Op de website van het Edith Maryon College (EMC) staat bovenaan pontificaal ‘Bekijk de laatste editie van De Edithie’. Op 8 augustus 2010 kwam die hier nog ter sprake in ‘Ingeschreven’ en eerder op 24 januari 2010 in ‘Beroep’. De editie nr. 7 van maart 2011 bevat weer een groot aantal berichten. Speciale aandacht verdient ‘1 Miljoen EU-handtekeningen voor ELIANT – lees verder’. Dat lijkt misschien niet zo bijzonder. Maar als u denkt al helemaal op de hoogte te zijn, moet u dit eens lezen:
‘15 december 2010 overschreed de actie ELIANT in de Europese Unie de drempel van 1 miljoen handtekeningen, het zijn er nu 1.001671. Wereldwijd zijn er inmiddels 1.120.301.
ELIANT is een alliantie van 10 Europese NGO’s voor toegepaste antroposofie die actief zijn op het gebied van landbouw en voeding, geneeskunde, onderwijs en opvoeding, gehandicaptenzorg en psychiatrie. Als NGO staat ELIANT voor humanitaire en culturele doelen en komt op voor burgerrechten, pluriformiteit en keuzevrijheid in de EU, zoals de beschikbaarheid van antroposofische medicijnen en de mogelijkheid voor mensen met een handicap te wonen en werken waar zij willen.
Het bestuur van ELIANT zal op 13 mei a.s. deze handtekeningen aanbieden aan EU-Commissaris Dalli (Gezondheid en Consumentenbescherming). Hiervoor zijn de media uitgenodigd. Ook Bernard Heldt zal – namens het ECCE – hierbij aanwezig zijn.
Samen met de handtekeningen zal een Memorandum worden overhandigd als bijdrage aan een open en transparante dialoog tussen de EU instellingen en de burgersamenleving. ELIANT verwijst hierbij naar artikel 11 van het Verdrag van Europa (een groep van minstens één miljoen Europese ingezetenen kan de Commissie vragen om over een bepaald onderwerp een voorstel in te dienen. Deze bepaling weerspiegelt de wil van de EU om haar burgers bij de Europese projecten en besluitvorming te betrekken). Ook verwijst ze naar het beleid van de Europese Commissie tot versterking van deze dialoog binnen de “EU 2020”-Strategie (zie http://ec.europa.eu/eu2020). Het Memorandum heeft als doel het debat te openen over het risico dat de Europese politiek en regelgeving waardevolle activiteiten en levenswijzen van kleinere groepen burgers te zeer kan beperken.
De handtekeningen binnen de EU en buurlanden zijn als volgt verdeeld:
– Duitsland 419.414– Nederland 163.269– Frankrijk 122.765– Italië 59.970– België 45.879– Zweden 37.116– Noorwegen 4.907– Oostenrijk 33.974– Groot Brittannië 29.994– Denemarken 18.359– Spanje 17.386– Rusland 3.350– Finland 11.816– Hongarije 6.981– Kroatië 1.963– Tsjechische Republiek 6.308– Slovenië 6.086– Roemenië 5.151– Estland 3.509– IJsland 711– Portugal 2.460– Slowakije 1.861– Oekraïne 638– Letland 1.779– Ierland 1.738– Israël 507– Luxemburg 1.662– Polen 1.295– Griekenland 1.036– Bulgarije 949– Litouwen 824– Servië & Montenegro 204– Moldavië 134– Liechtenstein 108– Cyprus 69– Andorra 37– Malta 21– Libanon 14– Syrië 11– Albanië 4– Jordanië 3– Palestina 1’
En als we willen weten wie Bernard Heldt is, hoeven we alleen ‘“Niets is eeuwig”, Bernard Heldt, directeur Edith Maryon College – lees verder’ te lezen:
‘Alles is altijd in beweging. Toen ik als stuurman mijn eerste schreden op een koopvaardijschip naar Zuid Amerika zette, wist ik dat ik dit niet eeuwig zou blijven doen. Met moeite heb ik me een aantal jaren later losgescheurd van dit prachtige beroep, waarin de hele wereld voor je open ligt. Waarom? De opleiding en ervaring hebben me in elk geval veel gebracht.
