Bedoeld is: antroposofie in de media. Maar ook: in de persbak van de wijngaard, met voeten getreden. Want antroposofie verwacht uitgewrongen te worden om tot haar werkelijke vrucht door te dringen. Deze weblog proeft de in de media verschijnende antroposofie op haar, veelal heerlijke, smaak, maar laat problemen en controverses niet onbesproken.

zondag 10 april 2011

Hanze


We zijn weer terug in de Notre-Dame te Parijs. Ook daar zijn de mooiste rozetvensters te bewonderen. Jammer alleen dat de meeste foto’s die ik binnen heb gemaakt zijn mislukt. Buiten gaat het allemaal veel beter. We zullen dan ook snel weer buiten staan, op naar de volgende bezienswaardigheid in Parijs.

Gisteren zag ik op de website van de Volkskrant een kort bericht van het ANP staan, ‘Klanten duurzame banken meest tevreden’:
‘De duurzame banken Triodos Bank en ASN Bank hebben de meest tevreden klanten. Dat blijkt uit onderzoek van de Consumentenbond onder ruim 3500 consumenten die is gepubliceerd in de Geldgids.

De klanten zijn niet alleen tevreden over het beleid van hun bank. Zij zijn ook erg te spreken over de snelheid en deskundigheid van de bankmedewerkers. Ook over de kosten zijn klanten van Triodos en ASN positiever dan consumenten die hun geld bij andere banken hebben ondergebracht.

Friesland Bank staat op de derde plaats als het gaat om klanttevredenheid, gevolgd door Rabobank, SNS Bank, ING, ABN Amro en RegioBank.’
Een dag eerder zag ik in de Reiskrant van ‘De Telegraaf’ een mooi artikel van Thijs Wartenbergh, voorzien van enkele fraaie foto’s, getiteld Zutphen; terug naar de middeleeuwen’:
‘Alsof je via een tijdmachine teruggezet bent in de middeleeuwen: de Hanzestad Zutphen laat de liefhebber van oude steden volop genieten. Met enige fantasie zie je er schone jonkvrouwen paraderen, terwijl op de achtergrond een riddertoernooi plaatsvindt. Op zoek naar de sporen van het verleden...

Vikingen probeerden het te vernielen rond 900, de Spanjaarden sloegen tijdens de 80-jarige oorlog vernietigend toe. Maar Zutphen, verbastering van “Zuidveen” overleefde beide aanslagen en ademt nu nog steeds de sfeer van vervlogen tijden.

Zoals de Walburgiskerk, een stadsmuur als onderdeel van vestingwerken (nodig om een inval als door de Noormannen verder te voorkomen), de rivier de Berkel die in de IJssel uitmondt, hofjes, de oudste bibliotheek van Nederland (de Librije, daterend uit de 16e eeuw), een stadsbrouwerij, diverse musea (o.a. voor grafische technieken)... Het zijn in feite parels aan een lange ketting.

Stad goed geconserveerd

In Zutphen (45.000 inwoners) heerst rust en eerbied voor de omgeving. En ook al is de rechtbank net als het stadhuis verkast vanuit hun eeuwenoude onderkomen naar een hypermodern pand, het is heel vanzelfsprekend dat Vrouwe Justitia weg van de waan van de dag hier haar weegschaal hanteert. “Het is toch prachtig dat je loopt in straatjes waar in 1100 mensen zich ook al voortbewogen!”, zegt stadsarcheoloog Michel Groothedde enthousiast.

Opvallend is dat de oude huizen niet zijn weggezakt in de bodem, zoals in Amsterdam nogal eens te zien is. Het overgrote deel staat er, met hier en daar een achterover leunende gevel, nog goed bij. Dat komt, volgens Groothedde, omdat de huizen op zand zijn gebouwd en niet op een slappe ondergrond zoals in de hoofdstad. “De woningen en gebouwen zijn goed geconserveerd.”

Hanzesteden

Volgens bouwhistoricus Jeroen Krijnen komt dit mede omdat het gemeentebestuur in de 14de eeuw verordonneerde dat er alleen nog huizen en gebouwen in baksteen neergezet mochten worden. Dat gebeurde nadat een groot deel van de stad tijdens een grote brand in vlammen was opgegaan.

