Droomweekend

Ik zal niet zeggen dat het vandaag Eerste Paasdag is, want dat weet u vast al wel. Maar wat u waarschijnlijk nog niet weet, is dat Jos Visser al veertig jaar werkt op het terrein van Berg en Bosch in Bilthoven. Antroz heeft daar het Leendert Meeshuis en de Lievegoed Zorggroep de Bernard Lievegoed Kliniek voor psychiatrie. Vroeger was hier de Zeylmans van Emmichovenkliniek gevestigd, met bovendien een kleine kinderafdeling. Over het door Jos Visser in het artikel genoemde Natuurcafé La Porte schreef ik nog op 17 augustus 2009 in ‘Cateren’. – In de Biltse Courant verscheen eergisteren het artikel van Annelies Fortuin over ‘Veertig jaar Berg en Bosch: Het werk werd steeds interessanter’:

‘Hij werkt veertig jaar op het terrein van Berg en Bosch. Daarom hebben zijn collega’s Jos Visser dinsdag 23 maart hebben de grootste verrassing van zijn leven bezorgd.

Ze planden een ingelaste MT over geldzaken. Na vijf minuten de schijn hoog gehouden te hebben, vroeg men Jos of hij een rondleiding wilde geven over het terrein van Berg en Bosch. Omdat hij hier al veertig jaar in verschillende functies werkt, is hij erg goed op de hoogte van de geschiedenis. Tientallen collega’s, ex-collega’s, bewoners en pers hadden zich in de hal verzameld om mee te wandelen. Het werd een boeiende wandeling. Tijdens de rondleiding versierden andere collega’s zijn kamer met veertig ballonnen met felicitatiekaarten. Dat maakte de verrassing compleet.

Op het terrein van Berg en Bosch zijn veel verschillende bedrijven gevestigd, alle medisch gerelateerd. Een ervan is het Leendert Meeshuis, een verpleeghuis op antroposofische basis. Jos is daar coördinator facilitaire dienst. Hij is overal van op de hoogte en vindt het belangrijk al zijn kennis over te dragen voor dat hij met pensioen gaat.

Jos Visser: “Veertig jaar geleden kwam ik hier bij de technische dienst. Ik wilde eigenlijk maar zo’n vier jaar blijven, maar het werk werd steeds interessanter. Als jongen al had ik in mijn hoofd gezet dat ik iets technisch wilde doen in de gezondheidszorg. Nou, dat is dus helemaal gelukt. Wij deden heel veel zelf: attributen die niet gekocht konden worden maakten we, bijvoorbeeld een stomp voor een geamputeerd been, of spalken voor vingers en armen. Fotograferen is mijn grote hobby, zo mocht ik op een gegeven moment foto’s maken van operaties in de operatiekamer.

Ik houd me zijdelings met andere dingen bezig, zoals meehelpen bij het oprichten van een stationsrestauratie als eerste in Nederland in particuliere handen: Natuurcafé La Porte in Station Driebergen/Zeist. Er wordt biologisch voedsel geserveerd. Zij zetten er mensen met een hulpvraag aan het werk. Als iemand zich in wil zetten en zich van zijn goede kant laat zien is er veel mogelijk. We doen het zo dat niemand hoeft te merken dat mensen een handicap hebben.

Hier op Berg en Bosch heb ik mijn meisje ontmoet. Irene was hoofd van de kinderafdeling van het algemene Ziekenhuis Berg en Bosch. Wij trouwden in het kapelletje op het terrein, dat was heel bijzonder.”

Jos kan boeiend vertellen, zo vertelde hij onder andere dat het Berg en Bosch-ziekenhuis vroeger een sanatorium is geweest. Professor Bronkhorst die het terrein aangekocht heeft, vond dit terrein gezond makend en besloot er toen een sanatorium te stichten. Het is goedkoop gebouwd met afgekeurde stenen, maar het is zo vol gevoegd, dat het met geen kanon omver te krijgen is. De patiënten werden buiten verpleegd tussen de eekhoorns en de konijnen. Verder weet hij over alle oude gebouwen wel iets te vertellen.’

En in Het Financieele Dagblad schreef G. van Loon gisteren over ‘Het droomweekend van Winnie Sorgdrager’, met als ondertitel ‘Een ideale agenda zonder beperkingen van tijd, afstand of geld.’ Blijkbaar een rubriek waarin bekenden Nederlanders gevraagd wordt wat zij de komende week gaan doen. Met dit keer:

‘Juriste Winnie Sorgdrager (61) was minister van Justitie voor D66 in paars 1. Van 1999 tot 2006 was ze voorzitter van de Raad voor Cultuur. Ze vervult nu nog diverse bestuursfuncties. Ze is lid van de raad van toezicht van het Leids Universitair Medisch Centrum en Unicef en voorzitter van het Asko/Schönberg ensemble.’

Ik zal alleen de vrijdag en de zaterdag weergeven, meer lijkt me niet netjes. Bovendien wordt daarin precies gezegd wat voor hier van belang is:

‘Door de week woon ik in Amsterdam, vrijdag is het moment van thuiskomen in Enschede. Dan eet ik gezellig met mijn man, we koken die avond graag zelf. Ik verheug me op mosselen met een grote bak sla. Heerlijk. Daarna kijken we Charlotte van regisseur Frans Weisz uit 1981. Een geweldig mooie film die is gebaseerd op het levensverhaal van de joodse Charlotte Salomon die Berlijn ontvlucht, maar later toch omkomt in Auschwitz.

Zaterdag gaan we naar het Goetheanum in het Zwitserse Dornach vlak bij Basel. Het gebouw is helemaal gebouwd volgens de antroposofische principes van Rudolf Steiner en dient als het wereldwijde centrum voor de Antroposofische Gemeenschap. Jaarlijks komen er zo’n 150.000 bezoekers op conferenties of tijdens culturele evenementen. Ik ben geen aanhanger van Steiner, maar wel erg nieuwsgierig naar het gebouw. Daarna wil ik de Glacier Express ervaren: een treinreis van zeven en een half uur over 291 bruggen, door 91 tunnels en over de Oberalp Pass die 2033 meter boven de zeespiegel ligt. Dat lijkt me echt spectaculair.’

De rest van de week kunt u rustig op de website van Het Financieele Dagblad nalezen.