Na als dienstweigeraar enige tijd in de gehandicaptenzorg gewerkt te hebben, kwam ik tijdens mijn studie orthopedagogie aan de Vrije Universiteit Amsterdam al direct in het onderwijsveld: ik gaf werkcolleges statistiek en methodologie. Ik kwam daarna ook direct in de wereld van opleiders en opleidingen, eerst in de reguliere zorg, maar na verloop van tijd werd ik uitgenodigd als hoofd opleidingen bij het Heilpedagogisch Verbond te solliciteren. En zo trad ik daar in 1986 aan.
Alles is altijd in verandering. Na een paar jaar richtte ik het bureau van het Heilpedagogisch Verbond op en werd ik er naast hoofd opleidingen ook algemeen secretaris. Dat was de springplank om voor de Internationale Raad voor Heilpedagogie en Sociaaltherapie in 1992 het ECCE, het Europees Samenwerkingsverband voor Heilpedagogie en Sociaaltherapie, op te richten. Daarvan ben ik nu nog steeds penningmeester en secretary general. Het bureau van het ECCE zit nu binnen het bureau van het Edith Maryon College, en Roelien Kort, met wie ik in verschillende hoedanigheden meer dan 15 jaar samenwerk, is de secretaresse.
Zo kwam mijn internationale drive weer boven. Eind vorige eeuw ondersteunde ik de opleidingsontwikkeling in Argentinië (Buenos Aires) en tussen 1998 en 2006 ontwikkelde ik in Suriname, op vraag van Matoekoe, de Centrale Opleiding Agogisch Werk. Die opleiding staat en mijn betrokkenheid met Matoekoe is er groot door geworden. Ik zit nu in het Cultureel Fonds Suriname.
Ook mijn werk voor de Stichting ter Bevordering van de Heilpedagogie is uiteraard gebaseerd op mijn internationale interesse.
Niets is eeuwig. Het Heilpedagogisch Verbond werd in 2007, samen met de Federatie Antroposofische Gezondheidszorg, de NVAZ (Nederlandse Vereniging voor Antroposofische Zorgaanbieders). De opleidingen waren in 2006 in een stichting ondergebracht: het Edith Maryon College. Ik werd directeur en zo kwam ik vele ervaringen rijker weer terug waar ik begon: verantwoordelijk voor de professionele ontwikkeling van medewerkers in instellingen waar vanuit menselijke waardigheid wordt gewerkt.
Wat heeft míj hierin bewogen? Met name de kwetsbare mensen in deze samenleving en het appél dat ze op ons doen. Maar dat ontdek je pas als je er middenin zit.’
En dan heb ik nog dit bericht van vandaag op de Zinboek-weblog van André Meiresonne, ‘Gewonnen’:
‘Voor het eerst in m’n leven een prijs gewonnen met een foto, dit kiekje op Nieuwjaarsdag 2010.
De Stichting Rudolf Steiner Vertalingen had ter gelegenheid van Rudolf Steiners 150e geboortedag een wedstrijd georganiseerd.
De opdracht was: “Hoe ziet u Rudolf Steiners impulsen werkzaam in uw eigen werk of in het werk van naderen, in musea, in kunst of in teksten?”
De originele Steiner-tekst die bij mij bovenkwam was:
“Wil je jezelf doorgronden, kijk naar alle kanten in de wereld. Wil je de wereld doorgronden, kijk in je eigen diepten.”
Vijfentwintig inzenders, met meer dan zestig inzendingen – drie criteria voor de beoordeling: Steiners impuls, actueel en persoonlijk.
En toen won ik zondag 4 april 2011, in de Hermitage in Amsterdam, de prijs, een prachtige designlamp van Ashok.
Meer kiekjes vind je op mijn kikkekiekjes site.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten