Bedoeld is: antroposofie in de media. Maar ook: in de persbak van de wijngaard, met voeten getreden. Want antroposofie verwacht uitgewrongen te worden om tot haar werkelijke vrucht door te dringen. Deze weblog proeft de in de media verschijnende antroposofie op haar, veelal heerlijke, smaak, maar laat problemen en controverses niet onbesproken.

dinsdag 3 februari 2009

Vereniging

‘Stelt u zich voor dat er een vereniging zou zijn voor de vrije geest. Voor een geest zoals u die van Hermann Hesse kent: “De wereldgeest wil ons niet binden en benauwen, hij wil ons stap voor stap verheffen, verruimen.” Een openbare vereniging, waarvan iedereen lid kan worden, zonder onderscheid in natie, stand, religie, wetenschappelijke of artistieke overtuiging. Er zou slechts één voorwaarde mogen zijn, namelijk dat u in zo’n vereniging voor de vrije geest iets gerechtvaardigds ziet.’

Zo begon afgelopen donderdag de weblog van Sebastian Gronbach, over wie ik op zondag 25 januari 2009 al eerder schreef, in ‘Zelfbewust’. Gelijktijdig werd deze tekst ook op de website van Info3 geplaatst, waarvan Gronbach redacteur is. Hij vervolgde zijn bijdrage met:

‘Hier zou u zitten met overtuigde christenen, naast moslims, om met pantheïstische agnostici over – wat anders – god en wereld van gedachten te wisselen. Duitse filosofen mediteerden samen met Indiase goeroes en Amerikaanse neurofysici, een Tibetaanse tantrameester liet zich door een Italiaanse franciscaan uitleggen wat seksuele onthouding betekent en een kunstenaarsgroep met Beuys-leerlingen, Russische ikonenschilders en graffitispuiters opende een tentoonstelling van Jeff Koons – de kunstenaar was vanzelfsprekend eregast.

De populairste en controversieelste spirituele leraren, auteurs en meesters zouden de geestelijke degens kruisen en zich en de medemens steeds opnieuw inspireren – en daarbij nooit vergeten de essentie van hun geestelijke vlucht in aardse projecten te laten vloeien. Geen gebeurtenis ging voorbij, zonder dat niet werkelijk het leed der aarde werd verminderd.

Al deze mensen hadden hartstochtelijk de kernregel onderschreven, waarin stond dat in de mens en in de kosmos een geestelijke dimensie aanwezig is en dat er een verbinding tussen deze gelijktijdig kosmische en menselijke geest bestaat, die men met wakkere zintuigen kan kennen en versterken.

Er zouden geen programma’s zijn, geen dogma’s, geen instemmende overtuiging en geen “afwijkende mening”. Integendeel: ongewone en provocerende standpunten waren de zuilen waarop deze plek rustte. Verwarring, creatieve vernieling en twijfel werden toegejuicht. Omdat zij altijd nieuwe vrijheidsstappen scheppen. De geestelijke activiteiten van een ander beperkte men niet, maar men gedroeg zich steeds zo, dat de vrijheid van de ander en de vrijheid van de gemeenschap zich vergrootte. Want hoe groter de vrijheid, hoe groter de keuzemogelijkheden en hoe groter ook de kans voor het eigen handelen verantwoordelijkheid te nemen. Want – zo leefde deze vereniging haar credo – alleen wie vrij en altijd ook anders kan handelen en denken, kan verantwoord handelen.

Er zou alleen de liefde voor de vrijheid zijn en de vrijheid tot de liefde, en natuurlijk dit: de plezierige drang om weten en geweten, wijsheid en barmhartigheid, zelfkennis en kennis van de wereld steeds weer op een nieuwer niveau te brengen. “De wereldgeest wil ons niet binden en benauwen, hij wil ons stap voor stap verheffen, verruimen”.’

Dit is nog maar het eerste kwart van de tekst. Sebastian Gronbach gaat nog bladzijden verder met zijn loflied. Maar deze vertaling uit het Duits geeft al een aardige indruk van zijn stijl, van zijn retoriek zou ik zelfs zeggen, als dat niet zo’n negatieve bijklank had.

Ik moet toch nog even doorgaan, want juist hierna maakt Gronbach zijn punt. Hoewel u die natuurlijk al heeft voelen aankomen:

‘Het zou de plek zijn die de media het “Olympia van de grote geesten” zouden noemen. Een suggestieve aantrekkingskracht ging van deze plek uit, die ook barmhartigheid en sociale verantwoordelijkheid zou uitstralen – maar niet omdat iemand dat eist, niet omdat er een officiële politiek was die men moest volgen, maar eenvoudig omdat het zo onbegrijpelijk verheugend is het middel- en draaipunt van de evolutie te zijn. De oprichter van deze vereniging zou met recht en met trots kunnen uitroepen: “Dit is de modernste vereniging ter wereld”.

