Bedoeld is: antroposofie in de media. Maar ook: in de persbak van de wijngaard, met voeten getreden. Want antroposofie verwacht uitgewrongen te worden om tot haar werkelijke vrucht door te dringen. Deze weblog proeft de in de media verschijnende antroposofie op haar, veelal heerlijke, smaak, maar laat problemen en controverses niet onbesproken.

maandag 12 december 2011

Gevorderden

Vandaag is het negentien jaar geleden dat Bernard Lievegoed overleed. In de nieuwste ‘Die Drei’ staat bij de boekbesprekingen een boek van Malte Diekmann dat een thema belicht dat Bernard Lievegoed zeer na aan het hart lag. Rond 1999 werd zelfs een heftige en verhitte discussie gevoerd, in Motief en daarbuiten, over wat volgens Lievegoed de ‘maanweg’ en de ‘saturnusweg’ heette. Dit thema werd door Steiner aangesneden in de laatste afgeronde thematische voordrachtenserie die hij tijdens zijn leven hield, ‘Das Initiaten-Bewusstsein’. Dit is in het Nederlands vertaald als ‘Het bewustzijn van de ingewijde’, met een nawoord van Ron Dunselman (het verscheen in 1995). In de jaren vijftig had Lievegoed dit thema al besproken in een aantal artikelen in het ledenorgaan van de Antroposofische Vereniging. Ze werden in 1992, in het jaar van zijn overlijden, voor het eerst gebundeld in ‘Scholingswegen’. Op het eind van zijn leven kwam dit specifieke onderwerp ook in andere publicaties terug: bijvoorbeeld impliciet in ‘Mens op de drempel’ uit 1983, maar ook expliciet in ‘Samenwerkingsvormen’ (voordrachten uit 1970, in 1988 in Nederlandse vertaling verschenen) en nog pregnanter in ‘Door het oog van de naald’, dit laatste boek in 1991 opgetekend door Jelle van der Meulen. Hierin verschijnt echter het thema van de ‘maanweg’ en de ‘saturnusweg’ zo vervormd dat het nauwelijks meer herkenbaar is. De discussie die losbrandde had daar ook verschrikkelijk onder te lijden. Mensen schreven hartstochtelijke pleidooien voor of tegen het gaan van de ene of de andere weg. Maar het had in feite nog maar heel weinig te maken met waar het de oorspronkelijke bron, Steiner dus, om was begonnen. Een heel merkwaardig fenomeen was dat. Dat zich tot in latere publicaties van derden heeft voortgezet. Bijvoorbeeld recent in ‘Taal van de ziel’ van Adriaan Bekman. Opvallend is daarbij dat meestal over ‘scholingswegen’ wordt gesproken, in plaats van ‘onderzoekswegen’. Terwijl het Steiner juist daarom ging.

Tot mijn grote geluk verscheen vorig jaar dan een boek van Malte Diekmann die wél weet waarover hij het heeft en dat ook uitstekend uiteen kan zetten. Hij sluit onmiddellijk aan bij de primaire bron: Steiner, en brengt daarmee veel licht in de duisternis van een ontspoorde discussie (die overigens al jaren gesloten is en door niemand meer wordt opgerakeld). Nu is het vreemde dat er nergens aandacht aan dit boek is besteed, ik heb ook nergens een bespreking ervan gevonden. En dan is er nu dus ‘Die Drei’. Helemaal achterin het decembernummer staat dan eindelijk een bespreking en een heel goede ook, die mijn eigen ervaringen bevestigt. Tot mijn grote verrassing is deze recensie geschreven door Frans Lutters! Dus met extra plezier geef ik die nu hier weer:
‘Malte Diekmann: Der Weg der Initiation. Anthroposophie und die neuen Mysterien, Verlag am Michaelshof, Sammatz 2010, 312 Seiten, 32 EUR.

Nach seinem Buch Der Kreis der Mysterienströmungen hat Malte Diekmann, Mitbegründer der Sammatzer Arbeits- und Lebensgemeinschaft, im vergangenen Jahr erneut ein bedeutendes Werk veröffentlicht. Für alle, denen die Anthroposophie am Herzen liegt, kann dieses Buch eine wichtige Inspirationsquelle werden. In seiner ausführlichen und gründlichen Studie lässt Malte Diekmann den Leser erleben, wie Rudolf Steiner in der Zeit um die Weihnachtstagung 1923/24 eine gänzlich neue Form von Anthroposophie als Geisteswissenschaft entwickelte. Darin werden sinnliche Erfahrungen unmittelbar mit geisteswissenschaftlicher Forschung verbunden. Die alte Trennung zwischen Geist und Stoff, die das philosophische und wissenschaftliche Denken seit René Descartes bestimmte, wird von Rudolf Steiner in diesen Jahren mit noch stärkerer Kraft überwunden.

