Verloren stukken

Ik kan op mijn Sitemeter, helemaal onderaan deze weblog, zien hoeveel mensen er hier per dag langskomen en hoe lang ze blijven hangen. Maar niet hoe oud ze zijn. En dat moet ik eigenlijk wel weten voor het volgende bericht. Hoewel – muziek is tijdloos. De website van muziektijdschrift Oor meldt vandaag ‘Eurosonic Noorderslag in de startblokken’:

‘De volledig uitverkochte 24e editie van EuroSonic Noorderslag staat op het punt te beginnen. Van 14 tot en met 16 januari staat Groningen in het teken van de actuele ontwikkelingen en thema’s binnen de Nederlandse en Europese muzieksector.

Overdag worden er tijdens de conferentie meer dan 100 lezingen, discussies, prijsuitreikingen en presentaties over de stand van zaken en de toekomst van de Europese muziekindustrie gehouden en ’s avonds vinden er optredens van 250 artiesten vanuit heel Europa plaats. Speciale aandacht gaat uit naar Noorwegen, het focusland voor de aankomende editie.

De conferentie, die dit jaar officieel wordt geopend door Minister Plasterk, Burgemeester van Groningen Peter Rehwinkel en Ms. Lubna Jaffery Fjell, staatssecretaris van cultuur Noorwegen, behandelt een groot aantal actuele onderwerpen over de Europese muzieksector. Een belangrijk thema is dit jaar de bevordering van de circulatie van Europees muziekrepertoire in Europa.’

En op de website van ESNS zelf staat vermeld:

‘EuroSonic Noorderslag is Europa’s belangrijkste conferentie en showcase festival, gericht op livemuziek. Van 14 tot en met 16 januari 2010 wordt de Groningse binnenstad drie dagen lang overspoeld door 250 nieuwe en opvallende acts en 2650 professionals uit de Europese muziekindustrie.

EuroSonic

De donderdag en vrijdag van EuroSonic Noorderslag staat Groningen in het teken van nieuw Europees talent. Misschien zijn ze (nog) niet allemaal wereldberoemd, maar stuk voor stuk vormen ze één van de meest veelbelovende acts in hun thuisland. EuroSonic is met stip het grootste en meest vooruitstrevende showcasefestival van Europa en wordt ondersteund door Europese boekingsagenten, 60 ETEP-festivals, de European Broadcasting Union (EBU), Yourope en Network Europe.

Noorderslag

Noorderslag is al 24 jaar de belangrijkste staalkaart van de Nederlandse popmuziek. Ieder jaar treden de beste Nederlandse artiesten in De Oosterpoort op, variërend van snoeihard en overdonderend tot lieflijk en intiem.’

Waarom dit, zult u denken. En wat heeft dat met de leeftijd van de bezoekers hier te maken? Dat kan ik vertellen. Kijkt u maar mee naar dit optreden van ‘All Missing Pieces’ op vrijdag 15 januari in het Platformtheater van 23.00 tot 23.30 uur:

‘Najaar 2007 verrasten ze heel Nederland als een ruige uitvoering van de broertjes Hanson uit de jaren negentig. Met een gemiddelde leeftijd van 12 jaar was de aaibaarheidsfactor van het Haagse All Missing Pieces eigenlijk te groot om hun muziek op eigen merites te kunnen beoordelen, hoe geweldig die muziek ook was. Echte, rauwe garagerock waarmee menig festival (alleen in de vakanties) platgespeeld werd, inclusief Noorderslag 2008. Twee jaar later zijn ze terug, met nieuwe nummers en een rijkere sound, dankzij de aanschaf van een authentiek Philicorda-orgeltje. Vergeet die ouwe songs, de nieuwe zijn beter. All Missing Pieces gaat weer ouderwets knallen!’

