‘Directeur Tanja Lubbers stapt op bij omroep Llink. Zij vindt dit het goede moment te vertrekken, laat de publieke omroep dinsdagavond weten.’
Het nieuws is net bekend gemaakt. Verder luidt het aldus:
‘Lubbers en de bewindvoerder van het in financieel zwaar weer verkerende Llink vinden het beter als een nieuwe directie de strijd om in het publieke bestel te blijven voortzet. De raad van toezicht stapte vorige maand al op.
De bewindvoerder verzocht de rechtbank dinsdag het voorlopige uitstel van betaling definitief te maken. De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) gaat verder overleggen met de bewindvoerder en Llink of er verder bezuinigd kan worden dan de omroep zelf heeft voorgesteld.
Llink heeft ruim 150 duizend leden. Volgens Lubbers toont dit aan dat veel mensen het belangrijk vinden dat de omroep blijft bestaan. Nu het voortbestaan voor de komende tijd is veiliggesteld, is het een goed moment om weg te gaan, aldus Lubbers.
De ledenraad van Llink beslist wie er in de nieuwe directie komt. Tot die tijd blijft Lubbers algemeen directeur.’
Op 29 maart schreef ik in ‘Omroep’ over de doodsnood van Llink en dat als allerlaatste redmiddel ook bij antroposofische organisaties werd aangeklopt om voldoende leden te krijgen. Op mijn vraag waarom dat gebeurde, antwoordde John Wervenbos dat hij had vernomen ‘dat in de organisatie van Llink ook oud vrijeschool leerlingen actief zijn’.
Mijn oog viel op een klein berichtje in het meinummer van Motief:
‘Tanja Lubbers, directeur van omroep LLiNK, bedankt de Antroposofische Vereniging en met name de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Artsen (NVAA) voor hun steun. Mede dankzij hen heeft de omroep de benodigde 150.000 leden gehaald. De NVAA heeft intensief campagne gevoerd om de achterban en de arts-leden te verzoeken lid van Llink te worden en ook hun patiënten daartoe op te roepen, om zodoende bij te dragen aan een duurzame samenleving met duurzame geneeskunde. Llink zal zich ook in de toekomst graag inzetten voor programma’s over complementaire geneeskunde en antroposofie.’
Mijn scepsis van 29 maart is met het nieuws van vanavond natuurlijk niet weggenomen:
‘Waarom zou dat toch allemaal zijn, wat heeft Llink nu concreet gedaan aan complementaire zorg, om al deze inspanningen te rechtvaardigen? (...) Bovendien heeft Llink de afgelopen vijf jaar zo veel problemen gekend, tot nu aan toe. Ik hoef maar te herinneren aan al het gedoe rond de vorige directeur Anna Visser, die een tijd op non-actief was gezet en een jaar geleden plaatsmaakte voor Tanja Lubbers. En dan het recente wanbeleid en de financiële problemen. Om over de televisieprogramma’s nog maar te zwijgen; die worden over het algemeen toch als onder de maat beoordeeld. Dit alles wekt erg weinig vertrouwen.’Er lijkt weinig veranderd. Tanja Lubbers was sinds 1 maart 2008 directeur. Wat zal er nu weer gebeuren? Het lijkt mij niet prettig om met deze immer zwalkende omroep geassocieerd te worden. Je eigen leden adviseren hiervan lid te worden: alla, dat kan ik me ergens nog voorstellen. Maar je eigen patiënten; hoe kun je dat nu doen? Hoe verantwoord je dat? Is dat niet je kop in het zand steken?
2 opmerkingen:
Het verbaast me niets. Nog iets over de connecties met ex vrijeschool leerlingen. Na enig websurfen zojuist blijkt me dat ex-directeur Anna Visser een vrije school doorlopen heeft. Niet de minste dus in zo'n positie. Dit valt te lezen in het artikel Llink-directeur Anna Visser: ‘Ik moest ooit op mijn bek gaan’. (VKbanen.nl, 13-6-2006)
Als je dat artikel goed leest begin je te begrijpen wat er eigenlijk aan die relatie tussen omroep LLink en antroposofen en antroposofisch georiënteerde mensen ten grondslag lag en wat er mis ging.
Een citaat (let vooral op alinea 2):"Anna Visser groeide op in Rotterdam, als oudste van een gezin met drie kinderen. Alhoewel haar vader en moeder televisieprogramma’s maakten voor de VPRO, mocht ze vroeger geen televisie kijken. Zelf vindt ze dat niet gek. ‘We moesten spelen, andere dingen doen. Maar als ik bij een buurmeisje speelde en daar stond de tv aan, haalden ze me heus niet weg.’
Vrije school, blote voeten, stenen boterhammen (‘niet élke dag’) – een vrijwel ideale jeugd, vindt ze. ‘Streng en tegelijkertijd vrij, nooit dogmatisch. We werden enorm gestimuleerd.’
Als kind was ze opvallend optimistisch, bijna dódelijk optimistisch, zeggen mensen die haar uit die tijd kennen. Dat videofilmpje waarin ze als kind, onder aanmoediging van haar vader, een klimrek opklautert, naar beneden dondert, geen kik geeft, en met bebloede knie weer naar boven klimt – dat is Anna. Ze speelde graag toneel, en kwam door de selectie van de toneelschool in Utrecht. Najib Amhali en Barry Atsma zaten een jaar boven haar."
Of haar ouders antroposofen waren weet ik niet, antroposofisch georiënteerd lijkt me in ieder geval aannemelijk.
Inmiddels is Anna Visser pakweg 34 jaar. Hoop dat het haar goed gaat. Denk het wel. And yes, we all have our defeats time by time. Some more then others.
Doet me denken aan het volgende muzieknummer: Road to Nowhere - Talking Heads.
Een reactie posten