Donderdag was tegen het eind van de avond het lange bericht van die dag nog maar net geplaatst (de aangegeven tijd van kwart voor negen betekende het moment van aanmaak, nog niet van plaatsing; het duurde een tijdje voordat het zover was, namelijk voordat ik er voldoende tevreden over was), of bijna meteen kwam er al een reactie. Dat gebeurt op dit weblog tot nu toe zeer mondjesmaat, om de simpele reden dat ik het nog heel weinig bekend heb gemaakt. In feite heb ik mijn weblog-activiteiten alleen in een persoonlijk bericht aan een twintigtal mensen gemeld. Of deze mensen op hun beurt die wetenschap weer met anderen delen, laat ik graag aan henzelf over. Dat is iets wat behoort tot de verrassingen des levens.
De reden van deze voorlopig beperkte actieradius is dat ik dit blog ben begonnen als een proeftuin of, en ook hoe, je van dit voor mij nieuwe medium op een goede manier gebruik kunt maken. Ik wil daar eerst ervaring mee opdoen, vandaar om te beginnen deze fase van proefdraaien. Wat ik wil vermijden, is overhaast te werk gaan. Bezonnenheid moet je inbouwen. Voor- en nadelen eerst leren kennen en aftasten hoe daarmee om te gaan. Nu, na bijna twee maanden (minus de drie weken in mei waarin ik afwezig was), kan ik wel zeggen dat mijn aanvankelijke indruk dat dit voor mij een zo te zien ideaal medium is, alleen maar bevestigd is. Het biedt mij zeer veel mogelijkheden.
In deze eerste fase maakte ik donderdag een nieuwe stap. Als ik aan zo’n onderwerp als van die dag zou beginnen, dan moest dat wel heel grondig, precies en zorgvuldig gebeuren. Dat kost trouwens bijzonder veel tijd. Maar dat geeft niets, want dat is het in alle opzichten waard. Het is een onderwerp waarbij je makkelijk de bezinning kunt verliezen en emoties de overhand nemen. Niks tegen emoties, maar ik voorkom liever dat die ongecontroleerd alle kanten opvliegen. Dat wordt gauw onproductief, terwijl het daarna nogal vermoeiend is om ze weer allemaal op een rijtje te krijgen. In zo’n geval als dit bericht weet je dat je op reacties kunt rekenen. Toch was ik verbaasd dat dat donderdagavond meteen zo snel gebeurde. Het kwam ook uit een hoek die ik niet meteen kon plaatsen. Namelijk van Janine Budding van Medicalfacts.nl. Zij gaf ter verduidelijking wat meer feitelijke gegevens ten aanzien van de status van deze website.
Ik was de afgelopen dagen vanwege drukke verplichtingen elders niet in de gelegenheid om meteen hierop te reageren. Maar goed ook, want nu heb ik eerst rustig een en ander een beetje kunnen uitzoeken en op me laten inwerken. Waar het om gaat, is de verhouding tussen de websites van Misbruik door Hulpverleners en Medicalfacts.nl, feitelijk, personeel, informeel. Eerst vroeg ik mij af of dit voor mij genoeg belang had om me ook hierop te werpen, tenslotte was mijn vraagstelling in het bericht een andere: Misbruik door Hulpverleners heeft min of meer op haar voorpagina een persbericht van 26 december 2007 staan (dat was op de dag af precies een half jaar geleden, realiseerde ik me naderhand), terwijl er nadien, mede door toedoen van dit persbericht, er het een en ander ondernomen en daardoor veranderd is. Zodat de geuite veronderstelling in ieder geval niet meer volledig klopt. Maar hierover wordt niets gemeld, alsof de situatie nog precies zo is als op 26 december. En dat is onjuiste berichtgeving, die daardoor zelfs een misleidend karakter krijgt. Dat is niet erg ethisch, wat ik zwaar vind wegen bij een organisatie die uit de aard der zaak juist op ethiek is gebaseerd.
Ik ben opnieuw ‘running out of time’, dus dit bericht moet in een later stadium een vervolg krijgen met de resultaten die mijn onderzoek heeft opgeleverd. Die zijn namelijk best interessant, ook in het kader van mijn eigen vraagstelling van donderdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten