aanslagen op de Twin Towers in New York. Op 11 maart 2004 was de terroristische aanslag in Madrid. Nu zijn we respectievelijk tien en zeven jaar verder, en precies op deze datum van 11 maart vindt een aardbeving in Japan plaats, gevolgd door een huizenhoge tsunami, alsmede de genoemde Fukushima-ramp, waarvan het einde nog niet in zicht is. Twee weken later is de omvang van deze ramp nog altijd bijzonder onduidelijk. Je hoort er de meest tegenstrijdige geluiden over. Drie voorbeelden: een bericht van Robert Buzink op de website van de Volkskrant vanmiddag, getiteld We weten weinig over de straling in Japan, hoe komt dat?’ Hij schrijft:
‘Een kernramp kan niet eeuwig dreigen. Op een gegeven moment is de ramp er of hij komt er nooit. Toch weten we na twee weken nog steeds niet hoe erg de ramp in Japan is. Hoe kan dat?

Vandaag was er weer de klassieke mediadans die we hebben leren kennen van de berichtgeving over centrales in Japan. Exploitant Tepco meldt om 8:10 uur dat een reactor wellicht gebarsten is. Dat is slecht nieuws, want dat zou extreem veel meer straling opleveren.

Valt mee
De Japanse nucleaire waakhond haast zich (10:00 uur) om te melden dat het misschien wel meevalt. De straling zou ook ontsnapt kunnen zijn door een lek in een pijp. Even later doet de Japanse overheid er nog een schepje bovenop: het zeewater is besmet geraakt door de koelingspogingen met zeewater. De vervuiling komt voort uit iets goeds. Er is helemaal geen lek. Relletje gesust.

We raken pas weer in de war als er om 15:21 uur een bericht komt dat de overheid mensen in een veel ruimer gebied rondom Fukushima heeft aangeraden te verhuizen. En dat er twee Japanse toeristen in China zijn tegengehouden omdat ze verhoogde stralingsniveaus vertoonden.

Een soort Birma
De lekkende centrales hebben een deel van Japan in journalistiek opzicht gemaakt tot een soort Birma. De enige foto’s zijn screenshots van de televisie in het land, verslaggevers zijn er niet rondom de centrale, dat is te gevaarlijk.

En dus melden de media wat de belanghebbenden melden. Ze kunnen niets anders doen dan duidelijk te vermelden wie wat gezegd heeft. Alleen als het zo mis gaat dat ontkennen geen zin meer heeft, wordt de berichtgeving eenduidig. Anders blijft hij zoals hij is: alarmerende berichten die verdacht veel lijken op die van gisteren en de bijbehorende sussende commentaren van de Japanse overheid die koste wat kost de rust in het land moet weten te bewaren. Langzaam glijdt de focus van de media naar het volgende verhaal, Libië bijvoorbeeld.’
Tweede voorbeeld is een fotoreportage op de website van NRC Handelsblad, ‘In Beeld: in de centrale van Fukushima’, waarbij Hans van der Lugt schrijft:
‘Gisteren heeft het Japanse Nuclear and Industrial Safety Agency (NISA) een aantal foto’s vrijgegeven die een dag eerder zijn gemaakt tijdens herstelwerkzaamheden in de kerncentrale Fukushima Dai’ichi. De centrale werd op 11 maart getroffen door een aardbeving van 9,0 op de schaal van Richter gevolgd door een tsunami van een tiental meters hoog. Het werk binnen heeft nog grotendeels in het donker plaats. Daarnaast zijn eerder gemaakte foto’s van het terrein nu ook vrijgegeven door Tokyo Electric Power (Tepco), eigenaar van de centrale. Hieronder een selectie, met helemaal onderaan het transport van twee van de werknemers vandaag naar een ziekenhuis wegens het ondergaan van hoge straling.’
Derde voorbeeld staat voor de sussende toon van vele artikelen over dit thema. Het verscheen gisteravond op de website van dagblad ‘De Pers’, is getiteld ‘Een week lang gek gemaakt’ en geschreven door de bekende wetenschapper Marcel Hulspas. Een typerend gedeelte hieruit:
‘Drinkwater, melk en loze paniek
In het “besmette” drinkwater in Tokio zit een concentratie radioactieve deeltjes van 200 becquerel, ruim beneden de Japanse extreem veilige norm (300 becquerel). Melk uit Fukushima bevat 900 tot 1.500 becquerel – nog steeds veilig. Het is een minieme vervuiling met het vluchtige jodium -131, dat vervalt in een paar dagen tot onschuldig jodium. Dat maakt de aanbeveling dat vooral kinderen geen water moeten drinken, onzinnig. Dan Tsjernobyl! Daar bevatte de melk uit de omgeving na de knal 75.000 becquerel! Die kun je alleen drinken als je eerst jodiumpillen slikt (waardoor het lichaam geen jodium uit de melk opneemt). Omdat de autoriteiten zéér laks waren, doken er later kinderen op met schildklierkanker. Die is snel en volledig uit te roeien.’
En wat schrijven antroposofen over deze materie? Michael Mentzel op ‘Themen der Zeit’ vandaag heeft het over ‘Fukushima und Stuttgart’, waarbij het tweede onderwerp een typisch Duits thema is. Ik citeer daarom alleen wat hij over het eerste schrijft:
‘Wer sich dieser Tage über die Fukushima-Reaktorkatastrophe in Japan informieren will, hat es nicht leicht. Zu widersprüchlich sind die Meldungen über den Fortgang der Arbeiten, als dass sich daraus wirklich verlässliche Informationen generieren ließen. Verkündet ein Live-Ticker, dass es voran geht, weil der Strom wieder da sei, liest man in der nächsten Minute bereits wieder, dass Rauch aufsteigt und alle Arbeiter evakuiert worden seien. Wem aber kann man überhaupt vertrauen? Die Regierung und die staatlichen Behörden in Japan werden bemüht sein, die Ereignisse so darzustellen, dass Panikreaktionen vermieden werden. Auch die Betreiber des Kernkraftwerkes – so darf man vermuten – werden versuchen, die Gefahren so lange herunterzuspielen, wie es nur geht.

Die Medien aber zaubern unterdessen fortwährend neue Experten aus dem Hut, um beim Rennen um die Schlagzeilen nicht ins Hintertreffen zu geraten, und vergrößern so die allgemeine Verunsicherung unter uns Laien nur noch mehr, da auch die Experten nicht viel sagen, auch wenn man sich natürlich bemüht, auf ihre “Nebenbeisätze” zu achten. Als ziemlich sicher dürfte mittlerweile gelten, dass es bei dieser Katatrophe inzwischen um einen Super-Gau handelt. Die von der Gesellschaft für Strahlenschutz mitgeteilten und von der IAEA (International Atomic Energy Agency) gemessenen Werte gleichen also mittlerweile denen, die 1986 im Umkreis von Tschernobyl gemessen wurden. Hintergrundinformationen und ein Vergleich können vielleicht helfen, die Stuation besser zu verstehen. (Siehe Extrafenster)
Deze link naar een extra venster leidt tot een verrassende bijdrage van Regina Reinsperger met ‘Hintergrundinformationen und ein Vergleich’:
‘Vielleicht hilft uns Laien in dieser Situation ein Vergleich: Im Kernkraftwerk Three Mile Island bei Harrisburg/Pennsylvania in den USA kam es im März 1979 zu einem Störfall, bei dem eine partielle Kernschmelze auftrat. Der Druckwasser-Reaktor war insgesamt nur 16 Stunden ohne Kühlung und musste nach dem Abschalten 18 Monate ununterbrochen gekühlt werden. In Fukushima sind vier Reaktoren jetzt schon 14 Tage ohne ausreichende Kühlung. Die Massnahmen dort machen eine hilflosen Eindruck, gerade so, als ob man eine brennde Scheune mit Kaffetassen und einer Wasserpistole löschen wollte: allein das Abklingbecken der ausgemusterten Brennstäbe in Block 4 braucht 2000 Tonnen Wasser, 30 Tonnen war die Helikopter Tagesleistung. Das Wasser wurde zudem noch “blind” über dem Reaktor abgeworfen.