Nou goed, u heeft het al lang geraden, deze vereniging bestaat al... of juist niet. Natuurlijk is de Antroposofische Vereniging lang, lang, lang niet de plek waar dit alles is verwezenlijkt. Maar zij is wel de plek waar dit mogelijk zou zijn. De plek waar dit mogelijk zou moeten zijn. De plek en de vereniging die vanuit haar organisatieprincipe en eerste kernregel precies deze visie zou kunnen verwerkelijken. Of persoonlijker geformuleerd: ik wil dat deze Antroposofische Vereniging die plek van vrije geesten wordt.’

Hoe hij dit verder precies ziet, zult u zelf in het Duits moeten nalezen.

Ik moet hier nog aan toevoegen dat Sebastian Gronbach, naar ik meen, ook een officiële functie heeft in de Antroposofische Vereniging in Duitsland. Alleen is die in Duitsland anders georganiseerd, namelijk opgedeeld in onafhankelijke arbeidscentra (per deelstaat ongeveer, geloof ik). Zoals op zijn weblog aangegeven, is hij verbonden aan de Anthroposophische Gesellschaft in Nordrhein-Westfalen (NRW). Of hij hier bestuurslid is, zoals Jelle van der Meulen, ben ik niet zeker. Wel is hij medeoprichter van de ‘Firma für Anthroposophie’ in Keulen, en maakt een aantal van deze oprichters ook deel uit van het ‘Kollegium der Anthroposophische Gesellschaft in NRW’.

Update 13.45 uur: Ik heb een bevestiging gevonden dat Sebastian Gronbach inderdaad bestuurslid is: ‘Mitglied im Arbeitskollegium der Anthroposophischen Gesellschaft NRW’, vermeldt zijn profiel. Overigens heeft hij sinds kort een aparte weblog ‘AnthroAktiv’, met als enige bijdrage het hele verhaal waaraan ik hier refereer.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik had het artikel van Sebastian Gronbach reeds gelezen. Aparte schrijfstijl en een bijzonder beeld dat hij schetst. Velerlei uiteenzettingen. Iconenschilders en graffitispuiters is een spannende combinatie. Hopelijk is er binnen zo'n vereniging ook plaats voor muzikanten van diverse signatuur.

Anoniem zei

lieber michel,
wie ist denn die anthroposophische gesellschaft in den niederlanden organisiert? in deutschland gibt es die zweige in vielen orten, diese gehören jeweils zu regionalen arbeitszentren z. B.das arbeitszentrum stuttgart oder hannover und dann schwebt über allem noch die deutsche anthroposophische gesellschaft. im bereich der lektoren gibt es daneben noch sondergruppierungen quasi freiwillig nicht von der agid organisiert.
und sebastian ist im vorstand des arbeitszentrums nrw und hat mit anderen wie frau dehmelt, die auch im vorstand ist die firma anthroposophie gegründet. sein blog ist aber seine quasi private meinung, auch wenn es manchmal anders aussieht.

Anoniem zei

Deze blogadres is beter:
http://anthronrw.blogspot.com

Hoogachtend
Willy van de Kerkhof

Michel Gastkemper zei

Liebe Barbara,
In die Niederlande sind keine regionale Vorstände; es ist nur ein Vorstand zuständig für die ganze Niederlande. Jeder Zweig ist dabei angeschlossen. Es sind auch nicht so viel Zweige wie in Deutschland. Weiter sind noch Studienzentren da, aber ich weiss nicht wie lebendig sie jetzt sind. Mitglieder der Freien Hochschule für Geisteswissenschaft waren vor zehn Jahre ein Drittel (ungefähr 1700) von der totalen Mitgliedschaft in Holland.
Herzliche Grüssen,
Michel Gastkemper

Labels

Over mij

Mijn foto
(Hilversum, 1960) – – Vanaf 2016 hoofdredacteur van ‘Motief, antroposofie in Nederland’, uitgave van de Antroposofische Vereniging in Nederland (redacteur 1999-2005 en 2014-2015) – – Vanaf 2016 redacteur van Antroposofie Magazine – – Vanaf 2007 redacteur van de Stichting Rudolf Steiner Vertalingen, die de Werken en voordrachten van Rudolf Steiner in het Nederlands uitgeeft – – 2012-2014 bestuurslid van de Antroposofische Vereniging in Nederland – – 2009-2013 redacteur van ‘De Digitale Verbreding’, het door de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Zorgaanbieders (NVAZ) uitgegeven online tijdschrift – – 2010-2012 lid hoofdredactie van ‘Stroom’, het kwartaaltijdschrift van Antroposana, de landelijke patiëntenvereniging voor antroposofische gezondheidszorg – – 1995-2006 redacteur van het ‘Tijdschrift voor Antroposofische Geneeskunst’ – – 1989-2001 redacteur van ‘de Sampo’, het tijdschrift voor heilpedagogie en sociaaltherapie, uitgegeven door het Heilpedagogisch Verbond

Mijn Facebookpagina

Translate

Volgers

Totaal aantal pageviews vanaf juni 2009

Populairste berichten van de afgelopen maand

Blogarchief

Verwante en aan te raden blogs en websites

Zoeken in deze weblog

Laatste reacties

Get this Recent Comments Widget
End of code

Gezamenlijke antroposofische agenda (in samenwerking met AntroVista)