Stadsarcheoloog Groothedde noemde het jaartal 1100 niet voor niets: het was het hoogtepunt van de bloei van de hanzesteden zoals Zutphen. Rond 1500, toen het centrum van de “Hanze” meer richting Noordzee opschoof en Amerika en het Verre Oosten in de aandacht kwam, nam het belang van de Hanzesteden af. Vier eeuwen welvaart zijn echter nog af te lezen aan de prachtige panden aan de Houtmarkt en Groenmarkt.

Restaurants en galeries

Natuurlijk vind je er de notarissen en de advocaten maar ook kunstgaleries en restaurants. Want Zutphen is niet blijven stilstaan in de tijd. Met het oog op het verleden was men er eerder dan elders bezig met de zorg voor natuur en het milieu. Zo herbergt het Berkelhotel een van de eerste vegetarische restaurants van Nederland. En vind je er nergens anders zoveel ecologisch verantwoorde ondernemers.

Dat was ook de reden dat Margriet Versteeg na jaren in Engeland gewerkt te hebben op haar vijftigste voor Zutphen koos. “Het gaat me niet alleen om het oudheidkundige karakter, hoewel mij dat aanspreekt”, vertelt ze. „Maar er heerst een goed spiritueel klimaat, met vrije scholen, een filmliga, mogelijkheden tot mediteren, er wonen diverse antroposofen. Daarom koos ik voor de stad.”

Samen met acht vrouwen werkt Margriet in de stadstuinen. Heerlijk is dat. “De Drogenapstoren uit de vijftiende eeuw is mijn favoriete plek in Zutphen. Mij krijgen ze hier niet meer weg!”

Reiswijzer

Via de VVV kan een historische wandeling door Zutphen worden gemaakt. Een stadsgids leidt de bezoeker langs koopmans- en pakhuizen uit de glorieperiode van de Hanzetijd. Daarbij komen uiteraard ook de vestingwerken en diverse hofjes aan bod. De Walburgiskerk en de Librije mogen daarbij niet vergeten worden. Na afloop van de rondleiding is het nog zeer de moeite waard om Zutphen verder te verkennen: het is een van de leukste winkelsteden van Nederland.

Kijk voor meer informatie op www.vvvzutphen.nl en www.zutphen.nl

Horeca

De Hout- en Groenmarkt, en de directe omgeving, bieden tal van mogelijkheden om na een wandeling bij te komen op een terrasje. Apart is de stadsbrouwerij Zutphen op de Houtmarkt, waar tussen de brouwketels een lekker biertje gedronken kan worden.

Er is een grote keuze uit speciaalbieren, zoals een “Broedertje” (een dubbel) en een “Fikkie” (een amber), terwijl er, afhankelijk van het seizoen, ook een chocolade- of speculaasbier besteld kan worden. Op niveau eten kan bij het Michelinsterrenrestaurant ’t Schultenhues. In de zomer zit u ook heerlijk op het terras bij restaurant De Klok aan de voet van de Drogenapstoren.

Fluisterboot

Varend over de rivier de Berkel krijgt de bezoeker een goede kijk op Zutphen. Dat kan met een fluisterboot, voorzien van een elektrische motor die geen lawaai maakt. De schipper vertelt het nodige over de geschiedenis van de stad. In ongeveer één uur wordt u langs de mooiste plekjes gevoerd. Sportief aangelegd? Dan is een kanotochtje van 10 km van Zutphen naar Almen over de Berkel zeer de moeite waard. Zie Kanolife.nl
Het derde en laatste nieuws is afkomstig van het weekblad ‘Das Goetheanum’. Afgelopen woensdag werden weer nieuwe berichten op de website geplaatst. Het eerste was van uitgever Bodo von Plato, die schreef over ‘Zur Entwicklung der Wochenschrift ‹Das Goetheanum›’ (op 19 januari in ‘Besturen’ hadden we het er hier al eerder over – dit is meteen ook een vervolg op de tekst van Peter Selg eergisteren in ‘Integraal’):
‘Projekt Zukunft Goetheanum. Seit Beginn des Jahres hat die Wochenschrift ‹Das Goetheanum› einen merklichen Veränderungsprozess begonnen – aus konzeptionellen und wirtschaftlichen Gründen.

Die Redaktion musste bereits verkleinert werden und Konzeption und Erscheinungsbild werden sich im Laufe dieses Jahres weiter verändern. Als Herausgebervertreter möchte ich gern einige Gesichtspunkte dieser Entwicklungen hier skizzieren.