Aus der Umgebung Tschernobyls wurden ca. 330.000 Menschen umgesiedelt, in Japan hat allein die Präfektur Fukushima 2.100.000 Einwohner und durch die immensen Erdeben- und Tsunami-Schäden zusätzlich eine zusammengebrochene Infrastruktur. Im 100 km Umkreis leben in vier Präfekturen etwa 8 Millionen Menschen, im Umkreis von 350 km in 18 Praefekturen einschließlich des Großraumes Tokio ist es die Hälfte der japanischen Bevölkerung: ca. 60 Millionen Menschen. Schon diese Größenordnung zeigt, dass die Mehrheit der Menschen keine Wahl hat, sie müssen bleiben wo sie sind, so wie auch die ca. 3 Millionen Einwohner von Kiew, das nur etwa 100 km südlich von Tschernobyl entfernt liegt, bleiben mussten. Die Menschen müssen essen und trinken, eben auch die Produkte aus dem erweiterten Fukushima-Umkreis, und sie müssen sich selbst waschen und auch ihre Wäsche und ihre Wohnungen putzen. Das wird man auf Dauer nicht nur mit Mineralwasser (wo kommt das her?) machen können.

Die erhöhte Krebsrate im Tschernobyl-Fallout Gebiet ist mittlerweile bekannt, in Japan dürfte entsprechendes zu erwarten sein. Und nicht zu vergessen sind auch die Erbgutschäden, die in den Fallout Gebieten der Ukraine und Weißrussland auch heute noch gehäuft auftreten. Von November 1986 bis 1987 und Folgejahren waren in Polen und in in den hochbelasteten Regionen Süddeutschlands, also ca. 1500 km von Tschernobyl entfernt, eine deutliche Zunahme der Säuglings-Sterblichkeit in den ersten Tagen nach der Geburt, Totgeburten und Fehlbildungen zu beobachten. (Quelle s.u.) – Und zwischen Japan und Korea oder der chinesischen Küste liegt kein Kontinent, sondern eben nur das Japanische Meer mit seinen starken Winden; Seoul/Korea ist in Luft-Wind-Linie nur 1200 km entfernt, Peking 2000 km und Shanghai 1800 km.

In Deutschland ist eine weniger gravierende, aber doch auch bemerkenswerte Tschernobyl-Folge, dass das Chemische und Vetrinäruntersuchungsamt Freiburg/Breisgau von Juli 2005-März 2008 unter ca. 4000 Fleischproben von Wildschweinen aus der Region Oberschwaben 790 Proben fand, bei denen der Grenzwert von 600 Bequerel pro Kilogramm deutlich und oft um ein Mehrfaches (Spizenwert: 11560 Bequerel) überschritten wurde. Anders formuliert: jedes 5. dieser Wald-Tiere war noch 20 Jahre nach Tschernobyl 2005-2008 so hoch radioaktiv verseucht (Caesium 137), dass sein Fleisch für den menschlichen Verzehr nicht geeignet war und vernichtet werden musste. Die Weiden und Kulturpflanzen in diesem Gebiet wurden natürlich nicht gemessen.

– Wikipedia Seiten: “Japan” , “Japan prefectures.png”, “Liste der Präfekturen Japans”, “Kernkraftwerk Three Mile Island” , “Liste von Störfällen in europäischen Atomkraftwerken”’
Typische overdreven, Duitse angsten? Kan zijn. Om het atoomklimaat in Duitsland te begrijpen, is het handig om terug te grijpen naar de weblog van Marja Verburg, ‘Marja in Berlin’, die ik op 16 maart in ‘Atoomenergie’ al noemde, maar niet citeerde. Dat ga ik nu voor een groot gedeelte alsnog doen, uit haar bericht van 15 maart, ‘Kernenergie’:
‘Toen ik in de jaren negentig in Berlijn studeerde, viel me op hoeveel protest hier is tegen kernenergie. Dat richt zich vooral tegen het transport van kernafval door Duitsland naar de opslagplaatsen – de zogenoemde Castortransporten – en tegen de opslag van het afval zelf – die lang niet overal veilig blijkt. Vorig jaar werd duidelijk dat de Duitse opslagplaats Asse gevaar loopt in te storten. Ook staan er veel meer vaten met radioactief afval dan bekend was. Een onderzoek naar het verhoogde aantal gevallen van kanker rond Asse loopt nog.

Een grote overwinning van de tegenstanders van kernenergie was in 2002 het besluit van de regering-Schröder (SPD en Groenen) om voor 2020 alle kerncentrales in Duitsland te sluiten: de Atomausstieg. Duitsland moest voorop gaan lopen in de ontwikkeling van duurzame energie.

Maar in 2009 wisselde CDU-kanselier Merkel coalitiepartner SPD in tegen de liberale FDP en besloot tot de Ausstieg vom Ausstieg. Nog geen jaar later, in september 2010, kwam dat besluit inderdaad: de Duitse kerncentrales zouden gemiddeld 12 jaar langer openblijven. In plaats van in 2020 zou de laatste centrale nu in 2035 sluiten. Oppositiepartijen SPD en Groenen stapten naar de rechter, want de regering had het besluit buiten de Bondsraad, de Duitse Eerste Kamer, om genomen en dat mocht niet, vonden zij.

Energielobby
“De regering is gezwicht voor de energielobby!” riepen oppositie en milieuorganisaties woedend. Daar hebben ze een punt. De vier grote energiebedrijven E.on, RWE, EnBW en Vattenfall moeten weliswaar in ruil voor de langere looptijden miljarden belasting betalen, waarmee duurzame energie moet worden gestimuleerd. Maar de energieconcerns verdienen dan ook netto 1 miljoen euro per dag per centrale aan de verkoop van kernenergie, berekende weekblad Die Zeit vorig jaar.

Een miljoen euro per dag per centrale. Toen ik het vorig jaar opschreef, kon ik het bijna niet geloven. Schoon en goedkoop – yeah right. Het gaat natuurlijk gewoon om geld.
Terwijl de Duitse rechter nog bezig is met de klacht van de oppositie, werd Japan vorige week getroffen door een aardbeving, een tsunamie en een nucleaire ramp. Ik lag met griep op bed, maar dat heb ik nog wel meegekregen. Vrijdag ging het alleen maar over Japan. Zaterdag verschenen er in de Duitse media ook beelden van tegenstanders van kernenergie in Duitsland die in verschillende steden de straat opgingen.

“GAU” en “Super-GAU”
Zondag zocht ik, inmiddels koortsvrij, op wat een GAU was, waar het in de Duitse online krantenkoppen steeds over ging: de größter anzunehmender Unfall, het ergst denkbare ongeluk waar de veiligheidssystemen nog op voorbereid moeten zijn – en de Super-GAU: een ongeluk dat daarboven uitstijgt en technisch niet meer beheersbaar is.

Overigens viel me op dat Spiegel Online de meest sensatiebeluste koppen had: daar was zaterdag al sprake van een Kernschmelze, terwijl zelfs Bild het woord mögliche er nog voor had gezet.

Gisteren hoorde ik dat Merkel het besluit over de langere looptijd van de kerncentrales in Duitsland voorlopig terugdraait. Ja ja, dacht ik. Tot na de deelstaatverkiezingen in Baden-Württemberg zeker, waar haar partij de CDU er slecht voorstaat. En dan over drie maanden, als de consternatie weer wat is gaan liggen, gewoon weer doorgaan waar ze gebleven waren. Duitsland hoeft toch geen aardbevingen en tsunamies te vrezen, zullen ze zeggen.

