Elfhonderd

En hier is het topstuk van het Musée de Cluny, ‘de dame met de eenhoorn’ (zie ook Wikipedia).

Ik had het eigenlijk over iets anders willen hebben. Tenslotte is dit mijn elfhonderdste bericht en de traditie wil dat ik bij elk honderdtal iets bijzonders ter hand neem, bij voorkeur over antroposofie of Rudolf Steiner. Maar deze maand december heeft een heel andere wending genomen, namelijk speciaal richting Zonnehuizen. De bezoekcijfers zijn er ook naar, de berichtgeving voorziet blijkbaar in een behoefte (onderwijl heb ik deze maand een achtelijke hoeveelheid berichten gemaakt, dit is nummer 24, dus weer vrijwel dagelijks). Met als gevolg dat Antroposofie in de pers nu al bijna een maand lang dagelijks tussen de vier- en vijfhonderd keer wordt aangeklikt. Ik zal eens even de cijfers geven die de Sitemeter helemaal onderaan deze weblog levert, gerekend vanaf het begin van deze weblog in mei 2008:

‘Visits

Total 193,969

Average Per Day 448

Average Visit Length 2:11

Last Hour 34

Today 162

This Week 3,133

Page Views

Total 302,127

Average Per Day 654

Average Per Visit 1.5

Last Hour 55

Today 218

This Week 4,577’

Dat is dus niet niks. We rennen naar de tweehonderdduizendste bezoeker; in dit tempo zal dat binnen twee weken gebeuren. De driehonderdduizendste pageview hebben we in ieder geval al gehad. Bezoeker nummer ‘Honderdduizend’ was nog op 27 oktober 2010, dus dat maakt de versnelling wel duidelijk. Te meer daar bericht nummer ‘Duizend’ op 28 mei van dit jaar was, en ik die maand de dagelijkse frequentie omlaag schroefde, zodat sindsdien niet elke ruim drie maanden honderd berichten erbij komen, maar die toename nu zeven maanden heeft geduurd, dus twee keer zo lang. Zo was eerder bijvoorbeeld ‘Zevenhonderd’ op 12 juni 2010. Om het ingewikkeld te maken heb ik sinds drie maanden (zie ‘Wereldkaart’ op 7 oktober) ook een andere telwijze toegevoegd, veel visueler, direct onder de Sitemeter. Als u erop klikt, krijgt u deze aantallen:

‘Global Statistics

Visits from 61 countries registered.

25,356 visits since Oct 1, 2011’

Dat dus gaat over bezoekers, maar daaronder is nog een derde telling. Die geeft slechts de pageviews sinds juni 2009 aan, zoals Blogger die heeft bijgehouden sinds Google deze dienst ook standaard aanbood aan zijn webloggers: 174.480. En als vierde zijn er dan ook nog de ‘Populairste berichten van de afgelopen maand’. Dat zijn op dit moment:

‘Mannelijk 11 sep. 2009, 2 opmerkingen – 336 Pageviews

Mismanagement 13 sep. 2011, 36 opmerkingen – 261 Pageviews

Salaris 21 dec. 2011, 9 opmerkingen – 239 Pageviews

Zorgonderneming 10 mei 2011, 1 reactie – 236 Pageviews

Scoren 5 dec. 2011, 16 opmerkingen – 196 Pageviews

Einde 15 dec. 2011, 11 opmerkingen – 146 Pageviews

Uitkering 23 dec. 2011, 10 opmerkingen – 141 Pageviews’

Het is wel duidelijk waarnaar de belangstelling uitgaat. Goed, na al deze uitbundige statistieken over naar de orde van de dag. Er is weer het nodige. Eerst maar Renske Leijten. Zij gaf gisteren aan dat ‘Wanbeleid Zonnehuizen niet op rekening van personeel en bewoners’ terecht mag komen:

