Zeshonderd

Het is inmiddels een traditie aan het worden... 1 maart vandaag: op precies twee maanden na ben ik nu al twee volle jaren dagelijks aan het schrijven op deze weblog (exclusief de vakanties). En dit is dus de zeshonderdste aflevering. Tijd voor de statistieken!

Maar eerst dit. Op donderdag 15 oktober 2009 meldde ik in het begin van ‘Tegenstanders’:

‘Ik kan vandaag onverwacht weer helemaal naar het begin van deze weblog terugkeren. We zijn nu 468 berichten verder en meer dan 40.000 bezoeken.’

De volgende dag (dat was in ‘Winterschilder’) kreeg ik hierop een reactie die me nog altijd doet blozen, een mooier commentaar kan ik me gewoon niet wensen, bovendien van iemand die ik hoog acht. Dit gebeurde er namelijk op 16 oktober 2009 21:41:

‘terra canaillo zei

468 berichten, en dat sinds mei 2008! Michel Gastkemper is waarschijnlijk de grootste en meest vlijtige veelschrijver in de (Anthro)blogosfeer. 40.000 bezoekers: is dat slechts een korte klik, verbazing en dan snel verder surfen? Of wordt er echt gelezen? Voor het internetritme, voor een blog, zijn deze teksten eigenlijk te lang. Wie leest dit van het begin tot op het einde door?

Maar ook: wanneer je hier begint te lezen, blijf je doorlezen – de taalstroom neemt je mee, en aangenaam slagen de woordgolven tegen het scheepje waarin de lezer vertoeft, en voordat je het weet, ben je al op het einde van een tekst.

Teksten, die altijd goed in elkaar zitten, diepzinnig en secuur zijn.

Toch, ik kom er meestal niet toe om alles door te lezen – de teksten zijn niet alleen lang, ze verschijnen ook in een waanzinnig tempo.

Hoe doe je dat eigenlijk?

In ieder geval: verder zo, met de volgende 500, en dan alsjeblieft in slechts een half jaar! :-)

Joseph Canaillo’

Tsja, hoe ik dit doe? Nou gewoon, door steeds door te schrijven. Zodat ik korte tijd later, op zaterdag 21 november 2009, alweer op ‘Vijfhonderd’ kwam. De statistieken wezen die dag uit:

‘Visits
Total 45,629
Average Per Day 143
Average Visit Length 2:15
Last Hour 13
Today 120
This Week 1,003’

En hoe is dat dan vandaag, bij nummer zeshonderd? Hier heb ik vergelijkingsmateriaal van vanavond:

‘Total 61,939
Average Per Day 171
Average Visit Length 1:41
Last Hour 4
Today 154
This Week 1,199’

Een mooie toename dus. Zoals de commentator zich verbaasde over de hoeveelheid tekst en de frequentie van mijn berichten, verbaas ik me elke keer weer over het aantal bezoekers: gemiddeld meer dan 150 per dag, met een leesduur die kan variëren tussen de tien en dertig minuten. Niet iedereen natuurlijk, want je hebt gewoon niet altijd zoveel tijd. Mensen die tegen mij hierover beginnen, zeg ik altijd: zie het als een krant. Die sla je op en dan pik je eruit wat je aanstaat. Als je tijd en lust hebt, dan lees je wat langer door.

Goed, genoeg over de uiterlijkheden, de buitenkant. Nu weer naar de inhoud, de binnenkant. Traditie is al een beetje geworden om bij het behalen van deze honderdtallen terug te grijpen op Steiner zelf. Dat gebeurde in ‘Vijfhonderd’, en zoals ik daar schreef, ook in ‘Honderd’ (op zaterdag 23 augustus 2008) en ‘Tweehonderd’ (op maandag 1 december 2008).

En dat ga ik vandaag gewoon weer doen. Met een mooie toepasselijke tekst, afkomstig uit ‘Karmaonderzoek 1’, de allereerste voordracht in die uitgave. Op het einde van deze voordracht in Bern op 25 januari 1924, op de bladzijden 32-34, komt Steiner te spreken op wat hij ziet als een belangrijk element in de nieuwe Antroposofische Vereniging die hij kort tevoren heeft opgericht.