“Nou, zo simpel ligt het niet, denk ik”, zei mijn vader gisteren toen ik hem daarover sprak. Merkel gaat echt niet over drie maanden blind weer door, denkt hij. Als de Duitse regering de boel drie maanden opschort, zal ze wel degelijk rekening houden met wat er in die tijd gebeurt. Bijvoorbeeld met hoe erg het in Japan wordt. En met wat de Duitse bevolking vindt. Aldus mijn vader.

“Ausstieg vom Ausstieg vom Ausstieg”?
Hij lijkt gelijk te krijgen. Het eerste wat ik vanmorgen, na een week weer aan het werk, op Duitslandweb.nl plaatste was een opiniepeiling waaruit blijkt dat de meerderheid van de Duitsers wil dat de kerncentrales worden stilgelegd. 70 procent denkt dat een ramp met een kerncentrale ook in Duitsland kan gebeuren. Ik had het bericht nog niet gepubliceerd of de Eilmeldung kwam dat Duitsland de zeven oudste kerncentrales – allemaal van voor 1980 – voorlopig stillegt.

En een kerncentrale die is stilgelegd, gaan we niet na drie maanden weer in gebruik nemen, aldus de Duitse minister van Milieu Norbert Röttgen. Maar we gaan het wel merken aan de energieprijzen, zegt zijn collega van Economische Zaken Rainer Brüderle.

Ik geloof dat ik dat er wel voor over heb. Na Japan vind ik kernenergie weer heel eng – niet meer vanwege de nare atoombomverhalen van mijn oude schoolmeester, maar omdat ik heb gezien dat de nadelen niet opwegen tegen de voordelen.’
Tot onze verrassing komen we onder dit bericht een reactie van Joseph Canaillo tegen. Die is erg begaan met het thema kernenergie, kunnen degenen weten die zijn weblog ‘Terra Canaillo’ door de jaren gevolgd hebben. Zo schreef hij eergisteren ook over ‘Der super-GAU in Deutschland (1)’:
‘(deutsj) Mit erstaunen stellt man immer wieder fest, in kommentaren, artikeln, und in beiträgen in funk und fernsehen, wieviel leute auf alle mögliche arten und weisen versuchen die katastrophe in Japan und die gefahren in umgang mit der kernenergie herunterzuspielen. Es fängt an mit einfacher beschwichtigung, relativierung der tatsachen, dem ausbreiten von einer reihe von erschlagenden daten, väterlichem herablassendem einfühlungsvermögen, dem argument der absoluten wirtschaftlichkeit, bis zu der plötzlichen erkenntnis dass es noch viel mehr umweltgifte gibt, übelst und permanent, und die radioaktivität nur ein kleiner teil davon ist, und die tatsache, dass menschen die angst für strahlung haben, irrationell sind und diese gemütslage bereits im vorfeld ein zeichen für eine emotionale, sprich unqualifizierte umgang mit dem thema ist. Pfff... Dazu kommt dann noch eine gute portion gehässigkeit.

Die republik streitet. Es wird auch gerne hingewiesen auf dem ausland, um zu zeigen wie wir in Deutschland fast hysterisch mit der sache umgehen. Zum beispiel in Frankreich...

Frankreich! Zugepflastert mit kernreaktoren, im inland und an der grenze, so dass, wenn das marode Cattenom in die luft geht, man auch Köln räumen darf. Frankreichs kleiner sonnenkönig Sarkozy hat mittlerweile als neuer feldherr mit Gaddafi den mann gefunden der seine karriere rettet und ablenkt von der atomwirtschaft. In Frankreich muss man es eben über den patriotismus machen.

Dabei stellt sich natürlich gleich die frage, wie weit in Lybien das abfallprodukt der atomenergie, abgereichertes uranium, als munition zum einsatz kommt. Wenn ich die Lybier jubeln sehe, stehend auf kaputten, verbrannten pantzer, wird es einem doch ganz mulmig: bitte, vorher nachfragen womit dieses ding in die luft gejagt worden ist. Oder wollt ihr demnächst auch kleine monster statt kinder erzeugen?

