Felle strijd

Hier is geen fotobijschrifjt meer bij nodig, dunkt me: de Erasmusbrug vorige week zondag om vijf voor acht ’s ochtends.

Sinds gistermiddag, tot diep in de nacht, maar ook vanochtend vroeg al, wordt er felle strijd gevoerd voor complementaire geneeswijzen op de website van De Journalist (vanaf de reactie van 26 juli 2008, 14:05 aldaar). Ik heb hier al verschillende keren gewag van gemaakt (donderdag nog voor het laatst). De huidige felheid is echter ongekend; maar naar mijn smaak is de discussie nog altijd zinvol. Er wordt naar beide zijden fel om zich heen geslagen; en waar gehakt wordt, vallen spaanders. Soms wordt er, nadat er flink gas is gegeven, ook weer wat gas teruggenomen, en dat geeft enige lucht.

Er heeft zich een kankerpatiënt gemeld die bijzonder slechte ervaringen heeft met mensen uit een bepaalde alternatieve behandelhoek. Het probleem was dat zij er sterk van weerhouden werd, na in de alternatieve sector om raad gevraagd te hebben, ook een reguliere behandeling te ondergaan. Vanwege deze ervaringen is zij een paar weken geleden lid geworden van de Vereniging tegen de Kwakzalverij (wegens ‘de treurigmakende discussies over de geniale therapie van de al even geniale Tullio Simononci met natriumbicarbonaat als geneesmiddel tegen kanker’. En: ‘Over Robert Gorter zal ik het maar helemaal niet hebben’). Nu eist zij dat de alternatieve sector zelf opruiming houdt en schoon schip maakt: de rotte appels moeten eruit.

Vanochtend vroeg kreeg zij bovendien morele, maar niet zachtzinnige ondersteuning van een medestandster. Waarop Engelbert Valstar wel heel hard van leer trok tegen beiden, in respectievelijk de reactie van 27 juli, 08:10 en 08:11. Hij had zich al eerder zeer stijdbaar betoond. Nu vroeg hij zich zelfs af of de eerstgenoemde niet een neppatiënt was, door de Vereniging tegen de Kwakzalverij in de strijd geworpen. Nu net is er een uitgebreide en persoonlijke reactie van haar hierop verschenen, de honderdste al intussen, waaruit blijkt dit dit helaas echt niet het geval kan zijn.

Ondertussen wordt ook in de zijlijn van dit gevecht op het scherpst van de snede nog een aantal hete hangijzers inzake complementaire behandelwijzen besproken. Hierbij worden de discussiepunten op een zinvolle manier gewikt, gewogen en verworpen, dan wel aangenomen. En dat is verhelderend. Maar je moet er inderdaad tegen kunnen.

In de reactie van 24 juli, 18:06 was het al begonnen: daar werd gemeld dat de Vereniging tegen de Kwakzalverij het presteerde om een recente foto van Karadzic op haar website te plaatsen, in zijn vermomming als alternatief genezer, met bijpassende tekst die natuurlijk niets heel liet van alternatieve behandelwijzen. Nog erger: die (oorlogs)misdadig zouden zijn. Geen wonder dat hierna fel gereageerd werd. Ook op de website van Iocob werd hier zeer verontwaardigd gewag van gemaakt; weliswaar naar aanleiding van een bericht in De Telegraaf, echter van dezelfde strekking. Nu is zelfs ook daar een discussie ontbrand (wat gewoonlijk bij Iocob niet of maar heel weinig voorkomt), waarbij gedeeltelijk dezelfde discussianten als bij De Journalist in de reacties zijn terug te vinden.

Verdere items in de discussie op de website van De Journalist zelf zijn: de reden dat het forum op de website van het Koningin Wilhelmina Fonds (KWF, oftewel Kankerfonds) werd gesloten, de keuzevrijheid van patiënten voor regulier en/of complementair, alsmede het respecteren hiervan door de andere sector, de wetenschappelijke bewijsvoering van complementair, de onbewezenheid van vele reguliere behandelwijzen, kwakzalverij in de reguliere sector, de gekmakende overvloed aan alternatieve kankertherapieën, de onwetenschappelijkheid en vooringenomenheid van de leden van Vereniging tegen de Kwakzalverij. Reden genoeg om de discussie op de voet te blijven volgen.

Update om 14.11 uur: blijkbaar zijn er maximaal maar honderd commentaren mogelijk, want nu zijn er al elf commentaren bijgekomen, waarvan de laatste echter nog steeds nr. 100 draagt. Aan de onderkant verdwijnen er dus commentaren. Voor de vindbaarheid geef ik daarom nu datum en tijd in plaats van de nummers. De links blijven gewoon geldig, want die gaan rechtstreeks naar de desbetreffende commentaren zelf.

Update 31 juli: vanochtend vroeg is nu al het tweehonderdste commentaar geplaatst bij het bewuste opinieartikel op de website van De Journalist. Het gaat maar door, men weet van geen ophouden. Dat betekent dat de eerste honderd niet meer te lezen zijn en dus ook niet waar ik in bovenstaand bericht op duidde.