‘Wat op deze wijze als werkelijk esoterisch inzicht bezit kan nemen van onze harten, van ons gemoed, dat zou in de toekomst nog werkzamer moeten worden in de wereld, en daarvoor hebben wij met de Kerstbijeenkomst in het Goetheanum de impuls willen geven. Ik hoop dat wat op deze Kerstbijeenkomst gebeurd is, meer en meer tot het bewustzijn van onze vrienden, van onze leden zal doordringen. En ik zou er in dit verband speciaal op attent willen maken dat er sinds onze Kerstbijeenkomst een mededelingenblad is, getiteld Was in der Anthroposophischen Gesellschaft vorgeht, dat iedere week verschijnt en voor elk lid verkrijgbaar is. Door middel van dit mededelingenblad en door veel andere dingen die binnen de Antroposofische Vereniging in ontwikkeling zijn, moet in de toekomst deze Antroposofische Vereniging werkelijk deel gaan krijgen aan dat tintelende leven dat uit de antroposofie kan voortkomen. Het isolement van onze ledengroepen moet minder worden. De Antroposofische Vereniging wordt pas één geheel doordat iemand die lid is van een antroposofische groep in Nieuw-Zeeland weet wat er in een antroposofische groep in Bern of Wenen gebeurt; iemand die lid is van een antroposofische groep in Bern weet wat er in Nieuw-Zeeland, New York of Wenen gebeurt. Dat zal nu mogelijk zijn. En een van de vele verschillende dingen die wij tot stand brengen, of die wij tenminste in aansluiting op deze Kerstbijeenkomst tot stand willen brengen, zal nu juist zijn dat we met dit mededelingenblad werkelijk een verbindingsorgaan zullen hebben met betrekking tot alles wat in de wereld op antroposofisch gebied gebeurt. Het zal natuurlijk wel nodig zijn van dit mededelingenblad in zekere mate kennis te nemen, dan zal ook duidelijk worden wat men te doen heeft om dit mededelingenblad te laten floreren.

Terwijl ik hier spreek, wordt in Dornach het derde nummer van dit mededelingenblad gepubliceerd, waarin ik uiteenzet hoe ieder lid ertoe kan bijdragen dat dit mededelingenblad in de ware zin des woords een spiegel wordt van het antroposofische werk binnen de antroposofische beweging. Alleen omdat ik geloof dat het leven in de Antroposofische Vereniging intenser moet worden dan het geweest is, alleen omdat ik geloof dat daarvoor nodig is dat in de Antroposofische Vereniging werkelijk meer antroposofie bedreven wordt dan tot nu toe – ik bedoel niet méér wat inhoud betreft, maar wat intensiteit, enthousiasme en liefde betreft – daarom heb ik besloten, hoewel ik volgens de gangbare normen ruimschoots het recht zou hebben me te laten pensioneren – ik ben immers op de leeftijd dat mensen dat doen – alleen omdat ik daarvan overtuigd ben, heb ik besloten weer opnieuw te beginnen. Hoewel ik al in 1912 de persoonlijke leiding van de Antroposofische Vereniging uit handen had gegeven, heb ik besloten opnieuw te beginnen en me in te beelden dat ik weer jong ben en wel degelijk de handen uit de mouwen kan steken. En ik hoop, beste vrienden, dat u op deze manier ook werkelijk begrijpen zult hoezeer het mijn wens is dat er een intensere belangstelling komt voor een intenser leven binnen de Antroposofische Vereniging. Ik hoop dat van datgene wat tijdens de Kerstbijeenkomst is gebeurd, als geestelijk woord werkelijk iets doordringt tot ieder individueel lid – diegenen onder u die niet in Dornach waren kunnen het immers in Das Goetheanum en het mededelingenblad lezen. En daardoor zal bereikt worden dat er weer echt esoterisch leven in komt. Want dat is de reden waarom met Kerstmis de Hogeschool voor Geesteswetenschap is gesticht: dat er weer esoterisch leven in onze Antroposofische Vereniging komt. Dat kan werkelijkheid worden.’

Nou, ik zal er maar niet over beginnen welke indruk de websites maken die door de verschillende Antroposofische Verenigingen worden verzorgd. Want die hebben niet de florissante uitstraling van wat hier geschetst wordt. Terwijl juist een levendige uitwisseling met de technische hulpmiddelen van tegenwoordig goed mogelijk zou zijn...