‘SP-Kamerlid Renske Leijten wil dat staatssecretaris Veldhuijzen-van Zanten voorkomt dat verzorgenden en bewoners van zorginstelling Zonnehuizen de rekening gepresenteerd krijgen na wanbeleid van het bestuur. Dit stelt zij naar aanleiding van het door de rechter uitgesproken faillissement van Zonnehuizen. Het personeel heeft te horen gekregen dat ze ontslag krijgt. Tegelijkertijd is er een geheimzinnige “serieuze kandidaat” om de zorg over te nemen. Leijten: “Het personeel zorgt voor de kwaliteit van de zorg en voor de continuiteit daarvan. De staatssecretaris moet ervoor zorgen dat wie de zorg van Zonnehuizen ook overneemt, dat het personeel niet opnieuw hoeft te solliciteren. Zij mogen geen opgebouwde arbeidsrechten verliezen.”

Zonnehuizen kampt sinds twee jaar met een financiele problemen. Naar mogelijk wanbestuur en het toezicht op de zorginstelling loopt een onderzoek. “Daags na kerst wordt het faillissement uitgesproken,” zegt Leijten. “Nu is het zaak dat bewoners niet gedwongen hoeven te verhuizen en dat de zorgverleners hun salaris en opgebouwde rechten kunnen houden. De staatssecretaris mag de betrokkenen die geen schuld hebben aan de verdwenen miljoenen niet in de kou laten staan!”

Leijten vroeg eerder aan staatssecretaris Veldhuijzen-van Zanten om een faillissement te voorkomen, zodat zorgbehoevenden hun vaste verzorgers en hulpverleners konden behouden. Een meerderheid in de Tweede Kamer steunde de SP niet. Ook het verzoek de verkoop van (delen van) Zonnehuizen in openheid te laten plaatsvinden, kon niet op een meerderheid rekenen.’

Dit resulteerde vandaag in nieuwe kamervragen van Leijten aan de staatssecretaris, over ‘Het faillissement van Stichting Zonnehuizen’:

‘2011Z27603

Vragen van het lid Leijten (SP) aan de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over het faillissement van Stichting Zonnehuizen (ingezonden 29 december 2011)

1

Is het correct dat Zonnehuizen failliet is verklaard? Zo ja, op welke wijze wordt de zorg gecontinueerd? 1)

2

Zijn er schuldeisers die beslag kunnen leggen op zorggelden die via het zorgkantoor worden verstrekt? Zo ja, hoe gaat u dit voorkomen? Zo neen, op welke wijze is de zorg gecontinueerd?

3

Is het mogelijk dat schuldeisers geld dat bewoners en andere zorgbehoevenden van Zonnehuizen toebehoren kunnen claimen? Zo ja, op welke wijze gaat u dit voorkomen? Zo neen, op welke wijze krijgen de bewoners en andere zorgbehoevenden hun geld van de curator terug?

4

Is het juist dat opgebouwde vakantie-uren van personeelsleden van Zonnehuizen vervallen, omdat hun werkgever failliet is? Zo ja, op welke wijze kunnen de personeelsleden zich – al dan niet als collectief – melden als schuldeisers? Zo neen, op welke termijn krijgen de personeelsleden hun opgebouwde vakantie-uren uitbetaald?

5

Is het juist dat er “serieuze” overnamekandidaten zijn voor onderdelen van Zonnehuizen? Zo ja, welke kandidaten zijn dat voor welke onderdelen? Bent u van mening dat zowel zorgbehoevenden en hun familie, als personeel het recht hebben te weten wie de overnamekandidaten zijn? Zo neen, waarom niet?

6

Klopt de suggestie dat er toegewerkt wordt naar een overname door een partij die ook al in zicht was vóór het faillissement? Zo ja, waarom is een faillissement dan niet afgewend? Op wie wordt de schuld nu verhaald?

7

Wordt werkelijk met iedere mogelijke overname partij gesproken? Hoeveel partijen hebben zich gemeld? Hoeveel zijn afgewezen?