Im August 1924 hielt Rudolf Steiner einen Vortragszyklus in Torquay im Südwesten Englands mit dem Titel: Das Initiatenbewusstsein (GA 243, Dornach 2005). Rudolf Steiner eröffnet hier einen völlig neuen Zugang zur Anthroposophie, bei dem Metallgeheimnisse und eine spirituelle, von den Organen ausgehende Menschenkunde eine wichtige Rolle spielen. Er entwickelt eine neue Forschungsmethode und gibt dazu Beispiele aus der eigenen geisteswissenschaftlichen Forschung, die er zusammen mit der holländischen Ärztin Ita Wegman durchführte. Diese Forschungsmethode charakterisiert er während des Zyklus als den »Saturnweg«. Im niederländischen Sprachraum war es Bernard Lievegoed, der diesen Forschungsweg voll Enthusiasmus vertreten und auch in seinem Buch Der Mensch an der Schwelle kurz beschrieben hat. Das Besondere an dieser Forschungsmethode ist, dass sie in Gemeinschaft vollzogen wird, wobei die karmische Verbindung zwischen den Forschenden eine Rolle spielt. Bernard Lievegoed wurde in seiner Begeisterung für diese Forschungsmethode oft nicht verstanden, sicher auch deshalb, weil er sie – wie übrigens auch Rudolf Steiner – dem »Mondenweg« gegenüberstellte, der auch allein gangbar ist. Hierzu ergänzt Malte Diekmann, dass der letztere für lange Zeiten den berechtigten Zugang zur geistigen Welt darstellte, sich heute jedoch im Abklingen befände. Der Saturnweg hingegen ist eine Erweiterung des traditionellen Weges aus den neuen geistigen Kräften der Bewusstseinsseelenepoche. Als solcher wird er von jetzt an immer mehr der zeitgemäße, für alle Menschen gangbare Weg der Initiation.

Durch Malte Diekmanns Buch ist es erstmals möglich, eine wirklich tief gehende Anschauung vom Saturnweg wie auch von den weiteren Implikationen dieser Forschungsmethode zu gewinnen. Er hat damit ein wahrhaft bahnbrechendes Werk geschaffen, das viele unerwartete neue Perspektiven und Gesichtspunkte bietet und von einer tiefen Verbindung und Erfahrung mit der Anthroposophie zeugt. Das Buch wirkt in keiner Weise polarisierend oder subjektiv. Es ist mit großer Klarheit und Reinheit geschrieben und bietet viel Arbeitsmaterial auf der Grundlage von Rudolf Steiners Werk aus der Zeit vor und vor allem auch nach der Weihnachtstagung.

Falls der Leser der Rezension nun den Eindruck gewonnen hat, dass dieses Werk umfangreiche Vorkenntnisse erfordert, kann er beruhigt sein. Der Stil ist klar und verständlich, und der Inhalt wird in übersichtliche Kapitel gegliedert, die themenbezogene Titel haben. Das macht das Buch für jeden positiv für die Welt engagierten Zeitgenossen zugänglich, der die Anthroposophie auf eine kraftvolle Art und Weise kennenlernen möchte und eine Form von spirituellem Bewusstsein sucht, die mit einer forschenden und der Wahrnehmung vertrauenden Haltung einhergeht.

Das Letztere ist vielleicht das Außergewöhnlichste dieses Buches. Ich habe erlebt, dass mich das Lesen und Durcharbeiten dieses Buches wirklich zu neuen Bewusstseinserfahrungen führte, die mir zugleich viel Freude schenkten. Als ich mich fragte, wodurch das zustande kam, wurde deutlich, dass es mit einem Kernproblem zusammenhängt, dem wir beim Studium der Anthroposophie begegnen können. Es wird so oft gesagt, dass Anthroposophie ein höheres Bewusstsein weckt, aber in manchen Fällen bleibt das doch auf Denk- und Gemütsinhalte beschränkt. An diesem Buch konnte ich wie an keinem anderen erfahren, dass Anthroposophie in der Lage ist, Menschen zu verändern.