Die Wochenschrift ‹Das Goetheanum› trägt ihren Auftrag im Namen. Das Goetheanum ist als Freie Hochschule für Geisteswissenschaft die Seele der Anthroposophischen Gesellschaft, als Haus ihr Sitz. Dieser Dreiklang – Hochschule, Gesellschaft und Haus – möchte seinen Ausdruck in diesem Organ finden.

Goetheanum, Hochschule und Gesellschaft sind – der Intention nach – unmittelbarer Ausdruck der Anthroposophie. Der Anthroposophie wohnt immer eine Spannung inne: Die Spannung zwischen Gegenwärtigkeit und Zeitlosigkeit, zwischen der individuellen Gestalt und dem Allgemein-Menschlichen. Dieses ebenso produktive wie empfindliche Verhältnis, das der Anthroposophie eigen ist, zeigt sich immer wieder neu im Leben, in den Initiativen und auch in den Auseinandersetzungen der Gesellschaft und der Hochschule. Dieses Lebendige möchte sich in der Zeitschrift ‹Das Goetheanum› aussprechen, dafür ist sie da.

Im Laufe der 90 Jahre seit Begründung der Wochenschrift hat sich viel verändert – unermesslich viel im Ganzen der Denk- und Lebensformen unserer Zeit; aber auch die Anthroposophie lebt heute ganz anders als damals: Sie wirkt in vielen Tausenden verschiedenen Initiativen und Einrichtungen überall auf der Welt.

Im Hinblick auf die Wochenschrift hat sich vor allem zweierlei verändert. Als Rudolf Steiner die Zeitschrift 1921 gründete, hoffte er, dass sich das Organ bald zu einer weit verbreiteten öffentlichen Zeitung entwickeln würde, in der geisteswissenschaftliche Gesichtspunkte überall mit den Zeitereignissen in Verbindung gebracht werden. Das war 1924 noch nicht der Fall, als er nach Begründung der Allgemeinen Anthroposophischen Gesellschaft eine Korrespondenz zwischen den Mitgliedern der entstehenden Weltgesellschaft anlegte und sie als Nachrichten mit dem Titel ‹Was in der Anthroposophischen Gesellschaft vorgeht› der Wochenschrift beilegen ließ. Weder zu Rudolf Steiners Lebzeiten noch bis heute ist das Goetheanum zu einer öffentlichen Zeitung im ursprünglich gemeinten Sinne geworden. Die meisten Leser der Wochenschrift waren und sind auch heute Anthroposophen und Mitglieder der Anthroposophischen Gesellschaft. Was also in den 1920er-Jahren Hoffnung oder Ziel war, realisierte sich bis heute nicht.

Konnte das Goetheanum nicht zu einer öffentlichen Zeitschrift werden, so leben aber die Anthroposophie und die anthroposophische Bewegung mit ihren Aktivitäten auf allen Lebens- und Berufsfeldern mitten im öffentlichen Bewusstsein – jedenfalls in Europa. Was in den 1920er-Jahren nicht absehbar war, ist heute Realität: eine weltweite Gemeinschaft von Menschen und Tätigkeiten wirkt aus den Inspirationen der Anthroposophie.

Die Anthroposophische Gesellschaft, die bei ihrer Gründung 1923/24 noch einen verhältnismäßig kleinen Menschenkreis umfasste, wurde von Rudolf Steiner als eine öffentliche Gesellschaft angelegt. Sie sollte außerdem in ihrem Selbstverständnis identisch mit der anthroposophischen Bewegung sein und Esoterik und Öffentlichkeit nicht mehr als Gegensätze verstehen, sondern sie zu einer neuen Bewusstseinshaltung  verbinden.

Diesem Ziel war, ist und bleibt die Wochenschrift ‹Das Goetheanum› verpflichtet. Sie möchte als Zeitschrift einen Raum öffnen, in dem ein über die ganze Welt sich erstreckendes Gespräch aus der Anthroposophie und über anthroposophische Arbeit sowie über allgemeine Angelegenheiten, die Leser und Autoren interessieren, stattfindet. Sie soll dazu einladen, auch Belange in oder aus der Anthroposophischen Gesellschaft zwanglos in sie aufzunehmen, und zugleich möchte das Leben der Anthroposophischen Gesellschaft im Sinne der Anthroposophie so offen und verständlich sein, dass es in der Wochenschrift ohne einschränkenden Rahmen erscheinen kann.