8

Is het juist dat er een overname kandidaat is voor enkel het vastgoed? Zo ja, op welke wijze zal dit de continuïteit van de zorg garanderen? Kunt u uw antwoord toelichten?

9

Klopt het dat er een “bidbook” is, waarin (verschillende delen van) Zonnehuizen wordt aangeprijsd, voor eventuele kopers? Is het juist dat zo een bidbook veel geld kost, zodat kleine geïnteresseerde partijen worden afgeschrikt door het hoge bedrag van het bidbook zelf? Wat kost het bidbook van Zonnehuizen?

10

Is het mogelijk, dat tegen de zin van de Centrale Cliëntenraad in, de organisatie zijn antroposofische grondslag verliest wanneer een gedeelte (of het geheel) van Zonnehuizen door iemand wordt opgekocht? Zo ja, welk belang wordt er gehecht aan de wens van de Centrale Cliëntenraad? Kunt u uw antwoord toelichten?

11

Is de continuïteit van zorg voor de zorgbehoevenden op zo een wijze gewaarborgd dat zij in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven wonen? Zo neen, op welke wijze is het (gedwongen) verhuizen van zorgbehoevenden een vorm van continuïteit en kwaliteit van zorg? Zo ja, hoe gaat u in de gaten houden of zorgbehoevenden niet tegen hun zin in verhuisd zullen worden?

12

Bent u van mening dat de stem van de zorgbehoevenden en hun familie optimaal gehoord wordt tijdens het faillissement? Kunt u uw antwoord toelichten?

13

Hoe verklaart u dat al het personeel tussen vier en zes weken ontslag zal krijgen? Op welke wijze strookt u dit met de belofte dat de continuïteit en kwaliteit van de zorg gewaarborgd is? 2)

14

Erkent u dat het juist het personeel is dat continuïteit en kwaliteit garandeert in een zorginstelling ongeacht welke eigenaar er is van een zorginstelling? Zo neen, waarom niet? Zo ja, hoe kan het dan zijn dat al het personeel ontslag krijgt?

15

Vindt u het terecht dat het personeel dat part noch deel heeft aan het faillissement het gelag moet betalen, omdat zij ontslagen worden en straks opnieuw moeten solliciteren voor hun oude functie? Kunt u uw antwoord toelichten?

16

Bent u bereid alles in het werk te stellen om er voor te zorgen dat het personeel van Zonnehuizen hun opgebouwde arbeidsrechten behoudt? Zo neen, waarom niet? Zo ja, hoe gaat u dat doen?

17

Vindt u dat u een goed voorbeeld stelt door Zonnehuizen failliet te laten gaan? Zo ja, vindt u ook dat het beeld dat personeel de dupe is het imago van werken in de zorg vergroot? Kunt uw antwoord toelichten?

18

Bent u bereid deze vragen zo snel mogelijk te beantwoorden?

1) http://www.zorgvisie.nl/Ondernemen/12987/Zonnehuizen-isfailliet.htm

2) Interne mail Zonnehuizen’

Vandaag stelde vakbond CNV Publieke Zaak de vraag naar ‘Overname Zonnehuizen?’

‘Ruim 2300 medewerkers op 75 verschillende locaties van De Zonnehuizen krijgen naar verwachting woensdag 28 of donderdag 29 december een ontslagbrief in de bus. De antroposofische zorginstelling is failliet verklaard.

Inmiddels wordt gesproken met verschillende kandidaten die belangstelling hebben om De Zonnehuizen over te nemen. Er is eerder met Rentray gesproken maar die hebben afgehaakt vanwege de financiële ballast. Rentray is ook nu weer een van de gesprekspartners, nu er gesproken wordt over faillissement. Intentie is dat de medewerkers meegaan naar de nieuwe organisatie, maar volgens bestuurder Karin Kasper is dat absoluut geen garantie en zal dan ook niet voor alle medewerkers weggelegd zijn.

