Smakelijk en vermakelijk

‘We slagen er niet in om overeenstemming te bereiken over de identiteit van de vrijeschool en de wijze waarop we die identiteit naar buiten brengen.’ Deze uitspraak van Leo Stronks, voorzitter van de Vereniging van vrijescholen, haalde ik aan in mijn bericht ‘In je hemd staan’, naar het gelijknamige schrijven van 5 oktober 2007 op de website van dit verenigde schoolverband. Stronks stelde daarin onder meer:

‘We hebben een sterk merk in handen. Waarom tonen we dat niet? Het nieuwe bestuur maakt van de Identiteit van de vrijeschool het komende jaar een speerpunt. We willen op korte termijn uit de impasse komen (...)’

Hoe staat het ondertussen daarmee, vraag je je onwillekeurig af. Is er al iets van te merken? Op dezelfde website is sprake van een Nieuwjaarsconferentie 2008, met als titel: ‘Identiteit, timmeren aan de weg’. De hoofdvraag is: ‘Zijn wij er klaar voor om onze identiteit in het komende jaar opnieuw van woorden, waarden, beelden, bewegingen en daadkracht te voorzien? Je wordt van harte uitgenodigd om tijdens de NieuwjaarsConferentie 2008 mee te praten en het project Identiteit in beweging te brengen.’

Over wat dit opgeleverd heeft, is echter helaas geen woord te vinden. We zijn een half tot drie kwart jaar verder. Wat betekent dit, wat mag je hieruit afleiden? Ik ben al een keer eerder teruggeroepen om niet te snel te oordelen, dus dat probeer ik nu ook niet te doen. Maar als hier niet meer over dit toch belangrijke onderwerp wordt gemeld, waar moet je dan zoeken?

Voor de hand ligt om dan bij de Antroposofische Vereniging langs te gaan, die heeft immers binnen haar Vrije Hogeschool voor Geesteswetenschap een Pedagogische sectie. Op deze bijzondere hogeschool ‘wordt geprobeerd om enerzijds de studie van het vakgebied te stimuleren en anderzijds om binnen de gebieden waar pedagogie wordt toegepast ondersteuning te bieden aan de uitvoerders daarvan.’ Op de pagina van de sectie zelf vind ik, naast enkele organisatorische mededelingen en wat aankondigingen, twee verslagen van bijeenkomsten. Ik citeer:

‘Op 24 april j.l. hielden we onze 3e Landelijke pedagogische bijeenkomst voor vrijeschool-pedagogen uit Nederland en België. Er hadden zich zo’n 110 leerkrachten aangemeld, daarnaast verschenen er nog zo’n 25 niet aangemelde mensen. We hadden dus broodjes voor ongeveer 130 mensen besteld. Door omstandigheden waren er nu ongeveer 100 mensen. Een redelijk gevulde zaal van de Hoge school Helicon welke ons op korte termijn nog beschikbaar werd gesteld. Hiervoor onze bijzondere dank aan de Hoge school.’

Een Hoge school? Die op korte termijn een redelijk gevulde zaal beschikbaar had gesteld? En dan die optelsom: 110 aanmeldingen, plus zo’n 25 mensen die zich niet hadden aangemeld; dus waren er ongeveer 100 mensen? Oordelen wil ik niet. Ik leid echter uit de bijzondere vermelding af dat in dit verband de bestelling van broodjes voor 130 mensen wel heel erg belangrijk moet zijn geweest. Maar we gaan verder. Meteen daarna verschijnt een spreker ten tonele.

‘Hij apaleerde aan het begrip “vriendschap sluiten met de 1e leraren meditatie. Dit leidde tot een vreugdevol gesprek. Daarna gingen de aanwezige deelnemers in werkgroepen uiteen met de vraag “waar ben jij in het oefenen met de lerarenmeditatie tegenaangelopen?” dit leverde een aantal zeer boeiende gesprekken op.’

Niet iedereen kan foutloos Nederlands schrijven, tegenwoordig al helemaal niet. Dus daar verbaas ik me nog niet zo over. Dat iemand ‘apaleert’, nou ja, alla – ik snap dat er ‘appelleert’ wordt bedoeld, dat is dan ook een moeilijk woord. Geen aanhalingstekens sluiten, geen hoofdletter aan het begin van een zin, woorden aan elkaar schrijven terwijl het hele werkwoord ‘aanlopen tegen’ is, dus los van elkaar: ik wil best met de hand over mijn hart strijken.