En leest u vervolgens mee met ‘Een goed begin – 2’ van vrijdag 8 januari 2010:

‘Onze kinderen Camiel, Wrister en Quinten hebben de kerstvakantie gebruikt om met hun band All Missing Pieces nummers voor hun nieuwe album op te nemen. Die CD verschijnt dit voorjaar.

Hun vierde single is net uit: Infinity. Over niets minder dan oneindigheid. Noem ik ook ambitie. Met een clip, het bekijken meer dan waard. Vind ik. Kijken maar. En downloaden maar.

Vrijdag 15 januari 2010 staan ze op Eurosonic/Noorderslag in Groningen. Met hun vrienden van Di-Rect spelen ze in het Platform Theater. Dat wordt een volle bak. Vermoed ik.’

Hier is een trotse vader aan het woord, dat is duidelijk. Die vader, dat is André Meiresonne. Op 12 november 2008 schreef ik over hem in ‘Tranen’. En recenter op 4 november 2009 in ‘Huismiddelen’. Behalve schrijven heeft André nog een heleboel meer in huis. Foto’s maken bijvoorbeeld, of stille filmpjes. Daar heeft hij weer een ander weblog voor, voor het een, en voor het ander. Het is een heleboel. Maar er is ook een André de wandelaar. Daar moet u beslist even kijken. Want zijn laatste wandeling, waarvan hij op 4 januari foto’s heeft geplaatst, voerde hem naar dezelfde streken waar de foto’s boven deze weblog steeds vandaan komen. Alleen niet in zomerse tooi, maar dus in winterse omstandigheden: ‘Winterwit (Reeuwijkse Plassen)’.

Hierboven citeerde ik zijn ‘Een goed begin – 2’. Maar hij heeft ook nog ‘Een goed begin – 1’ (dat was twee dagen eerder, op 6 januari):

‘Mijn vrouw Léonne (“Daar is ze weer”) heeft de kerstvakantie gebruikt om een knap stuk te schrijven. Tenminste, dat vind ik. “Wat bezielt ons?’ is de titel. Je vindt het op haar site. Ze noemt het “Een aanwijzing voor de komende drie jaar (2010-2012)”. Dat noem ik ambitie. Benieuwd of je er wat aan hebt. Laat het weten als je wilt. En stuur de link door als je zin hebt.’

De familie Meiresonne is op topsterkte momenteel. Op haar website schrijft Léonne Meiresonne (wat een prachtnaam, die kun je niet verzinnen) over zichzelf:

‘Ik ben Léonne, getrouwd met André en moeder van Camiel (17), Wrister (15) en Quinten (13). Mijn werkende leven begon toen ik 18 was: achtereenvolgens als psychiatrisch verpleegkundige, intercedent, zelfstandig communicatie-adviseur en redacteur bij uitgeverij Vrij Geestesleven. In 2002 ben ik de Praktijk voor Gidswerk begonnen. Sinds 2008 ben ik ook verbonden aan een huisartsenpraktijk, waar wij met een multi-disciplinair team streven naar de integratie van de reguliere, natuurlijke en spirituele geneeswijzen. De patiënt wordt vanuit verschillende disciplines in beeld gebracht, waardoor een zo compleet mogelijke behandeling uitgezet kan worden. Mijn functie in dit team is om de informatie uit de geestelijke wereld toe te voegen aan het beeld. In mijn leven staat voor mij 1 ding centraal: achter de fysieke werkelijkheid kijken. Want de niet-zichtbare/tastbare werkelijkheid heeft net zoveel invloed op ons als de fysieke werkelijkheid. Spiritueel zijn is voor mij niet iets aparts, iets wat de een wel ‘is’ en de ander niet. Tenslotte hebben we allemaal een lichaam en een geest (spirit) en dus is iedereen spiritueel. Die twee wil ik graag samenbrengen in de dingen die ik doe.’