Onmogelijke positie

“Zij zijn nu hun baan kwijt, ze moeten straks solliciteren naar hun huidige functies en ze weten niet of dat tegen dezelfde arbeidsvoorwaarden zal zijn. De medewerkers verkeren daarmee in een onmogelijke positie: ze zijn hun baan kwijt, maar moeten wel gewoon doorwerken”, aldus de CNV-bestuurder. “Of ze al hun uren krijgen uitbetaald, inclusief de vele overuren die de medewerkers de afgelopen maanden hebben gemaakt, is echter onzeker. Erg zuur vind ik dat.”

UWV-bijeenkomsten

De werkgever organiseert deze week drie bijeenkomsten voor medewerkers van De Zonnehuizen waar het UWV voorlichting komt geven. CNV Publieke Zaak roept mensen om zich zo snel mogelijk in te schrijven bij het UWV. De bewindvoerder van De Zonnehuizen onderhandelt op dit moment met toekomstige overnamekandidaten. Karin Kasper heeft bewindvoerder Charles Laurey dringend verzocht dat de arbeidsvoorwaarden van medewerkers in de onderhandelingen moeten worden meegenomen, zodat de toekomstige eigenaar gaat werken met vaste contracten en gelijke arbeidsvoorwaarden aan die van De Zonnehuizen.’

En dan is er nog dit bericht van ‘Zorg + Welzijn. Platform voor sociale professionals’, ‘Personeel en leveranciers draaien op voor faillissement Zonnehuizen’:

‘Personeelsleden, leveranciers en bewoners draaien op voor het faillissement van de antroposofische zorggroep Zonnehuizen. Dat meldt de Volkskrant. Het personeel krijgt overuren niet of slechts gedeeltelijk uitbetaald. Schilders en onderhoudsbedrijven moeten ook maar zien of hun rekeningen worden betaald.

Personeel en leveranciers moeten de bedragen die ze van Zonnehuizen zouden moeten krijgen claimen bij de curator. Het zou gaan om tienduizenden euro’s, zo bericht de krant. Ook de stichtingen die de ggz-instelling  geld hebben geleend, moeten afwachten of zij daar iets van terug zien.

Hypotheek

De banken die financiële belangen hebben bij Zonnehuizen hebben die veiliggesteld door een hypotheek in te schrijven op het hele bezit van de zorggroep. Dat bezit omvat kapitale panden en terreinen in onder meer de regio Zeist.

Overname

De zorggroep verspilde in twee jaar tijd ongeveer 20 miljoen euro. De curator probeert zo snel mogelijk overnamepartners te vinden. Ondertussen staan de zorgkantoren en -verzekeraars garant voor de betaling van de zorg.’

Dat bericht in de Volkskrant van vandaag is niet openlijk toegankelijk op de website van de krant. Het zijn opnieuw Merijn Rengers en John Schoorl die schrijven over ‘Zorggroep Zonnehuizen failliet’:

‘Personeelsleden, leveranciers en bewoners draaien op voor het faillissement van de antroposofische zorggroep Zonnehuizen, die 21 zorginstellingen door heel Nederland exploiteert. Dat zeggen betrokkenen bij de GGZ-instelling, die dinsdag failliet werd verklaard.

De 1.300 personeelsleden krijgen de overuren die de afgelopen tijd zijn gemaakt niet of slechts gedeeltelijk uitbetaald. Zij moeten die uren claimen bij de curator, die dinsdag door de rechtbank is benoemd.

Hetzelfde geldt voor diverse kleine ondernemers, zoals schilders en onderhoudsbedrijven, die nog tienduizenden euro’s van de GGZ-instelling tegoed hebben.

Ook stichtingen die aan de antroposofische instelling zijn gerelateerd, moeten afwachten of zij nog iets terugzien van de bedragen die zij aan de Zonnehuizen hebben uitgeleend.

Een consortium van banken onder leiding van ABN Amro blijkt begin juli al zijn financiële belangen bij de Zonnehuizen te hebben veiliggesteld door een hypotheek van 70 miljoen euro in te schrijven op het gehele bezit van de zorggroep. Dat bezit omvat kapitale panden en terreinen, onder meer in de regio Zeist.

