Stijl

Ik kan het niet genoeg zeggen, of misschien heb ik het intussen al te vaak gezegd. Maar als u iets leuks wilt lezen, moet u de teksten van de Vitatas wetenswaardigheden nemen. De laatste drie keer dat ik die hier weergaf (trouwens steeds op vrijdag), waren ‘Beladen’ op 23 juli, ‘Club’ op 16 juli en ‘Rabarber rabarber’ op 11 juni. Er staat nooit bij wie die teksten schrijft, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat het Bavo van den Idsert is. Als dat niet klopt, hoor ik het graag. Het maakt namelijk wel uit wie een tekst schrijft: de stijl maakt nou net hét verschil in hoe je als lezer het geschrevene ervaart. En stijl is nauwelijks te imiteren, die heb je of die heb je niet.

Elke week is het weer raak. Heerlijk om te lezen. En net zo heerlijk om hier nog een keer weer te geven. Vandaag gaat het over ‘Wolken op steeltjes’:

‘Bloemkolen, wat kan moeder natuur toch een mooi product afleveren. Ze zijn werkelijk schitterend. Na de komkommertijd is nu de bloemkooltijd aangebroken. Een echte zomergroente. Vandaar dat u een exemplaar in uw groentetas aan zult treffen.

Velen van u zijn nog niet zo lang terug van vakantie. En of dat nou met een tent, een caravan of in een hotel was, waarschijnlijk at u daar geen bloemkool. U ontspande en genoot van regionale lokale specialiteiten. Paella, Pizza, Franse kaasjes of wellicht Limburgse vlaai. Bloemkool is echter iets wat je thuis eet. Maar thuis proberen we natuurlijk zo lang mogelijk dat vakantiegevoel vast te houden. Maak er daarom wat moois van, kook de bloemkool niet te lang en serveer haar niet met glimmende aardappelen, zoute jus, foute gehaktballen en een elastische saus. Behandel haar met liefde. Een bloemkool is immers een grote knop met bloemen van de bloemkoolplant. Vandaar dus ook de naam van de kool.

Het begint met een zaadje. Uit het zaadje komen na een tijdje blaadjes. Die blaadjes worden na verloop van tijd groter en steviger. Uiteindelijk ontstaat er een brede plant met grote bladeren. Ergens tussen die bladeren zitten de bloemknoppen, de bloemkool, verstopt. Dan is het tijd om te oogsten. Gebeurt dit niet, dan groeit er uit een stronk, zoals die op een bord had kunnen belanden, een fors veldboeket van kleine witte bloemetjes.

Wel eens gekorfbald? Wellicht kent u de term “bloemkool” dan uit de korfbalwereld. “Bloemkool!” betekent dan mis, verre van raak. Een bloemkool is hier namelijk een bal die na een mislukte doelpoging de korf in het geheel niet heeft geraakt. Dat is wellicht maar goed ook, het zou de prachtige groente doen beschadigen.

Hebt u wel eens goed naar een bloemkool gekeken? Leg hem een keer op tafel en ga er eens goed voor zitten. De kleine bloemknopjes zijn een lust voor het oog. Elke millimeter is anders. Samen vormen de knopjes een harmonieus geheel. Ontpoppende wolken op steeltjes. Een wonder eigenlijk. Te mooi om op te eten. Alsof hier een groot kunstenaar aan het werk is geweest. Dat is dan ook zo. We willen onze teler Rik van de Eerste bedanken en complimenteren voor zijn prachtige werk. Zo mooi. Hij laat weten dat u de bloemkool gerust mag eten. Dat dit niet barbaars is. Dankbaar zelfs. Geniet er van!’

Vorige week ging het over ‘Werken in de biologische voedingssector’:

‘In het groene landbouwhart van Nederland bloeit iets moois: het steeds verder uitdijende opleidingscentrum voor de biologische landbouw en voeding, de Warmonderhof. De basis van de Warmonderhof Opleidingen is de opleiding tot biologische (-dynamische) boer. Jaarlijks starten tientallen studenten aan de vierjarige opleiding om biologische boer te worden. Wat de opleiding uniek maakt is dat de studenten studeren, wonen en werken op het biologisch-dynamische bedrijf van 85 hectare, dat door vier ondernemers/docenten gerund wordt. Het bedrijf omvat een melkveebedrijf, groenteteelt, grove akkerbouw en fruitteelt. Hier leren nieuwe generaties de finesses van het biologisch boeren in de praktijk. Een specialisatie daarbinnen is de opleiding tot werkbegeleider of ondernemer Agrarisch Zorgbedrijf. De combinatie van biologische landbouwbedrijven met zorgtaken komt steeds vaker voor.

Aan de Warmonderhof is altijd al een winkel verbonden, waar studenten verkoopervaring konden opdoen. Want directe verkoop van de boer aan de consument vormt een vaak voorkomende combinatie in de biologische landbouw. In samenwerking met Stichting PBS heeft de Warmonderhof de Speciaalzaak Opleidingen Natuurvoeding (SON) ontwikkeld voor mensen die willen werken en ondernemen in natuurvoedingswinkels. SON is in september 2003 van start gegaan en heeft inmiddels ruim 60 mensen opgeleid tot winkelmanager en ondernemer. Een groeiend aantal van hen heeft inmiddels een eigen winkel, anderen werken als manager of medewerker in een natuurvoedingswinkel.