Maar vriendschap sluiten met een meditatie? Dat kan natuurlijk ook aan de spreker liggen en een bijzondere gril van hem zijn. Net zoals het gegeven dat je tijdens het oefenen van een meditatie blijkbaar ergens tegenaan kunt lopen. Laat ik het zo stellen: overtuigend is het allemaal niet. Misschien had de schrijver een slechte dag en is het volgende verslag gewoon beter.

‘In het pinksterweekend organiseerde de sectie het 1e menskunde weekend in Nederland. Na een wat aarzelende start waren we uiteindelijk met zo’n 20 mensen die zich gedurende 4 dagdelen, bezig hebben gehouden met de verwerking van het 1e hoofdstuk van de algemene menskunde. De werkwijze was afwisselend en iedereen was op zondagmiddag na afloop dankbaar dat het weekend had plaats gevonden.’

Ik begin te vrezen. ‘Na een wat aarzelende start waren we uiteindelijk met zo’n 20 mensen’: dat doet vermoeden dat er in het begin aardig wat mensen zijn weggegaan. Maar niets over de oorzaak hiervan. Dan begrijp ik wel dat de aanwezigen na afloop dankbaar waren dat het weekend had plaatsgevonden. Het schijnt echter dat dat ook komt doordat er veel afwisseling in de werkwijze was. Maar het verslag gaat verder.

‘In het bijzonder is de sectie erg dankbaar dat de VS de Driestroom haar school beschikbaar heeft gesteld en dat de verzorging optimaal was met als hoogtepunt het diner op zaterdagavond wat geheel biologisch Dynamisch was en verzorgd door eethuis de Opera in Den Bosch. Op zaterdagavond was er ondanks het prachtige weer een zeer bijzondere kunstzinnige presentatie van ouders en bekenden van de VS de Driestroom waar naast individuele muzikale hoogstandjes op het gebied van piano, saxofoon, fluit en cello er een bijzondere presentatie plaats vond.’

Een hoogstandje van een inhoudelijk verslag over pedagogie is dit bericht toch niet. Maar wat niet is, kan nog komen, er is immers sprake van een bijzondere presentatie binnen een zeer bijzondere kunstzinnige presentatie (gelukkig oefende het prachtige weer hier geen negatieve invloed op uit, hoewel dat er wel naar had uitgezien, zo begrijp ik).

‘Deze bestond uit een speciaal voor deze avond geschreven Homage aan Jeroen Bosch in de vorm van muzikaal Theater. De homage was gebaseerd op het drieluik “De tuin der Lusten”. De homage was geschreven en gecomponeerd door dhr Frans Boleij. Voor diegenen die deze uitvoering alsnog willen meemaken kunnen dit op 2 oktober tijdens de viering van het 30 jarige bestaan van de VS De Driestroom te ’s Hertogenbosch.’

Was dit het? Ja, dit was het verslag van het pinksterweekend. Ik wil niet op alle slakken zout leggen. Maar ik begon nu toch echt even te denken dat er een Homepage van Jeroen Bosch bestaat. Na alles wat ik gelezen heb, zou me dat niet eens meer verbazen. Hum, hom, hommage. En dan die afsluitende zin, die draait en kronkelt, maar komt nooit weer goed.

Toch een paar vragen aan het einde van dit lange bericht. Tenslotte gaat het om een serieuze zaak. Het is een goede antroposofisch traditie om zo’n slot in de vraagvorm te gieten, een vraag oordeelt immers niet en laat mensen volledig vrij.

1. Staat het item identiteit binnen de vrijescholen in het centrum van de belangstelling? 2. Maar is het schrijfonderwijs er soms niet zo goed ontwikkeld? 3. Doet de Pedagogische sectie dat misschien beter? 4. Schenkt deze sectie veel aandacht aan identiteit? 5. Is zij in staat om smakelijke en vermakelijke bijeenkomsten te houden? 6. Heeft de Antroposofische Vereniging een kwaliteitskeurmerk waarnaar alles wordt beoordeeld wat op haar eigen website staat? 7. Weet iedereen wel dat geesteswetenschappelijk onderzoek binnen de Vrije Hogeschool voor Geesteswetenschap een heel bijzonder, om niet te zeggen onnavolgbaar karakter heeft?

Het is niet zonder reden dat het zeven vragen zijn geworden. U mag nu beginnen erop te antwoorden. Klik op ‘reacties’ meteen onder dit bericht (reken er echter niet op dat ik dit keer met excuses zal komen).