Nieuws van het front

De foto van vandaag laat hetzelfde zien als op afgelopen maandag, maar nu duidelijker, namelijk het gebouwtje met de naam van het rondvaartbedrijf Spido. Ik meen te weten dat daar beneden tickets voor de verschillende rondvaarten over de Maas worden verkocht.

‘Jan Willem, wat een onzin, en dat weet jezelf ook best!!!’ Zo schrijft een zekere Irene op de website van De Journalist, in reactie op het hier al vaker genoemde opinieartikel van Frits van Dam, secretaris van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Op zijn eigen website zijn dan nu eindelijk toch een paar nieuwe berichten verschenen. Ze kruipen uit hun schulp, zogezegd. En nu worden ze daar weer hardhandig in teruggeduwd. Terwijl het al zo lang heeft geduurd, weten de lezers van dit weblog.

Jan Willem is natuurlijk Jan Willem Nienhuys, die poogde bij De Journalist zijn sceptische (zeg liever cynische) medestander Van Dam te hulp te schieten. Terwijl hij ondertussen Jan Keppel Hesselink en Robert Gorter onder handen nam op de website van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. De Iocob-website van Jan Keppel Hesselink stelde zich hier al verschillende keren tegen teweer. Bijvoorbeeld in een bericht van 20 juli over het onvermogen om in discussie te gaan, wordt de stand 40-0, zoals bij tennis, gegeven voor ‘Rupert Sheldrake against Jan Willem Nienhuys’.

Een bijzonder gegeven haalt de bovengenoemde Irene aan. Zij heeft het weer uit het British Medical Journal. Voor het goede begrip eerst voorafgegaan door wat een Cochrane review is, uit Wikipedia:

‘Een Cochrane review is een publicatie door de Cochrane collaboration. Dit instituut heeft zich ten doel gesteld om belangrijke vragen in de geneeskunde te trachten te beantwoorden door een werkwijze die gebaseerd op wetenschappelijk bewijs, ook wel evidence-based medicine genoemd. Daartoe maakt ze gebruik van een meta-analyse van gecontroleerde klinische onderzoeken naar het probleem, zoals dubbelblinde tests en randomised controlled trials (RCT). De term “Cochrane review” is in de geneeskunde een wereldvermaard begrip.’

Op 20 juli 2008, 11:47, reageert Irene op De Journalist met het volgende citaat:

‘Dr Iain Chalmers, the director of the UK Cochrane Centre and a vociferous proponent of systematic reviews, told delegates:
“Critics of complementary medicine often seem to operate a double standard, being far more assiduous in their attempts to outlaw unevaluated complementary medical practices than unevaluated orthodox practices.”
He said:
“These double standards might be acceptable if orthodox medicine was based solely on practices which had been shown to do more good than harm, and if the mechanisms through which their beneficial elements had their effects were understood, but neither of these conditions applies.”
It is thought that more than 60% of orthodox treatments have not been scientifically proved.
Dr Chalmers added that the aim should not be to indulge in “data free” arguments, but to find a range of reliable tools to assess the effectiveness and safety of any healthcare intervention, be it orthodox or complementary.
Bron: Double standards exist in judging traditional and alternative medicine by Hilary Bower, London, BMJ 1998;316:1694.’

In haar volgende reactie, tien minuten later, blijkt dat er aan de biografie van Jan Keppel Hesselink, die hier ook is besproken, weer een element is toegevoegd: ‘In de periode 1992-1995 ontwikkelde hij aan de Universiteit van Witten de blauwdruk van de post-doc opleiding Pharmaceutical Medicine.’ Weten we dat ook weer.

Een dag later geeft ook oud-rechter N.H. de Vries opnieuw een reactie, over effectiviteit en bewijsbaarheid. Hij stelt voor om de naam van de Vereniging tegen de Kwakzalverij (VtdK) te veranderen in ‘Vereniging tegen onbewezen geneeskunde’, dat geeft een zuiverder discussie.

Gisteren mengde Engelbert Valstar himself zich in het debat. Wij hebben hem al eerder leren kennen. Zijn drie openingszinnen luiden: ‘Van Dam en Nienhuys begrijpen als medisch onbevoegden minder van geneeskunde dan de gemiddelde journalist. Beiden heb ik al meermalen in de pan mogen hakken. Graag doe ik dat nog eens dunnetjes over.’

De meest recente bijdrage is echter van Kees Braam, die al eerder voor Robert Gorter in de bres is gesprongen. Hij schrijft:

‘Geachte heer van Dam, heeft u en de VdtK niet ook geprobeerd afgelopen jaren dr. Robert Gorter in diskrediet te brengen? Als zou hij een kwakzalver zijn? We zullen u en de journalistiek verrassen. A.s. maanden zullen we een aantal videofilms presenteren van patiënten die met hulp van dr. Robert Gorter en zijn behandelingen met hyperthermie en dendritische celtherapie volledig herstellen vanuit een situatie met ongeneeslijke kanker.’

Update 25 juli: ook hier heb ik nu de geciteerde stukken laten inspringen, ten dienste van een betere leesbaarheid.