Quiz

Een quizvraag: wat is de overeenkomst tussen Rachel Carsons ‘Silent Spring’ en Dr. Spocks ‘Baby- en Kinderverzorging’? Het goede antwoord is: Marjorie Spock. Ik zal het uitleggen. Maar gaat u wel eerst zitten, het kan even duren.

Het begon allemaal op 16 februari met ‘Gesloten’, het bericht over de aanstaande sluiting van Emerson College. Ondanks verschillende berichten in de media over een doorstart – zoals deze van Christian von Arnim op 10 maart bij News Network Anthroposophy (NNA), ‘Emerson College rescue bid amid controversy over earlier funding plan’, op 16 maart in een Duitse versie: ‘Aus dem College soll “Emerson Village” werden’ – geeft de website van Emerson nu dit bericht, ‘Emerson College is closed for business’:

‘The Biodynamic Organic Agriculture and Horticulture courses will continue to run as the Rachel Carson Centre – information can be found at: www.rachelcarson.org.uk
The Storytelling courses will also continue to run – check their website at: www.schoolofstorytelling.com
Visual Arts and Sculpture will also be finding a new home – contact Rudolf Kaesbach at: theaeurythmy@hotmail.com
The part-time Waldorf Education course, “Teaching As An Art”, taught by Angela Querido and Martin Hardiman, has re-launched itself as West of England Steiner Teacher Training (WESTT) www.westt.org.uk’

Gaan we naar dat ‘Rachel Carson Centre for Biodynamic and Sustainable food production’, vinden we:

‘Fantastic News! the Biodynamic Agriculture Association (BDAA) has agreed to take the training under their wing. read more...
The Short courses page is being updated. So if a weekend course is more suitable for you or you would like to join and family activity look here. Soon we will begin monthly workshops on grow your own and the monthly jobs.
Beekeeping lectures!
Many Thanks to Michael Weiler who taught 2 weeks on beekeeping. The lectures were very interesting and inspiring! We already got a bee colony and several empty hives waiting for swarms.

The Biodynamic Training is alive!
After years of training future Biodynamic farmers we are determined to continue. The Rachel Carson Centre was found already at Emerson College. Its aim and intention is to continue training Biodynamic farmers and growers and explores healthy ways to producing food. Healthy for the planet and the soil and healthy for human beings.
This is our new website, Please use it to keep updated on the developments of the course and the centre.
From September 2010, we are offering two routes into Biodynamics:
* Biodynamic Agriculture
* Biodynamic Horticulture
In addition we are running the Short courses program’

In een ‘Update’ schrijven Arjen Huese en Nir Halfon verder:

‘The Biodynamic Agriculture Association has agreed to take over the Biodynamic Training Courses from Emerson College!

This is amazing news – this means that it is very likely that we will be able to run the Biodynamic Organic Agriculture Training and the Biodynamic Organic Horticulture Training as planned this September.
What we are now working on, is to secure a building where we can teach the courses – and at the moment we are in serious conversation with Tablehurst Farm – nextdoor to Emerson College.
Tablehurst Farm is a community supported biodynamic farm, comprising of 500 acres of land with arable, horticulture, beef, sheep, pigs and chickens. To learn more about Tablehurst Farm, look at http://www.tablehurstandplawhatch.co.uk/

It is also still possible that the Emerson College campus will be available next academic year, and we are keeping a close eye on the developments, which are moving faster than I can keep track of...
I will keep you posted about our work – in the meantime do have a look at our improved website: www.rachelcarson.org.uk and read about our short course programme which starts in April.
Arjen and Nir’

Maar verder niets over de naamgeving van ‘Rachel Carson Centre’. Dat was op de vorige website van Emerson College anders. Maar daar kan ik nu dus niet meer naar verwijzen. Hoewel, als ik op zoek ga, vind ik deze pagina nog steeds ergens verborgen op de website, gedateerd 19 maart 2009 en getiteld ‘Rachel Carson 1907-1964’:

‘Rachel Carson made environmentalism respectable. Before Silent Spring, nearly all Americans believed that science was only a force for good. Carson’s work exposed the dark side of science. It showed that DDT and other chemicals we were using to enhance agricultural productivity were poisoning our lakes, rivers, oceans, and ourselves. Thanks to her, the wanton destruction of nature is no longer called progress.

In 1992, a panel of distinguished Americans declared Rachel Carson’s Silent Spring the most influential book of the past 50 years. This was one of the latest in a long line of tributes to a woman who almost single-handedly alerted Americans to the dark side of science in alliance with industrial society. She, herself, was a scientist.

It is important to remember how much controversy Silent Spring aroused when it was published in 1962. The pesticide industry tried to have the book suppressed and challenged its findings. The book remained on the bestseller list for months and remains in print now, 34 years later. Vice President Al Gore credits Carson’s work with prompting the creation of the Environmental Protection Agency though he points out that, for political reasons, the Agency has failed to live up to its promise. As Gore has said, Silent Spring helped him and millions of others to develop an environmental consciousness. Among other noteworthy elements of the book, it introduced the term ecosystem to the public.

Ironically and sadly, while this controversy was swirling around the book, the author was dying of cancer – a cancer that may have been caused by exposure to environmental carcinogens such as those she studied. She died in 1964. One measure of her influence may be seen in the fact that chemical industry sources are still passionately trying to convince people that she was wrong, that “man” can “control” nature through chemistry.

Click here to read about the Rachel Carson Centre that is being developed at Emerson College.

Rachel Carson was born on a farm in Springdale, Pennsylvania. She graduated from Pennsylvania College for Women (now Chatham College), earned a Masters in Marine Biology at Johns Hopkins, taught Zoology at the University of Maryland, and took a job with the U.S. Fish and Wildlife Service. While there, she wrote three books about the sea, which gave her the financial independence to quit her government job and begin the book that made her famous – and infamous.’

Maar waarom haar naam nu verbonden moet zijn aan een antroposofische, biologisch-dynamische landbouwopleiding, dat blijft de vraag. De op de pagina genoemde en nog steeds werkende link met meer informatie helpt in dit opzicht evenmin verder. De Nederlandse Wikipedia schrijft over haar:

‘Rachel Louise Carson (Springdale (Pennsylvania), 27 mei 1907 - Silver Spring (Maryland), 14 april 1964) was een biologe die opgroeide in Springdale, Pennsylvania. Ze werd vooral bekend door haar boeken en haar strijd voor de bescherming van het milieu.

Levensloop

Rachels voorliefde voor de natuur werd door haar moeder gestimuleerd. Van kindsbeen af schreef ze erover en dit bepaalde ook haar latere studiekeuze aan de Pennsylvania College for Woman (nu Chatham College). In 1929 studeerde ze daar af en in 1932 behaalde ze haar doctoraat in de zoölogie aan de Johns Hopkins University. Later doceerde ze aan deze universiteit en aan de University of Maryland.

Ze schreef radioscripts voor het U.S. Bureau of Fisheries tijdens de Depressie en een aantal artikels over natuurgeschiedenis voor de Baltimore Sun. Daarna begon ze ook een vijftien jaar lange carrière als wetenschapper en uitgeefster bij de federale dienst. Uiteindelijk promoveerde ze tot hoofdredactrice voor alle publicaties voor de U.S. Fish and Wildlife Service.

De hoofdlijn in al haar werken is de gedachte dat het menselijke ras maar een deel is van de natuur, terwijl het anderzijds over het vermogen beschikt om het milieu te veranderen, in sommige gevallen onherstelbaar. Rachel Carson was zo verontrust over het overvloedige gebruik van synthetische chemische insecticiden na de Tweede Wereldoorlog, dat ze zich vanaf dan vooral daarop toespitste. Ze wou de bevolking waarschuwen voor de effecten van het misbruik van pesticiden. Ze werd wereldberoemd met haar boek Silent Spring (1962; Nederlandse vertaling: Dode Lente, 1964, 1972), mogelijkerwijze het eerste boek waarin de milieuproblematiek een centrale plaats inneemt. De titel is een verwijzing naar de lente van het apocalyptische jaar dat de vogels niet meer zingen doordat zij als gevolg van het gebruik van bestrijdingsmiddelen zijn uitgeroeid. Ondanks de tegenspraak en de kritiek is door haar boek het onderzoek naar niet-giftige bestrijdingsmiddelen sterk gestimuleerd. In 1963 hield ze een toespraak voor het Amerikaanse Congres waarin ze nieuwe gezondheid van de mensen en de bescherming van het milieu eiste.