Malte Diekmann lässt den Leser miterleben, wie Rudolf Steiner nach 1923 eine Anthroposophie entwickelte, die unmittelbar vom täglichen Leben als einer spirituellen Wirklichkeit ausgeht. Er bringt diese Erfahrungen in ihrer geistigen Wirklichkeit direkt in Verbindung mit Erfahrungen, die jeder Mensch auf Erden haben kann. Metalle, Organe, die Sprache des Herzens und des Schicksals sind für jeden als tägliche Erlebnisse auch ohne hellsichtiges Bewusstsein zugänglich. Doch allmählich wurde mir immer klarer, dass jeder Mensch hellsehend ist, wenn er sich der Wirklichkeit auf die Weise nähert, für die Rudolf Steiner im Jahr der Weihnachtstagung 1923/24 den Grundstein legte. Aus Malte Diekmanns ganzer Studie spricht ein Optimismus, den viele vor ihm gesucht haben. Aber er vermag in Worte zu fassen, was der Schlüssel zu einer Anthroposophie als »fröhlicher Wissenschaft« ist, die Erkenntnis und Leben verbindet und die viele vor ihm suchten – wie der tragische Nietzsche, der sie aber nicht fand.

Dieses Buch ist für mich also mehr als ein Buch, es ist ein Meilenstein. Und so wie Meilensteine oft Wegweiser sind und manchmal auch Grenzsteine bilden, so ist dieses Buch für mich mehr als eine Studie, es ist ein Wegweiser und Grenzstein. Ich begegne darin einer neuen Wirklichkeit in der Anthroposophie, und dafür bin ich dem Autor von Herzen dankbar. Sein Buch ist mehr als nur zu empfehlen – es ist ein Werk, das nicht ungelesen bleiben darf, schon gar nicht in einer Zeit, die Anthroposophie als eine »fröhliche Wissenschaft« mehr denn je nötig hat!
Overigens vergist Frans Lutters zich: de bewuste onderzoeksmethode noemt Steiner nergens ‘saturnusweg’; die term is een uitvinding van Lievegoed. En dat dit boek met gemak te lezen is: dat waag ik te betwijfelen. Ik vind het meer iets voor gevorderden. Maar dat komt misschien ook doordat ik verschillende malen ‘Het bewustzijn van de ingewijde’ met de grootste interesse heb doorgeworsteld, maar nooit precies helder kon krijgen waar hem nou de kneep zat. Nu vind ik dat eindelijk geformuleerd door Malte Diekmann. Meer iets voor gevorderden, zou ik daarom zeggen.
.

14 opmerkingen:

Anoniem zei

Nou nou, negentien jaar alweer dat Lievegoed de geest gaf.

En toch kan men nog altijd de vruchten van zijn arbeid plukken: Zonnehuizen (om maar iets te noemen).

Waar is het NPI?

Gelukkig is er nog het Bernard Lievegoed Fonds. Waar antroposofen alleen geld oppotten en niks doen (dus hun handen thuis houden), gebeuren ook geen menselijke drama's. Vermoed ik toch?

Matthijs H. zei

De 13e brengt volgens de volksmond ongeluk.

Matthijs H. zei

Opvallend is daarbij dat meestal over 'scholingswegen' wordt gesproken, in plaats van 'onderzoekswegen'. Terwijl het Steiner juist daarom ging.

Michel voor hier de hel op los breekt, op je correcte opmerking,zou ik zeggen onderzoek als scholingsweg. Een mond vol, dat wel. Omgekeerd kan ook scholingsweg als onderzoek.

Kikker fluistert fluks in mijn oor: het is punt en cirkel, cirkel die punt wordt en omgekeerd cirkel die punt wordt. Saturnesweg of Maanweg is geen discussie maar dialoog. Die Kikker toch!

Al doende leren al lerende doen: om Guido Gezelle te citeren.
Die one-liner inspireerde Albert de Vries tot uiteindelijk een impuls, die uitmondde in zijn promotieonderzoek en het boek;

Ervaringsleren cultiveren. subtitel Onderzoek in eigen werk.ISBN 90 5972 054 7.
Albert en de bestuurder/directeur Bronlaak voerden samen gesprekken ten tijde van de aanvang van de fusiegolf die later kwam.
De gesprekken werden afgebroken.