Eerder dan verwacht diende de bestuurder van de Zonnehuizen direct na Kerst een faillissementsaanvraag in bij de rechtbank. De zorggroep verkeerde al in surseance, nadat het afgelopen jaar miljoenentekorten aan het licht waren gekomen. Door mismanagement verspilden de Zonnehuizen in twee jaar tijd ongeveer 20 miljoen euro.

De zorgkantoren en zorgverzekeraars staan de komende periode garant voor de betaling van de zorg. De curator probeert op korte termijn overnamepartners te vinden voor de boedel. Voornaamste gegadigde is zorgondernemer Loek Winter, die al eerder de Zonnehuizen wilde overnemen.

Volgens Jo Terlouw van Kansplus, de belangenorganisatie van verstandelijk gehandicapten, is het geen toeval dat tussen Kerst en Oud en Nieuw het faillissement is aangevraagd. Terlouw: “Men wil zo weinig mogelijk publiciteit. Vorige week nog werd in de Tweede Kamer over de Zonnehuizen gesproken en wist de politiek zogenaamd van niets.”

Terlouw gaat de komende dagen opnieuw aandacht vragen voor de positie van de achthonderd bewoners van Zonnehuizen. “De politiek en de betrokkenen houden zich stil, omdat het korten op de zorg aan verstandelijk gehandicapten niet is uit te leggen.”

“Uiteindelijk valt alleen echt te besparen op de zorg aan cliënten, en die zitten niet aan tafel bij de curator.”’

Gisteren had ook Trouw in zijn papieren krant een nieuwsbericht over de Zonnehuizen, ‘Van onze redactie Gezondheid en Zorg’, getiteld ‘Zorggroep zonnehuizen failliet. Antroposofische tehuizen in problemen nadat bestuur enkele fusies is aangegaan’. Men had de woordvoerder gesproken, maar die had weinig nieuws te melden:

‘De antroposofische zorggroep Zonnehuizen uit Zeist is failliet, maar er is wel uitzicht op een doorstart. De rechtbank sprak gisteren het faillissement uit.

Curator Marie-José Cools voert momenteel gesprekken met “betrouwbare” partijen, die de zorg en het onderwijs, of een deel daarvan, willen overnemen. Welke partijen dat zijn, kon woordvoerder Gerry Nutters gisteren niet zeggen.

(...) Interim-bestuurder Charles Laurey heeft onlangs aan de voormalige bestuurders gevraagd of ze willen erkennen dat ze fouten hebben gemaakt, en of ze daaraan consequenties willen verbinden. Daar is tot op heden nog geen antwoord op gekomen, zegt Nutters. “We onderzoeken nu of we juridische stappen nemen tegen hen.”’

Gisteren had collega-weblogger Adri Benschop bij hoge uitzondering zijn weblogbericht aan de Zonnehuizen gewijd, in ‘Voortbestaan’:

‘Toen ik bijna drie jaar geleden aan dit Blog begon, heb ik mij voorgenomen het hier vooral niet over zakelijke aangelegenheden te hebben. Ik geloof dat ik me er redelijk aan heb gehouden, maar voor vandaag wil ik een uitzondering maken.

Gisteren is de zorginstelling voor jongeren en volwassenen met een verstandelijke beperking De Zonnehuizen in Zeist failliet verklaard. Dat doet pijn. Niet alleen voor de bewoners en hun ouders en familieleden, maar ook voor de medewerkers, die ik ken als toegewijde zorgverleners en oud-collega’s.

Bernard Lievegoed, oprichter van de Zonnehuizen, bij wie ik in mijn studietijd aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam in de jaren zeventig nog colleges organisatiekunde heb gelopen, zou op zijn zachtst gezegd zijn wenkbrauwen hebben gefronst.

