Huismiddelen

Aha, het is zover.

‘Nu in Nederland enkele gezonde, kleine kinderen binnen enkele dagen tijd zijn overleden aan de Mexicaanse griep, lijkt de ernst van de ziekte in Nederland door te dringen.’

Deze uitspraak is afkomstig van directeur Infectieziekten Roel Coutinho van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM), zo meldde nu.nl gisteren in ‘Ernst Mexicaanse griep dringt door’.

‘Er komt een grote voorlichtingscampagne over de Mexicaanse griep. Dat heeft het ministerie van VWS vorige week besloten, omdat overheid en huisartsen onverwacht veel vragen van burgers krijgen over die griep.’

Dit schreef Frits Baltesen van NRC Handelsblad gisteren in ‘Offensief overheid in media tegen de griep’. Al op 15 oktober meldde ik in ‘Tegenstanders’ dat er ook van antroposofische zijde nieuwe informatie over inenten in de wereld is gekomen:

‘Eindelijk, “Antroposofische gezichtspunten over vaccineren bij kinderen en volwassenen”!’

De Antroposofische Vereniging in Nederland had die op haar website gezet:

‘Het is bijna niet te geloven, zulk treffend inspelen op de actualiteit. We zijn dan ook reuze benieuwd wat er verder te lezen valt. De tekst blijkt afkomstig van Madeleen Winkler, huisarts, CB arts. En is reuze interessant.’

Gek genoeg wordt nu, op dit moment suprême, deze tekst niet meer op de homepage van de Antroposofische Vereniging aangeprezen. Of daar beleid of een bedoeling achter zit, weet ik niet. Wel weet ik dat de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Zorgaanbieders vandaag hetzelfde op háár website heeft gezet, onder de titel ‘Vaccineren bij kinderen en volwassenen’:

‘Vaccineren is niet verplicht. Er spreekt veel voor om het wel te doen. Maar er kunnen ook redenen zijn om hiervan af te zien. Om voor uzelf, of als ouders voor uw kind een weloverwogen besluit te kunnen nemen, treft u hier een aantal antroposofische gezichtspunten aan.

Antroposofisch huisarts en consultatiebureau-arts Madeleen Winkler heeft over dit onderwerp een themabijdrage geschreven, die is gepubliceerd op de website van de Antroposofische Vereniging in Nederland. Deze link leidt u verder.’

Als we dan toch bezig zijn, hoe om te gaan met griep, Mexicaanse of niet, en andere ongemakken inzake de gezondheid, kan ik mooi wijzen op een nieuw boek plus begeleidende webpagina (te vinden bij Uitgeverij Christofoor). U moet vooral het inkijkexemplaar doorbladeren, dat is erg mooi:

‘Uitwendige therapieën
van Ina Emous-van der Kooij, Sonja van Hees, Katie Willink-Maendel en Mirjam Zonneveld

Hieronder kunt u een aantal bladzijden van het boek bekijken.
Inkijkexemplaar met voorbeeldpagina’s
Met behulp van de pijlen onderaan de bladzijden kunt u er doorheen bladeren.

Patiënteninformatie

De patiënteninformatie kunt u bekijken op uw scherm en printen.
Arnica-applicatie bij kneuzingen
Buikapplicatie met kamille-exctract
Buikapplicatie met kamilleolie
Citroen-applicatie bij koorts
Duizendblad-applicatie
Tijmolie-borstapplicatie
Uienapplicatie op het oor
Voedingsbad

Stichting Plegan Opleidingen

Stichting Plegan Opleidingen verzorgt cursussen en opleidingen vanuit de antroposofie op het gebied van verpleging en verzorging. Als u dus meer wilt leren over de werkzaamheid, achtergronden en praktische toepassingen van uitwendige therapieën zoals die in dit boek beschreven staan, dan kunt u contact opnemen met deze stichting: www.plegan.nl’

Klik je op de titel van het boek, komt er nog meer geschreven informatie tevoorschijn:

‘De nachten waren zo onrustig. Als ons kind dan eindelijk ingeslapen was, was het maar van korte duur. Zeker driemaal per nacht wakker, soms met een nachtmerrie. De arts schreef een kamille buikkompres voor. De verpleegkundige had het ons aangeleerd. Nu is het kompres een trouwe metgezel in de nacht. Het heeft eraan bijgedragen dat de rust weerkeerde. We hebben een vrolijker meisje terug gekregen.

Dit boek beschrijft concrete richtlijnen voor het uitvoeren van de verschillende uitwendige therapieën in de vorm van wikkels, kompressen en baden. Uitwendige therapieën hebben tot doel de eigen herstelkrachten van de patiënt te ondersteunen en te versterken. Aan de huid wordt een applicatie of bad aangeboden. De huid werkt hier als zintuigorgaan. De uitwendige therapie dankt zijn werkzaamheid aan het vermogen van de huid om waar te nemen. Naast het praktische deel biedt dit boek interessante achtergronden over het drieledig en vierledig mensbeeld, de zeven levensprocessen, de huid en het ritme. Van even groot belang zijn de bijdragen over verdere (zelf)scholing van verpleegkundigen, verzorgenden en mantelzorgers.

