Belangenverstrengeling

Ik ga even ongegeneerd reclame maken voor een duidelijk eigen belang, dus elke schijn van belangenverstrengeling is hier niet toevallig, maar volkomen terecht. Het gaat om mijn directe collegaredacteur bij de Verbreding, Huib van den Doel, die zulke in mijn ogen enorm geestige columns schrijft in dit maandblad van de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Zorgaanbieders (NVAZ).

In het pas verschenen juninummer schrijft hij bijvoorbeeld over ‘De bofkonten van de Biblebelt’. Met een knipoog, maar tegelijk ook een ernstige ondertoon; hij beheerst dus de kunst om met een enkel woord verschillende dingen tegelijk te zeggen en dat is in dit geval een kwaliteitskenmerk: ‘De eindstrijd, “het armageddon” tussen de blauwdrukdenkers en de individuele zelfbeschikkers, is volop aan de gang.’

Wie die blauwdrukdenkers volgens hem zijn? ‘Eind april werd Nederland voor de zoveelste keer opgeschrikt door de fanaten onder de epidemiologen. Dit volkje tref je aan bij de Rijksinspectie, bij het ministerie van VWS en bij veel blauwdrukpolitici.’ Dit naar aanleiding van de recente uitbraak van de bof. Het allereerste bericht op dit weblog werd al gewijd aan de paniek die hierom ontstond. Van den Doel stelt op het einde van zijn column de retorische vraag (en niet alleen retorisch omdat – bewust of onbewust – er aan het eind een vraagteken ontbreekt):

‘Moet de openbare gezondheidszorg, onder het mom van “rationeel” en “controleerbaar”, iedere vorm van wat je “belevingszorg” zou kunnen noemen uitsluiten, terwijl het juist die belevingszorg is, waar de patiënt van opknapt.’

Om even daarna met de mooie stijlfiguur zijn gedachtegang af te ronden:

‘Hoe stellig niet is in de wetgeving vastgelegd dat iedere patiënt recht heeft een medische ingreep of behandeling te weigeren? Tegelijkertijd probeert de tegenpartij iedere arts, die dit weigeren niet uitdrukkelijk afraadt, aan te klagen wegens het feit dat hij zijn vak niet uitoefent conform de stand van de huidige wetenschap. Terwijl die wetenschap nog stamt uit 18de-eeuwse denkpatronen! De enige manier om af te komen van dit volkje, is zelf een ander volkje op te leiden en neer te zetten: lectoren en hoogleraren (liefst gepromoveerd), die zelf nieuwe richtingen in het denken promoten.’

Een prachtige illustratie van dit volkje van eergisteren werd volop zichtbaar in het afsluitende debat woensdagavond bij Uitgedokterd?! Nu nog komen er in het gastenboek op de website van dit programma reacties binnen die overstromen van verontwaardiging over zo veel zogenaamd ‘wetenschappelijk’ gefundeerde, maar in wezen onmenselijke arrogantie bij de vertegenwoordigers van de Vereniging tegen de Kwakzalverij (terwijl op hun website juist, volledig tegen hun gewoonte in, nog steeds in alle talen over deze uitzending wordt gezwegen; voorgaande afleveringen stonden ze meteen met hun sarcastische oordeel klaar).

Geen enkele zichzelf respecterende wetenschap kan het over haar kant laten gaan dat ze zo slecht wordt vertegenwoordigd. Door deze mensen als haar vrienden te blijven beschouwen, heeft de echte wetenschap straks geen vijanden meer nodig. Nederland mag wel oppassen dat het publiek zich op deze manier niet helemaal van de wetenschap af gaat keren.

Gisteren schreef ik al over deze finale uitzending op woensdag. Alleen heb ik één ding volkomen bij het verkeerde eind gehad, zoals blijkt uit de reacties die op mijn bijdrage binnenkwamen. Peter Staal wás aanwezig, zijn patiënte ook, evenals de voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Artsen, speciaal uitgenodigd als deskundigen antroposofische geneeskunde. Maar in beeld kwamen ze niet (of nauwelijks), laat staan dat ze aan het woord werden gelaten. Daarmee valt mijn veronderstelling volledig in duigen. Niet eerder ben ik zo gelukkig geweest met het feit dat ik het helemaal fout heb.