Rachel Louise Carson stierf in 1964 na een lang gevecht tegen borstkanker. Haar ideeën over de schoonheid en de bescherming van het leven blijven nieuwe generaties inspireren om de wereld en al de levende wezens te beschermen.

Nog steeds is haar roman Silent Spring aktueel. Al is dit boek door critici zoals Michael Crichton en Bjørn Lomborg bestempeld als goedbedoeld en poëtisch meeslepend, maar niet geheel wetenschappelijk juist. De eigenschap van ecologen om een verband tussen pesticide en (vogel)sterfte aan te tonen wordt ook wel Rachel Carson Syndroom genoemd.

Werken

Van 1941 tot 1955 schreef ze een drietal boeken over het leven in de zee en de oceaan:
– Under The Sea Wind (1941; Nederlandse vertaling: De wereldzee,1952)
– The Sea Around Us (1951)
– The Edge of the Sea (1955)
Daarnaast publiceerde ze artikelen met het doel de mensen in te lichten over de schoonheid van de wereld, o.a.
– Help Your Child Of Wonder (1956)
– Our Ever-Changing Shore (1957)
Als laatste boek schreef Rachel Carson haar baanbrekende werk over de milieuproblematiek:
– Silent Spring (1962; Nederlandse vertaling: Dode Lente, 1964, 1972)’

Het lemma over haar in de Engelstalige Wikipedia is veel en veel langer, en ook veel en veel mooier. Maar dat ga ik niet hier kopiëren, dat is een beetje overdreven. Trouwens, daar komt het woord antroposofie ook niet in voor. Wél één verwijzing naar Marjorie Spock. Maar niet in de lopende tekst. Oja, Vruchtbare Aarde besteedde (in Editie 2/2007) aandacht aan Rachel Carson en gaf allerlei links. Maar mijn vraag wordt ook hier nog steeds niet beantwoord. – Nu naar Dr. Spock. Jos Palm, redacteur van OVT (het geschiedenisprogramma van de VPRO-radio), schreef een mooi artikeltje over hem, ‘Baby and Child care’. Dit was naar aanleiding van de uitzending ‘Benjamin Spock’, in OVT op 12 augustus 2007 (45 min) – Een achtdelige serie over Boeken die de wereld veranderden. Deel 6: Baby- en kinderverzorging & opvoeding – Benjamin Spock’:

‘Het was een ongekend revolutionair boek, dat in 1949 voor het eerst in Nederlandse vertaling verscheen. Het kind, zo leerde de Amerikaanse arts die het boek schreef, was geen vijand, maar een vriend. Je hoefde er niet bang voor te zijn. En wat ook heel revolutionair was: als ouder hoefde je niet af te gaan op godsdienstige of gelijksoortige angstige opvoedboekjes, je mocht gewoon in je eigen kunnen geloven. “Heb vertrouwen in uzelf”, stond in de eerste paragraaf. En niet veel verder was te lezen dat “Uw kind geboren wordt om een redelijk, vriendelijk mens te zijn”.

Het handboek “Baby- en kinderverzorging & opvoeding”, in de burgerijmond kortweg “Dr. Spock” genoemd, kwam in Amerika in 1946 uit als “The common sense book of baby and child care”. Het boek was in de Verenigde Staten vooral bedoeld voor al die ouders op het Amerikaanse platteland waar geen kinderarts te bekennen was. Als ze vertrouwden op hun gezonde verstand, konden ze ook heel veel zelf, was de opwekkende boodschap.

In naoorlogs Nederland bleek het boek een verademing, en misschien was het zelfs wel meer dan dat, was het zogezegd een bevrijding. Eindelijk mocht een courant naslagwerk als Het gezinsboek uit 1938 – waar slaag en tucht nog werden aanbevolen – in de prullenmand (“Soms kan lichamelijke kastijding niet achterwege blijven, en geschiede dan op de plaats waar de rug ophoudt een fatsoenlijken naam te dragen”, zo adviseerde de auteur de ouders).

De professional uit Amerika, waar ook de Marshallhulp vandaan kwam, legde uit dat grootbrengen makkelijk zonder al die overmaat aan gestrengheid kon. Bijbel en catechismus konden naar de afdeling theologie op de boekenplank, op het schapje opvoeden stond voortaan Dr. Spock.