Über Merkels schachzüge, für drei monate ein moratorium über sieben kernkraftwerke zu erhängen, brauchen wir nicht mehr viel zu sagen. Klug gemacht Angela, die strahlen in Japan bräuchten nur ein bißchen mehr in die höhe zu gehen, und die atomfreundliche CDU wäre bei den wahlen wirklich in einer blöden lage gekommen. Mit diesem pflasterchen aber kommst du durch.

Bis jetzt verschwindet die radioaktive wolke auf den meisten interaktiven karten irgendwo ins meer, bzw. dort hört die karte auf – die karte hier oben (aus einer Kölner internetsite) zeigt bereits mehr. Mehr oder weniger verwirrend sind auch mitteilungen, dass messdaten hier in Deutschland angeblich nicht mehr herausgegeben werden dürfen, wohl wegen der tatsache, dass die instrumente heutzutage so verfeinert worden sind, dass sie viel zu viel messen, und so unnötig panik entstehen kann. Das passende video und ein beitrag zu diesem thema, habe ich aber jetzt in der internetjungle nicht mehr gefunden, dafür aber die ständig aktualisierten werte des bundesamtes für strahlenschutz (auf der karte klicken, kann man schauen, wie es bei einem in der umgebung aussieht – natürlich ist hier auch die frage: was genau wird gemessen, wird beunruhigendes weggelassen?). Hier ist eine interaktive karte mit daten vom ministerium in Österreich. Und eine kleine grundsatzerklärung.

Auf welche art und weise im land der dichter und denker unterschiedlichsten beiträge zu dem thema geleistet werden, kann der leser für sich entdecken in dem folgenden beitrag aus Die Zeit-online und hier in der Frankfurter Rundschau. Wer wissen will, wie es um das eigene umfeld bestellt ist, im falle eines super-GAUs, kann sich vergnügen mit dieser interaktiven graphik bei der TAZ.

Und wer noch einen kleinen ausflug in die Schweiz machen möchte, hier geht es ins alpenland.’
Toen ik dat gelezen had, vroeg ik hem in mijn commentaar op Mittwoch, März 23, 2011 1:25:00 PM:
‘So etwas könnten wir auch für den Niederlanden machen... Wo ist eine gute internationale Zentralstelle mit Infos?

Hier wird auch argumentiert dass es zehn-, zwanzig- oder vielleicht dreissigtausend Opfer des Erdbebens und Tsuami gibt. Der Zehner oder vielleicht das Hundert Opfer der Kernkraftunfall in Fukushima ist dagegen verhältnismässig sehr wenig. Also gibt man diese Sache viel zu viel Andacht, die wirkliche Opfer kommen zu kurz. (ist das deutsj?)

Übrigens: gegen diese graue Hintergrund kann ich die Kommentare kaum lesen.’
Daarop kwam per kerende post op Donnerstag, März 24, 2011 12:43:00 AM zijn reactie, die hij nu vanmorgen ook al hier postte op 25 maart 2011 11:43, nog voordat ik aan dit bericht van vandaag was toegekomen:
‘Lieber Michel, um beim ende deines kommentares anzufangen:

1) ich habe versucht die farbe des hintergrundes des kommentarblogs zu ändern, geht aber nicht direkt, dafür müsste ich etwas in der html-code ändern. Du bist der erste, der so etwas anmerkt, auf meinem pc, und auf anderen pc’s, ist der schwarze text auf grauem hintergrund gut zu lesen. Vielleicht hast du selbst eine zu graue schriftfarbe auf deinem pc? Sonst kann man den text kurz markieren um ihn lesbar zu machen.

2) ja, du schreibst auch ein wenig deutsj.

3) ich habe ein bißchen recherchiert im internet und schließlich eine seite gefunden mit messdaten für die Niederlanden. Nicht interaktiv, aber jeden tag neu:

het nationaal meetnet radioaktiviteit, hier zu finden http://www.rivm.nl/milieuportaal/dossier/meetnetten/radioactiviteit/resultaten/
Text ist älter, bild mit messpunkten ist aktuell.

Hier die startseite vom rivm, es wird noch mehr gemessen: http://www.rivm.nl/milieuportaal/onderwerpen/straling-en-EM-velden/
Von dort aus kannst du weiter forschen.