Er bestaat in het gespecialiseerd natuurvoedingskanaal grote behoefte aan instroom van nieuw ondernemerstalent met affiniteit voor gezonde en milieuvriendelijke voeding. Enerzijds om bestaande ondernemers die met pensioen gaan op te volgen. Anderzijds om op tientallen geschikte plaatsen zonder natuurvoedingswinkel met een nieuwe winkel te starten. En deze mensen staan er niet alleen voor. Dankzij intensieve samenwerking tussen diverse ketenpartijen kan actieve begeleiding gegeven worden bij het starten van een nieuwe natuurvoedingswinkel of het overnemen van een bestaande winkel. Want er komt heel wat bij kijken om een eigen winkel te runnen. De tweejarige SON opleiding voor managers en ondernemers biedt daarbij de basisvaardigheden, dankzij de combinatie van veel werken in een winkel (betaald) en geregeld theorielessen op de Warmonderhof in Dronten. De nieuwe SON-opleiding start eind september met een nieuwe groep.

Voor meer informatie: www.sonopleiding.nl en www.warmonderhof.nl
Of stuur een mail naar: r.hendriks@groenhorst.nl’

Mede hierdoor kom ik op Bavo van den Idsert als auteur. Hij zit immers middenin PBS (Promotie Biologische Speciaalzaak, zie ook ‘Wanten’ op 20 februari), waar Erik-Jan van de Brink, directeur van Udea, penningmeester is. Bovendien zitten beiden in het VBP, de Vereniging voor Biologische Producenten en handel, Van den Idsert als secretaris en Van de Brink als penningmeester. Dus er zijn nogal wat raakvlakken. – Wat ook nog een leuke tekst is, is die van een maand geleden. Die was eerst een tijd niet beschikbaar, omdat twee keer dezelfde tekst van 2 juli over ‘Udea, de groothandel achter de Vitatas’ was geplaatst. Maar nu is ‘IJzer’ van 9 juli er ook (ze staan alleen verkeerd om: die van 9 juli op 2 juli en onder de verkeerde titel, en de ander precies omgekeerd; maar wij komen daar wel uit):

‘Velen kennen hem nog van vroeger. Het miezerige pijprokende zeemannetje dat na het doorslikken van een blikje spinazie binnen enkele seconden transformeert tot een explosieve krachtige kerel met enorme spierballen om vervolgens Brutus de grond in te slaan en zo Olijfje voor zich te winnen. Inderdaad, Popeye. Hij werd sterk van spinazie. IJzersterk. Spinazie zou de groente met het hoogste gehalte aan ijzer zijn. En Popeye was er verzot op. Nog steeds denken veel mensen dat spinazie een ijzerrijke groente is en wordt het in veel vegetarische gerechten gezien als dé vleesvervanger. Het blijkt allemaal een fabeltje dat de wereld in is geholpen door een misverstand. Wetenschappers hadden namelijk de gehaltes aan ijzer in verschillende groentes bepaald. Spinazie bleek 1,5 gram ijzer per 100 gram gewicht te bevatten. De getallen werden doorgegeven aan een krant. Die publiceerde de resultaten en zette een komma verkeerd, spinazie zou 15 gram ijzer per 100 gram bladgewicht bevatten. Zodoende toornde spinazie qua ijzergehalte hoog boven de andere groentes uit. Sterker nog, het bevatte zelfs meer ijzer dan rood vlees. Popeye werd geboren. Rectificatie had weinig zin meer. Het verhaal was een eigen leven gaan leiden en niet meer weg te denken uit de hoofden van mensen. Popeye hielp mee, de sympathieke ijzervreter werd op handen gedragen.

Nog steeds doet spinazie het goed bij zwangere vrouwen, mensen met bloedarmoede en andere ijzerbehoeftigen. Erg is dat niet, spinazie is namelijk niet slecht voor je en zeker gezond door Kalium en vitamine E. Qua ijzer echter scoort spinazie niet meer dan gemiddeld. Bovendien is het ijzer dat in spinazie zit slecht opneembaar. IJzer kan namelijk in twee vormen voorkomen; in ferro-vorm en in ferri-vorm. De laatstgenoemde – ferri – is de vorm zoals deze in spinazie voorkomt en laat dit nou net de moeilijk opneembare vorm zijn. Vlees, vis, bloemkool, broccoli, en tomaten daarentegen bevatten ijzer in de makkelijker opneembare ferro-vorm. Daarnaast katalyseert Vitamine C een reactie van ferri- tot ferro-vorm. Tomaten hebben daar veel baat bij wanneer het om de ijzerscore gaat. Bij ijzertekort jezelf dus niet volproppen met spinazie, maar tomaten of vlees eten. Daarin zit vrij veel ijzer in de vorm die makkelijk door het lichaam is op te nemen. Wellicht binnenkort nieuwe remakes van de Popeye-filmpjes waarin hij blikjes tomatenpuree leeg slurpt. Vooralsnog, vooral omdat het zeer fris en smakelijk is en momenteel geoogst wordt, treft u deze week in de meeste Vitatassen een gezonde portie spinazie aan.’

Of het waar is, weet ik niet. Maar mooi is het wel!