Ik wacht nog steeds op de verschijning van Ervaringsleren voor Dummy's, dat zou mij en pelgrim Albert en zijn impuls een breder toneel kunnen geven, wat deze impuls verdient.

Indachtig Bernard Lievegoed uit mededelingen februari 1976.

Citaat: "Over dr. Wegman in de dertiger jaren (vorige eeuw) kan men niet spreken als men niet tenminste haar houding in de verenigingsmoeilijkheden aanduidt. Wat haar aangedaan werd aan beschuldigingen en verdachtmakingen keek zij rustig in de ogen, zoals men aan een ziekbed een doodzieke patiënt met alle krachten genezen wil.
Nooit heb ik van haar een negatieve kwalificatie over haar aanvallers gehoord, wel verwachtte zij dat anderen voor de waarheid zouden opkomen.
Zij wist dat haar zeer persoonlijke band met Dr. Steiner voor velen niet begrijpelijk was, maar zij hield ons altijd voor, dat wat hier op aarde tegenstellingen waren, in het leven na de dood geen rol meer zou spelen, dat daar allen zich zouden moeten scharen om het gote doel: de spirituele cultuur van de mensheid te redden, aldus Bernard Lievegoed.

Zo kunnen we de 13e met goede moed beginnen of er op terugkijken als je het later leest!

Matthijs H. zei

In weerwil van de 13e een onderzoek vrije scholen.
Om positiviteit wakker te roepen vooral bij lezers en anoniem-en!
deel 1

De invloed van cultuur op de creativiteit

In opdracht van de Europese Commissie heeft KEA (een Brussels consultancy bureau) onderzoek gedaan naar de bijdrage van cultuur en kunst op de economische en sociale ontwikkeling.
Een belangrijk aspect in deze studie was aan te geven op welke wijzen de creativiteit kan worden gestimuleerd en anderzijds identificeren wat de creativiteit dood. Hiertoe waren ze geïnteresseerd in de beoordeling van onderwijssystemen en in het bijzonder de bijdrage van scholen en opvoeding in het stimuleren van de creativiteit.

In het rapport dat in juni 2009 is verschenen wordt de vrijeschool (Steiner-Waldorf education) in positieve zin ook genoemd.

Het rapport stelt: "The Waldorf school is seen to exert a favourable influence on the development of the personality (e.g. personal sense of worth, self-assurance, creativity, flexibility) and of social competency (e.g. empathic faculties, consideration, ability to cooperate) as well as the development of the ability to form one’s own opinion and become self reliant." (onderstaand het gehele gedeelte, zie blz. 103 van het rapport).

Steiner-Waldorf education
The Steiner-Waldorf education is a pedagogical method based on Rudolf Steiner’s educational philosophy. The first Waldorf School opened in 1919. It is nowadays one of the largest independent educational systems in the world with about 1000 schools and 1400 kindergartens. A main characteristic of Waldorf schools is the interdisciplinary nature of the learning process which integrates practical, conceptual and artistic elements in each lesson. Imagination plays a central role. Waldorf education systems aim at developing thinking that is both creative and analytical. One of Waldorf education’s central principles is that schools should be selfgoverning and that a high degree of creative autonomy should be left to teachers.

The UK Department for Education and Skills, which conducted a report on the differences in curriculum and pedagogical approach between Steiner-Waldorf and mainstream schools, recommended that schools in
the state sector would benefit from some Waldorf strategies, especially with regard to the Waldorf approach to art and creativity. A 2008 report by the Cambridge-based Primary Review found that Steiner-Waldorf schools achieved superior academic results to English state schools. An international study was conducted to determine if there was a significant difference between the creative thinking ability of Waldorf students and state school students in England, Scotland, and Germany. The sample consisted of 1,165 third through sixth grade children. The findings obtained from administration of the Torrance Test of Creative Thinking Ability, suggested that Waldorf students were more creative than their state school peers.

Matthijs H. zei

deel 2 vervolg op 1.