Toch heeft het hele proces dat zich de afgelopen jaren rond de Zonnehuizen afspeelde ook iets organisch. Lievegoed vergeleek in zijn organisatieleer de ontwikkeling van een organisatie met het leven van de mens, waarin zich ook verschillende stadia afspelen. Het is de kunst om in elke fase van de organisatie juist te handelen en de juiste medewerkers te vinden, maar je hoeft ook niet te wanhopen wanneer het eindigt. Er kan daarna ook weer iets moois uit voortkomen.

Ik vergelijk het maar met het leven van deze vlinder, die zichzelf transformeerde vanuit een vorig leven als rups en nu een prachtig schepsel is geworden.

Daarmee wil ik het hele gebeuren beslist niet onderschatten. De onzekerheid die het met zich mee brengt is een drama voor de bewoners en hun familie. En ook voor de medewerkers, die net voor de kerst te horen kregen dat hun salaris deze maand niet volledig betaald kon worden, is het een ramp. Ik wens hen veel sterkte.

Michel Gastkemper heeft op zijn Blog “Antroposofie in de pers” de afgelopen tijd nauwkeurig verslag gedaan van alle ontwikkelingen. Bedankt Michel! Ik las daar gisteren dat de curator en de interim-bestuurder er van uitgaan dat de zorg gecontinueerd kan worden. Gelukkig maar.

Ik hoop dat de toekomst er weer net zo mooi gaat uitzien als die van deze vlinder. Hij heeft transparante vleugels. Misschien is dat nog een tip die ik de opvolgers mee mag geven.’

En dan tot slot, om dit elfhonderdste bericht compleet te maken, een ‘Recensie door Marjan Slob, gepubliceerd op 12-12-2011’ op de website van de Volkskrant, van het boek ‘De mongool, de moeder en de filosoof’, getiteld ‘Wat gaat er om in mijn zoon Ramon?’

‘Ramon lijkt introvert. Zit dat in zijn persoonlijkheid of in zijn verstandelijke handicap, vraagt zijn moeder, filosofe Thecla Rondhuis, zich af.

Als de jonge studente Thecla Rondhuis zwanger blijkt, slaat haar fantasie op hol. Zal haar kind opgroeien tot geleerde, zal hij muzikaal zijn of juist sportief? Die dromen verdampen zodra Ramon geboren wordt. Haar zoon blijkt een mongooltje.

Ramon is nu 37 en al die jaren heeft Rondhuis – filosoof, schrijver en docent – schriftjes bijgehouden waarin ze haar ervaringen met Ramon heeft opgetekend. Die schriftjes heeft ze bewerkt tot een boek, dat een inkijkje geeft in het gezin waarin snel na Ramon nog drie kinderen worden geboren. Die kinderen zijn inmiddels de deur uit. Ramon is er nog.

Het mooie van dit boek is dat het draait om Ramon en niet om de gevoelens van zijn moeder. Rondhuis heeft het zelfs geregeld over “de moeder van Ramon”, om dan op volstrekt natuurlijke wijze weer vanuit zichzelf te praten. Het resultaat is een vreemde, maar effectieve mengeling van precieze observatie en warme betrokkenheid.

De drijvende vraag is: wat gaat er in mijn zoon om? En dat is voor een groot deel gissen, want Ramon praat nauwelijks. “Ik kan niet achter de vensters van zijn ogen kijken en kan niet weten wat hem bezielt. Ik zie slechts gedrag en de omstandigheden waaronder hij dit aan de dag legt”, schrijft Rondhuis. Soms voelt ze wel aan wat er aan de hand is. Maar soms ook niet. Zo loopt Ramon maandenlang rond met een bril waarin het glas verkeerd in het montuur zit.

