Trappenhuis

‘Twee jaar geleden was ik op bezoek bij het Goetheanum. Ik heb al eerder foto's laten zien van het trappenhuis en van de kleurrijke zaal. Het gebouw zelf is vormgegeven volgens het idee van de organische architectuur. Er zijn echter ook mensen die het maar een lelijk kolossaal betonnen bouwwerk vinden. Maar zelfs dàn vind ik het op zijn minst een fotogeniek gebouw.’

Zo schreef Adri Benschop onverschrokken op 13 maart in zijn fotoweblog ‘De Ontdekking van het Licht’, in het bericht ‘Goetheanum’. Vandaag is het weer een keer zover: opnieuw haalt hij een foto op zijn weblog uit zijn omvangrijke archief tevoorschijn. ‘Het gebouw blijft me boeien.’ Hij heeft er nu al vijf keer aandacht aan besteed (klik ook op het label ‘Goetheanum’ in het menu rechtsonder), met zeer kleurrijke foto’s.

Nu heb ik onlangs fotografe Charlotte Fischer ontdekt (met dank aan ‘Anthromedia’), gespecialiseerd in euritmie- en theaterfotografie, die een geheel eigen stijl heeft ontwikkeld. Ook zij heeft het Goetheanum gefotografeerd, en dat levert de meest bijzondere plaatjes op. Op 30 april schrijft zij, zich concentrerend op het trappenhuis, ‘Treppenhaus im Goetheanum’:

‘Heute nehme ich mir die Goetheanum-Treppenhäuser vor...’

‘Die Treppengeländer haben es mir besonders angetan. Man muss es einmal ausprobiert haben, was für ein sinnliches Erlebnis es ist, von ganz oben nach ganz unten zu laufen und immerzu die Hand an dem steinernen, kühlen...’

‘...sich verändernden Handlauf zu haben – und das durch den ganzen Regenbogen – von blau über grün nach gelb und rot...’

‘...vom Dach-Atelier bis zum Ausgang, Windung nach Windung...’

‘...und vorbei an den vielen verschiedenen Fenstern.’

Wat je krijgt, zijn zeer ongewone invalshoeken.

‘...und zum ersten Mal in meinem Leben habe ich das Gefühl, mich der Modernität dieser fließenden Farben und Formen mit der Kamera zu nähern.’

Ook op 29 mei is zij ‘Im Goetheanum’:

‘Die Schatten im West-Treppenhaus haben es mir einmal wieder angetan. Mein aller erster zaghafter Versuch, mich auch an die Außenarchitektur zu wagen.’

De volgende dag is zij ‘Im Ruheraum...’

‘...strahlen Farbe und Form wirklich Ruhe aus.’

Op 31 mei is zij ‘Im Westtreppenhaus’:

‘Es ist und bleibt einfach mein Lieblingsfenster. Von außen...’

‘...genauso wie von innen.’

(En hier wordt bijna hetzelfde punt geraakt als Adri Benschop vandaag op zijn fotoblog.) Maar daarmee is het nog niet gedaan, want:

‘Im Südtreppenhaus hatte ich gedacht, jedes Eckchen so langsam zu kennen...’

‘und muss mich selbst eines Besseren belehren :-)’

Dan volgen nog een paar zeer avantgardistische beelden:

‘Das Schattentor verändert sich minütlich. Es lohnt sich kaum, die Kamera auf einen Ausschnitt einzustellen, weil die Situation im nächsten Moment schon wieder so anders ist.’

‘Vexierspiel.’

‘Vor der Eurythmie-Aufführung im Südtreppenhaus.’

‘Zurück im Westen.’

Om het beeld te vervolledigen, heeft zij ook een paar foto’s geschoten van de mensen binnen in het Goetheanum. Ook die zijn leuk om te zien, met op 29 april:

‘Professor Walter Kugler. Ihm zuzuhören ist immer ein Erlebnis...’

‘Ihm zuzuschauen auch.’

Vervolgens een karakteristieke plaat van ‘Bodo von Plato’ (bestuurslid van de Algemene Antroposofische Vereniging). En dan deze personen:

‘Das ist es, glaube ich, was mich an Tagungen am meisten fasziniert: die verschiedenen Formen von Konzentration, von konzentriertem Zuhören – so konzentriert, dass sich die Blicke nach innen wenden...’

‘...dieses Einander-zugewandt-sein – beim Anderen sein und gleichzeitig bei sich.’

Of dat nu ook werkelijk uit deze beelden spreekt, laat ik graag aan de beoordeling van mijn bezoekers over.

.