Two additional surveys complete the picture of the impact of creative learning. In the US, a survey shows that Waldorf alumni are three times as likely as the general U.S. college population to have studied arts and humanities. Also, up to twice as many go on to study science in college, including both life sciences and physical sciences. Their primary characteristics are the integrative quality of their thinking and their creative and imaginative capacities. Another survey was conducted amongst former Waldorf students (in theage brackets 30-66 years old in Germany and Switzerland ). It shows that there is a significantly higher
number of teachers, engineers, medical doctors/pharmacists, and artists among the former Waldorf students (in comparison with the general population statistics). Sophistication of culture and creative aspects of life play a more significant role for Waldorf alumni than for the general population. The Waldorf school is seen to exert a favorable influence on the development of the personality (e.g. personal sense of worth, selfassurance, creativity, flexibility) and of social competency (e.g. empathic faculties, consideration, ability to cooperate) as well as the development of the ability to form one’s own opinion and become self reliant.
Vindplaats:http://www.vrijeschooldenhaag.nl/index.php

Matthijs H. zei

Klein-nieuws.
STICHTING ZONNEHUIZEN

Klein nieuws; van 07-12-2011
utr.11.69.S.3300.1.11

Nieuw is eindatum en melding vergadering.
verlening voorlopige surseance op 29 november 2011

crediteurenvergadering op 24 januari 2012 om 11:00 - Locatie: Vrouwe Justitiaplein 1 Utrecht
Bewindvoerder:
mr. M.J. Cools
Adres:
Postbus 85207 3508AE Utrecht
Telefoon:
030-2635050
Bron: Rechtbank:Utrecht
Rechter-commissaris:
mr. R.J. Verschoof
Insolventienummer: S.11/69

Matthijs H. zei

slecht nieuws is ook nieuws.

Toch blijkt in de praktijk dat ca. 98% van de aanvragende bedrijven uiteindelijk niet tot een akkoord komen of zich niet aan het akkoord (kunnen) houden. Dit heeft te maken met de volgende feiten:

1.Surseance werkt stigmatiserend. Veel bedrijven weigeren met een bedrijf zaken te doen als dit in surseance verkeert. Aangezien, in tegenstelling tot angelsaksische landen, geen doorleververplichtingen van handelspartners bestaan, zal dit bedrijf geen leveranties meer ontvangen, en klanten zullen wegblijven. De bank zal bovendien in de leencontracten hebben bedongen dat de geldkraan direct dicht gaat en leningen direct opeisbaar worden.

3.Deze stigmatiserende werking leidt er tevens toe dat bedrijven pas surseance aanvragen als de situatie zeer ernstig is en het faillissement in feite al niet meer af te wenden is. Hierdoor wordt de conclusie getrokken dat surseance dus inderdaad altijd tot faillissement leidt, en zal een aanvraag ook meteen tot voorgenoemde gevolgen leiden. De surseance zit hierdoor in een vicieuze cirkel.

4.In surseance gelden de ontslagbeperkingen van het arbeidsrecht, in faillissement niet. Voor een doorstart is het daarom interessanter om eerst failliet te gaan, teneinde overbodige werknemers te lozen.

Ter illustratie: personeelskosten maken soms tot 60% van de totale kosten uit.

Met dank aan niet oplettende bestuurders, raad van Toezicht, managers en overige blindgangers.
Die laten een beschadigd 'merk Zonnehuizen'achter.

Het belang van het zorgverlenen is krachtig gerelateerd aan 'cliënten' en de 'zorgers'die zijn straks met de landelijke pers, sprakeloos!

De NVAZ en de politiek sprak onder medeleven haar schande uit.

Matthijs H. zei

Ja, nu wordt mij begrijpelijk dat de aangestelde curator/bewindvoerder zo gespinst is op de verkoop van 10 miljoen aan vastgoed voor het jaareinde.
Kleine kans als je de vastgoedmarkt in ogenschouw neemt.

Immers 2 schuldeisers b.v. de groenteboer en de energieleverancier kunnen de zaak op de fles laten gaan. No pay no cure.

Ruimte voor overname na faillisement wel zo aantrekkelijk voor de investeerder.
Vrij om overbodig personeel te lozen enz.

De vraag is of de vakbonden daarna, na faillisement, zich nog kunnen beroepen op het sociaal plan, daar is immers geld meegemoeid en het is een open vraag van mij of de curator daaraan is te verplichten?

Zonnehuizers op pad,Kikkker roept, zoekt het antwoord, vakbonden schaart U onder de schuldeisers op 24-01-2012!
Is dit doemdenken?

Gemeten aan het aantal meedenkende schijvers-/-ster is mijn verwachting nulo nulo, 'Doornroosje-syndroom' alom!

Ik wordt hier graag in teleurgesteld!
Wakkere Lieden?!? Sta op!