Goed kijken naar Ramon is dus een noodzaak. En dat leidt tot levendige observaties, bijvoorbeeld van Ramons liefde voor rituelen en ceremonieel vertoon, in casu het circus, Sinterklaas en het koningshuis. Of van de manier waarop Ramons geest is gericht op behoud van het vertrouwde. Als de andere drie kinderen gaan puberen en zich afzetten tegen de mores in huis, is dat heel lastig voor Ramon. Hij wil juist doen zoals altijd. “Netjes en gelaten zit hij aan tafel en trekt zich na het eten zo snel mogelijk terug naar zijn eigen kamer.”

Deze uit het leven gegrepen beschrijvingen groeien onder de handen van Rondhuis geregeld uit tot bredere bespiegelingen, waarin ze haar filosofische inslag toont. Zo vraagt zij zich af wat de persoonlijkheid van Ramon is. Wat is er eigen aan hem, los van zijn handicap? Ramon lijkt introvert, maar dat kan voortvloeien uit zijn spraakgebrek. Is het eigenlijk wel mogelijk om een karakter los te zien van omstandigheden?

Of neem deze: zijn moeder wil tevreden zijn met wie Ramon is en wat hij kan. Maar ze wil ook dat haar kind de grenzen van zijn capaciteiten blijft opzoeken. Dus forceert ze hem soms. Doet ze daar goed aan? “Dat is ook mijn probleem als opvoeder!”, denk je dan. Zodra je een particulier verhaal vanzelf gaat betrekken op je eigen situatie – die heel anders is maar kennelijk toch ook weer niet – heb je met een krachtig boek te maken.

Rondhuis eindigt haar relaas met een brief aan Ramon waarin ze schrijft: “Ik houd van je, mijn mongoloïde zoon. Maar ik ben geen beschermengel van het syndroom van Down. Mijn liefde betreft slechts jóú, inclusief je handicap, en alleen omdat je mijn zoon bent.” Rondhuis zal nooit sentimenteel zeggen dat “mongooltjes je leven zo verrijken”. Ze heeft ook niet de neiging om een stevig standpunt in te nemen in maatschappelijke discussies over verstandelijk gehandicapten. Ergens missen die discussies voor haar het punt. Want zij heeft Ramon gekregen. En sindsdien is zij vóór alles een moeder die haar kind gelukkig wil maken.

Beschrijving

“Ik ben 22 jaar en in verwachting. Mijn vriendje en ik huren een woning en verzamelen wat spullen. De eikenhouten wieg, waarin ik zelf had gelegen, staat tussen de boekenkast en de tafel. Mijn biologiestudie dreigt vertraging op te lopen. Want ik ga moeder worden en mijn kind zal vóór alles gaan. Hij zal als een prins ter wereld komen en opgeleid worden tot geleerde. Met moeite zal hij een plaats in het Olympisch team weigeren en de keuze voor het conservatorium opschorten. Na bijna negen maanden komt hij “in een vloek en een zucht” ter wereld. Ramon blijkt een “mongooltje”. Weg droom. Weg toekomstbeeld van intellectuele, fysieke en artistieke schitteringen.”

Filosoof Thecla Rondhuis vertelt de geschiedenis van Ramon, een inmiddels 37-jarige man met het syndroom van Down, wiens leven van rituelen aan elkaar hangt. Afstand én nabijheid karakteriseren haar betoog. Aan de ene kant blijkt haar irrationele hartstocht en liefde voor haar zoon, aan de andere kant haar fascinatie voor het fenomeen Ramon. Haar boek is een zoektocht naar de condition humaine van iemand met zeer beperkte verstandelijke vermogens. Wat blijft er over van een mens als er veel geestelijke vermogens wegvallen? Wat betekenen vrijheid en identiteit dan nog? Verrassend genoeg blijken “normale” mensen meer overeenkomsten met de rituele mens Ramon te hebben dan je op het eerste gezicht zou denken.

Na Ramon kreeg Rondhuis nog drie “gezonde” kinderen. Haar biologiestudie maakte ze niet meer af, maar ze ging later wel filosofie studeren. Ramon woont nog steeds bij zijn ouders. Elke dag gaat hij naar zijn “werk”, het dagverblijf waar hij tekent en schildert.

