Azië

In tegenstelling tot het wat deprimerende bericht betreffende antroposofie vanuit Midden-Europa gisteren, vandaag veel opwekkender nieuws uit Azië. Walter Siegfried Hahn bericht op de website van News Network Anthroposophy Limited (NNA) over een conferentie begin deze maand in Manila, op de Filipijnen, waarbij een flink aantal Nederlanders (in het buitenland weliswaar, maar niettemin) waren betrokken: Christof Wiechert, Paul Mackay en Hans Mulder.

In 1996 vond de eerste Aziatische conferentie voor antroposofische initiatieven in dezelfde stad plaats. Dit keer waren er wel drie conferenties tegelijk, namelijk naast APAC (Asia Pacific Anthroposophical Conference) ook AWTC (Asian Waldorf Teachers Conference) en een bijeenkomst voor vertegenwoordigers van ledengroepen van de Antroposofische Vereniging. Dertien jaar geleden waren het 25 deelnemers die uit zeven landen bijeenkwamen: Australië, Canada, India, Nieuw-Zeeland, Taiwan en de VS. Dit jaar vond de zevende bijeenkomst plaats met deelnemers uit dubbel zoveel landen; nu ook uit China, Japan, Maleisië, Nepal, Singapore, Thailand en Vietnam. Opmerkelijk is dat het merendeel van de deelnemers, naast de 76 uit de Filipijnen, uit China en Taiwan kwam: 142 mensen zijn daar actief, vooral op vrijeschoolgebied. De conferentie voor vrijeschoolleerkrachten vond in Manila voor de derde keer plaats.

De verslaggever meldt dat de sprekers zich in hun bijdragen vooral beperkten tot algemene antroposofische gezichtspunten, omdat hun publiek over het algemeen weinig bekend zou zijn met antroposofische literatuur. Hans Mulder sprak over ecologie, Paul Mackay over economie en Cornelius Pietzner (die we gisteren ook al tegenkwamen) over gemeenschapsvorming:

‘Hans Mulder beschäftigte sich in seinem Beitrag damit, wie unsere Bilder von Erde und Landschaft dieselben prägen. Paul Mackay ging auf die drei Geldqualitäten Kaufgeld, Leihgeld und Schenkgeld ein und betonte die Notwendigkeit von Schenkgeld für das Kulturleben sowie den Übergang von Sklavenarbeit zum Arbeitsmarkt zur Dienstleistungsgesellschaft. Als ungelöste Frage stellte er in den Raum, wie die jeweiligen Geldqualitäten zu verwandeln seien. Cornelius Pietzner konnte aus reichen eigenen Gemeinschaftserfahrungen berichten, war er doch in einer Camphill-Gemeinschaft aufgewachsen. Auch er stellte drei grundsätzliche Pfeiler in den Raum, diesmal auf Gemeinschaft bezogen: Die gemeinsame Idee ist genauso Bedingung wie ständige und ausreichende Kommunikation und die Vielfalt der Möglichkeiten.’

Christof Wiechert, hoofd van de Pedagogische Sectie aan het Goetheanum, had volgens de verslaggever het bijzondere moment goed aangevoeld:

‘Wiechert war es, der den Geist des Aufbruchs richtig erkannte, den ein Teilnehmer mit den Jahren 1923/24 in Europa verglich – entsprechend berichtete er in seinen täglichen Vormittagsvorträgen aus den ersten Jahren der Waldorfschulbewegung.’