Raadsel opgelost

De twee heren die hier gebroederlijk aan komen lopen zijn niet de twee Jannen: Jan Willem Nienhuys en Jan Keppel Hesselink, net zo min als Cees Renckens en Hugo Verbrugh trouwens. Het zijn gewoon twee toevallige voorbijgangers.

Het raadsel dat zich gisteren voordeed op de weblog van Hugo Verbrugh is opgelost. Notabene door Jan Willem Nienhuys van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. We hebben hier eerder kunnen constateren dat hij een ijverige, handige en slimme internetsurfer is. Dat beeld wordt nu eens te meer bevestigd. Het ging om een reactie die Jan Keppel Hesselink had geplaatst op Verbrughs bericht ‘Cees Renckens, voorzitter Vereniging tegen de Kwakzalverij, bedrijft kermiswetenschap en erger’:

‘Graag citeren we ons laatste website artikel op www.iocob.nl, dat naadloos bij de visie van Hugo Verbrugh aansluit’.

Het betrof ‘Von Feyermorgen graaft kuil onder medische wetenschap’. Ik vergeleek het met de 1 aprilmop van Jan Willem Nienhuys, want die leek

‘mij van dezelfde humor-categorie te zijn, met een verzonnen “Prof. dr. Ludwig von Feyermorgen” uit Berlijn’.

Vandaag schrijft deze Nienhuys echter:

‘Mijn verhaal over de CAM-Nobelprijzen was natuurlijk ook een grap, dat lag er dik op. Het was echter waar dat de echte professor Martin Lambeck met redenen omkleed in het meest recente nummer van Skeptiker van de Gesellschaft zur wissenschaftlichen Untersuchung von Parawissenschaften e.V. (GWUP) betoogde dat als de claims van allerlei CAM-volk waar zouden zijn, ze zo 14 Nobelprijzen kunnen ophalen. Ik heb Lambeck nog even gemaild om te vragen hoe hij precies aan 14 kwam.’

Volgens de regels der Google-kunst weet Nienhuys vervolgens een mooie deductie-operatie uit te voeren. Hij ontdekt namelijk dat de Duitstalige citaten uit de reactie van Keppel Hesselink niet verzonnen zijn, maar wel degelijk bestaan. Deze zijn echter van iemand anders afkomstig, namelijk van Alex Tillemans op een Duitse website. Het is een bespreking van een artikel van Emili García-Berthou en Carles Alcaraz uit 2004,

‘waarin ze het doorgaans povere statistische werk in medische publicaties aan de kaak stelden.’

Nienhuys is wiskundige en heeft het allemaal keurig nagerekend, hij ontdekt dan ook dat de bespreking van Tillemans niet foutloos is. Maar waar het allemaal om gaat, is

‘dat hele lappen van Tillemans’ stuk elders op internet worden toegeschreven aan een professor Feyermorgen. Iedereen heeft natuurlijk meteen door dat Ludwig von Feyermorgen nep is, net zo als er helemaal geen Duitse Vereniging tegen de Kwakzalverij bestaat, maar het is geen aprilgrap. De datum klopt niet. “Feyermorgen” komt uit de koker van een andere nepprofessor die dus kennelijk schaamteloos Tillemans heeft geplagieerd zonder zelfs maar de moeite te doen het in zijn eigen woorden na te vertellen of de bron aan te geven.’

De titel van dit bericht van Jan Willem Nienhuys van vandaag luidt ‘Nepprofessoren plegen plagiaat’, en u voelt hem al aankomen: Jan Keppel Hesselink is opnieuw voor onze lieve Vereniging tegen de Kwakzalverij een nepprofessor.

Het wordt een polemiek die zich op verschillende websites afspeelt. Want op de Iocob-website verdedigt Keppel Hesselink zich vandaag in een reactie met de veelbetekenende titel ‘Beter goed gejat dan slecht bedacht!’ Maar ook een ander bericht van vandaag, ‘Bom onder wetenschap: EBM onder discussie’, valt in dezelfde categorie. Evenals ‘Hype’s doorboord!’ Van oudere datum (begin februari namelijk) is ‘Vereniging tegen Kwakzalverij: aanval met leugens!’ Daarin wordt die valse beschuldiging als volgt afgeweerd:

‘Het is de Vereniging een enorme doorn in het oog dat de voorzitter van IOCOB al meer dan 10 jaar buitengewoon hoogleraar moleculaire farmacologie is. Steeds weer proberen bestuursleden van de Vereniging dit hoogleraarschap te ondermijnen, het is een soort queeste voor hen, een Donquichotterie. Want hoe ze ook de zaak wenden of keren, of Cees Renckens zich nu bedient van leugens dat Keppel Hesselink een zelf benoemde hoogleraar in de acupunctuur is, het feit van het hoogleraarschap moleculaire farmacologie blijft bestaan en valt niet te loochenen.

In 1996 werd Keppel Hesselink namelijk benoemd tot buitengewoon hoogleraar moleculaire farmacologie. Dat was vanwege zijn verdiensten als ontwikkelaar van geneesmiddelen in de farmaceutische industrie.

In die periode werd hem ook de hoogste titel op dat gebied gegeven door een Engelse Faculteit voor Farmaceutische Geneeskunde, namelijk “Fellow of the Faculty of Pharmaceutical Medicine” (FFPM).

Hij ontwikkelde toen voor de universiteit een gehele postdoctorale leergang in de farmaceutische geneeskunde. Voorts schreef hij samen met andere farmacologen een boek over psychofarmacologie en vele artikelen over de farmacologie van depressie en angsten.’

Het is een mooi ding, polemiseren. Vooral natuurlijk voor degenen die aan de kant staan en genieten kunnen van de spitsvondigheid en de treffende formuleringen. Ook Hugo Verbrugh is een liefhebber van de polemiek, zoals we hebben kunnen zien met Pim van Lommel. Daarbij baseerde hij zich zelfs op Jan Willem Nienhuys (zoals ik schreef op 23 februari in ‘Carnavalesk’), want hij is het helemaal eens met het vernietigende oordeel van deze scepticus. Maar hoe luidt het oordeel eigenlijk van die scepticus over onze Verbrugh? Nienhuys doet daarover vandaag ook uitspraak in zijn bericht over de nepprofessoren, met deze uitsmijter:

‘Tot overmaat van ramp heeft de nepprofessor ook nog autoplagiaat gepleegd door zijn stukje in te brengen in een discussie over de wenselijkheid van btw voor alternatieve geneeskunde in een of ander obscuur blog, waarin de bloggers geen van allen op het idee kwamen om even op onze website te kijken wat Renckens aan minister Klink schreef, maar wel het desbetreffende ANP-bericht overtikten. Altijd naar de bron, heren!’

Dat laat aan duidelijkheid niets te wensen over: ‘een of ander obscuur blog’. De toenaderingspoging van Hugo Verbrugh naar Jan Willem Nienhuys kan dus als mislukt worden beschouwd. Maar dat had iedereen eigenlijk al van tevoren kunnen weten.