Matthijs H. zei

VVD-prominent Loek Hermans krijgt een tik op de vingers van zijn eigen partij.
NRC Handelsblad schrijft op 1 oktober 2011, dat de liberalen vinden dat Hermans, voorzitter van de VVD-senaatsfractie, fouten heeft gemaakt als voorzitter van de raad van toezicht van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA).
Daar werd deze week bestuursvoorzitter Nurten Albayrak op non-actief gesteld.

Meavita was een van de grootste zorgorganisaties van Nederland. Loek Hermans was er president-commissaris. De VVD’er kreeg veel kritiek te verduren vanwege tekortschietend toezicht.
De VVD is bang dat ook de ondernemingskamer kritisch over Hermans zal oordelen.

Citaten uit artikel: Kees Versteegh op web-NRC op 1 oktober 2011.

De Volkskrant kopt; Loek Hermans kampioen bijbanen
Invoeging van mij:biografie op: http://www.parlement.com/9291000/biof/01894

Dit bericht herinnert eraan dat dhr. Charles Laurey in de rol van bestuursvoorzitter,was betrokken bij het faillisement van Meavita.

De vraag is of hier geldt, 'De bij die het beste voor zichzelf zorgt, zorgt het beste voor zijn kooi'?
Een citaat uit een interview met Loek Hermans uit De fabel van de bijen van Bernard Mandeville.

De Zonnehuistop blijkt heel goed voor de eigen 'kooi' te hebben gezorgd!

Opmerkelijk signaal is ook wat ik al eerder meldde dat het internationaal adviesbureau zorg HICt waar dhr. C.Laurey zich recent met eigen aandelen heeft ingekocht, de verwijzingen naar Zonnehuizen als cliënt recent heeft verwijderd.

Mijn vraag wie dhr.C.Laurey heeft aangesteld is niet beantwoord.

Onduidelijk is, behalve de aangestelde bewindvoerder of curator*, wie Toezicht uitoefend of fungeert als 'spiegelpartner', al langer geleden stelde de betrokken Minister in een brief dat zij dit Toezicht verplicht stelde en op bericht wachtte.

* http://www.rechtspraak.nl geeft deze info: In beginsel worden alleen advocaten tot curator c.q. bewindvoerder benoemd.
De rechtbank stelt eisen aan advocaten die reeds op de curatorenlijst staan en regelmatig worden benoemd tot curator c.q. bewindvoerder. Deze advocaten dienen…

Het blijken juridisch gelijkwaardige begrippen te zijn.

Matthijs H. zei

Ik worstel persoonlijk nogal met bestuurders.

Ik geef ze dan ook de status van God waar je onvoorwaardelijke vertrouwen insteld en je arbeid voor levert.

Dit beeld verdient bijstelling.
Mijn ervaring vraagt mij.
Hoe kan ik weten, beseffen, waar bij een bestuurder de engel eindigd en de duivel begint?

Matthijs H. zei

Hoe een ondernemer leert.
Lerend ondernemen in de praktijk, maak ook carrière!

De slechte financiële resultaten bij Meavita worden, zoals de faillissementsverslagen van de curator van de Lagrolaw groep tonen, veroorzaakt door de volgende punten.

De slechte financiële resultaten werden met name veroorzaakt door geleverde niet-gelegitimeerde zorg, lage productiviteit, hoog ziekteverzuim.
Precies aan dit punt refereert dhr. C. Laurey met o.a. de opmerking zorgzwaartepakketen.

Hoge overheadkosten in personeel en hoge bedrijfskosten en hoog ziekteverzuim.
Hier refereert hij aan door o.a. de Michaëlshoeve te noemen.

Het niveau van bestuurlijke informatievoorziening stond op een laag niveau en waren de interne beheersmaatregelen onvoldoende.

Dhr.C.Laurey dankt hier zijn baan aan en neemt de ervaringen van het Meavitagoep faillissement mee.
Met deze 'speerpuntenbril' op aanschouwt hij de Zonnehuizen. Wat ziet hij?

Kikker zegt; 'De zon weerspiegelt je ik, de punt in de cirkel'. Oh.

Matthijs H. zei

Vervolg mijn reactie.
Bovendien kan het geen kwaad explicieter aandacht te besteden aan het perspectief van
toezicht: namens en voor wie zitten wij hier?
Stelt Drs. Willem Houtkoop Directeur Max Goote Kenniscentrum, in de inleiding van een onderzoeksrapport.