Thecla Rondhuis promoveerde in 2005 op het filosofisch talent in het denken van adolescenten. Eerder verschenen van haar “Filosoferen met kinderen” (1994) en “Jong en wijs” (2001). Ze was zeven jaar lang als columniste verbonden aan Filosofie Magazine en ontwikkelde tv-programma’s voor de Ikon. Rondhuis woont in Haarlem.

“Als het gezin de hoeksteen van de samenleving is, kan een mongool in huis het cement daarvoor leveren.” De vader van Ramon’

 

Update 17.15 uur:

Al een paar uur zie ik een aantal onbevestigde berichten via Twitter rondgaan, die ik nu toch maar ga melden. Maar zoals gezegd, ze zijn nog niet door een onafhankelijk medium bevestigd, dus voorzichtigheid is geboden. Maar het eerste bericht is afkomstig van Sengül Sözen, ‘Bestuurder Zorg Abvakabo FNV’, dus niet de eerste de beste, die dit, naar ik vermoed, vanochtend vernomen heeft tijdens de bijeenkomst van het UWV op de Michaelshoeve. En, zoals ik gisteren meldde in ‘Werknemersrechten’:

‘Daarnaast heeft Abvakabo-bestuurder Sozen donderdag om 13.00 uur een actiebijeenkomst belegd met leden op de locatie Michaelshoeve (grote zaal) van De Zonnehuizen.’

Zij twitterde:

‘gulsoz sengul sozen 

Zonnehuizen heeft aantal rekeningen NIET betaald ziektekostenverzekering, pensioenpremies, loonbelasting enz ongelooflijk !!

5 uur geleden’

Dat ging snel rond, bijvoorbeeld hier:

‘jettimonster jet vrielink 

@RenskeLeijten Heb je het gehoord van de #Zonnehuizen?Geen loonbelasting afgedragen, geen pensioenpremie geen betaling ZVW. Rede vervolging?

5 uur geleden’

Er volgde later:

‘gulsoz sengul sozen 

Het geduld is op bij leden. actiecomité Zonnehuizen is een feit, komende dagen acties uitgewerkt Zorg kan niet zonder personeel !

1 uur geleden’

Een duidelijke reactie kwam van Ellen van de Berg, ‘Voorzitter SP afd. Raalte. Vakbondsconsulent NU’91 Groepsleider op Overkempe (Zonnehuizen) Ambassadeur HZT’:

‘EVDB21 Ellen van den Berg 

#Zonnehuizen, Allemaal voor de #zorggarantie Medewerkers onwetend houden over betalingen die niet gedaan zijn We voelen ons ronduit belazert

45 minuten geleden’

Nu maar afwachten welke ellende er nog meer over de Zonnehuizen wordt uitgestort.

Update 19.20 uur:

RTV Utrecht bevestigt een kwartier geleden het bovenstaande in ‘Staking dreigt bij Zonnehuizen in Zeist’, waarin Sengül Sözen voor de camera aan het woord wordt gelaten (zie de video op de website):

‘De actiebereidheid onder werknemers van de failliete zorginstelling Zonnehuizen in Zeist groeit. Een staking komt dan ook steeds dichterbij.

Zo’n 2300 werknemers krijgen donderdag of vrijdag een ontslagbrief thuisgestuurd. Dit gebeurt nadat de instelling deze week officieel failliet werd verklaard. Toch wordt van de medewerkers verwacht dat ze gewoon blijven werken terwijl niet duidelijk is of er nog mensen mee kunnen naar een nieuwe organisatie. De staatssecretaris garandeert ondertussen de kwaliteit van de zorg voor de cliënten van Zonnehuizen.

Ook de vakbonden hebben de ontevredenheid bij het personeel opgemerkt. Zij willen dat de politiek zich hard gaat maken voor de werknemers van het instituut. Zonnehuizen heeft een schuld van 17 miljoen euro vanwege mismanagement van het vorige bestuur.’