Benjamin Spock leerde Nederland dat liefde en begrip veel belangrijker waren dan discipline. Kwade tongen beweren dat de Amerikaanse arts, die in de jaren zeventig ook nog tegen de oorlog in Vietnam demonstreerde, ook verantwoordelijk was voor het zeuren en dreinen op leeftijd van de verwende babyboomgeneratie. De zogenoemde permissive society zou begonnen zijn bij Dr. Spock.’

Meer informatie vinden we in een necrologie door Mirjam Schöttelndreier op 17 maart 1998 in de Volkskrant, ‘Benjamin Spock bewonderd en verguisd’:

‘Door de ouder serieus te nemen tastte de in 1903 in New England geboren Spock voor het eerst de almachtige autoriteit van de arts aan. Hij gaf ouders en kind een voor die tijd ongehoorde vrijheid. Moeders mochten voortaan op basis van hun gevoel en inzicht hun kind voeden en troosten. Niet langer hoefde het kind zich te houden aan de strakke dienstregeling van vaste voedingstijden en onwrikbare bedtijden.

Spock pleitte voor warmte tussen ouder en kind. Hij wilde dat kinderen werden geknuffeld en raadde ouders aan te genieten van hun kind. Zijn pleidooi voor begrip en gevoel in de opvoeding was revolutionair in vergelijking met het oude standpunt dat zo’n liefdevolle benadering “verwennerij” was.

Dat zijn woorden bij gewone vaders en moeders een gevoelige snaar raakten, blijkt uit het succes van zijn boek over de hele wereld. In Amerika zorgde Lucille Ball in haar show I love Lucy voor Spocks naamsbekendheid. De “bijbel van Spock” werd in zeker 39 talen vertaald en er werden ruim dertig miljoen exemplaren van verkocht.

In 1950 verscheen Spocks boek voor het eerst in de Nederlandse vertaling. Ook in Nederland verkocht Baby- en Kinderverzorging, in eerste instantie jarenlang bewerkt door de kinderarts Fideldij Dop, goed. De afgelopen tien jaar, meldt uitgeverij Kosmos-Z & K, gingen er nog 175 duizend boeken over de toonbank.

“Het is nog altijd een goed, uitgebalanceerd boek, dat met veel kennis is geschreven”, aldus orthopedagoog P. van der Pol, die de laatste tien jaar samen met kinderarts R. van Andel de nieuwe drukken bewerkt. “Het boek ademt nog steeds de sfeer van vertrouwen in de ouder, die je tegenwoordig minder vaak tegenkomt. Het lijkt nu vaak of je eerst kennis moet hebben. Spock vaart meer op gevoel.”

Spock was aanhanger van Freud. Zelf ging hij driemaal in psychoanalyse. Hij paste zijn inzichten toe in zijn kijk op de ontwikkeling van het kind. Van der Pol: “Die visie hebben we wel aangepast. Niet ieder meisje wil met haar vader trouwen.” Ook moderne inzichten over homoseksualiteit, kinderen en echtscheiding, kinderen en rouwverwerking, en over kinderen met aids zijn in latere drukken opgenomen.

Behalve bewondering heeft Spock minstens zoveel kritiek gekregen. Sinds hij zich in de jaren zestig tegen de oorlog in Vietnam keerde, werd zijn werk door grote delen van het Amerikaanse publiek gelezen als munitie tegen de bestaande orde. Spocks al te begripvolle en tolerante opvoedingsadviezen zouden een slechte invloed hebben gehad. Vice-president Spiro Agnew zei in 1970: “Kijk wat Spock heeft gedaan met onze jongeren.”’

De twee boeken hebben wel iets met elkaar gemeen, als je dit zo allemaal leest. Een zekere emancipatie kun je er wel in herkennen. Maar hoe zit het dan met die Marjorie Spock, die ik aan het begin noemde? We raadplegen om te beginnen maar weer ‘Wikipedia, the free encyclopedia’:

‘Marjorie Spock (September 8, 1904, New Haven, Connecticut – January 23, 2008, Sullivan, Maine) was an environmentalist, author and poet, best known for her influence on Rachel Carson when the latter was writing Silent Spring. Spock was also a noted Waldorf teacher, eurythmist, biodynamic gardener and anthroposophist.