In de Nederlandse gezondheidszorg vind je deze uitwendige therapieën in de eerstelijnszorg, in de zorg voor zieken thuis, heilpedagogische instituten, verzorgingshuizen, verpleeghuizen, ziekenhuizen, verslavingszorg, psychiatrie en hospices. Daar waar in deze situaties genezing niet mogelijk is, kun je bij pijn en ongemak de kwaliteit van leven verbeteren. Door de grote toegankelijkheid kan iedereen met de inhoud van dit praktische boek aan de slag.

Patiënteninformatie voor dit boek vindt u door in de rubriek nieuws op Uitwendige therapieën te klikken.’

Dit laatste hebben we hierboven al gezien. – Nog iets opmerkelijks vandaag. Stond in Trouw, een opinieartikeltje over de veertienjarige zeilster Laura Dekker. ‘Laura geslachtofferd door de kinderbeschadigers. Liefdeloos rapport kinderbescherming over zeilmeisje is beschamend.’ Dat begint zo:

‘Hopelijk krijgen mijn kinderen nooit te maken met een psycholoog van de kinderbescherming. Zeker niet na het oordeel dat de raad over het “zeilmeisje” Laura Dekker velt en dat in alle openheid op het internet is te lezen.’

Op de website van Trouw is dit artikel niet te vinden. Maar wel op de weblog van auteur André Meiresonne. Dus dan mag ik het ongetwijfeld onbekommerd kopiëren. Het draagt de fraaie titel ‘Raad voor de Kinderbeschadiging’. Afkomstig van zijn zoons trouwens:

‘“Opvallend is dat [kind] (zoals wel verwacht zou kunnen worden in deze leeftijdsfase) weinig belang hecht aan acceptatie door haar peergroup, zelfgenoegzaam is en grote tevredenheid met zichzelf laat zien. [kind] lijkt haar identiteit vooral te ontlenen aan hoe zij erin slaagt haar leven op een voor haar zo plezierig/nuttig mogelijke wijze in te vullen en het verbeteren van haar competenties, los van wat anderen (uitgezonderd haar vader) daarvan denken.” citeren de rechters in het vonnis van 30 november 2009 over Laura Dekker (14) de psycholoog van de Raad voor de Kinderbescherming (arcering AM).

Allereerst: ik ken Laura niet; en ik ben geen psycholoog. Ik ben vader. Wat zou ik trots zijn op zo’n kind! Op eigen benen, onafhankelijk en ondernemend. Ze trekt haar eigen plan. Ze laat zich niet bepalen door wat anderen van haar en haar levensinvulling vinden. “Dat zouden meer mensen moeten doen!” om de Cup-a-Soup commercial maar aan te halen.

Vanwaar al die opwinding over een eigenwijs meisje? Waarom roept haar eigenzinnigheid zoveel emoties op? Hoe bestaat het dat een psycholoog een kind van veertien “zelfgenoegzaam” durft te noemen? Is het onder de deskundigen bij de kinderbescherming normaal om zo over kinderen te praten? Wie denk je dan dat je bent? En wat is er mis met Laura’s “grote tevredenheid met zichzelf”? Een puber met een positief zelfbeeld, wat wil je nog meer? Daar is André Rouvoet toch blij mee? Of zijn door dit soort adviezen de wachtlijsten zo lang? Houden mensen zichzelf en elkaar aan het werk: “Ergerlijk, zo’n kind dat geen hulp nodig denkt te hebben!”

Of zijn mensen bij de kinderbescherming domweg jaloers op Laura? Omdat zij doet wat ze zelf niet durven? Godzijdank baseren de rechters hun vonnis niet op dit gedeelte van het advies. Maar ondertussen is het kwaad wel geschiedt. Een kind krijgt officieel te horen dat het niet deugt. Als het op school zou gebeuren haalde ik m’n kind eraf.

Ik hoop dat mijn kinderen nooit met een psycholoog van de kinderbescherming te maken krijgen. Zo’n liefdeloos rapport is niet alleen beschamend maar ook beschadigend. Over geweld tegen kinderen gesproken. Cynisch om in het vonnis te lezen dat “De deskundige vermoedt dat Laura emoties als angst of verdriet afweert.” Met zulke hulpverleners in de buurt is dat maar goed ook!

Laura hoeft niet de wereld rond om haar stevigheid en eigenheid te ontwikkelen. Daar zorgt de psycholoog van de kinderbescherming wel voor. En hoezo kinderbescherming? “Raad voor de Kinderbeschadiging” grappen mijn kinderen.’

Dat vonnis van 30 november 2009 kan natuurlijk niet kloppen; dat moet vast 30 oktober zijn. Maar voor de rest laat deze tekst aan duidelijkheid niets te wensen over.