Zicht op intern toezicht van augustus 2006, van Mw.dr. E.H. (Edith) Hooge, Mw.drs. F. (Floor) Nusink, Mw.drs. M.E. (Margriet) van der Sluis.
Het rapport beschrijft rol en betekenis van het Raad van Toezichtsmodel (R.v.T-model) en de code Good Governance en mond uit in een vragenlijst.

Komt Zonnehuizen eens tot opstanding dan geeft dit handige tools voor samenstelling en het volgen van het handelen op de werkvloer, daarvoor heb je o.a. een ondernemingsraad en cliëntenraad.

Hoewel het Raad van Toezicht model afkomstig uit het bedrijfsleven en de toezichthouder commissaris heet is dit model steeds meer ingezet in zorgorganisaties.
Met een ondertussen een flink dossier van identieke processen in zoals die plaatsvinden bij Zonnehuizen.
Met eindresultaten die een gelijk proces laten zien sursèance gevolgd door faillissement, wat voor de Zonnehuizen nog net niet aan de orde is.
De contekst en door mij genoemde voortekenen en hun consequenties zijn onrustbarend.

Deze vragenlijst is onderdeel van een grootschalig empirisch onderzoek naar
de stand van zaken met betrekking tot de raden van toezicht van ROC ’s en
AOC’s, uitgevoerd door het Max Goote Kenniscentrum voor beroepsonderwijs
en volwasseneneducatie.
Het doel van dit onderzoek is meer feitelijke kennis te
genereren over de samenstelling, rolvervulling en het functioneren van raden
van toezicht.
De vragenlijst is als volgt opgebouwd:
1 samenstelling van de raad van toezicht;
2 rolvervulling;
3 het functioneren van de raad van toezicht;
4 profilering, werving en selectie;
5 tot slot.

Matthijs H. zei

Ik wilde nog even wat grafisch knutselen aan de tekst die opeens onder mijn cursor wegschoot.

Het lot werkt soms tartend t.o.v. de wil. Steeds weer het lot in eigen hand nemen helpt.

Ik wilde toevoegen dat blijkt dat niet alleen op antroposofie geinspireerde instellingen in problemen kunnen komen. Reguliere instellingen liggen cijfermatig ver op kop.

Zij presteren als Marianne Vos 6 maal wielrenner van het jaar, ver aan kop dus.
zie: http://mariannevosofficial.com/
voor komende events.

Matthijs H. zei

Uit het leven van een blogger, vrij naar een column van Sylvia Witteman.
Leeswijzer lees voor krant= blog.

Ik schrijf elke week voor de krant, maar er is weinig flitsends aan. Ik doe mijn best er iets leuks van te maken, dat opvalt, dat eruitspringt. Maar de meeste lof krijg ik niet van lezers: morgen wordt er weer vis in verpakt, dat gevoel.

Labels

Over mij

Mijn foto
(Hilversum, 1960) – – Vanaf 2016 hoofdredacteur van ‘Motief, antroposofie in Nederland’, uitgave van de Antroposofische Vereniging in Nederland (redacteur 1999-2005 en 2014-2015) – – Vanaf 2016 redacteur van Antroposofie Magazine – – Vanaf 2007 redacteur van de Stichting Rudolf Steiner Vertalingen, die de Werken en voordrachten van Rudolf Steiner in het Nederlands uitgeeft – – 2012-2014 bestuurslid van de Antroposofische Vereniging in Nederland – – 2009-2013 redacteur van ‘De Digitale Verbreding’, het door de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Zorgaanbieders (NVAZ) uitgegeven online tijdschrift – – 2010-2012 lid hoofdredactie van ‘Stroom’, het kwartaaltijdschrift van Antroposana, de landelijke patiëntenvereniging voor antroposofische gezondheidszorg – – 1995-2006 redacteur van het ‘Tijdschrift voor Antroposofische Geneeskunst’ – – 1989-2001 redacteur van ‘de Sampo’, het tijdschrift voor heilpedagogie en sociaaltherapie, uitgegeven door het Heilpedagogisch Verbond

Mijn Facebookpagina

Translate

Volgers

Totaal aantal pageviews vanaf juni 2009

Populairste berichten van de afgelopen maand

Blogarchief

Verwante en aan te raden blogs en websites

Zoeken in deze weblog

Laatste reacties

Get this Recent Comments Widget
End of code

Gezamenlijke antroposofische agenda (in samenwerking met AntroVista)