Life

Marjorie Spock was born the second child and the first daughter of six children. Her older brother was Benjamin Spock, the world-renowned pediatrician and author of The Common Sense Book of Baby and Child Care.

At 18, Spock studied at the Goetheanum in Dornach, Switzerland where she meet and worked with Rudolf Steiner, the founder of anthroposophy. She was present at the “Christmas Conference” of December 25, 1923 – January 1, 1924 when the Anthroposophical Society was refounded.

When she returned to the U.S., Spock received her BA and MA degrees from Columbia University at the age of 38. She was a teacher and served as the head of a progressive school in New York City. She also taught at the Rudolf Steiner School in New York City and the Waldorf School of Garden City, New York. Spock worked closely with Ehrenfried Pfeiffer for the biodynamic agriculture movement in the U.S.

Environmental activism

In the late 1950s, Marjorie Spock was a biodynamic gardener on Long Island, New York. Spock complained when the government began indiscriminate aerial spraying of DDT over wide areas of the countryside against the perceived gypsy moth epidemic. When the spraying was not stopped, Spock brought a case with 11 other people against the United States government for the continued DDT spraying. For Spock, the concern was for people’s health and the constitutional right for a property owner to manage her land free of government infringement.

The Federal judge dismissed 72 uncontested admissions for the plaintiffs and denied their petition. When the case reached the U.S. Supreme Court in 1960, Spock wrote daily reports to interested and influential friends of the case’s progress. Rachel Carson heard of Spock’s case and soon got the daily reports. Carson used the testimony from the experts that Spock had found in her own research. Spock’s case, along with a massive bird kill on Cape Cod, provided the impetus for Carson's book, Silent Spring.

The plaintiffs lost the case but won the right to enjoin the government, prior to a potentially destructive environmental activity, to provide a full scientific review of the proposed action. With this right to environmental review, Spock helped give rise to the environmental movement.

Publications
Books
– Teaching as a Lively Art
– In Celebration of the Human Heart
– Eurythmy
– To Look on Earth With More Than Mortal Eyes
– Fairy Worlds and Workers: A Natural History of Fairyland
Pamphlets
These two pamphlets have had a broad readership.
– Group Moral Artistry I: Reflections on Community Building
– Group Moral Artistry II: The Art of Goethean Conversation
Article
– A B C D E F G: The Secret Life of Letters’

Er is nog een veel uitgebreider artikel over haar, een in memoriam, waarnaar werd verwezen in het Wikipedia-artikel over Rachel Carson (en ook hier gebeurt dat):

‘“Obituary of Marjorie Spock". Ellsworthmaine.com. 2008-01-30. http://ellsworthmaine.com/site/index.php?option=com_content&task=view&id=12535&Itemid=47. Retrieved 2009-03-16.’

Dat wil ik wel graag overnemen, want dat biedt een gedetailleerder inzicht in haar leven:

‘Marjorie Spock died peacefully Jan. 23, 2008, at the age of 103, at her home in Sullivan. Marjorie Spock was born Sept. 8, 1904, in New Haven, Conn., the second child, and first daughter, of six children.

The Spock family was prominent in New Haven, as her father was a corporate lawyer there and her older brother, Dr. Benjamin Spock, was later a world-renowned pediatrician, known through “The Baby Book,” which changed the way children were brought up and viewed, and known for his work against the Vietnam War. At 18, Marjorie went to Dornach, Switzerland, to meet and work with Rudolf Steiner, the founder of Anthroposophy. This had deep significance for her life, especially her study of the dynamics of human movement, through Eurythmy. After her final return to the U.S., she received her BA and MA degrees from Columbia University at the age of 38. During her studies, she began a prominent career as a teacher and the head of the Dalton Middle School and teacher at the Fieldston Lower School, both progressive schools in New York City. She also taught at The Rudolf Steiner School in New York City and The Waldorf School in Garden City, Long Island.

With her deep understanding of nature and as an avid Bio-Dynamic gardener, Marjorie’s work took on an added dimension when, in the area where she and her friend Polly Richards lived, on Long Island, N.Y., the government began aerial spraying of DDT against the perceived gypsy moth epidemic. She and Polly, who helped finance the legal action, brought a case with 10 other people against the United States government for the continued DDT spraying. Marjorie and Polly were formidable leaders for this commitment to the health of the earth. Organic, Bio-Dynamic food was a life-saving matter for Polly, who was in ill health. For Marjorie, the concern was for her friend’s health, and the constitutional right as a property owner to keep her land, as she wanted it, free of government infringement. This team was brilliant, committed and erudite. According to Marjorie, the “government ran roughshod over anyone who got in the way of the new technology. They brushed us off like so many flies.” The federal judge, appointed by President Eisenhower, threw out 72 uncontested admissions for the plaintiffs and denied their petitions. From the summer of 1957 to 1960, when the case reached the Supreme Court, Marjorie wrote a report to interested and influential friends of each day’s progress in and out of court, each evening after work. Rachel Carson heard of this and soon got these daily briefings because she realized that the testimony from the experts that Marjorie had found, would be valuable for her own research. This case, along with a massive bird kill on Cape Cod, was the springboard for the writing of “Silent Spring.” Although the trial took only 22 days, toward the end, Rachel Carson asked for the transcript. They became close collaborators and friends. Though the plaintiffs lost the case, they won the right to bring an injunction in court, so that prior to a destructive environmental event, a full and proper scientific a review had to be made. Marjorie always described it, saying, “We lost the battle but won the war.” This became the germinal legal action for the environmental movement in the United States. There has been continuous interest in this case since that time. Recently, Marjorie was interviewed for a documentary on Rachel Carson.

After the case, Marjorie moved to Chester, N.Y., where she farmed, bringing Bio-Dynamic produce to a larger public. She worked closely with Dr. Ehrenfried Pfeiffer, the renowned soil scientist, and compost and farm adviser for Bio-Dynamic movement. As a beloved destination since childhood, in 1965, Marjorie moved to Maine, where she lived and worked for the next 43 years as an inspiring teacher, eurythmist, author, Bio-Dynamic farmer, translator and mentor to the many people, young and old, who came to see her. Until last Thursday, she held a study group, which has been ongoing since 1965, and to which people came from all over the state. Visitors, from all over the world, and wonderful neighbors, were always heartily welcomed and experienced wide-ranging and deep conversations, wise counsel and humor.

Amongst Marjorie Spock’s writings are “Teaching as a Lively Art,” her master’s thesis; “In Celebration of the Human Heart;” “Eurythmy;” “To Look on Earth With More Than Mortal Eyes” and “Fairy Worlds and Workers: A Natural History of Fairyland.” The two pamphlets, “Group Moral Artistry I: Reflections on Community Building” and “Group Moral Artistry II: The Art of Goethean Conversation,” have had a readership around the world. Her love and understanding of the mystery of language can be seen in her article, “A B C D E F G: The Secret Life of Letters.”

Surviving Marjorie Spock are several nephews, grand nieces and Mary Morgan, the wife of Dr. Benjamin Spock.

In the 100th year of her life Marjorie produced, directed and choreographed a video about Eurythmy which was filmed at Hammond Hall in Winter Harbor, followed by two short training films at 101 and 102 years of age.

The last few years have been amongst the happiest and most productive, because of the loving help and care that Kim Smith gave Marjorie. Many around the world are grateful for this, as she was then able to work tirelessly for the understanding of the goodness of mankind and for the health of the earth.’

Haar boeken zijn nog verkrijgbaar bij Steiner Books. Daar staat kortweg dit over haar:

‘Marjorie Spock was born Sept. 8, 1904, in New Haven, Connecticut, the second child and first daughter of six children. The Spock family was prominent in New Haven; her father was a corporate lawyer, and her older brother, Dr. Benjamin Spock, became a renowned pediatrician. Marjorie became a student of Anthroposophy as a teenager in Dornach during the 1920s, and became a eurythmist, teacher, biodynamic gardener, and the author and translator of numerous books. In the 100th year of her life, she produced, directed, and choreographed a video about eurythmy, followed by two short training films when she was 101 and 102 years of age. Marjorie Spock died at her home in Maine, Jan. 23, 2008, at the age of 103.’

Maar dat weten we nu allemaal al. Een bijzonder eerbiedwaardige leeftijd bereikte zij. Maar vooral, wat was zij een invloedrijke vrouw. Misschien tegen wil en dank. Maar de lijnen die van en naar deze levens lopen, spreken een taal die zeker doet ophoren.