Wir wollen in der Erscheinungsform der Wochenschrift ernst nehmen, was das Leben längst gezeigt hat: ‹Das Goetheanum› ist nicht die Zeitschrift einer allgemeinen Öffentlichkeit, sondern es ist die Zeitschrift der Anthroposophischen Gesellschaft, die keine Öffentlichkeit zu scheuen braucht. Die Tatsache, dass ohnehin der größte Teil der Abonnenten Mitglieder der Anthroposophischen Gesellschaft sind – von 7700 Exemplaren gehen etwa 7000 an Mitglieder –, liegt der Entscheidung zugrunde, das bis Anfang des Jahres gesondert erscheinende Nachrichtenblatt für Mitglieder in die Wochenschrift zu integrieren. ‹Anthroposophie weltweit› wird weiterhin als Nachrichtenblatt für Mitglieder monatlich erscheinen; es erreicht gegenwärtig in der deutschsprachigen Ausgabe 18000, in der englischsprachigen 5000 Mitglieder.

Das Leben der Anthroposophischen Gesellschaft umfasst ihrem Gründungsideal entsprechend zudem die Hochschule, die Arbeit der einzelnen Sektionen und die anthroposophisch inspirierten Lebens- und Berufsfelder sowie das Goetheanum mit seinen vielen Veranstaltungen – Arbeitsfelder, die ihre jeweiligen Publikationsformen entwickelt haben, die künftig in der Wochenschrift zusammengefasst werden sollen.

So wird Ende April die Jahrestagung der Landwirtschaftlichen Sektion ‹Zukunftswerkstatt Landwirtschaft› ausführlich beschrieben und ihre Ergebnisse als ein Werkstattbericht zugänglich gemacht werden. Neben Beiträgen, die Hochschulaktivitäten dokumentieren, werden auch der zweimal im Jahr erscheinende Veranstaltungsvorblick des Goetheanum und die Programme der Studienlandschaft am Goetheanum in der Wochenschrift erscheinen; der Jahresbericht der Allgemeinen Anthroposophischen Gesellschaft erschien bereits am 1. April erstmals in ‹Anthroposophie weltweit›.

Eine Richtung, in die sich das Erscheinungsbild entwickeln wird, erprobten wir bereits Ende Februar mit dem Sonderheft zum 150. Geburtstag Rudolf Steiners.

Bis zum Sommer werden die Konturen des veränderten ‹Goetheanums› deutlicher geworden sein, und wir hoffen, dass die Leserinnen und Leser diese Entwicklungen gern mitgehen werden, uns mit Hinweisen und Reaktionen helfen, auch ihren Bedürfnissen Rechnung zu tragen, und dass die Wochenschrift noch mehr als bisher trotz strengerer Bedingungen zu einem wichtigen Organ der anthroposophischen Arbeit werden kann.’

Geen opmerkingen:

Labels

Over mij

Mijn foto
(Hilversum, 1960) – – Vanaf 2016 hoofdredacteur van ‘Motief, antroposofie in Nederland’, uitgave van de Antroposofische Vereniging in Nederland (redacteur 1999-2005 en 2014-2015) – – Vanaf 2016 redacteur van Antroposofie Magazine – – Vanaf 2007 redacteur van de Stichting Rudolf Steiner Vertalingen, die de Werken en voordrachten van Rudolf Steiner in het Nederlands uitgeeft – – 2012-2014 bestuurslid van de Antroposofische Vereniging in Nederland – – 2009-2013 redacteur van ‘De Digitale Verbreding’, het door de Nederlandse Vereniging van Antroposofische Zorgaanbieders (NVAZ) uitgegeven online tijdschrift – – 2010-2012 lid hoofdredactie van ‘Stroom’, het kwartaaltijdschrift van Antroposana, de landelijke patiëntenvereniging voor antroposofische gezondheidszorg – – 1995-2006 redacteur van het ‘Tijdschrift voor Antroposofische Geneeskunst’ – – 1989-2001 redacteur van ‘de Sampo’, het tijdschrift voor heilpedagogie en sociaaltherapie, uitgegeven door het Heilpedagogisch Verbond

Mijn Facebookpagina

Translate

Volgers

Totaal aantal pageviews vanaf juni 2009

Populairste berichten van de afgelopen maand

Blogarchief

Verwante en aan te raden blogs en websites

Zoeken in deze weblog

Laatste reacties

Get this Recent Comments Widget
End of code

Gezamenlijke antroposofische agenda (in samenwerking met AntroVista)