Bei der interaktiven TAZ-graphik (s. den beitrag) kannst du übrigens auch Rotterdam eingeben, und siehe, 5 kernkraftwerke stehen bereit um die stadt zu verstrahlen.
met vriendelijke groeten,
Joseph Canaillo’
Ter verontschuldiging schreef hij vanmorgen over deze dubbele plaatsing bij ‘Boekenweek’:
‘Weer iets heel anders als commentaar. Het antwoord op jouw vraag bij een bijdrage op Terra Canaillo die nu alweer op de vijfde plaats is geschoven, en daardoor waarschijnlijk ondergaat, kopeer ik maar hier beneden’.
Uitstekend idee! En we zullen het onderwerp nauwlettend volgen. We zijn pas twee weken verder, sinds 11 maart. Hoe het verder gaat, is niet te voorspellen.
.

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Deutsche Angst?

t-online Meldung v. 25.03.2011, Artikel "Tausendfach erhöhte Strahlung an weiterem Reaktor gemessen" darin Zitat:

"In China wurden zwei Japaner nach ihrer Ankunft wegen Verstrahlung im Krankenhaus behandelt. Der gemessene Grad der Radioaktivität habe den erlaubten Wert "erheblich überschrritten", teilten die Behörden mit. Die Reisenden kamen demnach bereits am Mittwoch mit dem Flugzeug aus Tokio an. Sie lebten in einem UMKREIS VON 200 bis 350 KILOMETERN ENTFERNT von der havarierten Atomanlage Fukushima.
Viele Grüsse Regina

Thaddaeus Craeyberg zei

Hallo Michel! Dankjewel voor het uitvoerige citeren van mijn Terra Canaillo tekst. Er was echter éen link, die naar 'het bundesamt für strahlenschutz' gaat, niet ok, hier is de verbeterde versie:

http://odlinfo.bfs.de/

@Regina: wenn man etwas weiter weg wohnt von Fukushima, ist es wahrscheinlich ein va banque spiel, ob du ganz viel strahlung abbekommst, oder nicht. Werden die teilchen in der luft transportiert, ist es immer möglich, dass die auf meinem teller landen. Jemand aus meiner verwandschaft ist jetzt aus familiären gründen (eine heiratszeremonie in einem shinto-tempel) gezwungen da zu sein. Ich hoffe, er bekommt nichts ab.

groeten, JC

Michel Gastkemper zei

Beste Joseph,
Ik heb de link meteen hersteld.

John Wervenbos zei

Mijn drieluik van de afgelopen week over de rampen in Japan ging meer over de Human interest kant en culturele en cultuurhistorische aspecten als het om Japan en Japanners gaat. Had gisterenavond in de pauze van een vergadering met een dame een gesprek over het momentele kernreactor probleem in Japan. Volgens haar wordt de zaak zwaar gehypt in kranten en tijdschriften, ze leest alleen kranten (NRC en Volkskrant), is niet actief op internet en kijkt geen TV. Ik antwoordde haar dat ik besef dat met name wetenschapsjournalisten in een gat springen met pro/contra stukken enzovoort. Maar laat één ding heel duidelijk zijn: ik zou ook geen radio-actief voedsel tot me willen nemen, ook niet in lage concentraties, door wie dan ook bestempeld als (voldoende) veilig.

Technisch gesproken levert het me weken/maanden lang problemen voor me op om te reageren hier op Antroposofie in de pers. Loop vast op (Explorer) cookie-instellingen; probeer het nu met Firefox4, zojuist gedowload. Met mijn tien jaar oude laptop loop ik echt tegen beperkingen op. Zo zou ik op mijn blogrol bijvoorbeeld ook best wel de blogs van Mirthe Duindam en Joseph Canaillo willen plaatsen en daar af en toe reageren, maar een bezoek aan hun blogs kan mijn computer gewoon niet aan, loopt het caché vol, weigert het virtuele geheugen nog langer dienst, kortom loopt mijn teenage lapdog vast. En zo zijn er wel meer blogs en sites.

Met ingang van vandaag leg ik me qua blogwerk alleen nog maar toe op vertaling van GA 124, Steiners Exkurse in das Gebiet des Markus-Evangeliums. Nog even zien in welk vat ik dat giet. Tenslotte hieronder een overzicht van relevante blogberichten op Cahier, mijn weblog, als het gaat om in mijn ogen actuele nieuwsitems (greep uit maand maart):

Over Japan:
1. Living on the edge – Japan, Cahier, 21-3-2011
2. Japanese houding en inborst bij breuklijnen en waterscheidingen, Cahier, 23-3-2011
3. Blad voor de mond nemen of Absolute Waarheid verkondigen, Cahier, 25-3-2011

Over Judith von Halle:
4. Sign of times – Judith von Halle for instance, Cahier, 2-3-2011
5. Hey Jude – Make it better, Cahier, 3-3-2011
6. Vermeende inwijding – Judith von Halle, Cahier, 6-3-2011
7. The aftermath – Slotwoord bij drieluik over Judith von Halle, Cahier, 11-3-2011

Mirthe Duindam zei

Dag John,

Wat spijtig dat je mijn weblog niet kan bezoeken, omdat je 'teenage lapdog' dan vastloopt. Kan ik er nog iets aan veranderen, zodat het wel zou lukken? Misschien lukt dit met Firefox4 ook beter?
In ieder geval bedankt voor je waardering. Dat is mooi om te 'horen'.
Ik volg je berichten op het Cahier steeds met veel belangstelling.

Hartelijke groet,
Mirthe Duindam

R. van Dijk zei

Dag John, heb je google chrome al eens geprobeerd? Die voldoet mij wel goed, maar mijn computer is nog niet zo heel oud (augustus 2006).
Als dat ook niet helpt zou ik zeggen:
koop een nieuwe laptop, die zijn tegenwoordig al voor nog geen 400 euro te koop. Maar goed, ik weet niet hoe de pecunia er bij jou voor staan.

John Wervenbos zei

Test 2. Eens kijken of ik met browser Opera ingelogd op mijn weblog Cahier wel kan reageren op Antroposofie in de pers.

Bovenstaande interactie kreeg een (gelukkig) vervolg in de reactieruimte onder het blogbericht Oponthoud - Reactie volgt later - May the Force be with You!, Cahier, 28-3-2011.

Labels

Over mij

Mijn foto
(Hilversum, 1960) – – Vanaf 2016 hoofdredacteur van ‘Motief, antroposofie in Nederland’, uitgave van de Antroposofische Vereniging in Nederland (redacteur 1999-2005 en 2014-2015) – – Vanaf 2016 redacteur van Antroposofie Magazine – – Vanaf 2007 redacteur van de Stichting Rudolf Steiner Vertalingen, die de Werken en voordrachten van Rudolf Steiner in het Nederlands uitgeeft – – 2012-2014 bestuurslid van de Antroposofische Vereniging in Nederland – – 2009-2013 redacteur van ‘De Digitale Verbreding’, het door de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Zorgaanbieders (NVAZ) uitgegeven online tijdschrift – – 2010-2012 lid hoofdredactie van ‘Stroom’, het kwartaaltijdschrift van Antroposana, de landelijke patiëntenvereniging voor antroposofische gezondheidszorg – – 1995-2006 redacteur van het ‘Tijdschrift voor Antroposofische Geneeskunst’ – – 1989-2001 redacteur van ‘de Sampo’, het tijdschrift voor heilpedagogie en sociaaltherapie, uitgegeven door het Heilpedagogisch Verbond

Mijn Facebookpagina

Translate

Volgers

Totaal aantal pageviews vanaf juni 2009

Populairste berichten van de afgelopen maand

Blogarchief

Verwante en aan te raden blogs en websites

Zoeken in deze weblog

Laatste reacties

Get this Recent Comments Widget
End of code

Gezamenlijke antroposofische agenda (in samenwerking met AntroVista)