In het menu aan de linkerkant staat er ‘over gidswerk’, ‘Een rondleiding aan “de andere kant”’ (dit bericht stamt van 10 mei 2006):

‘Altijd al benieuwd geweest hoe het er aan “'de andere kant” aan toe gaat? Lees dan het nieuwste boek van Loes van Loon, dat eind april verschenen is. Het is een prachtig boek dat je werkelijk meeneemt naar gene zijde en waarin duidelijk uitgelegd wordt wat er gebeurt nadat je overgaat (= wanneer je fysieke lichaam sterft).

Dit is alweer haar vierde boek. Het eerste kwam uit in 2001: het was het laatste boek dat uitgegeven werd door de uitgeverij waar ik toen werkte, voordat deze failliet ging. Gelukkig heeft Loes toen een goed onderkomen weten te vinden bij uitgeverij Petiet, die sindsdien al haar volgende boeken uitgaf. En gelukkig voor mij wilde ze dat ik haar boeken bleef redigeren, wat ik elke keer met groot plezier doe.’

Maar nu naar die zaterdag 2 januari 2010, waarop zij haar ‘Wat bezielt ons? Een aanwijzing voor de komende drie jaar (2010-2012)’ op haar weblog publiceerde:

‘Veel mensen hebben zich afgevraagd of ik nog wel actief ben, omdat er zo weinig gebeurt op mijn weblog (dat ik eigenlijk gebruik als website, of misschien zelfs wel: digitale folder). Het tegenovergestelde is het geval: het is zo druk in mijn praktijk, dat ik in de afgelopen twee jaar geen tijd heb gemaakt om hier iets te schrijven. Dat de praktijk zo druk is heeft te maken met de tijdgeest: steeds meer mensen, in alle soorten en maten, voelen de behoefte om hun leven te begrijpen vanuit een ruimer perspectief dan alleen de aards-materiële werkelijkheid. En dat kenmerkt deze tijd, die ik – in navolging van Rudolf Steiner – de bewustzijnszielentijd noem.

Ik denk dat iedereen in de afgelopen jaren wel eens iets gelezen of gehoord heeft over “2012”. De Mayakalender eindigt in 2012, er verschijnen films over het “einde der tijden”, we hebben allemaal in de gaten dat het zo niet langer door kan gaan met het milieu, gevestigde systemen (bijv. de financiële) zijn niet langer houdbaar, de oude orde is aan het veranderen. Niet van de ene op de andere dag, maar toch... iedereen voelt dat er verandering gaande is. Sommige mensen geloven daarbij dat in 2012 de aarde zal vergaan of dat er allerlei rampen zullen plaatsvinden, anderen geloven dat er een groot wonder zal gebeuren.

Tijd

Ik ben geen fan van toekomstvoorspellingen. Want dat zou betekenen dat de toekomst vastligt en wat is dan nog de waarde van de vrije wilsbeschikking? Ook onze individuele verantwoordelijkheid heeft dan weinig waarde meer, want als alles toch al vastligt hebben wij er geen invloed op en zijn we er dus niet verantwoordelijk voor.

Toch leven we in een bijzondere tijd. Ik merk dat aan alles om mij heen en vooral in mijn praktijk. Wat is er nu dan zo anders? Wat is dan die “bijzondere tijd” waarin wij leven?

Voor mij betekent tijd hetzelfde als ontwikkeling. Ik zeg: tijd is ontwikkeling. Dat betekent dat wij met z’n allen bepalen in wat voor tijd wij leven, afhankelijk van onze individuele en collectieve ontwikkeling. Maar ook hebben wij al een enorme ontwikkeling (tijd) achter ons. Een ontwikkeling die staat in het teken van de vergeestelijking van de materie. In de loop van een enorme tijdsspanne zijn wij bezig geweest om een steeds groter deel van ons geestelijke wezen in een fysiek lichaam te kunnen herbergen, laten leven en handelen. En precies die enorme ontwikkeling nadert zijn hoogtepunt in 2012.’

De rest kunt u bij haarzelf lezen. Maar hoe het ook zij, de Meiresonnes flikken het met zijn allen!